Czym naprawdę

jest

Lekomania?

Lekomania (inaczej: zależność lekowa lub

lekozależność) czyli uzależnienie od leków, forma

toksykomanii, która wywołuje stan psychiczny lub

fizyczny, wynikający z interakcji leku i żywego

organizmu, charakteryzujący się zmianami

zachowania zawsze łącznie z przymusem stałego

lub okresowego zażywania leku, w celu doznania

oczekiwanego efektu psychicznego lub fizycznego

lub w celu uniknięcia nieprzyjemnych doznań

związanych z brakiem leku. Niebezpieczeństwo

uzależniania się od leków polega między innymi na

tym, że w miarę rozwoju uzależnienia chory musi

przyjmować coraz większe dawki leku, dla

otrzymania pożądanego efektu. Nasila to

niebezpieczeństwo przedawkowania leków i

wystąpienia ich działań niepożądanych, aż do

zatrucia i śmierci.

Skutki lekomanii mogą

być różne, w zależności od

zażywanej substancji, ilości i

czasu zażywania. Nadużywanie

może prowadzić do uzależnienia

od leku, wzrostu tolerancji na

lek, wtedy osoba zażywająca

potrzebuje coraz większych

dawek w celu osiągnięcia tego

samego efektu. Mogą pojawić

się także zaburzenia umysłowe i

halucynacje oraz uszkodzenia

różnych narządów ciała.

Tyle na ten temat rzecze wszechwiedząca

wikipedia. Jednak czy jest to idealna,

zrozumiała dla każdego definicja? Moim

zdaniem nie.

Aby najlepiej zrozumieć

czym jest lekomania, należałoby

porównać ją do narkomanii. Często

zaczyna się bardzo niewinnie: leki

bierze się po to, by uśmierzyć ból...

Jednak po pewnym czasie podstawowa

dawna przestaje wystarczać...

Potrzebne są coraz większe i większe

ilości leków, co może prowadzić o

przedawkowania, a w efekcie śmierci.

Czasami osoby uzależnione od leków

zaczynają „mieć odloty” lub

halucynacje, tak samo jak po zażyciu

narkotyków.

Uzależnienie od leków

najczęściej obejmuje:

• Leki przeciwbólowe

• Leki nasenne

• Leki dopingujące
• Leki euforyzujące

Nagłe odstawienie leku, od którego jest się

uzależnionym, a szczególnie tego z grupy

benzodiazepin, wywołuje wystąpienie zespołu

abstynencyjnego przejawiającego się:

• Wzrostem lęku, niepokojem, zaburzeniami

nastroju, pamięci

• Pobudzeniem

• Zaburzeniami snu, spadkiem łaknienia

• Ryzykiem wystąpienia drgawek

• Objawami grypopodobnymi

• Dysforią (obniżonym nastrojem)

• Chwiejnością emocjonalną

• Objawami psychotycznymi

Klasyczny zespół odstawienny pojawia się

zwykle w 48 godzin do 10 dni (w zależności od

rodzaju środka) po odstawieniu lub

ograniczeniu dawki leku. W związku z tym

odstawianie środka uzależniającego powinno

odbywać się stopniowo pod kontrolą lekarza

lub w warunkach szpitalnych (np. gdy osoba

uzależniona jest od kilku leków jednocześnie

lub zażywała wysokie dawki leków dłużej niż

rok). Z całą pewnością nie należy odstawiać

leków gwałtownie i na własną rękę z uwagi na

wysokie ryzyko powikłań (stany padaczkowe

lub psychotyczne

).

Sposoby

wyłudzania

leków

•

„Poszukiwanie

leków”

Osoba chcąc uzyskać lek zachowuje się wobec

lekarza w sposób roszczeniowy i manipulacyjny. W

takiej sytuacji pacjent może symulować objawy lub

wyolbrzymiać istniejące, może twierdzić, że inne leki

są nieskuteczne lub wyolbrzymiać ich skutki

uboczne. Pacjent może też regularnie „gubić

recepty ”. Wobec odmowy wypisania recepty na leki

pacjent może zareagować złością, rozczarowaniem,

może też odwoływać się do (prawdziwych lub

wymyślonych) opinii innych lekarzy, grozić, że zgłosi

się do „lepszego specjalisty”. W skrajnych

sytuacjach zdesperowany pacjent może odwoływać

się do przekupstwa lub gróźb.

• „Zakupy u

doktorów”

Pacjent odwiedza kilku lekarzy

jednocześnie w celu otrzymywania

większej ilości recept. Lekarze Ci nie są

informowani o realnie zażywanych

dawkach leków. Zdarza się też, że tą drogą

leki trafiają na czarny rynek

• „Błaganie”

Pacjent prezentuje swoją

bezradność i nieszczęście aby

uzyskać silniejszy lek lub większe

dawki, próbuje wywołać dyskomfort

u lekarza poprzez wzbudzanie litości

lub poczucia winy.

Wśród zależności lekowych

odróżnia się cięższą postać

zwaną nałogiem i lżejszą

zwaną przyzwyczajeniem.

Istotną cechą zależności lekowej jest

nieodparta potrzeba zażywania leku, a

w konsekwencji wytworzenia się

zachowania, którego celem jest

poszukiwanie pożądanego leku za

wszelką cenę.

Znane są też przypadki zażywania od kilku

do kilkunastu i więcej tabletek od bólu

głowy, lub wypijania kilku butelek kropli

żołądkowych, walerianowych, czy

nasercowych w ciągu dnia. Przyczyną tego

jest naturalna zdolność obrony organizmu

przed substancjami szkodliwymi lub

trującymi. Jeśli temu długotrwałemu

używaniu leków towarzyszyć będą objawy

wzrastającego zatrucia lub ogólnego

wyczerpania organizmu - to nałogu tego nie

można już nazwać lekomanią, lecz

toksykomanią.

Cechami charakterystycznymi

toksykomanii są:

1.

niezwalczone pragnienie, potrzeba lub

wewnętrzny przymus zażywania leku i

zdobywanie go wszelkimi środkami;

2. dążenie do zwiększenia dawek;

3. obok zależności psychicznej fizyczna

zależność prowadząca w razie zatrzymania

dowozu do zespołu abstynencji;

4. skutki nadużywania szkodliwe dla

jednostki i dla społeczeństwa.

Cechy charakterystyczne dla

przyzwyczajenia:

1. pragnieniem, albo niekoniecznie potrzebą

kontynuowania zażywania leku, ze względu na

lepsze samopoczucie po jego zażyciu;

2. niewielką tendencję lub nawet jej brakiem do

podwyższania dawek;

3. pewną zależność psychiczną w odniesieniu

do skutków działania leku, przy braku

zależności fizycznej, a więc i braku zespołu

objawów abstynencji;

4. brakiem społecznych skutków nadużywania.

Lekomania jest chorobą,

którą można i trzeba leczyć.

Leczenie jest nadal bardzo

trudne i często kończy się

niepowodzeniem. Najlepszą

metodą na wyjście z nałogu,

jest podanie pacjentowi

placebo (tabletki neutralnej).

Leczenie uzależnienia przebiega w

trzech etapach:

1) Detoksykacji – polegającej na

uwolnieniu chorego od dolegliwości

będących następstwem zażywania

leków uzależniających

2) Terapii – stanowiącej podstawową

formę leczenia i prowadzonej na

oddziałach i w ośrodkach stacjonarnych,

3) Readaptacji społecznej, prowadzonej

w warunkach otwartych, o ma pomóc w

powrocie do normalnych warunków

życia.

Lekomania może nieść ze

sobą wiele bardzo

tragicznych skutków, w

związku z czym osoby

uzależnione powinny jak

najszybciej udać się na

leczenie.