Prądy

interferencyjne

(Nemeca)

Prądy interferencyjne

(zwane również prądami

Nemeca)



Prądy interferencyjne są to prądy średniej
częstotliwości modulowane w amplitudzie z małą
częstotliwością. Powstają w wyniku interferencji w
tkankach dwóch prądów przemiennych średniej
częstotliwości o przebiegu sinusoidalnym, których
częstotliwości mało różnią się od siebie. W
leczeniu wykorzystuje się prądy ok. 4000 Hz.
Interferencję uzyskuje się przez zastosowanie
dwóch niezależnych obwodów zabiegowych, przy
użyciu dwóch par elektrod umiejscowionych w taki
sposób, aby interferencja zachodziła w głębi
tkanek, w okolicy umiejscowienia procesu
chorobowego.



Interferencję uzyskuje się przez
zastosowanie dwóch niezależnych
obwodów zabiegowych, przy użyciu
dwóch par elektrod umiejscowionych
w taki sposób, aby interferencja
zachodziła w głębi tkanek, w okolicy
umiejscowienia procesu
chorobowego.

Wyróżnia się statyczne i dynamiczne

interferencyjne pole elektryczne.



Statyczne interferencyjne pole elektryczne jest to
pole powstałe w warunkach wyidealizowanych, nie
występujących w rzeczywistości. Założono bowiem, że
powstaje ono w ośrodku o jednorodnych właściwościach
elektrycznych w wyniku przepływu prądów składowych
między dwoma parami elektrod punktowych,
usytuowanych w taki sposób, że łączące je linie krzyżują
się pod kątem 90°.W takich warunkach prąd płynący w
tkankach między elektrodami jest kombinacją prądu
przewodzenia oraz prądów przemieszczania. Prąd
przewodzenia można w danym przypadku pominąć i
wówczas można omawiane pole traktować jako powoli
zmienne pole elektryczne, w którym rozkład potencjału
jest w przybliżeniu taki sam, jak w polu
elektrostatycznym.

Kierunki między elektrodami

Dynamiczne pole

interferencyjne.



Dynamiczne pole interferencyjne. Sposób wytwarzania w tkankach
tego rodzaju pola elektrycznego może być dwojaki. Pierwszy polega na
zamianie pola interferencyjnego na dynamiczne przez ciągłą zmianę
położenia elektrod. Jest to jednak bardzo trudne, ze względu na
konieczność utrzymania właściwego kontaktu ze skórą w czasie całego
zabiegu. Połowiczne rozwiązanie stanowi tzw. kinetyczna metoda
stosowania prądów interferencyjnych, zwana również elektrokinezyterapią,
w której jedna z każdej pary elektrod jest w postaci elektrody — rękawicy,
umożliwiającej przesuwanie jej po powierzchni skóry w danej okolicy ciała.
Drugi sposób opiera się na oddziaływaniu na rozkład potencjałów
elektrycznego pola interferencyjnego. Problem ten rozwiązuje się
technicznie w ten sposób, że natężenie prądów na elektrodach zmienia się
przeciwstawnie, tak aby ogólna wartość natężenia nie ulegała zmianie, a
tym samym nie wywoływała niepożądanych sensacji czuciowych. Tak więc
do elektrod zostaje doprowadzony prąd modulowany w amplitudzie, przy
czym głębokość modulacji waha się od 30 do 50%. W efekcie w tkankach
powstaje wysoce złożone elektrycznie pole interferencyjne, w którym
zmienia się rytmicznie wartość wektora interferencji.

Wektorowy model dynamiczny

pola interferencyjnego

Modulacja prądu w polu

dynamicznym

Różnice



Podstawowa różnica w działaniu
statycznego i dynamicznego pola
interferencyjnego polega na tym, że jeśli
w polu statycznym „uprzywilejowane"
kierunki stuprocentowej interferencji są
stałe, to w polu dynamicznym są one
zmienne. W związku z tym większa
objętość tkanek zawartych między
elektrodami podlega oddziaływaniu w
miarę intensywnego zmiennego bodźca
elektrycznego.

Stosowany w sposób dynamiczny prąd interferencyjny,

którego częstotliwość zmienia się rytmicznie, zgodnie z
przyjętymi poglądami, działa następująco, w zależności
od zakresu zmiany częstotliwości:



0-10 Hz - wywołuje skurcze mięśni szkieletowych,



25-50 Hz - intensywnie pobudza mięśnie do skurczu i
usprawnia krążenie obwodowe,



50-100 Hz - wywołuje efekt przeciwbólowy i usprawnia
procesy odżywcze tkanek,



90-100 Hz powoduje efekt przeciwbólowy oraz zmniejsza
napięcie współczulnego układu nerwowego,



0-100 Hz - ze względu na znaczną zmianę przestrzenną
wektora maksymalnej interferencji, sumuje niejako efekty
działania wymienionych częstotliwości, które sprowadzają
się do efektu przeciwbólowego, przekrwienia tkanek,
usprawnienia krążenia chłonki oraz usprawnienia
procesów odżywczych i przemiany materii.

Wskazania:



Wskazania do stosowania prądów interferencyjnych,
ogólnie rzecz biorąc, nie odbiegają od przyjętych w
terapii prądami małej częstotliwości.



 

zmniejszenie bólu ( ostrego i chronicznego )



 zmniejszenie obrzęków



przekrwienie



wzmocnienie mięśni pobudzenia do skurczu mięśni
szkieletowych



nietrzymanie moczu ( usprawnianie funkcjonowania
narządów jamy brzusznej)



usprawnianie krażenia powierzchniowego i
głębokiego



stany po urazach narządu ruchu



nerwobóle



przykurcze mięśni

Przeciwwskazania



ropne stany zapalne skóry i tkanek
miękkich,



wypryski,



stany gorączkowe i porażenia
spastyczne.

Przy stosowaniu prądów

interferencyjnych obowiązuje

przestrzeganie zasad:



-nie wolno ich stosować w okolicy serca oraz w okolicy klatki
piersiowej i kończyn górnych u osób z wszczepionym rozrusznikiem
serca
- elektrody zabiegowe muszą być tak umieszczone na skórze,
aby linie łączące środki każdej z dwóch par elektrod krzyżowały się w
okolicy umiejscowienia procesu chorobowego.
- przy dawkowaniu natężenia prądu
interferencyjnego uwzględnić należy osobniczą wrażliwość chorego,
tak aby wyraźnie odczuwał on stosowany prąd.
-
częstotliwość i rodzaj zastosowanego prądu interferencyjnego zależą
od rodzaju choroby i metodyki zabiegu
- czas trwania zabiegu
wynosi zwykle 6-10 min, maksymalnie 15 min, a wyjątkowo 30 min.
- stosuje
się je zwykle codziennie, unikając dłuższych przerw. Między dwiema
lub trzema seriami zabiegów stosuje się 6-8-dniowe przerwy.