ROTA- I
KORONAWIRUSY

Biegunka cieląt
(neonatal calf diarrhoea)

Rotawirus vs. Koronawirus

Rodzina: Reoviridae

Rodzaj: Rotavirus

•

Bez otoczki

•

Dwuniciowy segmentowany
RNA

•

Najczęstsza przyczyna
biegunek u nowo narodzonych
cieląt

•

Głównie grupa serologiczna A i
podgrupy I i II

•

Wiriony b. odporne, w
środowisku do 6 mies.

•

O. inkubacji 13 h-2 dni

•

Intensywne wydalanie wirusa z
kałem

Rodzina: Coronaviridae

Rodzaj: Coronavirus

•

Otoczony osłonką

•

Jednołańcuchowy
niesegmentowany RNA

•

Biegunki cieląt + ch. układu
oddech + dyzenteria
zimowa

•

Wiriony są mniej odporne
niż wiriony rotawirusów

•

O. inkubacji 20-36 h

•

Wirus wydalany jest tylko
przez 3 dni (wyniki
fałszywie -)

Patogeneza

Rotawirusy i Koronawirusy

•

W przeciwieństwie do biegunek sekrecyjnych
wywołanych przez E. coli są to biegunki
osmotyczne – działanie osmotyczne
nieabsorbowanych części składników
pokarmowych

•

Zniszczenie enterocytów kosmków jelitowych i
zastępowanie kom. walcowatych przez kom.
sześcienne nabłonka pochodzące z krypt jelit.

•

Kom. te są niewrażliwe na zakażenie, ale z powodu
braku enzymów (disacharydaza i ATPaza sodowo-
potasowa) nie mogą pełnić f-cji trawiennych =>
upośledzenie trawienia i zmniejszenie wchłaniania

•

Komórki krypt pełnią swoje f-cje wydzielnicze,
które nie są równoważone przez wchłanianie przez
kosmki –> dysproporcja we wchłanianiu BIEGUNKI

CD.

•

Nadmiernie wzrasta ciśnienie osmotyczne, co
sprawia, że do jelit przechodzi woda

•

Laktoza i inne niestrawione substancje przechodzą
przez jelita do okrężnicy, gdzie fermentują do LKT

•

Powstaje D i L kwas mlekowy, który jest
absorbowany

•

Postać D wolno rozkładana jest przez organizm i
gromadzi się we krwi => kwasica metaboliczna

Patogeneza

Rotawirus vs. Koronawirus

•

Zmiany dotyczą
głównie górnej
połowy kosmków w
jelicie biodrowym i
części jelita czczego

•

Śmiertelność
zróżnicowana,
zachorowalność 50-
100%

•

Ciężkie zap. jelit -
enterocolitis

•

Zmiany w środkowej i tylnej
części jelita cienkiego i we
wszystkich regionach jelita
grubego – tam jest całkowite
zniszczenie nabłonka

•

Niszczenie nie tylko komórek
nabłonka kosmków, ale
również krypt j. grubych

•

B. silna biegunka,
śmiertelność przekracza
50% przy zakażeniach
naturalnych

Rotawirus vs. Koronawirus

•

Nowo narodzone
cielęta (<14 dnia
życia) są
szczególnie
wrażliwe na
zakażenia

•

Największa liczba
przypadków
zakażeń jest w
pierwszych
tygodniach życia

•

Do zakażeń
dochodzi najczęściej
w 7-10 dniu życia

•

Okres podatności
może sięgać 3
tygodnia życia

BRAK JEST CHARAKTERYSTYCZNYCH

OBJAWÓW KLINICZNYCH

Apatia

Zredukowany odruch ssania

Biegunka (początkowo barwa kału jest jasnożółta lub

mlecznoszara, potem zielonkawa – domieszka

barwników żółciowych i biliwerdyny=>

przyspieszona perystaltyka)

Odwodnienie

Gorączka

Ślinienie

Zaleganie

Postępujące osłabienie

Rotawirus vs. Koronawirus

•

W niepowikłanych
infekcjach (które
zdarzają się rzadko)
kał jest żółto
zabarwiony, ma
konsystencję
wodnistą

•

Z powodu
patologicznych
zmian w okrężnicy
w kale może być
widoczny śluz

•

Niekiedy u cieląt
powodują też
zakażenia ukł.
oddech. – zespół
zapalenia
płuc/zapalenia jelit

Badania dodatkowe

•

Niskie stężenie dwuwęglanów w osoczu krwi oraz
kwasica metaboliczna (ponieważ zakażenie
powoduje zaburzenia w gospodarce kwasowo-
zasadowej i elektrolitowej)

Rozpoznanie – żywe cielęta

•

Wykazanie wirusa w kale zebranym w pierwszych
24h trwania biegunki

•

Mikroskop elektronowy (hahaha…)

•

Test ELISA

•

Metoda PCR

Rozpoznanie - sekcja

•

Próbki tkanek jelit pobrane z j. cienkich, grubych
(pobrane najlepiej od razu po eutanazji)

•

Ze względu na cytolityczne oddziaływanie wirusa
może on zniknąć z tkanek, dlatego cielęta z
przebiegiem przewlekłym nie są dobrym źródłem
materiału do badań

Badanie sekcyjne

•

Silne odwodnienie

•

Jelita wypełnione płynną treścią

•

Wychudzenie

•

Uszkodzenie błony śluzowej jelita, atrofia
kosmków, zapalenie nieżytowe

Leczenie

W przypadku niepowikłanych biegunek i przy podjętym leczeniu rokowanie jest

dobre

•

Uzupełnienie traconych z wodnistym kałem płynów i
elektrolitów (doustnie, gdy cielęta są zainteresowane
pokarmem i wodą) – r-ry powinny zawierać Na, K, Cl
oraz dwuwęglany lub inne substancje buforujące

•

Przy podawaniu wyłącznie mleka ilość dostarczanych
elektrolitów i substancji buforujących jest zbyt mała,
żeby zrównoważyć straty jelitowe

•

Gdy cielę nie pije – infuzja płynów podskórnie
(odwodnienie lekkiego stopnia) lub dożylnie
(odwodnienie ciężkie z objawami wstrząsu
hipowolemicznego i/lub silnej kwasicy metabolicznej)

Środki przeciwbakteryjne

•

W łagodnym przebiegu nie ma potrzeby
stosowania antybiotyków

•

W ciężkim przebiegu, gdy jest duże ryzyko
wystąpienia zakażeń mieszanych powinno się
stosować antybiotykoterapię (uszkodzenie
enterocytów sprzyja przyleganiu bakterii)

•

Jednakże może to mieć zły wpływ na
funkcjonowanie jelit (hamowanie resorpcji,
hamowanie działania flory sacharolitycznej,
zwiększone ryzyko rozwoju grzybicy i
lekooporności)