Rotawirusy

Justyna Orlicka gr.B

➲

Rotawirusy- oglądane w

mikroskopie

elektronowym

przypominają koła wozu,

stąd ich nazwa (łac. rota

– koło)

➲

Rotawirusy należą do

rodziny

Reowirusów

(łac. Reoviridae, od ang.

respiratory enteric

orphan - sieroce wirusy

oddechowe i jelitowe)

Systematyka

➲

Wirusy RNA

➲

Klasa:bezosłonkow

e

➲

Rodzina:Reowirusy

(Reoviridae)



-->

Reowirus



-->Orbivirus



-->

Rotawirusy

(Rotavirus)

Cechy wspólne Reowirusów

➲

Budowa:



Wirusy nagie



Nukleokapsyd o ikozaedralnej symetrii



3-warstwowy:



1 warstwa-białka VP2, kopii białek VP1 i VP3.



2 warstwa-białko VP6



3 warstwa-glikoproteiny VP7 i białka VP4



Segmentowany genom o podwójnej nici

RNA(!)

Struktura wirionu

Rotawirusów

Podział

➲

Podział:



serotypy:

G1,G2,G3,G4,G9



grupy:

A,B,C

,D,E,F,G

Biorąc pod uwagę właściwości immunogenne

proteiny VP6,rotawirusy podzielono na 7

grup:A,B,C,D,E,F,G

Do dalszego ich podziału wykorzystano

własciwosci zarówno proteiny VP6 wydzielając

14 serotypów G (G1-G14)

,jak również białka

VP4,co pozwoliło na identyfikację kolejnych

12

serotypów P(P-P12)

Cechy wspólne Reowiusów

*

Symetria

: ikosaedralna

*

Otoczka lipidowa

: brak, choć wiriony mogą

mieć bardzo skomplikowaną budowę

*

Kwas nukleinowy

: dsRNA, segmentowany (10-

12 cząsteczek)

*

Replikacja

: zachodzi w cytoplazmie

*

Wielkość

: 75-80 nm

*

Gospodarz

: kręgowce, bezkręgowce i rośliny

*

Cechy dodatkowe

: ze względu na segmentację

można wyróżnić tzw. elektroferotypy, które

cechują się, ze względu na różnice w budowie

segmentów RNA, odmienną prędkością ruchu w

żelu podczas elektroforezy. Elektroferotypy nie

są jednak tożsame z serotypami.

➲

Rotawirusy to co prawda niewielkie rozmiarem

(ok. 75 nm średnicy), ale niezwykle zakaźne

cząsteczki.

➲

Do wywołania choroby wystarcza ich 0-100,

podczas gdy chory lub nosiciel wydala ich z

kałem całe miliony. Mimo małego rozmiaru są

tak groźne, że na całym świecie z ich powodu

ginie co roku od 450 do 600 tysięcy dzieci.

➲

Rotawirusy są patogenami odpornymi na wiele

czynników chemicznych, takich jak:chloroform,

eter, fluorowane węglowodory, detergenty

niejonowe,mydła czy pH 4-9 (w temperaturze

pokojowej stabilność zachowują przez miesiąc)

Epidemiologia Rotawrusów

➲

Występowanie:

➲

5 głównych serotypów

rozpowszechnionych na całym świecie

(53% G1,14% G4)

•

Zachorowalność:



kraje o chłodniejszym klimacie-sezonowość

zachorowań, szczyt w miesiącach chłodniejszych,

zwłaszcza w okresie zimowo-wiosennym.



kraje tropikalne zachorowania odnotowywane są

przez cały rok.

➲

Drogi zakażenia:



dr. fekalno-oralna – wirus ten izoluje się

zwykle ze stolców niemowląt / również

wymiociny



powietrzna

Epidemiologia cd.

•

Grupy chorobotwórcze:



Grupa A,C- zakażenia u dzieci



Grupa B-biegunka dorosłych (objawy ~ cholery;

zwany także rotawirusową gorączką dorosłych

lub ADRV)

➲

Rezerwuary:

–

Ludzie

–

Zwierzęta (wiele gatunków)

➲

Do tej pory nie udokumentowano transmisji

zakażenia ze zwierzęcia na człowieka.

Grupy ryzyka

➲

niemowlęta

➲

najmłodsze dzieci(do 5 roku życia)

➲

dorośli z otoczenia dzieci zarażonych

wirusem(rodzice, dziadkowie i babcie, najbliżsi)

➲

Szczególnie często-dzieci uczęszczające do

żłobka, przedszkola oraz ich młodsze rodzeństwo

➲

dzieci obciążone wrodzonymi chorobami

dotyczącymi układu krążenia czy

oddechowego(szczególnie zła tolerancja

odwodnienia).

➲

Dzieci hospitalizowane-częstość określana jest

na 8-33 przypadków na 100 hospitalizacji.

Statystyka zakażeń w kraju i

na świecie

➲

W krajach o umiarkowanym klimacie

zakażenia rotawirusem mają przebieg

sezonowy ze szczytem w okresie

zimowo-wiosennym. Epidemiologia

zakażeń rotawirusowych na świecie

nie jest pomyślna.

➲

Zachorowania na świecie sięgają

rocznie setek milionów, w związku z

tym schorzeniem udziela się około 25

milionów porad ambulatoryjnych, 2

miliony dzieci wymaga hospitalizacji,

a 450-600 tysięcy umiera.

W Polsce sytuacja jest dużo

lepsza

➲

Jednak i w Polsce

ostra biegunka

rotawirusowa jest

przyczyną(średnio):



ponad

80 zgonów

rocznie

,



6500 hospitalizacji,



52 tysięcy porad

ambulatoryjnych



I około 207 500

zachorowań.

Patogeneza i obraz kliniczny

➲

Patogeneza:



Zakażenie → okres wylęgania 1-3 dni →

objawy



Wirus namnaża się w przewodzie

pokarmowym i uszkadza błonę śluzową

(zwłaszcza mikrokosmki jelitowe)



Objawy:



Biegunka



Gorączka (77%)



Wymioty

➲

Rotawirusy powodują ostry stan

zapalny żołądkowo-jelitowy.

➲

Schorzenie to jest różnie nazywane:



"biegunka niemowlęca",



"biegunka zimowa",



"grypa żołądkowa",



"ostre niebakteryjne zakażenie żołądka i

jelit"



czy "ostre wirusowe zapalenie żołądkowo-

jelitowe".

➲

Obraz kliniczny:



Zakażenie rotawirusowe jest

najczęstszą

przyczyną niebakteryjnych biegunek u

niemowląt(!)



Rotawirus może również wywoływać

biegunkę oraz wymioty u dorosłych



U dzieci biegunka trwa

24-48 godzin

(96%

przypadków),po czym następuje

samoistne

wyzdrowienie(po 3-9 dniach)



U niemowląt największym zagrożeniem jest

ostre odwodnienie(83%)

,które może być

śmiertelne(!)

➲

W bardzo rzadkich

przypadkach przebieg

może być tak

ciężki,że zanim

pojawi się biegunka

dochodzi do wstrząsu

spowodowanego

gwałtownym

przemieszczeniem się

wody i elektrolitów do

światła przewodu

pokarmowego.

Dr Piotr Albrecht

Klinika Gastroenterologii i Żywienia

Dzieci

Akademia Medyczna w Warszawie

Powikłania

➲

odwodnienie i

zaburzenia wodno-

elektrolitowe

(najczęściej)

➲

drgawki

gorączkowe, zmiany

w ośrodkowym

układzie nerwowym,

podwyższenie

transaminaz(b.rzadk

o)

Diagnostyka

➲

Rotawirusy, jako przyczynę choroby

występującej u ludzi, zidentyfikowała w 1973

roku Ruth Bishop z Australii.Rozpoznanie

zakażenia rotawirusowego polega na

stwierdzeniu obecności antygenów wirusa w

kale osoby chorej.



lateksowe testy aglutynacyjne



test immunoenzymatyczny (EIA)



mikroskop elektronowy i

elektroforeza(alternatywnie do EIA)



RT-PCR

Leczenie

➲

Jak dotąd nie opracowano żadnych

skutecznych, swoistych, sposobów leczenia

biegunki rotawirusowej poza nawadnianiem



doustnym (Gastrolit, ORS 200,Orsalit),



dojelitowym przez sondę



lub w cięższych przypadkach, a także gdy

nawadnianie doustne nie jest możliwe,

zastosowaniem płynów kroplówkowych drogą

dożylną.

➲

Leczenie trwa zwykle od jednego do kilku dni.

W cięższych przypadkach konieczna jest

hospitalizacja dziecka, gdyż zarówno

nawadnianie przez sondę jak i drogą dożylną

możliwe są tylko w warunkach szpitalnych.

Zapobieganie

➲

Dwie szczepionki doustne(lata 2004-2006,a

także ostatnio):

➲

Rotarix (GlaxoSmithKline)



monowalentna, żywa, atenuowana, uzyskana z

ludzkiego szczepu 89-12 (G1, P1A)



skuteczność w zapobieganiu infekcji u 73-89

proc. dzieci oraz 95 proc. skuteczność w

zapobieganiu nieżytowi jelit o ciężkim

przebiegu



2 dawki- 2-3mcż i 4-5 mcż

➲

RotaTeq (MSD):



pentawalentną, żywą, atenuowną,

szczepionką, reasortantem szczepu ludzko-

bydlęcego, zawierającym typy G1, G2, G3, G4

oraz P1A.



69-79 proc. skuteczność ochronną przed

jakąkolwiek infekcją rotawirusową oraz 98

proc. skuteczność w zapobieganiu nieżytowi

jelit o ciężkim przebiegu.



3 dawki:pierwsza pom. 6 a 12 tygodniem

życia, a cały cykl powinien być zakończony do

26 tygodnia życia dziecka (6 miesiąc życia)

➲

Problem biegunek rotawirusowych

komplikuje dodatkowo fakt, że za chorobę

u ludzi odpowiada co najmniej pięć

szczepów rotawirusa (G1, G2, G3, G4 i

G9), a odporność nabyta na jeden ze

szczepów nie daje pełnego

zabezpieczenia przed innymi.

Bibliografia

➲

„Mikrobiologia i choroby zakaźne”

Virella

➲

www.rotawirusy.pl

➲

PulsMedycyny

➲

Medycyna Wet-

Struktura rotawirusów .

czynnika etiologicznego

infekcji pokarmowych u człowieka

Dziękuję za uwagę;)