Roztoczański i

Słowiński Park

Narodowy

Parki Narodowe w Polsce

Roztoczański Park Narodowy

Leży w środkowo-

wschodniej części kraju, w
województwie lubelskim.

Park utworzony został w

1974 roku na obszarze
4801 ha.

Obecnie obejmuje

powierzchnię 8481,76 ha, z
czego 92% zajmują lasy.
Ochroną ścisłą jest
objętych ponad 880 ha (ok.
10%) lasów Parku.

Flora RPN w liczbach

-> na podstawie dotychczasowego stopnia poznania

roślinności Parku stwierdzono występowanie
około 700 gatunków roślin naczyniowych.

-> wyróżniono 19 zespołów roślinności leśnej i

28 zespołów roślinności nieleśnej.

-> 64 gatunki roślin naczyniowych podlega

ochronie gatunkowej w tym 47 gatunków
objętych jest ochroną ścisłą oraz 17 gatunków
objętych jest ochroną częściową.

-> 46 gatunków zaliczono do gatunków specjalnej

troski.

-> 405 drzew zasługuje na miano pomników

przyrody.

-> występuje 195 gatunków mszaków ze

101 rodzajów, tworzących 19 zbiorowisk
roślinnych.

-> w latach siedemdziesiątych stwierdzono

występowanie około 300 gatunków
porostów; ciągu ostatnich 30 lat głównie
w wyniku zanieczyszczeń przemysłowych
wyginęło ponad 70% pierwotnego stanu
gatunków; do najbardziej efektownych
należą porosty o okazałych plechach np.:
brodaczki Usnera sp., listkowaty
granicznik płucnik Lobaria
pulmonaria, płucnica islandzka
Cetraria islandica.

-> flora grzybów liczy 1004 gatunki co

stanowi około 10% gatunków
występujących w Polsce.

->nie mniej licznie występują tu śluzowce -

53 gatunki (ok. 25% gatunków znanych z
terenu Polski).

Lasy Parku
charakteryzuje duża
dynamika rozwoju i
dobra zdrowotność.

Gatunkami panującymi
w Parku są: sosna, jodła
i buk. Jodły osiągają
najwyższe wymiary w
Polsce (50 m wysokości,
470 cm obwodu i do 20
m3 masy drzewnej). Z
pozostałych około 30
rodzimych gatunków
drzew najliczniej
występują: dąb, olsza,
lipa, brzoza, świerk,
modrzew, grab, jawor,
jesion i klon.

Najbardziej charakterystycznym zespołem leśnym jest
buczyna karpacka i bory jodłowe, które są typowe dla
regla dolnego Karpat i stanowią 10% powierzchni parku.

Buczyna karpacka

Bór jodłowy

Rośliny objęte ochroną gatunkową

Obuwik pospolity

Orlik pospolity

Rosiczka długolistna

Przylaszczka pospolita

Śnieżyczka

przebiśnieg

Flora RPN w liczbach

-> 269 gatunków zwierząt podlega ochronie

gatunkowej ścisłej i częściowej

->27 gatunków zaliczono do ochrony specjalnej

troski

-> stwierdzono ok. 3400 gatunków

bezkręgowców, choć jak się ocenia stanowi
to zaledwie ok. 10 % fauny krajowej i nie jest
rozpoznane (w odniesieniu do niektórych
rzędów) w stopniu zadawalającym.

-> w wodach płynących stwierdzono

występowanie 24 gatunków kręgowców
wodnych.

-> notuje się występowanie sześciu gatunków

gadów

-> stwierdzono występowanie obecnie 12

gatunków płazów

-> Licznie na terenie Parku reprezentowana jest

fauna ptaków; spośród ok. 430 gatunków
występujących w Polsce dotychczas
stwierdzono tutaj 209 gat., z czego ok. 130
gnieździ się na terenie RPN

-> Obecnie ssaki Parku reprezentowane są przez

52 gatunki

Bóbr

Gąsiorek

Krogulec

Niektóre gatunki

zwierząt

Żyjące w RPN

Żaba moczarowa

Żółw błotny

Rzekotka drzewna

Rohatyniec nosorożec

Koniki polskie

Największą atrakcją parku jest

dzikie stado koników polskich
żyjące na terenie wydzielonej
enklawy. Konik polski to rasa
wywodząca się od koni
Przewalskiego. Do końca XVIII
w zamieszkiwały leśne tereny
obszarów wschodniej Polski.

Koniki przez cały rok

przebywają na wolności,
ingerencja człowieka ogranicza
się jedynie do dokarmiania w
okresie zimowym. Każdego
roku w stadzie rodzi się kilka
źrebaków.

Główny ciek wodny Roztocza
Środkowego i parku to rzeka Wieprz.
Na odcinku przepływającym przez
teren parku sklasyfikowana jest w II
klasie czystości. Z terenu parku biorą
początek strumienie: Szum i
Świerszcz odprowadzające swe wody
do Tanwi i Wieprza. Wody potoku
Świerszcz zasilają kompleks stawów
"Echo" oraz staw Kościelny w
centrum Zwierzyńca.

Słowiński Park Narodowy

Jest położony w środkowej

części polskiego wybrzeża, w
województwie pomorskim. Park
został utworzony w 1967 roku.
Obejmuje Mierzeję Łebską,
Nizinę Gardeńsko-Łebską,
morenę czołową z najwyższą
kulminacją 115 m n.p.m. na
wzgórzu Rowokół oraz szereg
jezior: Łebsko(71,4 km²),
Gardno (24,5 km²), Jezioro
Smołdzińskie (43 ha), Jezioro
Dołgie Wielkie (156 ha) i Dołgie
Małe (6,3 ha). Na obszarze
Parku utworzono 12 rezerwatów
ścisłych i 3 częściowe.

Flora SPN w liczbach

-> na terenie Parku występują

zbiorowiska: wydmowe,
torfowiskowe, łąkowe i leśne.

-> wody śródlądowe zajmują

obszar 10 266,4ha, co stanowi
31,3% powierzchni całkowitej
Parku.

-> powierzchnia Morza Bałtyckiego

w granicach SPN wynosi 11
171,14ha (2 mile morskie), co
stanowi ok. 34% powierzchni
całkowitej.

-> w Parku stwierdzono

występowanie 920 gatunków
roślin naczyniowych

-> 165 gatunków mszaków
-> 500 gatunków glonów
-> 430 gatunków grzybów, z

których 77 jest objętych
ochroną ścisłą, a 15
częściową. Z grzybów
chronionych występują: smardz,
purchawica olbrzymia, szmaciak
gałęzisty i sromotnik bezwstydny.

->występuje tu około 500 gatunków

glonów, a kilkadziesiąt ma tu
swoje jedyne stanowisko.

Głównymi gatunkami
tworzącymi drzewostan leśny
są sosna zwyczajna z 72,8%
udziałem w drzewostanach
jako gatunek panujący,
brzoza brodawkowata -
12,5%, olsza czarna - 5,8 %,
brzoza omszona - 2,5%,
świerk pospolity - 1,3%, sosna
czarna - 1%. Pozostałe
gatunki takie jak buk
zwyczajny, dąb szypułkowy,
jesion wyniosły nie
przekraczają 1% udziału we
wszystkich drzewostanach
Parku.

Wydmy

Na terenie Parku występują wydmy

pochodzące z różnych okresów,
różniące się wyglądem i genezą.
Współcześnie wędrujące wydmy to
najmłodsze formy na Mierzei
Łebskiej.

Tempo przemieszczania się wydm

nie jest jednolite na całej Mierzei
Łebskiej. Zachodnią i wschodnią jej
część zajmują zespoły wydm
parabolicznych, charakteryzujące się
niewielką ruchliwością do 3m/rok.
Większość z nich została zalesiona.
Środkową część mierzei (między
jeziorem Łebsko a morzem, o
długości około 5 km i szerokości 1
km) zajmują barchany i wydmy
barchanopodobne wędrujące z
prędkością 2 - 10 m/rok.