Wrzenie, to forma parowania, czyli przejście cieczy w parę. Zachodzi w całej
objętości cieczy i przebiega w stałej temperaturze przy ustalonym ciśnieniu.
Ciepłem parowania nazywamy ilość ciepła, jaką należy dostarczyć do cieczy, aby
doprowadzić do wyparowania jednego kilograma tej cieczy bez zmiany jej
temperatury
; Q - ilość ciepła dostarczona do cieczy;
m - masa cieczy;
r - ciepło parowania. Punkt potrójny, to stan, w jakim dana substancja może
istnieć w trzech stanach skupienia równocześnie.
Punkt krytyczny, to warunki krytyczne oddzielające stany o odmiennych
właściwościach, w którym nie można rozróżnić obu stanów. Clausiusa-Clapeyrona:
; II Zasada termodynamiki
Niemożliwy jest proces, którego jedynym skutkiem byłoby pobranie ciepła z ciała
chłodniejszego i przekazanie go ciału cieplejszemu;
Niemożliwe jest skonstruowanie silnika cieplnego (perpetuum mobile II rodzaju),
pracującego cyklicznie i w całości zamieniającego pobrane ze źródła ciepło na
pracę;
Wszystkie procesy, zachodzące samoczynnie w przyrodzie, prowadzą do przejścia
układu ze stanu bardziej uporządkowanego do mniej uporządkowanego, czyli o
większej entropii S (stopień nieuporządkowania); Cykl Carnota - obieg
termodynamiczny, złożony z dwóch przemian izotermicznych i dwóch przemian
adiabatycznych. Cykl Carnota jest obiegiem odwracalnym. Do realizacji cyklu
potrzebny jest czynnik termodynamiczny, który może wykonywać pracę i nad którym
można wykonać pracę, np. gaz w naczyniu z tłokiem, a także dwa nieograniczone
źródła ciepła, jedno, jako źródło ciepła (o temperaturze T1) - górne źródło
ciepła obiegu, a drugie, jako chłodnica (o temperaturze T2) - dolne źródło
ciepła obiegu; Sprawność silnika cieplnego � to stosunek pracy użytecznej
wykonanej przez silnik do ciepła pobranego z grzejnicy
przemiany faz: sublimacja (z kryst.na gaz); resublimacja (z gaz.na kryst);
topnienie (z kryst.na ciecz); krzepnięcie (z cieczy na kryst.)parowanie (z
cieczy na gaz); skraplanie (z gaz.na ciecz)
Rodz.odkształceń: *liniowe osiowe (w dowolnym pkt.ciała jest granicą ilorazu
rożnicy odległości do odległości wyjściowej, dgy odl.wyjściowa zmierza do 0)
epsilon=lim Ldo0 deltaL/L; *liniowe epsilonx=limBdoA
|ab`|-|ab|/|ab|(a-pkt.położony na pocz.ukł, b-pkt.leżący na osi x, b`- jest to
pkt b który przemieścił się pod wpływem obciążenia) ; *postaciowe (odksz.kątowe
gamma jest granicą ilorazu różnicy kąta pomiędzy 2-ma dowolnie wybranymi odc.w
ciele nieobciążonym, gdy dł.tych odcinków zmierzają do 0); *objętościowe (jest
miarą zmiany obj.ciała) v=lim v(0)do 0 v-v(0)/v(0) (v(0) obj.początkowa).
Naprężenie: *styczne ( to takie gdy obciążenie oddziałuje równolegle do
rozpatrywanego przekroju); *normalne (to takie gdy obciążenie oddziałuje w
kierunku prostopadłym do rozpatrywanego przekroju). Prawo Hooke`a (prawo
określające zależność między siłą odkształcającą a odkształceniem dla ciała
sprężystego. Dla pręta o dł. L ściskanego (rozciąg.0siłą F działącą równolegle
do osi długiej pręta, delta l=Fl/sE (deltal-wydłużenie, s-pole przekroju
poprzecznego pręta, E-moduł Younga). Moduł Younga (wielkość charakteryzująca
sprężystość dango ciała; E=naprężenie normalne/ epsilon, epsilon- względne
wdłużenie ciała).
Pod pojęciem substancji, która może płynąć rozumiemy ciecze i gazy. Ponieważ
płyny łatwo zmieniają kształt, a w przypadku gazów przyjmują objętość równą
objętości naczynia, wygodnym jest sformułowanie zasad dynamiki Newtona wraz z
prawami opisującymi siły w szczególny sposób.
Różnica w działaniu siły powierzchniowej na płyn i na ciało stałe polega na
tym, że dla cieczy siła powierzchniowa musi być zawsze prostopadła do
powierzchni płynu, podczas gdy w ciele stałym może mieć dowolny kierunek.
Wygodnie jest, więc opisywać siłę działającą na płyn za pomocą ciśnienia p
zdefiniowanego, jako wartość siły prostopadłej działającej na jednostkę
powierzchni. Ciśnienie jest przekazywane na sztywne ścianki naczynia a także na
dowolne przekroje płynów, prostopadle do tych ścianek i przekrojów, w każdym
punkcie. Ciśnienie jest wielkością skalarną. W układzie SI jednostką jest 1
Pascal (1 Pa = 1 N/m2). Płyn znajdujący się pod ciśnieniem wywiera siłę na
każdą powierzchnię będącą z nim w kontakcie.
s-powierzchnia.
Gęstość zależy od wielu czynników takich jak temperatura, ciśnienie. Prawo
Pascala: ciśnienie wywierane na zamknięty płyn jest przekazywane niezmienione
na każdą część płynu oraz na ścianki naczynia. Wzór na wartość ciśnienia
hydrostatycznego:

ciśnienie hydrostatyczne;
g
przyspieszenie ziemskie;

gęstość cieczy;
h
wysokość cieczy. prawo Archimedesa: ciało w całości lub częściowo zanurzone
w płynie jest wypierane ku górze siłą równą ciężarowi wypartego przez to ciało
płynu. Siłę wyporu oblicza się z wzoru: . Linia prądu jest to linia równoległa
do prędkości płynu. Jeżeli wybierzemy pewną skończoną liczbę linii prądu to
taką wiązkę nazywamy strugą prądu. Rzadko rozmieszczone linie prądu oznaczają
obszary niskiej prędkości, linie rozmieszczone gęsto obszary wysokiej
prędkości. Ciśnienie jest największe tam gdzie prędkość jest najmniejsza (w
przepływie ustalonym)
to tzw. paradoks hydrostatyczny będący konsekwencją
równania Bernoullego:
p1 ,p2
ciśnienie statyczne w strudze płynu;
v12, v22
prędkości przepływu płynu;
h1, h2, - wysokości nad poziomem odniesienia;. Całkowite ciśnienie jest sumą
ciśnień: dynamicznego i statycznego.

Ciśnienie statyczne, to ciśnienie wskazywane przez przyrząd poruszający się w
strumieniu płynu z tą samą prędkością i w tym samym kierunku, w którym porusza
się płyn tak, aby prędkość względna przyrządu i płynu była równa zero. .
Ciśnienie dynamiczne występuje tylko podczas ruchu płynu. Jest ono
nierozerwalnie związane z prędkością przepływu płynu. Wielkość ciśnienia
dynamicznego wyraża zależność: .
Ton (Dźwięk prosty mający sinusoidalny przebieg, o ściśle określonej
częstotliwości, amplitudzie i fazie. Ze względu na częstotliwość przyjął się
podział na: *basy
tony niskie (20Hz
300Hz), *tony średnie (300Hz
3000Hz),
*soprany
tony wysokie (3000Hz
20kHz).);
Dźwięk (Wrażenie słuchowe spowodowane falą akustyczną rozchodzącą się w ośrodku
sprężystym (ciele stałym, cieczy, gazie). Poniżej 16Hz to infradźwięki,
natomiast te o częstotliwości powyżej 20kHz to ultradźwięki.); Widmo fal
akustycznych (Rozkład natężenia składowych dźwięku w zależności od
częstotliwości tych składowych. Widmo uzyskuje się metodami spektroskopii lub
jako wynik analizy fourierowskiej przebiegu
falowego dźwięku.); Próg słyszalności (Jest wyznaczony przez poziom ciśnienia
akustycznego, przy którym ucho zaczyna odbierać wrażenia dźwiękowe. Poziom ten
zależy od częstotliwości.); Próg bólu (Górna granica słyszalności, określona
przez poziom ciśnienia akustycznego, przy którym sygnał dźwiękowy powoduje ból.
Wynosi 140dB dla dźwięków sinusoidalnych i 120dB dla szumów.);
Prawo Webera-Fechnera (Jest to prawo wyrażające relację między fizyczną miarą
bodźca, a reakcją zmysłów. Prawo to wyraża równanie:
); Poziom natężenia dźwięku (Logarytmiczna miara natężenia dźwięku w stosunku
do pewnej umownie przyjętej wartości odniesienia, wyrażona w dB.
L
poziom natężenia dźwięku,
I
natężenie dźwięku,
I o
wartość
odniesienia.); Ciśnienie akustyczne (Zmienne w czasie odchylenie od średniej
wartości ciśnienia statycznego panującego w ośrodku, występujące podczas
rozchodzenia się w nim fali akustycznej. Ciśnienie akustyczne opisuje natężenie
dźwięku i wyraża się w paskalach.); Decybel (Logarytmiczna jednostka miary
równa W akustyce jest jednostką natężenia dźwięku.); Fon (Jednostka poziomu
głośności dźwięku. Poziom głośności dowolnego dźwięku wyrażony w fonach jest
liczbowo równy poziomowi natężenia (wyrażonego w dB) tonu o częstotliwości
1kHz, którego głośność jest równa głośności tego dźwięku.); Szum (Dźwięk,
którego widmo jest w większości zakresu słyszalności zrównoważone.); Fala (Jest
to zaburzenie rozprzestrzeniające się w ośrodku lub przestrzeni. Matematyczny
opis to
równanie fali, które ma postać różniczkową oraz rozwiązaną postać
trygonometryczną.
,
).














Pod pojęciem substancji, która może płynąć rozumiemy ciecze i gazy. Ponieważ
płyny łatwo zmieniają kształt, a w przypadku gazów przyjmują objętość równą
objętości naczynia, wygodnym jest sformułowanie zasad dynamiki Newtona wraz z
prawami opisującymi siły w szczególny sposób.
Różnica w działaniu siły powierzchniowej na płyn i na ciało stałe polega na
tym, że dla cieczy siła powierzchniowa musi być zawsze prostopadła do
powierzchni płynu, podczas gdy w ciele stałym może mieć dowolny kierunek.
Wygodnie jest, więc opisywać siłę działającą na płyn za pomocą ciśnienia p
zdefiniowanego, jako wartość siły prostopadłej działającej na jednostkę
powierzchni. Ciśnienie jest przekazywane na sztywne ścianki naczynia a także na
dowolne przekroje płynów, prostopadle do tych ścianek i przekrojów, w każdym
punkcie. Ciśnienie jest wielkością skalarną. W układzie SI jednostką jest 1
Pascal (1 Pa = 1 N/m2). Płyn znajdujący się pod ciśnieniem wywiera siłę na
każdą powierzchnię będącą z nim w kontakcie.
s-powierzchnia.
Gęstość zależy od wielu czynników takich jak temperatura, ciśnienie. Prawo
Pascala: ciśnienie wywierane na zamknięty płyn jest przekazywane niezmienione
na każdą część płynu oraz na ścianki naczynia. Wzór na wartość ciśnienia
hydrostatycznego:

ciśnienie hydrostatyczne;
g
przyspieszenie ziemskie;

gęstość cieczy;
h
wysokość cieczy. prawo Archimedesa: ciało w całości lub częściowo zanurzone
w płynie jest wypierane ku górze siłą równą ciężarowi wypartego przez to ciało
płynu. Siłę wyporu oblicza się z wzoru: . Linia prądu jest to linia równoległa
do prędkości płynu. Jeżeli wybierzemy pewną skończoną liczbę linii prądu to
taką wiązkę nazywamy strugą prądu. Rzadko rozmieszczone linie prądu oznaczają
obszary niskiej prędkości, linie rozmieszczone gęsto obszary wysokiej
prędkości. Ciśnienie jest największe tam gdzie prędkość jest najmniejsza (w
przepływie ustalonym)
to tzw. paradoks hydrostatyczny będący konsekwencją
równania Bernoullego:
p1 ,p2
ciśnienie statyczne w strudze płynu;
v12, v22
prędkości przepływu płynu;
h1, h2, - wysokości nad poziomem odniesienia;. Całkowite ciśnienie jest sumą
ciśnień: dynamicznego i statycznego.

Ciśnienie statyczne, to ciśnienie wskazywane przez przyrząd poruszający się w
strumieniu płynu z tą samą prędkością i w tym samym kierunku, w którym porusza
się płyn tak, aby prędkość względna przyrządu i płynu była równa zero. .
Ciśnienie dynamiczne występuje tylko podczas ruchu płynu. Jest ono
nierozerwalnie związane z prędkością przepływu płynu. Wielkość ciśnienia
dynamicznego wyraża zależność: .