Punkt Lanza – orientacyjny punkt na skórze brzucha odpowiadający położeniu wyrostka robaczkowego w jamie brzusznej. Leży on na linii łączącej kolce biodrowe przednie górne (łac. spina iliaca anterior superior), w jednej trzeciej odległości między nimi, po stronie prawej. Jest on bardziej miarodajny niż punkt McBurneya i znajduje się nieco poniżej niego.

Punkt McBurneya – orientacyjny punkt na skórze jamy brzusznej, zlokalizowany w połowie odległości między przednim górnym kolcem kości biodrowej a pępkiem (wg niektórych autorów lokalizacja punktu to 1/3 odległości licząc od kolca kości biodrowej).

Punkt jest w rzucie strzałkowym odpowiednikiem odejścia wyrostka robaczkowego od kątnicy.

Jest najczęstszym miejscem największej bolesności w ostrym procesie zapalnym wyrostka robaczkowego. Przez punkt McBurneya przeprowadza się klasyczne cięcie tzw. cięcie skośne McBurneya, którym uzyskuje się dostęp do pola operacyjnego w klasycznej appendektomii.

Appendektomia – chirurgiczne usunięcie wyrostka robaczkowego. Wskazaniem do operacji jest najczęściej rozpoznanie ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego. Wykonywana jest także, jako leczenie uzupełniające po przebytym nacieku okołowyrostkowym. Zabieg appendektomii polega na dotarciu do jamy otrzewnowej, podwiązaniu tętnicy wyrostkowej i przecięciu jego krezki oraz na odcięciu samego wyrostka po uprzednim podwiązaniu u podstawy.

Appendektomie wykonuje się na trzy sposoby:

• Klasycznie z cięcia McBurneya lub cięcia w linii przyprostnej prawej (przyśrodkowo od prawego brzegu mięśnia prostego brzucha).

• Laparoskopowo poprzez wprowadzone przez powłoki (najczęściej trzy) trokary.

• Przez wyłonienie wyrostka poprzez pępek (sposób nie zostawia blizn)

Najczęstszym powikłaniem po appendektomii jest zakażenie rany pooperacyjnej (szczególnie po zabiegu metodą klasyczną) oraz wytworzenie ropnia w loży po wyrostku.

Operacja appendektomii jest najczęstszą operacją chirurgiczną wykonywaną w trybie doraźnym. Pomimo znacznego unowocześnienia diagnostyki medycznej nadal w około 25% appendektomii doraźnych nie potwierdza się wstępne rozpoznanie zapalenia wyrostka robaczkowego.

Wyrostek robaczkowy. U człowieka wyrostek ma postać ślepo zakończonej cewki o zmiennej długości, najczęściej 8–10 cm, rzadko przekraczającej 20 cm.

Leży w prawym dole biodrowym, lecz jego dokładne położenie jest wysoce zmienne osobniczo. Bardzo często (41,5% ) swobodnie zwisa do miednicy mniejszej (tzw. wyrostek miedniczny). Niekiedy leży w dole biodrowym, często w bezpośrednim sąsiedztwie talerza kości biodrowej (13%). Najczęściej wyrostek układa się między pętlami jelitowymi (43% przypadków). Rzadziej położony jest za kątnicą lub przebiega obok niej (tzw. wyrostek zakątniczy lub typu wstępującego, 2,5%). Wyjątkowo, w przypadku odwrotnego ułożenia trzewi albo malrotacji jelit, wyrostek znajduje się w okolicy lewego dołu biodrowego. W wieku dziecięcym zwykle jest jeszcze drożny, niekiedy (2-4%) tworzy lejkowate rozszerzenie u podstawy, zachowując embrionalny kształt.

Błona śluzowa wyrostka pokryta jest nabłonkiem walcowatym jednowarstwowym i posiada gruczoły jelitowe oraz liczne skupiska tkanki limfatycznej w postaci grudek chłonnych (folliculi lymphatici aggregati), przez co wyrostek jest czasem zwany migdałkiem jelitowym.

Wyrostek posiada silnie rozwiniętą warstwę mięśniową. Pokrywa go otrzewna tworząca krezkę (krezeczkę) wyrostka robaczkowego (mesoappendix). Wyrostek unaczyniony jest przez tętnicę wyrostka robaczkowego (arteria appendicularis) odchodzącą od tętnicy krętniczo-okrężniczej (arteria ileocolica). Obok tętnicy między blaszkami krezki biegnie żyła wyrostka robaczkowego (vena appendicularis), prowadząca krew do żyły krezkowej górnej. Unerwienie pochodzi z pnia współczulnego i z nerwu błędnego

Trójkąt Calota stanowi punkt orientacyjny podczas cholecystektomi, mówiący o najczęstszym położeniu tętnicy pęcherzykowej ograniczonej przez:

1. od góry przez wątrobę,

2. od strony przyśrodkowej przez przewód żółciowy wspólny,

3. od dołu przez przewód pęcherzykowy.