Kilka ostatnich lat to renesans dla chromu. Stało się tak dlatego, że uznano go za pierwiastek wspomagający odchudzanie.

Kilka ostatnich lat to renesans dla chromu. Stało się tak dlatego, że uznano go za pierwiastek wspomagający odchudzanie. Mimo ogromnego entuzjazmu, jaki powstał wokół chromu należy z nim uważać. Nie zapominajmy o tym, że już od wielu lat wiadomo, że jego nadmiar jest przyczyną licznych chorób, a nawet nowotworów układu oddechowego. Chrom może pomóc schudnąć, ale pod jednym warunkiem – jeśli będzie stosowany w rozsądnych ilościach.

Przypadkowe odkrycie
Naukowcy zwrócili uwagę na jego właściwości zaledwie 50 lat temu, w trakcie badań nad cukrzycą. Wówczas zauważyli, że wywołana sztucznie u szczurów cukrzyca, cofała się po zastosowaniu w ich diecie dodatku drożdży piwnych.  Taka reakcja u gryzoni wywołała ogromne zainteresowanie. Po zbadaniu drożdży okazało się, że zawierają one nieznaną dotąd substancję z organiczną postacią chromu. Ten kompleks nazwali czynnikiem tolerancji glukozy – GTF (Glucose Tolerance Factor).

Fizjologiczne znaczenie
Rola fizjologiczna chromu nie jest jeszcze do końca wyjaśniona, wiadomo natomiast, że trójwartościowy jon chromu wchodzi w skład czynnika tolerancji glukozy GTF. W organicznej postaci (np. z wątroby, drożdży piwnych) jest on wykorzystywany w 15-20%.
Po wchłonięciu chrom jest przenoszony do wątroby, gdzie zachodzi synteza GTF. 

Tajemnica pierwiastka
Chrom odgrywa decydującą rolę w zakresie kontroli stężenia cukru we krwi. Ściśle współpracuje on z hormonem trzustkowym – insuliną nad komórkowym przyswajaniem glukozy. Chrom pomaga insulinie transportować zawartą we krwi glukozę do komórek ciała. Tam glukoza jest spalana, w efekcie czego dostarczana jest organizmowi energia.

Odchudzanie z chromem
W sytuacji lekko obniżonego stężenia cukru we krwi instynktownie szukamy czegoś słodkiego. Szybko rozpuszczająca się glukoza natychmiast przenika do krwi i orzeźwiającą falą ogarnia nerwy i mózg. Zjedzenie batonika, wypicie słodkiego napoju, łyk alkoholu, natychmiast przynosi uspokojenie i ukojenie. Organizm bardzo szybko przyzwyczaja się do takiego schematu i coraz częściej w chwilach smutku, zmęczenia, pojadamy między posiłkami i spożywamy słodycze. Odpowiedni poziom chromu w ustroju zapobiega wahaniom cukru, które wywołują niekontrolowane napady głodu.

W trosce o mięśnie
Przy niedoborze chromu dochodzi do insulinooporności. Osłabieniu ulega zdolność tkanki mięśniowej do wychwytu substancji odżywczych – glukozy, kwasów tłuszczowych. Te nie złapane przez mięśnie składniki pobiera od razu tkanka tłuszczowa i tym samym, zwiększa ona swoją masę. Suplementacja chromem przywraca wrażliwość na insulinę tkance mięśniowej. Sprawność mięśni ulega poprawie, właściwie wychwytują one insulinę i glukozę. W tkance tłuszczowej dochodzi do zmniejszenia zawartości tłuszczu zapasowego. 

Chrom a dieta 
Niewłaściwa dieta może doprowadzić do niedoborów tego pierwiastka. Przypuszcza się, że deficyt chromu może być jednym z czynników ryzyka cukrzycy i niedokrwiennej choroby serca. Stwierdzono, że dieta bogata w mono- i disacharydy powoduje zwiększone wydalanie chromu z moczem, a tym samym sprzyja powstawaniu jego niedoborów. Pamiętaj – chrom nie jest magazynowany w organizmie człowieka.

Zawartość chromu w 100g produktów spożywczych:

Rodzaj produktu	Zawartość [mg/100g]
Drożdże spożywcze	0,56
Gotowana wołowina	0,04
Ser Mozzarella	0,036
Jabłko	0,03
Sok pomarańczowy	0,01
Płatki ryżowe	0,005

Objawy niedoboru chromu
Mogą być różne. Długotrwały deficyt chromu może doprowadzić do cukrzycy, powtarzających się stanów niedocukrzenia (hipoglikemii), miażdżycy tętnic. Poza tym objawami niedoboru są: nadwaga, notoryczne zmęczenie, nadmierne pragnienie, nieuzasadniony niepokój, częste oddawanie moczu, wzmożony apetyt, zmniejszona odporność na infekcje. Brak chromu wywołuje też hipercholesterolemię i podwyższa poziom frakcji LDL – cholesterolu.