Kraków, 19.04.2010
Imie nazwisko
Odkształcenie plastyczne i rekrystalizacja tworzyw metalicznych.
SPRAWOZDANIE
1. Cele ćwiczenia:
Ustalenie wpływu wielkości odkształcenia na wielkość ziarna po rekrystalizacji.
2. Przebieg ćwiczenia:
W celu przeprowadzenia ćwiczenia używa sie cienkich próbek aluminiowych o długości l=120mm. Następnie oznaczamy początkową długość pomiarową l0 = 50mm. Nadajemy próbką nazwy 1,2,3,4,5. Które pasują do wydłużeń – kolejno – 2,4,7,10 i 15%. Tak odkształcone próbki umieszcza się w piecu o temperaturze około 500 stopni C na około 30 minut.
Po upływie tego czasu należy próbki ostudzić i przejść do kolejnej fazy jaką jest wytrawianie.
Wytrawia się je specjalnym odczynnikiem w celu ujawnienia makrostruktury.
Później przechodzimy do liczenia ilości ziaren na jednostkę powierzchni próbki i obliczania średniej powierzchni ziarna. Na podstawie uzyskanych wyników sporządza się wykres wielkości ziarna po rekrystalizacji w zależności od wielkości odkształcenia.
Z wykresu określa się wielkość odkształcenia krytycznego.
3. Tabela:
Próbki badane na powierzchni 25 mm2.
|
Nr próbki |
Liczba ziaren w oznaczonym obszarze |
Powierzchnia rzeczywista [mm2] |
Liczba ziaren na jednostkę powierzchni [1/mm2] |
|
1 |
40 |
25 |
1,6 |
|
2 |
32 |
25 |
1,28 |
|
3 |
36 |
25 |
1,44 |
|
4 |
46 |
25 |
1,84 |
|
5 |
78 |
25 |
3,12 |
4. Wyniki
Próbka nr 1 – odkształcenie 2%-51mm – brak rekrystalizacji, wyżarzanie nie spowodowało niczego innego jak rozrostu ziaren.
Próbka nr 2 – odkształcenie 4%-52mm – można zauwazyć zdawkowe ilości ziaren o znacznej powierzchni.
Próbka nr 3 – odkształcenie 7%-53,5mm – zwiększenie liczby ziaren w stosunku do próbki numer 2, kosztem zmniejszenia ich powierzchni.
Próbka nr 4 – odkształcenie 10%-55mm – ciągły wzrost liczby ziaren, lecz zmniejsza się powierzchnia.
Próbka nr 5 – odkształcenie 15%-57,5mm – liczba ziaren wzrosła tak bardzo, iż ciężko je teraz policzyć, ziarna o bardzo małej powierzchni.
5. Wnioski
Poprzez wykonanie ćwiczenia możemy wnioskować, że stopień odkształcenia wyraźnie wpływa na wielkość ziaren. Wychodzi na to, że stopniem odkształcenia możemy regulować wielkość ziaren. Przeprowadzone ćwiczenie pokazuje również, w którym miejscu tworzą się zarodki. W ten sposób na podstawie uzyskanych wyników można dokładnie określić wielkość odkształcenia krytycznego dla danego materiału.