Temat: Zasada tolerancji ekologicznej

1. Zasada tolerancji ekologicznej określa, że każdy organizm ma określony zakres natężenia danego czynnika, w obrębie którego może funkcjonować. Zakres ten warunkują punkty charakterystyczne czyli minimum i maksimum, tzw. punkty skrajne. Po przekroczeniu których organizm ginie. W pobliżu wartości granicznych występuje zakres nazywany PESSIMIM w obrębie którego organizm tylko pozostaje przy życiu, bo natężenie cechy oddziaływuje na niego niekorzystnie. Zakres natężenia, gdy organizm odżywia się i porusza, czyli zakres obojętny dla danego organizmu nazywamy PEJUS. Warunki, które sprzyjają rozwojowi organizmy, kiedy oprócz wykonywania funkcji życiowych rozmnaża się nazywamy OPTIMUM.

   Organizmy, które mają szeroki zakres tolerancji nazywamy EURYBIONTAMI, a mające wąski zakres tolerancji STEUOBIONTAMI. Organizmy mogą być steuobiontami względem jednego … a eurybiontami względem innego.

2. Steuobionty możemy podzielić na:

   1. digosteuobionty, które mają wąski zakres przy niskich natężeniach czynnika

   2. mezosteuobionty, które mają wąski zakres przy średnich natężeniach czynnika

   3. polisteuobionty mające wąski zakres przy wysokich natężeniach czynnika. Przykładem digosteuotermów są pingwiny a polisteurotermów papugi.

3. Organizmy, które mają wąski zakres tolerancji względem zasolenia nazywamy steokalikowymi. Do tej grupy zaliczamy szkarłupnie i osłonice.

   Organizmy o szerokim zakresie tolerancji względem zasolenia to formy eurykalikowe np. węgorze i łososie wędrujące pomiędzy wodą słodka i słoną.

4. Rośliny ze względu na tolerancje na wilgotność podłoża dzielimy na:

   1. hydrofity, czyli formy wodne jak moczarka kanadyjska

   2. halofity, czyli rośliny siedlisk podmokłych np. torfowisk lub brzegów jezior np. połka woda lub trzcina.

   3. higrofity- rośliny lubiące dużo wilgoci np. runo leśne, szczawik zajęczy

   4. mezofity- najbardziej lubiące gleby o średniej wilgotności np. drzewa.

   5. kserofity- rośliny siedlisk suchych, do których należą sukulenty gromadzące wodę lub sklerofity broniące się przed nadmierną transpiracją.

5. Ze zwględu na dostęp do światła rośliny dzielimy na:

   1. światłolubne (heliofity) np. słonecznik

   2. cieniolubne (skiofity) np. paprocie

6. Synergizmem nazywamy sytuację gdy dany czynnik wpływa na zmianę zakresu tolerancji względem innego czynnika np. roślina rosnąca na glebie ubogiej w sole azotu jest bardzo wrażliwa na niedostatek wody w środowisku.