Katecheza 40
Wierzę, że Jezus żyje
Cele:
Na podstawie opowieści o spotkaniu Jezusa z Tomaszem pogłębiamy prawdę o Zmartwychwstaniu
wychowujemy do wiary i radości, że Jezus zmartwychwstały jest z nami.
Po katechezie dziecko:
rozumie,że Jezusa nie można zobaczyć,
potrafi odmówić krótką modlitwę: Jezu wierzę, że żyjesz
Środki dydaktyczne:
Obraz „Jezus zmartwychwstały wśród uczniów”, rekwizyty potrzebne do inscenizacji, paschał, materiały do wykonania paschału. (zwykłe świece stołowe – dla każdego dziecka czerwona plastelina)
Wprowadzenie:
Każdego roku odbywał się konkurs na najpiękniejszą pisankę. Chłopcy postanowili, że nie tylko wezmą udział w tym konkursie, ale że go wygrają. Nagrodą była deskorolka, a Karol i Wojtek od dawna marzyli o niej. Jajka dostali od babci. Cały dzień poświęcili na wymyślanie ozdób, kwiatków, zygzaków. Wieczorem praca była ukończona. Zmęczeni chłopcy poszli spać, a w koszyku leżały piękne pisanki czekające na sobotni konkurs. Zbliżała się sobota i chłopcy byli coraz bardziej niecierpliwi. Wojtek więc pobiegł do kuchni, aby jeszcze raz spojrzeć na swoje pisanki. Nagle – co to? - stała się rzecz niesłychana! W koszyku nie ma pisanek. Wrócił do swego pokoju i rozpłakał się. Przyszedł Karol i pyta: „Co się stało?” Wojtek odpowiedział: „Nie będzie deskorolki, ani konkursu, bo nie ma naszych pisanek!” - Jak to nie ma pisanek!- niemal wykrzyknął Karol – z naszych jajek wykluły się kurczaki. - „To niemożliwe!”- odparł Karol – A jednak tak jest- na własne oczy to widziałem. - nie uwierzę, dopóki nie zobaczę! - powiedział Karol. - chodź i sam zobacz. Wielkie było zdziwienie, gdy Karol, zobaczył dwa śliczne kurczątka wyglądające z koszyka. Katecheta pyta dzieci:
Dlaczego Karol i Wojtek malowali pisanki? (chcieli wygrać konkurs).
Co się stało z pisankami chłopców? (wykluły się kurczaki).
Kto pierwszy to zauważył? (Wojtek).
Dlaczego Karol nie uwierzył Wojtkowi? (mówił, że niemożliwe, chciał zobaczyć).
Kiedy się o tym przekonał? (gdy sam na własne oczy to zobaczył)
Rozwinięcie:
Opowiadanie biblijne (J 20,24-29)
Po swoim zmartwychwstaniu Jezus wiele razy spotykał się z uczniami – katecheta pokazuje obraz i omawia go – Uczniowie rozmawiali z Jezusem, razem z Nim jedni przy wspólnym stole, mogli dotknąć Jezusa. Cieszyli się bardzo, że Jezus żyje! Że mogą Go spotkać. Ale wśród zebranych uczniów brakowało jednego – nie było Tomasza. Gdy wieczorem Tomasz wrócił, uczniowie opowiedzieli mu, co się wydarzyło. Mówili: „widzieliśmy Jezusa!”. Jednak Tomasz nie wierzył , w to, co opowiada li pozostali. Mówił „Jeżeli nie zobaczę, nie uwierzę! Muszę sam Go dotknąć, zobaczyć Jego rany – wtedy uwierzę”. Za kilka dni,kiedy uczniowie byli razem i Tomasz z nimi, znowu przyszedł Jezus Zmartwychwstały, i mówi do Tomasza: „ Zobacz moje ręce, przebity bok, dotknij i uwierz”. Wtedy Tomasz upadł przed Jezusem na kolana i powiedział, że wierzy. A Jezus odpowiedział: „Uwierzyłeś, bo mnie zobaczyłeś, błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”.
dlaczego Tomasz nie wierzył, gdy uczniowie opowiadali mu, że Jezus żyje? (Chciał zobaczyć Jezusa na własne oczy)
Co chciał sprawdzić Tomasz? (chciał dotknąć ran Jezusa).
Co wydarzyło się po kilku dniach? (znowu przyszedł Jezus).
Co uczynił Tomasz? (dotknął ran Jezusa, upadł na kolana,powiedział, że wierzy).
Co na to odpowiedział Jezus? „Szczęśliwi, którzy nie widzieli, a uwierzyli”
2. Inscenizacja: katecheta wybiera chętne dzieci do odegrania roli Jezusa i Tomasza. Poprzez krótkie przedstawianie utrwala treść perykopy biblijnej. Ostatnie zdanie skierowane do Tomasza powtarzają wszystkie dzieci.: „Szczęśliwi, którzy nie widzieli, a uwierzyli.”
Zakończenie:
- Jakich ludzi Jezus nazywa szczęśliwymi? (tych, którzy nie widzieli, a uwierzyli).
To właśnie o nas mówi Jezus, że jesteśmy szczęśliwymi, bo przecież wierzymy w Jezusa, chociaż Go nie widzimy. Wierzymy, że Jezus zmartwychwstał i teraz jest z nami tutaj. Katecheta gromadzi dzieci przy zapalonym paschale, wyjaśnia, co oznaczają czerwone kulki i zaprasza do modlitwy – wyznania wiary w Jezusa zmartwychwstałego. Dzieci powtarzają modlitwę za katechetą:
Ta świeca przypomina nam Jezusa Zmartwychwstałego. Stańmy przy niej, aby powiedzieć Jezusowi, że wierzymy w Niego,choć Go nie widzimy.
Jezu wierzymy, że zmartwychwstałeś.
Jezu wierzymy, że jesteś tutaj z nami.
Jezu wierzymy w Ciebie, chociaż Cię nie widzimy.
Wszyscy śpiewają „Alleluja, miłość Twa...”. Katecheta wspólnie z dziećmi wykonuje mały paschalik, który dzieci zabiorą do domu.
Dla rodziców:
Bardzo proszę, aby przy wieczornej modlitwie zapalić w domu świecę przypominającą Jezusa i razem z dzieckiem z radością wyznać wiarę w obecność pośród nas Jezusa zmartwychwstałego.