R-Z5 19. stycznia 2022

R-ćw5-przebieg

Przebieg

KOLOKWIUM

Zdaniem Piageta dziecko jest naukowcem, które bada świat.

1. Jakie były źródła poglądów autora?

2. Jakie są źródła rozwoju ujęciu teorii J.Piageta?

3. Na czym polega rozwój inteligencji?

4. Jak przebieg razwój – jest ciągły czy skokowy?

   Cechy stadiów:

   1. całościowość

   2. jakościowa restrukturacja (złożoność)

   3. inwariantna sekwencja

   4. hierarchiczna integracja i inkluzywność

AD>1

Piaget był biologiem i był ojcem trójki dzieci.

Był bardzo dobrym obserwatorem.

My nazywamy ją poznawczo-rozwojową koncepcją.

On zaproponował następującą nazwę: epistemologią genetyczną.

Miał też zainteresowania filozoficzne i kształcił się w tym kierunku.

Co dzieci wiedzą o takich rzeczach jak czas, przestrzeń, przyczyna, relacje między ludźmi.

Najbardziej go interesowały nieprawidłowe odpowiedzi dzieci w testach inteligencji.

AD2

Dziedziczenie i dojrzewanie, które stanowiły

Nie tak jak Erikson, że cały plan życia człowieka jest zawarty w jego naturze – pre forma.

Piaget mówił o pewnym potencjale,który może się zrealizować przy odpowiednich warunkach.

Źródła dojrzewania.

1.Dziedziczenie i dojrzewanie

2.Środowisko społeczne (interakcje społeczne, które są bardzo ważne ponieważ występuje konflikt poznawczy – info która nie pasuje do jego formy myślenia)

3. Aktywne doświadczanie (dziecko samo chce aktywnie przetworzyć daną informację)

4. Równoważenie – koordynowanie różnych elementów (wewnętrzne i zewnętrzne, czyli adaptacja zewnętrzna)

Funkcja się nie zmienia – te same procesy odpowiedzialne za rozwój : ASYMILACJA I AKOMODACja.

Rozwój - Ciągła adaptacha między organizmem a środowiskiem. Zewnętrzny (asymilacja i akomodacja) oraz wewnętrzny czyli utrzymywanie tej równowagi.

3 rodzaje wiedzy – wymienić i omówić

Piageta najbardziej interesowało konstruowanie wiedzy logiczno-matematycznej

Asymilacja – włączanie nowych treści do istniejących struktur np. Dokładanie fiszek do katalogu. Przyswajam do siebie. Zmiana o charakterze ilościowym.

Akomodacja – moja struktura pojęciowa nie wystarcza i trzeba strukturę zmienić, albo stworzyć nową. Jakościowa.

Rodzaje asymilacji:

• funkcjonalna (powtarzanie reakcji)

• uogólniająca (powtarzanie tej samej reakcji w odpowiedzi na różne bodźce)

• różnicująca (rozpoznawcza), która ma czasem formę deformującej (to już jest podtyp), bo jest coraz większe przekształcanie danego schematu

Proces rozwoju jest ciągły, do czegoś zmierza i jest progresywny. Istota tych przemian może sprawiać wrażenie skokowości, co pozwala nam wyróżnić pewne stadia. Jak struktura się tworzy to to nie jest skokowo.

Koncepcja twardych stadiów rozwojowych

W miękkich autorzy podkreślają inne struktury rozwoju tych stadiów.

Flavella: nie tylko uwagą się zajmował oraz teoriami umysłu to w ogóle zajmował się rozwojem poznawczym, ale zmianą w ogóle. Rodzaje zmian (modyfikacja, inkluzja mediacja itp.).

Te twarde mają:

• całościowość: każde stadium ma swoją odrębną, specyficzną strukturę i tworzy pewną zintegrowaną całość

• jakościowa zmiana struktury (jakościowa restrukturacja, przemiana struktury) oznacza przejście do kolejnego stadium.

• Inwariantna sekwencja – progres ma charakter uniwersalny, stadia tworzą niezmienną (inwariantną sekwencję) kolejność jest zawsze taka sama

• integracja i inkluzywność – stadium wyższe jest zawsze wyższe i zawiera w sobie struktury poprzednich stadiów.

STAdium sensoryczno-motoryczne jest mniej więcej między 0-2 lat.

struktura – pewna forma organizacji równowagi kształtuje się przez aktywne doświadczenie

Struktura wyraża się w schemacie.

Schemat czynnościowy – różne rodzaje schematów czynnościowych

schemat pierwotny (wykształca się z odruchu), a następnie wtórny (np. Potrząsanie grzechotką), a ssanie kciuka jest pośredni.

Rozwój sensomotoryczny – podstadia:

• stadium ćwiczenia odruchów 0-1 m.ż.

• Stadium przystosowań nabytych (pierwsze rozróżnienia) 2-4 m.ż.

• Stadium działań zmierzających do utrwalenia interesujących widoków (odrwarzanie) 4-8 m.ż.

• Stadium koordynacji schematów wtórnych 8-12 m.ż.

• Opracowania przedmiotu i czynnego eksperymentowania 12-18 m.ż.

• Stadium kombinacji umysłowych (reprezentacja) 18-24 m.ż.

To co się zmienia w kolejnych podstadiach:

• sposób ujmowania przedmiotu ->A

• sposób działania

• sposób rozwiązywania problemów

• rozumienie przyczynowości.

A)

Przedmiot z początku jest tylko pokarmem dla funkcji – dla widzenia, słyszenia itp. Istnieje o ile ja go postrzegam, a jak znika z pola widzenia to nie istnieje ->> takie ujmowanie przedmiotów występuje do pół roku życia dziecka, czyli pierwsze trzy podstadia.

W IV stadium pojawia się stałość (nie znika jak na niego nie patrzę) i obiektywność (przedmiot jest niezależny ode mnie, jak na niego nie działam to on nie istnieje).Ale dziecko nie potrafi zrozumieć przeniesienia przedmiotu - > szuka przedmiotu tam, gdzie się zwykle znajdował.

W VI podstadium dziecko rozumie przemieszczenie, a w tym przemieszczenie ukryte. Już widzi (dziecko) przedmiot nie tylko jako taki, ale potrafi sobie dziecko wyobrazić. Powstaje symbol.

B)

niespecyficznie – działa na przedmiotach, ale wcześniej działa na własnym ciele. Reakcje okrężne, albo reakcje kołowe – powtarzające się reakcje, dziecko wielokrotnie powtarza dane zachowanie, a powtarzając utrwala sobie.

Okrężne – powtarzanie interesującego rezultatu, który pojawił się przypadkowo.

Od nieintencjonalnej do intencjonalnej formy działania, ale w reakcjach okreżnych trzeciego rodzaju jest jeszcze eksperymentowanie z powtarzaniem. A potem od własnego ciała do przedmiotu. II rzędu na przedmiotach.

Reakcje okrężne II rzędu w II, a III w piątym podstadium.

W stadium piątym dziecko rozwiązuje problemy przez działanie – czynne eksperymentowanie

Metodą prób i błędów próbuje, stosując wiele schematów do jednego przedmiotu.

W stadium VI dziecko trzyma patyk – zastanawia się, wyobraża sobie, rodzi się pomysł jak to zrobić, myślenie reprezentacyjne, a potem od razu przeciska patyk do klatki we właściwy sposób.

Działanie przyciągania na podstawie. W stadium nr IV schematy pierwotne i wtórne łączą się, a jeden schemat jest środkiem, a inny celem. Przyczyny i skutki. Połączenia tych schematów są typowe (bardzo często się powtarzające) i plastyczne (można je zmieniać).

Strona 3 z 3