UNIWERSYTET IM. ADAMA MICKIEWICZA W POZNANIU

OBRAZ STUDENTA

W OPINIACH MIESZKAŃCÓW POZNANIA

WYDZIAŁ NAUK SPOŁECZNYCH

II ROK STUDIUM PRACY SOCJALNEJ

Plan raportu.

SPIS TREŚCI.

WSTĘP.....................................................................................................................................................

1. TEORETYCZNO-METODOLOGICZNE PODSTAWY BADAŃ.

I.1. Przyjęte założenia ogólnometodologiczne..............................................................................

I.2. Upojęciowienie przedmiotu badań.........................................................................................

I.3. Problematyzacja. Hipotezy badawcze....................................................................................

I.4. Operacjonalizacja wielkości ujętych w problematyce badawczej..........................................

I.4.A. Wybór zbiorowości, w której będą realizowane badania.......................................

I.4.B. Wybór metod i technik badawczych. Procedura badawcza....................................

I.4.C. Baza źródłowa.........................................................................................................

I.5. Opis realizacji badań.

I.5.A. Budowa narzędzia badawczego..............................................................................

I.5.B. Pilotaż......................................................................................................................

I.5.C. Dobór próby............................................................................................................

I.5.D. Opis realizacji badań zasadniczych. Weryfikacja zebranego materiału empirycznego............................................................................................................................

2. CHARAKTERYSTYKA BADANEJ PRÓBY.

II.1. Społeczno-demograficzne cechy badanych...........................................................................

III. Relacje respondent-studenci.

IV. Pochodzenie i sytuacja materialna rodzin studentów.

V. Postawa wobec studentów (skala Likerta).

VI. Hierarchia systemu wartości studentów.

VII. Aktywność społeczna i polityczna studentów.

VIII. Język studencki.

IX. Czas wolny.

X. Cechy zewnętrzne i wewnętrzne najbardziej charakteryzujące studentów miasta Poznania.

XI. Cechy osobowościowe studentów.

XII. Zdrowy styl życia studentów w opiniach mieszkańców Poznania.

XIII. Motywy jakimi kierują się studenci przy wyborze studiów.

XIV. Obraz uczestnictwa studentów w kulturze.

XV. Przemiany w wizerunku studenta na przestrzeni ostatnich 20-stu lat.

XVI. Weryfikacja hipotez głównych.

PODSUMOWANIE.

BIBLIOGRAFIA (wybrane pozycje).

ANEKS.

WSTĘP.

Studiujemy na II roku Studium Pracy Socjalnej i w ramach zajęć z metod i technik badań socjologicznych postanowiliśmy przeprowadzić badania dotyczące opinii mieszkańców Poznania na temat osób uczących się na wyższych uczelniach. Obraliśmy sobie taki problem badawczy, gdyż chcemy wzbogacić naszą wiedzę na ten temat. Obecnie nie zdajemy sobie sprawy jak postrzegają nas i naszych kolegów mieszkańcy miasta w którym się uczymy.

Chcemy dowiedzieć się nie tylko jaki jest obraz studentów, lecz także co go modyfikuje. Naszym zadaniem jest uzyskanie odpowiedzi na pytania jakie cechy osobowości posiadamy, jaki system wartości preferujemy i jakie są przesłanki podejmowania studiów przez nas według mieszkańców miasta w którym się uczymy.

Interesuje nas też jak się ubieramy, czy mamy swój własny styl, w jaki sposób spędzamy wolny czas, czy ulegamy jakimś nałogom i w jaki sposób zarabiamy i wydajemy pieniądze. Chcemy przekonać się jak oceniają nasze zachowanie poznaniacy i czy są zadowoleni z tego, że mieszkają w tak dużym ośrodku akademickim.

Naszym celem jest odpowiedzenie sobie na te pytania, by uzupełnić naszą lukę poznawczą. Jednak tym badaniom przyświeca także cel praktyczny. Wiedząc już jacy jesteśmy w oczach mieszkańców Poznania, będziemy mogli zmienić negatywne aspekty naszego wizerunku. Jeżeli takie w badaniach się nie ujawnią, pozostanie nam tylko cieszyć się, że zostaliśmy ocenieni pozytywnie.

TEORETYCZNO-METODOLOGICZNE PODSTAWY BADAŃ.

I.1. Przyjęte założenia ogólnometodologiczne.

Opcja humanistyczna.

W naszych badaniach przyjęliśmy założenia socjologii humanistycznej. W opcji tej, podobnie jak w funkcjonalizmie i niektórych ujęciach historyzmu, rzeczywistość liczy się taka, jaka jest, ujęta w czasie biograficznym na tle społeczeństwa danego czasu i miejsca. Ważna jest rzeczywistość od strony działającego podmiotu w kontekście jego przeżyć i doświadczeń, a więc tych, od których się odcina.

W rezultacie dla badającego system kulturowy jest on taki jak dla podmiotów historycznych,

gdy one wchodzą z nim w aktywny kontakt.

Takie wnioski wpłyną ze współczynnika humanistycznego, będącego składową socjologii

humanistycznej, której najistotniejszą innowacją jest wskazanie związku koncepcji socjologicznych z potocznym myśleniem.

Nie chodzi tu o obdarzenie potocznego myślenia pełnym zaufaniem, ale o uznanie, że jest to nieuchronny, ale także wiarygodny punkt wyjścia. Celem jest poznanie czy inaczej zrozumienie, jest to podstawowa funkcja nauk społecznych.

Jednym z najpowszechniej akceptowanych założeń socjologii humanistycznej jest anty-

naturalizm. Konstytutywną cechą socjologii humanistycznej było uznanie, iż zjawiska społeczne

nie są rzeczami, które można lub należałoby badać przy pomocy metod wykształconych przez przyrodoznawstwo.

Socjologia humanistyczna była i jest, w odróżnieniu od koncepcji wcześniejszych, nauką

o społecznej interakcji (założenie interakcjonizmu). Jej przedstawiciele nie zaczynają od założenia, że społeczeństwo jest zintegrowaną wewnętrzną całością, którą należy wyjaśnić odwołując się do jakichś jej cech swoistych. W socjologii humanistycznej ani społeczeństwo, ani jednostka nie są czymś ,,danym", i ,,gotowym". Zarówno społeczeństwo jak i jednostka stają się dopiero w toku interakcji społecznej. W swym określeniu przedmiotu socjologii (ludzkie oddziaływania wzajemne) socjologia humanistyczna zwraca się zarówno przeciwko socjologizmowi jak i przeciw psychologizmowi, tak przeciwko organicyzmowi jak i przeciwko indywidualizmowi.

Socjologia humanistyczna interesowała się nie wszelkimi wzajemnymi oddziaływaniami jednostek, lecz takimi jedynie, w których uczestniczą one jako podmioty świadome (podmiotowy charakter interakcji społecznych). 0 interakcji społecznej możemy mówić tylko wtedy, gdy oddziałujące na siebie jednostki uwzględniają w swych działaniach innych i starają się na nich wpływać. Oddziaływania nie są prostym następstwem bodźców i reakcji, odbywa się ono w sferze znaczeń, a nie prostych instynktów czy też odruchów.

Ponieważ socjologia humanistyczna skupia się na pojmowanych w ten sposób interakcjach społecznych, wykluczone jest poznanie faktów społecznych wyłącznie od zewnątrz.

Interesują nas nie tylko zachowania się jednostek, lecz również cele, jakie sobie stawiają te jednostki, nie tylko sytuacje, w których owe zachowania mają miejsce, lecz także to, jak działające jednostki przedstawiają sobie te sytuacje. Niezbędne jest w związku z tym stosowanie operacji zwanej rozumieniem. Jakkolwiek niejasny bywał ten postulat, oznacza on zerwanie z charakterystyczną dla nauk przyrodniczych procedurą wyjaśniania, którą zalecali socjologom pozytywiści (postulat rozumienia).

Uprawiana w taki sposób wiedza (bez rozumienia) mogła dostarczyć jedynie samo wiedzy ludziom uczestniczącym w procesach społecznych, mogła zwiększyć ich mądrość, ale nie techniczną sprawność (postulat samo wiedzy).

Początki systemów socjologii humanistycznej stworzyli Ferdynand Tonnies, Georg Simmel i Max Weber.

Zasadniczym zainteresowaniem M. Webera były czynności ludzkie, czyli takie zachowania się jednostek, do których te ostatnie przywiązują subiektywne znaczenie. Starał się przeprowadzić wyraźną linię graniczną pomiędzy ,,czynnością znaczącą" a ,,zachowaniem się jedynie odruchowym".

Socjologia to nauka, ,,która dąży do objaśniającego zrozumienia działania społecznego i przez to do przyczynowego wyjaśnienia jego przebiegu i skutków" [Szacki J.,1981].

Podmiotem czynności społecznej może być tylko jednostka ludzka, najważniejszą zaś

procedurą socjologii jest zrozumienie.

Podstawą socjologii Simmla było stwierdzenia, że nie może ona zajmować się wszystkim, cokolwiek jest w jakimś sensie społeczne, przejmując kompetencje wszelkich nauk, które do tej pory badały różne wymiary życia społecznego. Pisał, że ,,pojęcie społeczeństwa ma dwa znaczenia, które w ujęciu naukowym muszą być ściśle rozróżnione. W jednym wypadku społeczeństwo to zespół uspołecznionych jednostek, materiał ludzki ukształtowany jako społeczeństwo przez całość rzeczywistości historycznej. W drugim wypadku chodzi o społeczeństwo jako sumę tych form stosunków pomiędzy jednostkami, dzięki której są one przekształcone w społeczeństwo". [Szacki J.,1981].

Socjologia staje się dla Simmla badaniem form uspołecznienia, odwracając się od życia społecznego jako całości i problematyki makrosocjologicznej.

Dla F. Tonniesa ,,socjologia bada społeczne fakty, ich motywy i tym samy musi zwracać

szczególną uwagę na znaczące zróżnicowanie, na to, czy wzajemne uznanie jest oparte bardziej na motywach uczuciowych czy też rozumowych" [Szacki J.,1981].

Socjologię interesuje ten aspekt związku społecznego, który polega na tym, że stosunek taki jest przez uczestniczące w nim jednostki nie tylko doświadczany, ale i afirmowany.

I.2. Upojęciowienie przedmiotu badań.

W naszych badaniach posługujemy się skalą Likerta. Służy ona do mierzenia postaw. Sam termin postawa według F. Znanieckiego i W. Thomsona [Mika S., 1982 ] ,,to stan umysłu jednostki wobec pewnych wartości o społecznym charakterze. Natomiast H. A. Murry i C. D. Morgan [Mika S., 1982] za postawę uważali ,, trwałą dyspozycję charakteryzującą się konsekwentnym wystąpieniem tego samego uczucia wobec pewnej całości. Definicję postawy przedstawia także S. Nowak i ona jest dla nas najtrafniejsza. Mówi on, iż ,,postawa pewnego człowieka wobec pewnego podmiotu, jest to ogół względnie trwałych dyspozycji do oceniania tego przedmiotu, emocjonalnego nań reagowania oraz ewentualnie towarzyszących tym emocjonalnie - oceniającym dyspozycjom, względnie trwałych przekonań o naturze i własnościach tego przedmiotu i względnie trwałych dyspozycji do zachowania się wobec tego przedmiotu" [Nowak S., 1973].

Postawa jest zawsze postawą wobec czegoś, jest więc subiektywne odniesione do pewnego przedmiotu. Natomiast przedmiotem postawy mogą być pewne zdarzenia np. ostatnia wojna światowa, , czy pewne sytuacje, np. pozycje społeczne. Może nim być także obiekt materialny, czy pewien konkretny jednostkowy człowiek. Przedmiotem postawy mogą być także sytuacje nieistniejące np. na ogół człowiek ma negatywną postawę wobec zjawiska określonego terminem ,,termonuklearna zagłada świata" choć jak dotąd termin ten nie ma żadnych desygnatów. W definicji jest także mowa o składniku oceniająco - emocjonalnym. Jest on czynnikiem konstytuującym ( w sensie definicyjnym) postawę - która może, ale nie musi zawierać wiedzę o przedmiocie postawy i skrystalizowane sposoby zachowania się wobec niego. Definicja podana wyżej, określa sposoby zachowania się wobec niego. Definicja podana wyżej, określa składnik oceniająco - emocjonalny jako konieczny, ale i jako wystarczający warunek istnienia postawy.

Definicja postawy zawiera jeszcze dwa komponenty - poznawczy i behawioralny. Jest to spowodowane tym, że Nowak S., kierował się dążeniem, które kazało wieść silny nacisk przy stwierdzeniu istnienia i wyodrębniania zakresu na podejście ,,ze współczynnikiem humanistycznym".

W świetle proponowanej wyżej definicji postawy nie ma sensu mówić o postawie obojętnej pewnego określonego człowieka, wówczas kiedy postawy wyróżniamy ze współczynnikiem. Ktoś kto na pewien przedmiot nie reaguje choćby słabą oceną czy emocją, nie ma wobec niego postawy na gruncie takiego rozumienia postawy.

W definicji wyróżniamy trzy różne składniki postawy, a mianowicie składnik poznawczy, behawioralny i oceniająco - emocjonalny. Każdy z tych składników z osobna przybierać może różne wartości. Wartości każdej z trzech zmiennych dzielimy na dwie kategorie tj. taką, w której dany składnik istnieje (tj. ma wartość niezerową) i taką w której nie występuje (lub ostrożnie niemal nie występuje) w danej postawie. Zgodnie z proponowaną wyżej definicją , komponent oceniająco - emocjonalny musi mieć wartość niezerową, aby można mówić o postawie w takim rozumieniu. Nawiązując do tego wyróżniamy cztery typy postaw ze względu na ich składniki.

Pierwsza z nich to postawa składająca się wyłącznie z nastawień emocjonalno - oceniających wobec przedmiotu postawy, przy braku wyobrażeń o jego naturze lub o nim i braku sprecyzowanych dyspozycji behawioralnych np. silne negowanie w dzieciństwie na słowa wróg narodu, któremu nie towarzyszy wiedza na ten temat.

Druga z nich to postawa, która wyróżnia obok komponentu emocjonalnego aspekt poznawczy. Emocjonalnie naładowane przekonanie o przedmiocie, brak jest skrystalizowanych predyspozycji behawioralnych ,,postawa pozytywna" stereotyp robota.

Trzecia z nich zakłada iż emocje i oceny splatają się z mniej lub bardziej skrystalizowanej do zachowań wobec przedmiotu postawy, czyli w psychice człowieka istnieje mniej lub bardziej skrystalizowany plan działania wobec przedmiotu postawy. Człowiek chce być przez 5 lat najlepszym studentem.

Czwarta z nich to postawa w której obok predyspozycji w psychice człowiek do reakcji efektownych na podmiot postawy, mniej lub bardziej określonym podmiotem, jak też określony program zachowań wobec niego np. żołnierz na wojnie postawa wobec niego.

Opinia publiczna [Załęski P., Olechnicki K., 1997] - zbiór ocen, sądów zbiorowości społecznej na temat bieżącego zjawiska. To ocena społeczeństwa na wydarzenie w życiu publicznym. To całokształt ugruntowanych, stałych poglądów, które składają się na świadomość społeczną. Nie jest to zwykła suma opinii indywidualnych, ani też nie jest równoznaczna z opinią ekspertów. Nie kształtuje się wtedy z wiedzy naukowej , lecz na płaszczyźnie świadomości społecznej, co też nie jest we wszystkich sprawach kompetentne (w dziedzinie nauk ścisłych).

I.3. Problematyzacja. Hipotezy badawcze.

Problem naszych badań zamknęliśmy w następującym pytaniu badawczym:

Jaki jest obraz studenta w opiniach mieszkańców Poznania.

W tym pytaniu zostały zawarte następujące pytania szczegółowe:

1. Czy wiek jest zmienną różnicującą opinie o studentach?

2. Czy wykształcenie jest zmienną różnicującą opinie o studentach?

3. Czy posiadanie w środowisku otaczającym respondenta znajomych studentów różnicuje postawy studentach?

1. Jaki jest stopień pokrewieństwa respondenta ze znajomymi studentami?

2. Jaki typ uczelni ukończyli/ kończą znajomymi studenci respondenta?

3. Jaka jest liczba studentów wśród znajomych respondentów?

4. Jak często badany ma kontakt ze znajomymi studentami?

5. Jaka jest forma kontaktów respondenta ze znajomymi studentami?

4. Jaka jest hierarchia systemu wartości studentów w opiniach mieszkańców Poznania?

5. Jakie są formy spędzania czasu wolnego przez studentów w opiniach mieszkańców Poznania?

6. Jakie cechy wyróżniają studentów spośród innych ludzi w opiniach mieszkańców Poznania?

a) Jakie cechy zewnętrzne wyróżniają studentów spośród innych ludzi w opiniach mieszkańców Poznania?

2. Jakie cechy osobowości wyróżniają studentów spośród innych ludzi w opiniach mieszkańców Poznania?

7. Jakie motywy kierują osobami przy podejmowaniu decyzji o rozpoczęciu studiów w opiniach mieszkańców Poznania?

8. Czy studenci prowadzą zdrowy styl życia?

9. Czy studenci są grupą chętnie korzystającą z używek?

10. Czy studenci są aktywni społecznie i politycznie?

11. W jakim kierunku w opiniach badanych zmienił się wizerunek studenta na przestrzeni ostatnich 20-stu lat?

Hipotezy badawcze są propozycjami odpowiedzi na powyższą problematyzację. Wyróżniliśmy następujące hipotezy główne:

1. Przypuszcza się, że wiek jest zmienną różnicującą opinie o studentach.

Przypuszczalnie osoby starsze będą miały bardziej pozytywną opinię o studentach, ponieważ wraz z wiekiem zmienia się ich nastawienie do otaczającej rzeczywistości. Ich opinie łagodnieją.

2. Przypuszcza się, że im wyższe wykształcenie, tym bardziej pozytywne opinie o studentach.

Im wyższe wykształcenie posiada respondent, tym bardziej orientuje się w sprawach dotyczących studentów. Docenia pracę i wysiłki studentów, wie że życie studenta wypełnione jest nie tylko rozrywką, ale i nauką.

3. Przypuszcza się, że posiadanie znajomych studentów przez respondenta różnicuje opinie o studentach.

Respondenci mający znajomych studentów, mają pojęcie o ich zachowaniu. Bezpośredni kontakt ze znajomymi studentami pomaga respondentom w tworzeniu opinii na temat studentów.

3a) Im bliższy stopień pokrewieństwa badanych ze znajomymi studentami, tym bardziej pozytywna opinia o nich.

Hipotezę tę można uzasadnić tym, że respondent dbając o dobry wizerunek siebie i swojej rodziny, nie będzie chciał się źle wypowiadać na temat spokrewnionych studentów.

3b) Przypuszcza się, że typ uczelni, do której uczęszcza/ uczęszczał znajomy badanego, różnicuje opinie o studentach.

Respondent mający znajomych studentów na uczelniach typu: Akademia Sztuk Pięknych, Akademia Muzyczna, będzie postrzegał studentów jako bardziej zainteresowanych literaturą i sztuką. Studenci z tych uczelni będą postrzegani jako więksi indywidualiści-mający swój styl. Natomiast studenci Akademii Ekonomicznej będą postrzegani jako przedsiębiorcy, pracowici, z wyglądu zewnętrznego będzie ich wyróżniać styl wyjściowy.

3c) Przypuszcza się, że liczba posiadanych studentów wśród znajomych respondenta różnicuje opinie o studentach.

Hipotezę tę można uzasadnić tym, że im więcej respondent posiada znajomych studentów, tym obraz studentów w jego opinii: będzie bardziej pozytywny. Duża liczba znajomych studentów może stać się dla respondenta grupą przynależności, wobec tego respondent chcąc czuć się dobrze w tej grupie, będzie się o jej członkach wyrażać pozytywnie.

3d) Przypuszcza się, że częstotliwość kontaktów ze znajomymi studentami różnicuje opinie o studentach.

Im częściej respondent kontaktuje się ze studentami, tym ma on bardziej pozytywną opinię o nich. Częste kontakty między osobami powodują pojawienie się między nimi sympatii, stąd pozytywna opinia na ich temat.

3e) Przypuszcza się, że im bardziej prywatne formy kontaktów ze znajomymi studentami, tym bardziej pozytywne opinie o studentach.

Wchodząc z kimś w prywatne stosunki typu: przyjacielskie, towarzyskie, mamy o tych osobach pozytywne opinie, wybieramy te osoby dobrowolnie, na zasadzie lubienia. Kontakty te nie są nam narzucone i czujemy się swobodnie.

Hipotezy szczegółowe:

4. Przypuszcza się, że obraz hierarchii systemu wartości studentów w opiniach mieszkańców Poznania różnicowany jest przez posiadanie znajomych studentów.

Respondent posiadający znajomych studentów będzie wnioskować o ich systemie wartości. Jeżeli znajomi studenci respondenta są osobami głównie nastawionymi na rozrywkę i zabawę, to respondent będzie wnioskował, że na samym szczycie ich hierarchii wartości stoją: zabawa i inne przyjemności. Jeżeli natomiast zna studentów pracowitych, pilnie uczących się to będzie wówczas uważał, że najważniejsze jest dla studentów dobra przyszłość w postaci wysokiego wykształcenia, intratnego zatrudnienia.

5. Przypuszcza się, że forma kontaktów ze studentami różnicuje obraz form spędzania czasu wolnego przez studentów w opinii mieszkańców Poznania.

Respondent spotykający się ze studentami na stopie towarzyskiej, będzie znał mniej oficjalne sposoby spędzania czasu wolnego prze studentów. Będzie uważał, że oprócz nauki, swój czas poświęcają również np. na wyście do kina, kawiarni itp. Natomiast osoba kontaktująca się ze studentami na stopie oficjalnej np. wykładowca akademicki, sprzedawca w sklepie, przypadkowy przechodzień na ulicy, będzie miał mniej skonkretyzowane pojęcie na temat spędzania czasu wolnego przez studentów, lub będzie opierać swoją opinię o stereotypy.

6. Przypuszcza się, że ilość posiadanych znajomych studentów przez respondenta różnicuje opinie respondenta na temat cech zewnętrznych studenta.

Hipotezę tą można uzasadnić tym, że w zależności od tego, jakie cechy zewnętrzne będą wyróżniały jego znajomych studentów, takie cechy będzie przypisywał większości studentom.

7. Przypuszcza się, że wykształcenie badanych różnicuje opinie o motywach podejmowania studiów przez studentów.

Respondent z wyższym wykształceniem poda inne motywy podjęcia studiów przez studentów niż respondent z niższym wykształceniem. Respondent z wyższym wykształceniem poda takie motywy jak np. zainteresowanie daną dziedziną, chęć zdobycia wiedzy, czy podniesienie statusu społecznego. Oprze on swoją opinię na własnych doświadczeniach, mając na uwadze swój wybór oraz wybory swoich kolegów ze studiów. Respondent z niższym wykształceniem będzie opierać swoją opinię o motywach podjęcia studiów przez studentów na podstawie stereotypów bądź opinii zasłyszanych. Przypuszczalnie wybierze on takie motywy jak :chęć zrobienia kariery, zdobycie władzy i dużych pieniędzy.

8) Przypuszcza się, że liczba znajomych studentów różnicuje opinię na temat posiadanych cech osobowościowych.

Przypuszcza się, że respondenci posiadający dużą ilość znajomych studentów, będą bardziej pozytywnie wypowiadali się na temat ich cech osobowości, ponieważ nie będą się posługiwali stereotypami, tylko głownie analizą własnych obserwacji.

I.4. Operacjonalizacja wielkości ujętych w problematyce badawczej.

Operacjonalizacja "obejmuje zabiegi polegające na wyrażaniu pojęć i terminów teoretycznych w kategoriach operacyjnych, tzn. bądź poprzez terminy mające jednoznaczny sens empiryczny, bądź też przez czynności, jakie należy wykonać, aby poznać opisywane zjawisko".[Babiński G.,1986]

Jednakże operacjonalizacja to przede wszystkim dobór wskaźników do zmiennych.

Wskaźnikami mogą być pewne cechy czy zjawiska, stosunkowo łatwo obserwowalne czy stwierdzalne. ,,Wskaźnik może być bądź przyczyną, bądź skutkiem, bądź wreszcie jedynie korelatem zjawiska, którego zajście inferujemy bądź też możemy empirycznie ustalić na podstawie zajścia wskaźnika". [Nowak S.,1986]

W naszych badaniach wyróżniliśmy następujące zmienne zależne i niezależne.

I. Zmienną zależną jest:

1. 0braz studenta wyrażany w opiniach respondenta.

Na wyżej wymieniony obraz składają się następujące zmienne cząstkowe:

2. Elementy stylu życia:

- zdrowy styl życia

a) regularny sen

b) prawidłowe odżywianie (liczenie kalorii, skł. odżywcze)

c) pozauczelniana aktywność fizyczna

d) stosowanie używek

- czas wolny

a) ilość czasu wolnego

b) formy spęczania czasu wolnego

c) pożyteczne wykorzystanie czasu wolnego

- język

a) tematyka rozmów studentów

b) specyficzność języka (żargon)

- hierarchia systemu wartości

a) wartości materialne: władza, pieniądze, kariera, prestiż, sława

b) wartości pozamaterialne: rodzina, wiedza, tolerancja, uczciwość, wiara

-wygląd zewnętrzny

a) sposób ubierania

b) wypracowanie własnego stylu

c) fryzura

- życie kulturalne

a) czytanie literatury, prasy

b) chodzenie do kina, teatru, na wystawy, koncerty

c) uczestniczenie w pracy instytucji kulturalnych

3. Aktywność społeczna (w tym polityczna):

1. przynależność studentów do stowarzyszeń partyjnych

b) udział w wyborach

c) udział w imprezach charytatywnych i w działalności organizacji społecznych

4. Cechy osobowości najbardziej wyróżniające studentów.

II. W naszych badaniach wyodrębniliśmy następujące zmienne niezależne:

5. płeć

6. wiek

7. wykształcenie

8. ilość znajomych studentów

9. forma kontaktów ze znajomymi studentami

10. częstotliwość kontaktów

11. postawy wobec studentów

12. stopień pokrewieństwa ze studentami

Do powyższych zmiennych obraliśmy następujące wskaźniki:

1.charakterystyka liczbowa obrazu studenta w opinii respondenta uzyskana poprzez

zsumowanie wartości przyporządkowanych poszczególnej opinii (pozytywnej lub negatywnej ) na temat studentów.

2. elementy stylu życia studenta wskazane przez respondenta

2.a. odpowiedź respondenta dotycząca zdrowego stylu życia

2.b. formy czasu wolnego wskazane przez respondenta

2.c. odpowiedź respondenta dotycząca języka studentów

2.d. uszeregowanie przez respondenta poszczególnych wartości, które w jego opinii najbardziej ceni student

2.e. wybór cech zewnętrznych dokonany przez badanego, najbardziej w jego opinii charaktery-

stycznych dla studentów

2.f odpowiedź respondenta na pytanie o życie kulturalne studentów

3. odpowiedź respondenta na pytanie o aktywność społeczną studentów

4. wybór cech osobowości dokonany przez badanego najbardziej, w jego opinii, charakterystycznych dla studentów

5. odpowiedź ankietera na podstawie analizy charakterystycznych cech zewnętrznych

6. odpowiedź respondenta na pytanie o wiek

7. odpowiedź respondenta na pytanie o wykształcenie

8. odpowiedź respondenta na pytanie o ilość znajomych studentów

9. typ stosunków ze znajomymi studentami, określony przez badanych

10. odpowiedź respondenta dotycząca częstotliwości kontaktów ze znajomymi studentami

11. wynik uzyskany po zastosowaniu skali Likerta

12. odpowiedź respondenta na pytanie o stopień pokrewieństwa.

I.4.A. Wybór zbiorowości w której będą realizowane badania.

Przygotowując się do przeprowadzenia badań, dotyczących opinii na temat studentów, zadecydowaliśmy że zbiorowością, w której będą realizowane badania będzie społeczność Poznania. Nie jest to równoznaczne z doborem próby.

I.4.B. Wybór metod i technik badawczych.

Metoda jest to system założeń i reguł pozwalających na takie uporządkowanie praktycznej lub teoretycznej działalności, aby można było osiągnąć cel do jakiego się świadomie zmierza, kieruje też ona celowymi czynnościami badacza, obok sposobu poznania rzeczywistości zawiera trzy zespoły założeń:

1. własności poznawanego przedmiotu

2. właściwości procesu poznawczego

3. rolę i miejsce badacza w procesie poznawczym.

Wymogi poprawnej metody:

• jasność, tzn. by cechowała ją powszechna zrozumiałość i niepowtarzalność

• jednoznaczność-polega na tym by wykluczała dowolność stosowania odpowiednich zasad regulatywnych

• ukierunkowanie -tzn. aby była podporządkowana określonemu celowi

• skuteczna - aby zabezpieczała realizację określonego celu

• owocna - by dostarczała ważnych i mniej ważnych rezultatów

• niezawodna - by zabezpieczała uzyskanie zamierzonego rezultatu w max. wysokim stopniu prawdopodobieństwa

• ekonomiczna - by pozwalała uzyskać zamierzone rezultaty przy najniższym stopniu zużycia czasu.

Technika - jest to systematyczny sposób osiągania określonego celu. Nie ma założeń ontologicznych, które mówią o naturze rzeczywistości społecznej, założeniach epistemologicznych - czy można badać rzeczywistość i założea metod za pomocą jakich metod badań.

W naszych badaniach wykorzystaliśmy dwie metody, mianowicie metodę statystyczną i typologiczną oraz technikę, którą jest kwestionariusz wywiadu. Jest to typ techniki bezpośredniej i komunikacyjnej.

Metoda statystyczna - jest to sposób liczbowego badania zbiorowości. Można ją stosować niemal we wszystkich typach badań - odgrywa wiodącą rolę. Korzystając z metody statystycznej musimy pamiętać o dwóch elementach:

• opisie statystycznym, który stosujemy gdy prowadzimy badania o charakterze wyczerpującym tzn. badamy każdy element zbiorowości

• wnioskowaniu statystycznym, które stosujemy gdy badamy tylko pewną próbę badanej zbiorowości.

Wymogi metody statystycznej:

• wyniki badań muszą mieć ilościowy charakter, aby relacje między zjawiskami i procesami, które poddajemy badaniom można było przedstawić jako relacje

• na podstawie próby możemy wnioskować o całym zbiorze, gdy zachowaliśmy prawidłowe zasady doboru próby

• należy postępować tak, aby można było ustalić nie tylko treść zjawisk, dokonać ich dokładnego opisu oraz wskazać mechanizmy ich kształtowania, ale także określić zasięg tych zjawisk, częstotliwość występowania oraz jakie są statystyczne i przyczynowe związki między innymi zjawiskami.

Sześć etapów postępowania:

• sformułowanie problemu pod kontem ilościowego badania

• dobór jednostek do badań

• dobór takich pojęć i wskaźników, które pozwolą na analizę z układem zmiennych ilościowych, porządkowych, które dopuszczają pomiar natężenia i zasięgu

• precyzyjne ustalenia skal zmiennych

• wybór hipotez objaśniających problem

• rozstrzygnięcia dotyczące budowy narzędzia badawczego.

Metoda typologiczna - jest to sposób klasyfikacji badanej rzeczywistości. Polega ona na tym, że dzielimy pewną populację na kategorie, które określamy mianem ,,pewnego typu". Owa metoda jest wykorzystywana do badań o charakterze jakościowym, mimo że do skonstruowania typologii wykorzystuje się badania ilościowe. Nie interesuje nas jakie są proporcje w skali globalnej, ale sam spis danego typu.

Metodą typologiczną posługujemy się:

• opierając się na wiedzy intencji wcześniej przeprowadzonych badaniach możemy skonstruować typologię jeszcze przed przeprowadzeniem badań - wówczas badania nastawione są na weryfikację tez (potwierdzenie lub odrzucenie), a dodatkowo są próbą wskazania reprezentatywności występowania tych cech w skali szerszej

• kiedy przeprowadzamy badania, które nie mają na początku podzielonej populacji na typy, ale mamy także przeświadczenie, że możemy to zrobić. Po przeprowadzeniu badań konstruujemy typologię w oparciu o rozkład cech tych zmiennych.

Krótko mówiąc metoda typologiczna polega na klasyfikacji i selekcji różnorodnych rodzajów zbiorowości, zjawisk, procesów lub ich cech drogą redukcji, przypadków nietypowych, wyróżnieniu podstawowych typów zjawisk zbiorowości, procesów lub podstawowych typów ich cech.

Procedura badawcza - to zespół sposobów poznania rzeczywistości pozbawionej założeń ontologicznych i epistemologicznych o akcentujących organizację procesu poznawczego, eksponujących jego wymogi i zależności między tymi wymogami.

Tak więc procedura służy do oznaczenia sposobu organizacji badań zawierających między innymi twierdzenia techniczno - organizacyjne.

Procedura określa więc łącznie ujmowane sposoby naukowego ustalania i opisywania tekstów, typy materiałów donoszących - źródeł, informacji niezbędnych dla rozwiązania problemu, sposoby doboru przypadków do analizy. O przyjęciu określonej procedury badawczej decyduje obrana metoda badań, orientacja teoretyczno - metodologiczna.

W naszych badaniach zastosowaliśmy procedurę badań sondażowych pogłębionych. Stosuje się je często w badaniach socjologicznych. Po otrzymaniu danych najczęściej stosuje się dwie techniki - ankietę i wywiad. Są to badania nieco dłuższe od zwykłych badań sondażowych . Badacz nie ma długotrwałego kontaktu zbadanymi osobami. Wyniki badań zazwyczaj opracowane są ilościowo

Statystycznie, ale można również stosować analizę jakościową, zwłaszcza opierając się na danych zebranych techniką wywiadu.

Etapy badań:

1. Sformułowanie zadań ogólnych i celu badań, który wykazuje, że przeprowadzenie sondażu jest niezbędne. Określenie organizacji badań.

2. Bliższa precyzja zadań - zadania ogólne zostają przekształcone w listę zadań szczegółowych. Problematyzacja, określenie hipotez oraz bazy źródłowej.

3. Dobór próby - określenie rodzaju zbiorowości badań, liczebności, przygotowanie operatu, określenie o jaką reprezentatywność nam chodzi; statystyczną czy typologiczną.

4. Dostosowanie technik i narzędzi.

5. Próba każdego z narzędzi badawczych (czy nie uzyskuje się tych samych danych równymi narzędziami).

6. Przeprowadzenie badań zasadniczych - możliwa jest korekta kierunku samych badań w miarę gromadzenia danych.

7. Analiza ilościowa i jakościowa w bardziej pogłębionych opracowaniach, istnieje możliwość połączenia analizy jakościowej z ilościową.

Przypuszcza się, że w oparciu o tą technikę mogą powstać poważne prace naukowe. Z reguły nie stosuje się tutaj obserwacji ze względu na nacisk kosztów i czasu. Mimo licznych wad jest stosowana w badaniach zarówno polskich jak i światowych. Najczęściej jest tak dlatego, iż owe badania pozwalają godzić względom wiarygodność i rzetelność uzyskanych informacji z niskim kosztem ich otrzymania i krótkim czasie zebrania.

1.4.C. Baza źródłowa.

W naszych badaniach korzystaliśmy ze źródeł zastanych (patrz bibliografia) oraz wywołanych (uzyskane za pomocą kwestionariusza wywiadu).

I.5. Opis realizacji badań.

I.5.A. Budowa narzędzia badawczego.

Narzędziem badawczym, którym się posłużyliśmy jest kwestionariusz wywiadu. Pytania w kwestionariuszu są zgodne z problematyzacją, przez nas sformułowaną. Są zbudowane tak, aby dostarczyły danych potrzebnych do sprawdzenia postawionych przez nas hipotez; mają służyć poznaniu opinii respondentów o studentach. Staraliśmy się, aby większość pytań była pytaniami zamkniętymi, czyli aby respondent wybrał spośród podanych kategorii odpowiedź najbardziej zbliżoną do jego poglądu, co miało nakłonić badanych do udzielenia potrzebnych nam informacji. Pojawiły się również pytania otwarte, w których badany miał odpowiadać własnymi słowami.

Składnia i słownictwo w kwestionariuszu zapewniają pełną komunikatywność. Język kwestionariusza jest dość prosty i wszystkie pytania zrozumiałe, co miało ułatwić respondentom udzielenie odpowiedzi i wyeliminowanie ewentualnych niejasności.

Pytania uwzględniały układ odniesienia badanych, odpowiadały ich poglądom na temat tego, co jest ważne w omawianym zagadnieniu. Układ odniesienia respondentów poważnie wpływa na chęć zakomunikowania danej informacji.

Pytania zostały sformułowane tak, aby w sposób sensowny nawiązywały do stopnia poinformowania badanego, dlatego też ważne było źródło, na jakim mieszkańcy Poznania opierali swoje opinie o studentach.

Chcieliśmy, aby badany czuł się swobodnie i odpowiadał spontanicznie, dlatego staraliśmy się, aby miał przeświadczenie, że wszystkie możliwe odpowiedzi są aprobowane, czyli "do przyjęcia", nie tylko w stosunku do norm badanego, ale także dla prowadzącego wywiad. Naszym celem było więc, aby respondent wiedział, że jego odpowiedzi nie były komentowane i negowane.

Ważne było to, aby pytania nie sugerowały żadnej odpowiedzi jako najwłaściwszej.

Pytania zawierały wyrazy o neutralnym ładunku emocjonalnym, aby nie sugerowały odpowiedzi pozytywnych i negatywnych. Były skonstruowane w ten sposób, aby nie zostały źle zrozumiane.

Były rzeczowe i formułowane tak, by można było udzielić wiarygodnej odpowiedzi i aby uzyskane dane były obiektywne i porównywalne. Pytania nie operowały stereotypami, gdyż to nie dałoby nam obiektywnych informacji dotyczących obrazu studenta.

Istotna jest również kolejność pytań. Zostały one tak ułożone, że stanowią dla badanego sensowną całość, tzn. że kolejność problemów w kwestionariuszu jest zgodna z poczuciem logiki badanego. Najpierw są pytania ogólne, a następnie zawężające zakres problemu.

Podczas budowania kwestionariusza przede wszystkim interesowało nas, jaki jest obraz studenta w opiniach mieszkańców Poznania, czy są do nich przyjaźnie nastawieni. W tym celu podzieliliśmy kwestionariusz na bloki tematyczne. pytaliśmy o elementy stylu życia studentów. Interesowało nas, jak według poznaniaków, spędzają czas wolny, czy prowadzą zdrowy tryb życia, jakim posługują się językiem, czy są aktywni kulturalnie, czy różnią się od innych wyglądem zewnętrznym, zachowaniem, jakim systemem wartości kierują się w życiu.

Chcieliśmy również uzyskać odpowiedzi na pytania dotyczące aktywności społecznej studen-

tów oraz charakteryzujących ich cech osobowych.

Badaliśmy przy pomocy skali Likerta, postawy mieszkańców Poznania wobec studentów. Bardzo ważne było poznanie źródła wiedzy o młodzieży studiującej, dlatego też zadaliśmy respondentom pytania o ilość znajomych studentów, formy kontaktów z nimi, częstotliwość tych spotkań oraz łączący stopień pokrewieństwa. Jednocześnie istotne było odpowiednie rozmieszczenie w kwestionariuszu poszczególnych bloków tematycznych tak, aby odpowiedzi respondentów nie były schematyczne, to znaczy jednorodne. Zadawane pytania zostały tak skonstruowane, aby uzyskane odpowiedzi odzwierciedlały jak najdokładniej obraz studenta w opiniach mieszkańców Poznania.

Odrębny blok stanowiła metryczka, w której interesowała nas płeć, wiek i wykształcenie respondentów. Staraliśmy się, aby kwestionariusz wywiadu był jak najbardziej czytelny i przejrzysty, aby danie odpowiedzi na zadane pytania nie sprawiało respondentom problemu.

I.5.B. Pilotaż.

Pilotaż badań spełnia trzy funkcje:

1. Jest to sprawdzenie problemu badawczego, a zwłaszcza poprawności upojęciowienia i operacjonalizacji tego problemu.

2. Jest sprawdzeniem technik i narzędzi badawczych;

• oszacowaniem braku odpowiedzi na poszczególne pytania

• sprawdzeniem poprawności kategorii pytań zamkniętych

• oceną zrozumiałości pytań

• oceną wiarygodności odpowiedzi

• zamknięciem niektórych pytań otwartych

• określeniem czasu trwania realizacji badań.

3. Jest sprawdzeniem techniczno-organizacyjnym.

Pilotaż jest niezbędny do oszacowania ilości jednostek niedostępnych do sprawdzenia. Powinien być przeprowadzony w tej samej zbiorowości, w której będą realizowane badania zasadnicze, ale nie na tych samych jednostkach. Pilotaż został przeprowadzony na 5% wielkości próby.

Pilotaż badań objął 26 osób. Każda z osób przeprowadziła jeden wywiad kwestionariuszowy. W jego wyniku zaistniały następujące zmiany:

Pytanie dotyczące formy kontaktów ze znajomymi studentami, zostało zamknięte. W pytaniu określającym sposób zdobywania pieniędzy przez studentów, zwrot ,,szybkie i łatwe pieniądze" zastąpiony został stwierdzeniem ,,nieuczciwa praca", ze względu na lepsze zrozumienie stwierdzenia. Pytanie określające postawę studentów wobec religijności zostało otwarte, pozwalając respondentowi na swobodną odpowiedź. Pytanie o udział studentów w imprezach charytatywnych zostało wykreślone. Kolejne pytanie dotyczące przynależności studentów do partii politycznych zostało zamknięte. W pytaniu o spędzanie wolnego czasu przez studentów, prosi się respondenta o uszeregowanie odpowiedzi według ich stopnia ważności. Pytania dotyczące cech wyróżniających studentów spośród innych ludzi oraz fryzur, uczesania jakie według respondenta preferują studenci zostały wykreślone. Pytanie traktujące o formę aktywności fizycznej studentów zostało zamknięte. W pytaniu o rodzaj papierosów jakie najczęściej spożywają studenci, stwierdzenie ,,średnio cenowe" zmieniło formę ze względu na poprawność gramatyczną na ,,średnio drogie". Zostało wykreślone pytanie dotyczące koncertów na jakie według respondentów studenci najczęściej uczęszczają.

Dzięki pilotażowi dodane zostały pytania na temat sytuacji materialnej rodzin pochodzenia studentów. Dodano również pytania o zmianę wizerunku studenta na przestrzeni lat. Dodatkowe pytania zostały stworzone w celu uzyskania szerszego obrazu studenta. Dodano pytania o następującej treści:

1. Z jakich rodzin pochodzą najczęściej studenci?

2. Jaka jest sytuacja materialna rodzin studentów?

3. Z jakich miejscowości najczęściej pochodzą studenci?

4. Do jakich partii politycznych według respondenta najczęściej należą studenci?

5. Ile według respondenta studenci mają czasu wolnego?

6. Czy studenci są grupą stosującą używki?

7. Czy według respondenta wizerunek studenta zmienił się na przestrzeni ostatnich 20 lat?

8. Jakie cechy charakteryzowały studentów w przeszłości, a jakie teraz?

9. Jaki system wartości według respondenta preferowali w przeszłości studenci?

10. Jaki jest kierunek zmian w wizerunku studenta?

W wyniku przeprowadzonego pilotażu uzyskaliśmy kilka istotnych zmian odnośnie budowy naszego narzędzia badawczego. Z 61 pytań poprawną formę zachowały 43 pytania. Zamknięte zostały cztery pytania poprzez zbudowanie kategorii odpowiedzi.

Z wypowiedzi uzyskanych w badaniach pilotażowych, 3 pytania zostały otwarte. Wykreślono 4 pytania. Dodano 10 dodatkowych pytań. Metryczka pozostała w niezmienionej formie.

Przeprowadzony pilotaż wykazał, iż problem postawiony w badaniach istnieje i jest trafnie sformułowany. Pozwolił na przeformułowanie pytań, które zostały błędnie ułożone oraz na oszacowanie pytań z dużą ilością braku odpowiedzi oraz zmianę tych pytań.

I.5.C. Dobór próby.

W naszym badaniu dotyczącym obrazu studenta w opiniach mieszkańców Poznania, posłużyliśmy się metodą kwotową doboru próby. Próba ta jest najlepsza w sytuacji, gdy badacz ze względów technicznych i finansowych nie może posłużyć się innym doborem i właśnie dlatego dla nas studentów, próba ta jest odpowiednia.

Przy doborze kwotowym bierzemy pod uwagę tylko kilka cech - przede wszystkim te, których rozkład w zbiorowości generalnej znamy np. na podstawie statystyk urzędowych; spodziewając się, że również inne cechy zbiorowości generalnej znajdą w próbie kwotowej mniej lub bardziej reprezentatywne odzwierciedlenie. Dane na temat rozkładu interesujących nas cech, koledzy uzyskali z Głównego Urzędu Statystycznego. Są to dane dotyczące wieku, płci, wykształcenia i liczby mieszkańców miasta Poznania.

Odpowiednich osób do badania będziemy szukać na terenie Poznania.

Specyfika metody kwotowej polega również na tym, że ankieter sam wybiera osoby do badania. Ponieważ doboru odpowiednich osób będziemy dokonywać sami wcielając się w rolę ankietera, mankamentem tego badania będzie fakt, iż osoby te będą pochodzić w znacznej części z naszego środowiska społecznego. Dlatego też cechy osobowe i społeczne ankietera są przy metodzie kwotowej czynnikiem o kluczowym znaczeniu.

Zdarza się, że w doborze kwotowym utrudnione, a czasami niemożliwe jest sporządzenie operatu. W naszych badaniach zaistniała taka sytuacja, a mianowicie nie istnieje u nas operat.

Trzeba jednak zaznaczyć, że próba kwotowa przy braku operatu obarczona jest większymi błędami, niż próby losowane z operatów. Umożliwia jednak przeprowadzenie badań o znacznym stopniu reprezentatywności, w sytuacjach gdy znane są tylko ogólne rozkłady parametrów zbiorowości generalnej.

W naszych badaniach posłużymy się wzorem, na minimalną liczebność próby;

[Nowak S.,1965]

t² xp (1-p)

Np =

d²

Np. -poszukiwana wielkość próby

t - współczynnik znany z tablic będący frakcją odpowiedniego poziomu istotności współczynnika ufności

p - oszacowanie frakcji w danej populacji posiadającej daną cechę

1-p - oszacowanie frakcji osób lub danej populacji nie posiadających danej cechy

d - pół przedział ufności, a więc dopuszczalna przez nas różnica między parametrem populacji, statystyką próby.

Przyjmując przy tym wzorze:

L = 0,05 a więc t = 1,96

p = 0,05 1-p =1- 0,05

d = 0,05

Obliczyć:

1,96²xp (1-p) 1,96²·0,05 (1-0,05) 3,85·0,05·0,95 3,85·0,04

Np. = = = = =73,15

0,05² 0, 05² 0,0025 0, 0025

Naszymi badaniami będą objęte osoby w wieku od 30 do 65 roku życia. Dokonaliśmy takiego wyboru przedziału wiekowego, bowiem sądzimy, że postawy w tym wieku już się nie zmieniają.

Naszym zdaniem postawy u tych ludzi zostały ukształtowane dużo wcześniej. Co powoduje, że są one mocno zakorzenione w opiniach respondentów, i dlatego sądzimy, ze postawy w tym wieku nie zmieniają się, pozostają takie jakie były wcześniej.

Przebadamy 142 mężczyzn i 144 kobiety. Z uwzględnieniem podziału na osoby z wyższym i niższym wykształceniem oraz odpowiednim do tego wiekiem:

Wykształcenie wyższe:

K 30-44

17 kobiet w tym przedziale wieku z wykształceniem wyższym

K 45-60

16 kobiet w tym przedziale wieku z wykształceniem wyższym

M 30-44

18 mężczyzn w tym przedziale wieku z wykształceniem wyższym

M 45-65

19 mężczyzn w tym przedziale wieku z wykształceniem wyższym

Wykształcenie niższe

K 30-44

61 kobiet w tym przedziale wieku z wykształceniem niższym

K 45-60

50 kobiet w tym przedziale wieku z wykształceniem niższym

M 30-44

55 mężczyzn w tym przedziale wieku z wykształceniem niższym

M 45-65

50 mężczyzn w tym przedziale wieku z wykształceniem niższym

1.5.D. Opis realizacji badań zasadniczych. Weryfikacja zebranego materiału empirycznego.

Pełna ocena wartości zebranego materiału empirycznego jest trudna i czasochłonna. Często jest ona możliwa do przeprowadzenia dopiero po zakończeniu badań; tzn. : po opracowaniu wyników i skonfrontowaniu ich z rzeczywistością. Weryfikacja przybiera różne formy i powinna być dokonana kilkakrotnie, począwszy od wstępnej oceny wartości materiału, aż do pełnej weryfikacji badań. Należałoby omówić tutaj etap weryfikacji, który odnosi się do surowych danych empirycznych, nie wyrażonych jeszcze w formie wniosków i twierdzeń.

Wyróżnić należy dwa etapy tej weryfikacji: wstępną i pogłębioną.

Weryfikacja wstępna polega na:

• poznaniu stopnia (mierzonego najczęściej procentowo) realizacji próby

• poznaniu kierunków zniekształceń próby tzn. : określeniu w których podgrupach (kategoriach rozmówców) wystąpiły największe luki w realizacji próby

• eliminacji materiałów (kwestionariuszy wywiadów) niepełnych, wypełnionych nieprawidłowo

• ustaleniu problemów szczegółowych, pytań, zagadnień przy których wystąpiły największe nieprawidłowości i luki w materiale empirycznym

• ocenie stopnia istotności (pełności, zawartości informacyjnej, przydatności) materiału empirycznego.

Efektem tych zabiegów powinny być decyzje o możliwościach i sensowności dalszej analizy materiału. W skrajnych przypadkach zakwestionowany może być cały materiał.

Weryfikacja pogłębiona polega na :

Ocenie stopnia wiarygodności materiału empirycznego. Każdy materiał obarczony jest pewnymi błędami, których liczne źródła są bardzo różnorodne, od źle sformułowanych pytań i instrukcji, gromadzenia materiału do nieprawidłowego zapisu usłyszanej odpowiedzi lub dokonanej obserwacji. Weryfikacja pogłębiona powinna umożliwić ocenę zarówno charakteru (przyczyn) zniekształceń jak i ich wielkości, i kierunku.

Liczebność poddanej badaniom próby wyniosła:

• 286 osób, w tym 142 mężczyzn i 144 kobiety

• respondentami byli mieszkańcy Poznania

• stopień realizacji próby wyniósł 100 % (wszystkie kwestionariusze zostały przeprowadzone i wypełnione)

• nie stwierdzono występowania kategorii rozmówców, gdzie wystąpiłyby luki w realizacji próby

• wszystkie kwestionariusze zostały wypełniono prawidłowo

• w kilku kwestionariuszach jest brak odpowiedzi respondentów na pytanie nr 65

• po wypełnieniu kwestionariuszy stwierdzono, że pytanie nr 67 powinno być zadane tylko wtedy, gdy na pytanie 64 respondent odpowiedział twierdząco.

3. Charakterystyka badanej próby.

II.1 Społeczno-demograficzne cechy badanych.

W badaniach uczestniczyło 286 kwotowo dobranych osób mieszkańców Poznania.

1. Płeć.

Struktura płci przedstawia się w następujących proporcjach:

• mężczyźni 49%

• kobiety 51%

2. Wiek.

Wiek respondentów mieścił się w przedziale od 30 do 65 lat. Przebadaliśmy 78 kobiet w wieku od 30 do 44 lat, a 66 w wieku od 45 do 60 lat. Mężczyzn w wieku od 30 do 44 lat przebadaliśmy 73, a od 45 do 65 przebadaliśmy 69.

3. Wykształcenie.

Większość badanych osób posiadała wykształcenie niższe 75%, natomiast wykształcenie wyższe posiadało tylko 25% badanych respondentów. Kobiet o wykształceniu niższym było 38%, mężczyzn 36%. Kobiet o wykształceniu wyższym było 12%, mężczyzn 14%.

III. Relacje respondent-studenci.

W powyższym bloku postanowiliśmy się zająć relacjami jakie występują między respondentami, a studentami. W badaniach wzięło udział 286 respondentów. Pytania z naszego bloku tematycznego miały za zadanie ukazanie jak relacje respondentów wobec osób studiujących mają wpływ na ogólny obraz studenta.

Chcieliśmy uzyskać informacje dotyczące czy badani respondenci znają studentów osobiście, jakie stosunki łączą ich ze studentami, jaka jest częstotliwość ich wzajemnych kontaktów. Uważamy, że te powyższe czynniki mają wpływ na to jak respondenci postrzegają studentów.

Poniższe czynniki i ich analiza obrazują nam odpowiedzi respondentów na ten temat:

Tabela 1. Znajomość osób, które są/ były studentami według respondentów w %.

Respondenci znający studentów	Respondenci nie znający studentów	Ogółem
93%	7%	100%

Podsumowując powyższe dane stwierdziliśmy, iż zdecydowana większość respondentów zna/ znała osobiście osoby, które studiują/ studiowały (93%).

Spośród respondentów nie znających osobiście studentów, korzystało z następujących źródeł informacji, które przybliżały obraz studenta:

3% - obserwacja własna

2% - media (telewizja, radio, prasa)

1,5 - relacje innych osób o studentach

0,5% - stereotyp (ogólnie panujące przekonanie)

Tabela 2. Liczba znajomych studentów w % według respondentów.

1-20 osób (mało)	52,25%
21-60 osób (średnio)	21,32%
61-100 osób (dużo)	17,67%
Powyżej 100 osób (bardzo dużo)	8,76%
Ogółem	100%

Analizując powyższe dane wnioskujemy, że zdecydowana większość respondentów zna mało studentów tzn. od 1 do 20 osób. Zdecydowaną mniejszość stanowiły osoby, które znają więcej niż 100 osób studiujących. Na drugim miejscu znajdują się respondenci znający od 21 do 60 osób 17,67% respondentów zna 61 do 100 studentów.

Tabela 3. Rodzaj stosunków łączących respondentów ze studentami w % według respondentów.

Rodzinne	17,31%
Przyjacielskie	25,03%
Koleżeńskie	45,26%
Inne	12,40%
Ogółem	100%

Z powyższych danych wynika, iż najczęstsze stosunki jakie łączą respondentów ze studentami to stosunki koleżeńskie (45,26%) tzn. iż znajomymi studentami są koledzy ze studiów, koledzy z pracy itp. Na drugim miejscu znajdują się respondenci, którzy utrzymują ze studentami stosunki przyjacielskie (25,03%), następny rodzaj stosunków łączących badanych ze studentami to stosunki rodzinne (17,31%), z tego wynika, iż znajomi studenci to dzieci respondentów lub też inni krewni. Najmniej respondentów utrzymuje stosunki ze studentami, którzy są ich sąsiadami (12,40%).

Tabela 4. Rodzaj uczelni na jakiej studiują znajomi studenci według respondentów w %.

UAM	40,52%
AM	6,25%
ASP	2,69%
AE	18,52%
AR	10,31%
Politechnika	20,56%
Inne	1,15%
Ogółem	100%

Na zadane pytanie o nazwę uczelni na jakiej studiują znajomi studenci, zdecydowana większość respondentów odpowiedziała, że zna studentów z UAM (40,52%) i bardzo wielu znajomych studentów z Politechniki (20,56%) i AE (18,52%). Niewiele osób zna studentów z Akademi Medycznej (6,25%) i ASP (2,69%). Zdecydowana mniejszość zna osoby studiujące na innych typach uczelni, niż wymienione powyżej tzn. z uczelni prywatnych. Zdaniem 17% respondentów rodzaj uczelni różnicuje zachowanie i wygląd studentów.

Tabela 5. Typy uczelni, które różnicują zachowanie i wygląd studentów według 17% respondentów w %.

Uczelnie państwowe typu ASP, AM, AE.	10,12%
Uczelnie państwowe typu UAM, Politechnika.	2,25%
Uczelnie prywatne.	0,48%
Inne (mieszanka w/w)	4,15%
Ogółem	17%

Zdaniem respondentów najbardziej wygląd i zachowanie różnicują uczelnie typu AE, Akademia Muzyczna, ASP. Zdecydowana mniejszość respondentów wskazała uczelnie prywatne jako te, które różnicują wygląd i zachowanie studentów.

Tabela 6. Częstotliwość kontaktów respondentów ze znajomymi studentami w %.

Bardzo często	25,52%
Często	55,94%
Rzadko	10,49%
Bardzo rzadko	8,05%
Ogółem	100%

Podsumowując powyższe dane możemy stwierdzić, iż zdecydowana większość respondentów spotyka się ze znajomymi studentami często tzn. 2-3 razy w tygodniu (55,94%), na drugim miejscu znajdują się respondenci, którzy widują znajomych studentów bardzo często (codziennie) (25,52%), trzecie miejsce zajmują respondenci spotykający studentów rzadko tzn. 1 raz na 2 tygodnie (10,49%). Zdecydowana mniejszość spotyka się ze znajomymi studentami 1 raz na miesiąc lub rzadziej (8,05%).

Tabela 7. Forma kontaktów respondentów ze znajomymi studentami według respondentów w %.

Kontakty dobrowolne	Kontakty narzucone	Ogółem
65,38%	34,62%	100%

Analizując uzyskane dane statystyczne zdecydowana większość respondentów wskazała, że ich kontakty ze studentami są dobrowolne (65,38%).

Podsumowując można stwierdzić, iż zdecydowana większość respondentów zna/ znała osobiście studentów. Osoby, które nie znają studentów najczęściej uzyskują informacje o nich poprzez obserwację własną. Najczęstsze stosunki jakie łączą respondentów ze studentami to stosunki koleżeńskie. Najwięcej znajomych respondenci nie uważa, iż typ i rodzaj uczelni różnicuje zachowanie i wygląd studentów. Zdecydowana większość respondentów widuje się ze znajomymi studentami od 2 do 3 razy w tygodniu. Kontakty respondentów ze studentami są dobrowolne.

Jednym z podstawowych rodzajów wnioskowania statystycznego, jest testowanie hipotez statystycznych, które wyrażają pewne przypuszczenia badacza. Hipotezy te weryfikuje się za pomocą różnych testów statystycznych, zależnych od podmiotu badania, którego hipoteza dotyczy. Każda weryfikacja hipotezy statystycznej dotyczy bezpośrednio hipotezy zerowej (sprawdzalnej) (Ho) i pośrednio hipotezy dla niej alternatywnej (H1).

Przyjęliśmy następującą hipotezę zerową:

. Przypuszcza się, że płeć różnicuje postawę względem studentów.

Oraz hipotezę alternatywną:

Przypuszcza się, że płeć nie różnicuje postawy względem studentów.

Po obliczeniu testu X² otrzymaliśmy następujące wyniki:

X²=1,491

Przyjęliśmy, że poziom istotności 0,05=3,861 X² jest mniejsze od wartości teoretycznej podanej w tabeli, dlatego odrzucamy hipotezę zerową o istnieniu zależności między dwoma zmiennymi i przyjmujemy hipotezę alternatywną o braku zależności między zmiennymi tzn. postawą wobec studentów, a płcią respondentów.

Inna hipoteza, którą przyjęliśmy jest następująca:

Im bardziej pozytywna postawa respondentów tym bardziej pozytywny obraz studentów.

Oraz hipoteza alternatywna:

Przypuszcza się, że nie ma zależności między postawą wobec studentów, a obrazem.

Po obliczeniu testu X² otrzymaliśmy następujące wyniki:

X²=11,05

Przyjęliśmy, że poziom istotności 0,05=3,861 X² jest większe od wartości teoretycznej podanej w tabeli, dlatego przyjęliśmy hipotezę zerową o istnieniu zależności między dwoma zmiennymi i odrzucamy hipotezę alternatywną o braku zależności między zmiennymi tzn. postawą wobec studentów, a obrazem studentów.

Ckor=0,272

Korelacja jest niska. Natomiast zależność jest proporcjonalna i wyraźna lecz mała.

Kolejna hipoteza którą przyjęliśmy to:

Przypuszcza się, że wykształcenie respondenta różnicuje postawę wobec studentów.

Oraz hipoteza alternatywna:

Przypuszcza się, że wykształcenie respondenta nie różnicuje postawy wobec studentów.

Po obliczeniu testu X² otrzymaliśmy następujące wyniki:

X²=7,26

Ckor=0,222

Korelacja jest niska. Natomiast zależność jest proporcjonalna i wyraźna lecz mała.

Przyjęliśmy, że poziom istotności 0,05=3,861 X² jest większe od wartości teoretycznej podanej w tabeli, dlatego przyjęliśmy hipotezę zerową o istnieniu zależności między dwoma zmiennymi i odrzucamy hipotezę alternatywną o braku zależności między zmiennymi tzn. postawą wobec studentów, a wykształceniem respondentów.

IV. Pochodzenie i sytuacja materialna rodzin studentów.

Blok, ten dotyczy sytuacji materialnej rodzin studentów i ich pochodzenia według mieszkańców Poznania. Rozdział ten składa się z trzech pytań. Pytania te dotyczą wykształcenia rodzin z których pochodzą studenci, sytuacji materialnej tych rodzin i miejscowości z jakich pochodzą.

Tabela 8. Z jakich rodzin najczęściej pochodzą studenci.

Z wykształceniem wyższym	47%
Z wykształceniem średnim	51%
Z wykształceniem zawodowym	2%
Z wykształceniem podstawowym	0%
Suma	100%

Według respondentów studenci pochodzą najczęściej z rodzin z wykształceniem średnim 51%. Kilka procent mniej, czyli 47% stanowią studenci pochodzący z rodzin z wykształceniem wyższym. Według respondentów studenci pochodzący z rodzin z wykształceniem zawodowym to tylko 2%. Natomiast studentów, którzy mają rodziców z wykształceniem podstawowym według ankietowanych nie ma. Odpowiedzi respondentów jednoznacznie wykazują, iż mają oni studentów za osoby pochodzące z rodzin inteligenckich.

Tabela 9. Określenia najlepiej charakteryzujące sytuację materialną rodzin studentów.

Bardzo dobra	15%
Dobra	75%
Zła	10%
Suma	100%

Według respondentów studenci pochodzą najczęściej z rodzin, które charakteryzuje dobra sytuacja finansowa-75%. Kilkakrotnie mniej studentów pochodzi z rodzin o sytuacji materialnej określanej jako bardzo dobra, bo tylko 15%. Niewiele więcej, bo 10% stanowią studenci z rodzin o złej sytuacji materialnej. Mieszkańcy Poznania mają większość rodzin studentów, bo aż3/4 za rodziny średniozamożne, natomiast tylko 10% za biedne.

Tabela 10. Miejscowości z jakich pochodzą najczęściej studenci.

Duże miasta	77%
Małe miasta	22,5%
Wsie	0,5%
Suma	100%

Według respondentów większość studentów, czyli 77% pochodzi z dużych miast. Studenci pochodzący z małych miast to 22,5%. Natomiast studenci mieszkający na wsi to 0,5%. Według mieszkańców Poznania w ich mieście kształcą się głównie ludzie z dużych miast, natomiast studenci ze wsi stanowią zaledwie 0,5% ogółu studentów.

W odpowiedziach większość respondentów uznała studentów za osoby pochodzące z rodzin inteligenckich, o dobrej sytuacji materialnej, z dużych miast. Ogólnie obraz studentów w tym bloku przedstawia się pozytywnie.

V. Postawa wobec studentów (skala Likerta).

W naszych badaniach mierzyliśmy postawę respondentów wobec studentów za pomocą skali Likerta. Skala Likerta jest w założeniu skalą interwałową. Skala interwałowa posiada właściwości skali porządkującej, a ponadto pozwala stwierdzić, że przedziały wyróżnionych wartości są równe.

Skompletowaliśmy 9 stwierdzeń dotyczących postaw respondentów względem studentów, co do których byliśmy intuicyjnie przekonani, że dotyczą cechy, którą chcemy mierzyć. Stwierdzenia te brzmią następująco:

1. Studenci to osoby ambitne.

2. Studenci to osoby udzielające się społecznie.

3. Studenci to osoby dobrze wychowane.

4. Studenci to osoby o wysokim poziomie inteligencji.

5. Studenci to osoby dbające o swój wygląd.

6. Studenci to osoby prawdomówne.

7. Studenci to przyszłość społeczeństwa polskiego.

8. Studenci to osoby nieodpowiedzialne.

9. Studenci to osoby leniwe niepracujące.

Respondenci zostali poproszeni o ustosunkowanie się do każdego stwierdzenia. Jako możliwe stanowiska przedłożone im zostały:

5 4 3 2 1

Tak Raczej tak Nie wiem Raczej nie Nie

Re4spondenci zaznaczali krzyżykiem odpowiedź, która najbardziej odzwierciedlała ich zdanie na temat studentów. Wybranym przez respondentów odpowiedziom nadaliśmy wartości liczbowe. Były to liczby od 1 do 5. Wartości zawsze rosły w tym samym kierunku, tzn. przyjęliśmy zasadę, że postawie bardziej pozytywnej odpowiadała wyższa wartość liczbowa, to w przypadku stwierdzenia pierwszego odpowiedź ,,tak", która otrzymała 5 pkt., zaś odpowiedź ,,nie" 1 pkt. W przypadku odpowiedzi dotyczących stwierdzeń 8 i 9 postępowaliśmy odwrotnie, tzn. odpowiedź ,,tak" otrzymała 1 pkt., a odpowiedź ,,nie" 5 pkt.

Nadając odpowiedziom wartości liczbowe zakładaliśmy, że dzielą one kontinuum ,,zgoda-odrzucenie" na pięć równych odcinków.

Następnie sprawdziliśmy, czy wszystkie stwierdzenia należą do tego samego wymiaru. Chodziło o ujawnienie i wyeliminowanie tych stwierdzeń, które nie należą do wymiaru ,, postawa wobec studentów". Dokonaliśmy tej operacji odwołując się do podstawowego założenia techniki Likerta, która mówi, że przystępując do konstruowania skali wybiera się wstępnie takie stwierdzenia, co do których mamy przekonanie, że mierzą interesującą nas cechę. Zadanie polega na wykryciu stwierdzeń ,,fałszywych".

Najpierw ustaliliśmy łączną liczbę punktów każdego respondenta-dodając wartości punktowe jego odpowiedzi na każde ze stwierdzeń. Następnie 25% tych respondentów, którzy uzyskali największą łączną liczbę punktów i 25% tych, którzy uzyskali najmniejszą ich liczbę łączną, utworzyło dwie grupy porównawcze, ,,grupę dolną" i ,,grupę górną". Potem ustaliliśmy, jakich odpowiedzi udzielono na każde z kolejnych stwierdzeń w jednej i drugiej grupie. W ,,grupie górnej" stwierdzenia uzyskały znacznie wyższą średnią punktów niż w ,,grupie dolnej". Obliczyliśmy średnią wartość punktów stwierdzeń w obu grupach. Następnie za pomocą statystycznego testu istotności sprawdziliśmy, czy średnie te różnią się między sobą w sposób istotny.

Obliczenia przeprowadzaliśmy dla wszystkich stwierdzeń, tzn. dla każdego stwierdzenia określiliśmy wartość ,,t":

1 stwierdzenie - t=6,52

2 stwierdzenie - t=4,93

3 stwierdzenie - t=16,50

4 stwierdzenie - t=7,31

5 stwierdzenie - t=10

6 stwierdzenie - t=12,37

7 stwierdzenie - t=3,89

8 stwierdzenie - t=-0,64

9 stwierdzenie - t=-71

Określiliśmy 95-procentowy przedział ufności, oraz liczbę stopni swobody wykonując następujące równanie:

df=2n-2,w naszym przypadku jest to

df=2*12-2=22

W tablicy rozkładu ,,t" [Blalock H.M.,1990], odczytaliśmy, że w tym miejscu wartość t=2,074. Znaczy to, że wartości ,,t" wyselekcjonowanych stwierdzeń nie mogą być niższe niż 2,074. Spośród 9 stwierdzeń zostało zaakceptowanych 7 (od 1 do 7), dwa ostatnie stwierdzenia (8 i 9) zostały odrzucone.

Następnie zsumowaliśmy liczbę punktów uzyskanych przez wszystkich respondentów w odpowiedzi na stwierdzenia zaakceptowane. W naszym przypadku na 7 stwierdzeń zamieszczonych w kwestionariuszu i uzyskaliśmy w ten sposób liczbę stanowiącą ilościową charakterystykę postaw respondentów.

Spośród 286 respondentów postawę pozytywną miało 75,87%, a postawę negatywną 24,13%. Spośród osób, których postawa wobec studentów była pozytywna:

Tabela11. Postawa pozytywna wśród kobiet i mężczyzn w %.

Kobiety	Mężczyźni	Ogółem:
42,2%	33,67%	75,87%

Spośród osób, których postawa wobec studentów była negatywna:

Tabela 12. Postawa negatywna wśród kobiet i mężczyzn w %.

Kobiety	Mężczyźni	Ogółem:
11,42%	12,71%	24,13%

Tabela 13. Postawa pozytywna wśród kobiet i mężczyzn z różnym wykształceniem w %.

Płeć	Wykształcenie wyższe	Wykształcenie średnie	Wykształcenie inne	Ogółem:
Kobieta	38,53%	40,16%	21,31%	100%
Mężczyzna	25,26%	51,16%	23,16%	100%

Tabela 14. Postawa negatywna wśród kobiet i mężczyzn z różnym wykształceniem w %.

Płeć	Wykształcenie wyższe	Wykształcenie średnie	Wykształcenie inne	Ogółem:
Kobieta	24,25%	33,33%	42,42%	100%
Mężczyzna	27,78%	38,89%	33,33%	100%

Po uzyskaniu danych za pomocą skali Likerta okazało się, iż wśród respondentów przeważa postawa pozytywna względem studentów. Bardziej pozytywną postawę reprezentują kobiety. Rozpatrując postawę respondentów ze względu na wykształcenie; najbardziej pozytywną postawę mieli mężczyźni i kobiety z wykształceniem średnim. Natomiast najbardziej negatywną postawę reprezentowały kobiety z wykształceniem niższym niż średnie, a wśród mężczyzn, respondentów z wykształceniem średnim.

Reasumując same dane stwierdziliśmy, że postawa względem studentów wśród mieszkańców Poznania jest pozytywna.

VI. Hierarchia systemu wartości studentów.

Rozdział, którym zajęliśmy się, to rozdział dotyczący hierarchii systemu wartości studentów, w opiniach mieszkańców Poznania. Uważamy, iż problem wartości, jakie preferują studenci, to temat uniwersalny i ciekawy.

Dzięki naszym badaniom i tym samym odpowiedziom udzielonym przez respondentów, mogliśmy lepiej i wnikliwiej poznać, jakie wartości są dla współczesnych studentów nadrzędne, a jakie stanowią bardziej odległe miejsce w ich systemie wartości. Obraz systemu wartości studentów to problem ulegającym ciągłym zmianom, mający swoje odbicie w rzeczywistości społecznej. Jest on wynikiem przemian społeczno-kulturowych, jakie zaistniały w naszym kraju.

W naszym rozdziale uwzględniliśmy dwa rodzaje wartości - wartości o charakterze materialnym i wartości o charakterze niematerialnym. Wartości pozamaterialne to kategoria oznaczająca postępowanie, zachowanie ludzkie pod względem jego zgodności z przyjętą określoną normą. W naszym bloku za wartości materialne uznaliśmy: władze, pieniądze, prestiż, sławę, karierę. Z kolei za wartości pozamaterialne : rodzinę, przyjaźń, aktywność społeczną, ojczyznę, uczciwość, tolerancję, szczęście, wiarę i wiedzę.

Wartość to stan rzeczy uznawany przez grupę za sposób oceniania. Wartości odnoszą się do stanów rzeczy dotyczących ułożenia stosunków między ludźmi.

System wartości to uporządkowane wartości, przyjmowane przez jakąś grupę społeczną czy społeczność, są to zarówno wartości niematerialne (dodatnie) i wartości niematerialne (ujemne).

Wartości materialne to własności towaru zaspokajające określone potrzeby ludzkie.

Blok dotyczący obrazu hierarchii systemu wartości studenta w opiniach mieszkańców Poznania zawierał sześć pytań.

Poruszały one między innymi temat tolerancji, religijności, patriotyzmu, a także sposobu zdobywania pieniędzy przez studentów.

W pytaniu o hierarchie systemu wartości większość respondentów uznała studentów za grupę, która na pierwszym miejscu stawia sobie rodzinę i wiedzę, co jest dla nas pocieszające, pomimo faktu, iż żyjemy w społeczeństwie określanym mianem konsumpcyjnego i silnie zindywidualizowanego.

Natomiast na drugim i trzecim znacznie częściej znajdują się takie wartości jak pieniądze i kariera, naszym zdaniem są to niezbyt optymistyczne prognozy dla przyszłości polskiego społeczeństwa.

Najrzadziej respondenci wybierali takie wartości jak aktywność społeczną, ojczyzna czy też wiara, obrazuje to odejście od tradycyjnych wartości i coraz mniejsze zainteresowanie młodzieży sprawami naszego kraju. .

Tabela 15. Obraz hierarchii systemu wartości.

Wartości:		%
rodzina przyjaźń aktywność społeczna ojczyzna uczciwość tolerancja szczęście wiara wiedza władza pieniądze prestiż sława kariera	136 110 9 11 19 42 49 11 126 30 161 39 20 95	15,9 12,8 1 1,3 2,2 4,9 5,7 1,3 14,6 3,5 18,7 4,6 2,5 11
	858	100%

To są wybory respondentów, a nie ilość respondentów. Respondentów było w sumie 286, a każdy z nich mógł wybrać trzy wartości.

Ogólnie obraz hierarchii systemu wartości studentów jest pozytywny, świadczy o tym 59,7% wybranych przez respondentów wartości pozamaterialnych, typu np. rodzina, przyjaźń i wiedza.

Reszta wyborów 40,3% dotyczyła wartości materialnych, takich jak władza, pieniądze i kariera.

Coraz częściej studenci zmuszeni są podejmować pracę, ze względu na rosnące koszty utrzymania i zbyt małe zainteresowanie państwa sprawami materialno -bytowymi studentów. W pytaniu na temat sposobu zdobywania pieniędzy przez studentów 75% respondentów wskazało na uczciwą pracę, natomiast 25% na nieuczciwą.

Młodzież studiująca w Poznaniu jest generalnie uważana za osoby tolerancyjne, sądzi tak aż 74% przebadanych mieszkańców Poznania. Według nich studenci są najbardziej tolerancyjni wobec innych wyznań i religii, a także wobec mniejszości narodowych. Najmniej względem mniejszości seksualnych, a także przy tej kategorii osób najczęściej zdarzały się odpowiedzi typu ,,nie wiem". Problemy mniejszości seksualnych są nadal jeszcze tematem tabu i stąd bierze się większość uprzedzeń i stereotypów dotyczących tej grupy osób.

Tabela 16. Obraz tolerancji studentów wobec poszczególnych kategorii osób w % .

Kategorie osób:	Tak	Nie wiem	Nie
mniejszości narodowe mniejszości seksualne inne wyznania, religie osoby o odmiennych poglądach politycznych	80% 60% 85% 77%	8% 18% 5% 13%	12% 22% 10% 10%

Jeżeli chodzi o religijność studentów to większość respondentów, bo około 80% uważa młodzież studiującą w Poznaniu za osoby wierzące, przy czym większość z nich to osoby niepraktykujące. Około 15% przebadanych poznaniaków uznało studentów za studentów za osoby niewierzące i

niepraktykujące. Około 5%nie potrafiło udzielić odpowiedzi na to pytanie lub padały odpowiedzi typu ,,zależy", ,,różnie bywa" itp.

Z przeprowadzonych badań wynika także, iż studenci to osoby, które raczej nie przywiązują wagi do symboli i świąt narodowych. Twierdzi tak 60% respondentów, a przeciwne zdanie na ten temat ma 40%.

Podsumowanie. Ogólnie obraz studenta w tym bloku tematycznym przedstawia się pozytywnie. Studenci postrzegani są jako osoby posiadające pewną hierarchię systemu wartości, który jest poniekąd odzwierciedleniem wartości reprezentowanych przez ogół społeczeństwa. Przeciętny student według opinii respondentów dąży w pierwszej kolejności do zdobycia wiedzy, a tyle na ile pozwala mu czas zarabia uczciwie na swe utrzymanie. Jest tolerancyjny względem mniejszości narodowych oraz innych wyznań i religii, zazwyczaj jest osobą wierzącą lecz niechętnie uczęszcza do kościoła. W zdecydowanej większości według mieszkańców Poznania jednak nie są to osoby zbyt mocno związane z symbolami i świętami narodowymi.

Przetestowaliśmy następujące hipotezy:

1. Przypuszcza się, że wykształcenie respondentów różnicuje obraz sposobu zdobywania pieniędzy przez studentów.

Po obliczeniu:

X²=3,182

Ckor=0,148

Korelacja słaba, zależność prawie nieznacząca.

Przyjęliśmy, że poziom istotności 0,05=3,861 X² jest mniejsze od wartości teoretycznej odczytywanej z tabeli, dlatego odrzucamy hipotezę o istnieniu zależności między dwoma zmiennymi tzn. obrazem sposobu zdobywania pieniędzy przez studentów, a wykształceniem respondentów.

Wykształcenie respondentów nie różnicuje obrazu sposobu zdobywania pieniędzy przez studentów.

2. Przypuszcza się, że obraz hierarchii systemu wartości studentów w opiniach mieszkańców Poznania różnicowany jest przez ilość posiadanych znajomych studentów.

Po obliczeniu:

X²=44,05

Ckor=0,51

Korelacja umiarkowana, zależność istotna.

Przyjęliśmy, że poziom istotności 0,05=3,861 X² jest większe od wartości teoretycznej odczytywanej z tabeli, dlatego przyjmujemy hipotezę o istnieniu zależności między dwoma zmiennymi tzn. opinią mieszkańców Poznania, dotyczącą obrazu hierarchii systemu wartości, a ilością posiadanych znajomych studentów.

Obraz hierarchii systemu wartości w opiniach mieszkańców Poznania nie różnicuje ilość posiadanych znajomych studentów.

VII. Aktywność społeczna i polityczna studentów.

Jednym z tematów, które wzięliśmy pod uwagę w naszych badaniach jest aktywność społeczna oraz polityczna studentów w opiniach mieszkańców Poznania.

Wzięliśmy pod uwagę aktywność społeczną rozumianą jako skłonność, zdolność do podejmowania działań na rzecz społeczeństwa i jednostek żyjących w społeczeństwie. Aktywność ta może być również rozumiana jako czynny udział członków społeczeństwa na rzecz organizacji społecznych, fundacji, oraz organizacji charytatywnych.

Aktywność polityczna rozumiana może być natomiast jako udział członków społeczeństwa w życiu politycznym, czyli udział w wyborach politycznych oraz przynależność do wybranych partii politycznych.

W tym bloku tematycznym respondenci oceniali udział studentów w zaproponowanych przez nas organizacjach społecznych, wyrażali swe opinie na temat zaangażowania studentów w życie polityczne kraju, co obejmowało udział w wyborach politycznych oraz przynależność studentów do partii politycznych. Uznaliśmy, że duże znaczenie będzie miało dokładne wytypowanie przez respondentów do jakich partii politycznych ich zdaniem studenci mogą należeć.

Wszystkie wymienione elementy, które naszym zdaniem świadczą o opinii respondentów na temat aktywności społecznej i politycznej studentów umieściliśmy w kwestionariuszu wywiadu w pytaniach nr 20, 21, 22, 23.

Tabela 17. Organizacje społeczne preferowane przez studentów według wskazań respondentów.

1. Związek Harcerstwa Polskiego	6%
2. Polski Czerwony Krzyż	4%
3. Niezależny Związek Studencki	15%
4. MARKOT	4%
5. Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym	4%
6. Wspólnota ,,Wiara i Światło"	4%
7. Wspólnota ,,Chleb Życia"	3%
8. Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy	60%

W tym pytaniu respondenci ocenili, że zdecydowanie większość studentów bierze udział w Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy, natomiast zdecydowana mniejszość studentów w opinii respondentów przynależy do Niezależnego Związku Studenckiego - 15%, czy też Związku Harcerstwa Polskiego -6%. Jest to wynik, który może sugerować, iż studenci należą przede wszystkim do Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, gdyż jest ,,akcją" charytatywną bardzo promowaną w mediach, znaną praktycznie wszystkim Polakom, natomiast pozostała część wymienionych organizacji jest znana studentom, lecz przynależy do nich znikoma ilość studentów.

Jeżeli chodzi o pytanie dotyczące uczestnictwa studentów w wyborach politycznych zdecydowana większość respondentów uważa, że studenci biorą udział w wyborach politycznych - 77%, znikoma część respondentów - 10% uważa, że nie biorą udziału w wyborach politycznych.

Na pytanie, czy studenci to osoby należące do jakiś partii politycznych, zdecydowana większość respondentów bo, aż 63% odpowiedziało twierdząco, natomiast według 36% respondentów, studenci nie należą do żadnych partii politycznych. Jest to czynnik zadowalający, gdyż dla mieszkańców Poznania większość studentów jawi się jako osoby aktywne politycznie, mające swoje zdanie, jako osoby, które interesują się polityką, swoim krajem i dlatego też należą do partii politycznych oraz biorą udział w wyborach politycznych.

Tabela 18. Na pytanie do jakich partii politycznych według Pana/ Pani należą studenci, respondenci wskazywali na takie preferencje polityczne studentów przede wszystkim jak:

Wybrane przez respondenta partie.
SLD	47%
UW	37%
AWS	28%
SKL, UPR, ROP, ZHN, Młoda Lewica, NZS, PSL, ZMP	Pozostałe około 3%.

Zdecydowana większość respondentów uważa, że studenci należą przede wszystkim do SLD, UW oraz AWS. Około 3% respondentów wskazywało na kombinację tych trzech partii politycznych. Znikoma część respondentów wskazywała na takie partie jak: SKL, UPR, ROP, ZHN, Młoda Lewica, NZS, PSL, ZMP.

Podsumowując blok pytań dotyczący aktywności społecznej i politycznej studentów, można powiedzieć, iż są oni postrzegani jako grupa społeczna, która pod względem aktywności społecznej i politycznej, nie wyróżnia się niczym szczególnym spośród innych członków społeczeństwa. Uczestnictwo to, można uznać jako zadawalające ponieważ większość opinii respondentów przemawia za tym, że studenci nie są osobami skupionymi wyłącznie na sobie, na swojej przyszłej karierze, lecz osobami, które są członkami organizacji społecznych, przynależą do wybranych przez siebie partii politycznych, biorą udział w wyborach politycznych.

VIII. Język studencki.

Istotnym składnikiem obrazu studentów jest ich język. Przeprowadzając badanie na temat ,,Obrazu studentów w społeczności poznańskiej" zadaliśmy trzy pytania dotyczące tego tematu.

Na pytanie czy istnieje żargon studencki zdecydowana większość respondentów, odpowiedziała, że nie istnieje. Obrazuje to poniższa tabela.

Tabela 19. Żargon studencki.

Odpowiedź	Liczba respondentów
Tak	3
Nie	120
Nie mam zdania	162
Suma	186

Respondenci natomiast odpowiedzieli pozytywnie na pytanie czy słowa wulgarne są używane przez studentów.

Tabela 20. Słowa wulgarne używane przez studentów.

Odpowiedź	Liczba respondentów
Tak	190
Nie	70
Nie mam zdania	77
Ilość badanych	286

W naszych badaniach zapytaliśmy dodatkowo poznaniaków czy istnieją słowa charakterystyczne tylko dla studentów. Odpowiedzi można podzielić na trzy grupy:

Tabela 21. Słowa używane na uniwersytecie.

Koło Zalka Dziekanka Stypa Sesja Akademik	66 21 10 18 78 9	Kolokwium Zaliczenie Urlop dziekański Stypendium Sesja egzaminacyjna Dom akademicki
Skrót słowa	Tak jest używane	Pełna nazwa

Druga grupa to słowa używane również przez nie studentów, ale charakterystyczne dla młodzieży.

Tabela 22. Słowa używane również przez nie studentów, ale charakterystyczne dal młodzieży.

Impreza Oblewać Spoko

9 6 10

Tabela 23. Trzecia znacznie mniejsza grupa nie zauważyła takich słów.

Tak 75	Nie 173
Ilość badanych 248

Podsumowując można dojść do wniosku, że żargon studencki nie istnieje w świadomości mieszkańców Poznania. Dodatkowo język studencki uznaje się za wulgarny. Używanie takich słów jak impreza, oblewać, spoko świadczy o postrzeganiu studentów jako osób skłonnych do zabawy.

IX. Czas wolny.

W poniższym bloku postanowiliśmy zająć się tematem dotyczącym czasu wolnego studentów. Czas wolny to nieprzerwany ciąg następujących po sobie chwil, które powinno się wykorzystać zgodnie z własnym życzeniem.

Wszyscy możemy zgodzić się też co, do tego, że czas wolny ma każdy z nas i następuje on po okresie, kiedy jesteśmy czymś zajęci. To jak wykorzystamy ten czas zależy w dużej mierze od nas. Niestety jednak rzadko mamy wpływ na to ile czasu wolnego będziemy mieli do dyspozycji. Codzienne obowiązki takie jak: szkoła, praca, a po nich kolejne zajęcia powodują, że tego czasu wolnego mamy coraz mniej, a może wręcz przeciwnie pomimo tych obowiązków, mamy go dużo. W tym fragmencie badań poddaliśmy analizie czas wolny studentów.

Naszym zdaniem bowiem, studenci to grupa różniąca się pod względem posiadanego czasu wolnego od innych. Aby się przekonać co myślą inni na temat czasu wolnego studentów, zadaliśmy badanym kilka pytań, aby dowiedzieć się ile ich zdaniem studenci posiadają czasu wolnego i w jaki sposób studenci go wykorzystują. Poniższe wyniki i ich analizy obrazują nam odpowiedzi respondentów na ten temat.

Tabela 24. Czas wolny jaki według respondentów posiadają studenci.

	Odpowiedzi respondentów	%
Dużo Średnio Mało Brak odpowiedzi	58 134 55 39	22 52 21 3
	286	100

Analizując powyższe dane wnioskuję, że zdecydowana większość respondentów twierdzi, iż studenci mają niezbyt dużo czasu wolnego. Na drugim miejscu są odpowiedzi respondentów, że studenci mają dużo czasu wolnego. Natomiast na trzecim miejscu znalazły się odpowiedzi, że studenci mają mało czasu wolnego. Pozostała mniejsza część respondentów z niewiadomych nam przyczyn nie udzieliła odpowiedzi.

Tabela 25. Ilość godzin czasu wolnego, który mają studenci.

	Odpowiedzi respondentów	%
1-2h 3-4h 5-7h 8-więcej	47 161 72 8	15 66 25 4
	286	100

Na zadane pytanie ile godzin dziennie czasu wolnego posiadają studenci , generalnie zdecydowana większość respondentów 66% uważa, że są to 3-4 godziny. Na drugim miejscu znajdują się odpowiedzi respondentów, że studenci posiadają od 5-7 godzin dziennie czasu wolnego. Na trzecim miejscu są odpowiedzi, że studenci mają od 1-2 godzin dziennie czasu wolnego. Nie można pominąć tego, że byli też respondenci, ale zdecydowana ich mniejszość, którzy uznali, że studenci dysponują czasem od 8 godzin wzwyż.

Należy wziąć także pod uwagę fakt, że układ odniesienia co do wolnego czasu posiadanego przez studentów dla wielu respondentów jest inny. Niektórzy respondenci uznają, że 2 godziny dziennie czasu wolnego to mało, a niektórzy, że 2 godziny to dużo.

Podsumowując można stwierdzić, że studenci jawią się w oczach respondentów jako osoby posiadające niezbyt dużo czasu wolnego co jak wynika z powyższych danych jest od 3-4 godzin dziennie.

Tabela 26. Formy spędzania czasu wolnego przez studentów.

	Wybory respondentów
	I miejsce	II miejsce	III miejsce
Praca dodatkowa. Przesiadywanie w pubach. Czytanie książek. Kontakty z przyjaciółmi. Słuchanie muzyki. Oglądanie telewizji. Chodzenie do kina. Chodzenie do teatru. Chodzenie do muzeum. Nauka. Sport.	59 73 14 78 8 6 6 2 34 3	41 49 17 63 37 20 27 3 18 9	51 30 21 46 27 22 38 3 18 19

Analizując powyższe dane dotyczące form spędzania czasu wolnego przez studentów można wnioskować, że największa liczba respondentów (73) wybrała ,,przesiadywanie w pubach" jako główną formę spędzania czasu wolnego przez studentów. Mniejsza liczba respondentów (49) wybrała tę formę na drugim miejscu, a trochę mniejsza liczba osób (30) wybrała ją na miejscu trzecim.

Jednak najwięcej, bo aż 78 osób uważa, że kontakty z przyjaciółmi stanowią pierwsze miejsce w formach spędzania czasu wolnego. Trochę mniej respondentów, bo 63 lokuje tę formę na miejscu drugim, a więc na miejscu trzecim lokuje tę formę najmniej osób, bo tylko 46 osób.

Kolejną formą spędzania czasu wolnego przez studentów, która otrzymała trochę mniej wyborów 59 na pierwszym miejscu jest ,,praca dodatkowa", na drugim miejscu wybrano ją najmniej razy bo 41, wynika więc z tego, że na trzecim miejscu została wybrana częściej, bo 51 razy. ,,Nauka" została wybrana 34 razy na pierwszym miejscu, 18 razy na miejscu drugim i 28 razy na miejscu trzecim.

Reszta spędzania czasu wolnego typu czytanie książek, oglądanie telewizji, chodzenie do kina i sport, częściej były wybierane jako czynności wykonywane na trzecim miejscu, rzadko wybierano je na pierwszym i drugim.

Tabela 27. Wykorzystanie czasu wolnego przez studentów.

	Liczba respondentów	%
Pożytecznie	185	65
Nie pożytecznie	101	35
	N=286	100

Analizując powyższe dane można wnioskować, że generalnie większość respondentów twierdzi, iż studenci pożytecznie wykorzystują swój czas wolny. Tak twierdzi 185 respondentów, a więc 65% badanych. Natomiast zdecydowana mniejszość, bo 35%, a więc 101 respondentów spośród całości twierdzi, iż studenci wykorzystują swój czas mało pożytecznie. Wnioskując z powyższych danych można powiedzieć, że większość respondentów uznaje, że studenci spędzają swój czas wolny pożytecznie. Trzeba jednak zwrócić uwagę na fakt, że prawie połowa respondentów wskazała na ,,przesiadywanie w pubach", jako formę spędzania czasu wolnego przez studentów. Nie jest bowiem nigdzie powiedziane, że przesiadywanie w ,,pubach" jest rzeczą negatywną. Dlatego opinia o tym pozostaje zawsze subiektywnym odczuciem każdego człowieka, a w naszym przypadku respondenta.

Aby bardziej zobrazować dane dotyczące wykorzystywania czasu wolnego przez studentów, w naszych badaniach respondenci poproszeni zostali dodatkowo o uzasadnienie swoich odpowiedzi. Wyniki przedstawiają się następująco:

Duża część respondentów uważa, że studenci wykorzystują swój wolny czas na pracę dodatkową i naukę. Spora część respondentów za pożyteczną formę spędzania czasu wolnego, uważa poszerzanie kontaktów, imprezy kulturalne, kontakty przyjacielskie. Relaks, uprawianie sportu oraz udzielanie się społecznie to także formy spędzania czasu wolnego przez studentów, które były uzasadnieniem przez respondentów. Pozostała mniejsza część stwierdziła, że studenci spędzają swój czas wolny mało ambitnie, nie ucząc się, nie czytając książek, a w zamian za to marnują swój czas.

Podsumowując można stwierdzić, że generalnie obraz form spędzania czasu wolnego przez studentów przedstawia się w opiniach mieszkańców Poznania pozytywnie. Świadczy o tym zdecydowana większość odpowiedzi respondentów mówiąca, że studenci spędzają swój czas wolny na: nauce, pracy dodatkowej, kontaktach z przyjaciółmi i czytaniu książek. Trzeba jednak zwrócić uwagę na fakt, że prawie połowa respondentów, wskazała na ,,przesiadywanie w pubach" jako formę spędzania czasu wolnego. Trzeba więc w tym miejscu zaznaczyć, że wybór ten był własnym odczuciem każdego respondenta.

Jak wynika z badań studenci nie są więc uważani za leniów i pasożytów, a za bardzo ambitne osoby, które chcą odciążyć swoich rodziców i zapracować na własne utrzymanie. Nie można jednak pominąć faktu, ze jednak wśród respondentów znaleźli się tacy, choć w zdecydowanie mniejszej grupie, którzy twierdzą, że studenci negatywnie wykorzystują swój wolny czas. Poświęcają go w większości na mało ambitne zadania, lenią się i niechętnie sięgają po książki.

W ramach naszego bloku ,,czas wolny" przyjęliśmy następującą hipotezę szczegółową:

,,Przypuszcza się, że forma kontaktów respondenta ze znajomymi studentami różnicuje obraz form spędzania czasu wolnego przez studentów".

Każda weryfikacja hipotezy statystycznej dotyczy bezpośrednio hipotezy zerowej sprawdzalnej Ho i pośrednio hipotezy dla niej alternatywnej H1.

Hipoteza zerowa:

Przypuszcza się, że forma kontaktów respondenta ze studentami różnicuje obraz form spędzania czasu wolnego przez studentów.

Hipoteza alternatywna:

Przypuszcza się, że forma kontaktów respondenta ze znajomymi studentami nie różnicuje obrazu form spędzania czasu wolnego przez studentów.

Po obliczeniu testu X² otrzymaliśmy następujące wyniki:

X²=1,098

Jak wynika z obliczeń nie ma zależności między dwoma wymienionymi zmiennymi. Ponieważ poziom istotności X² jest mniejsze od wartości teoretycznej odczytywanej z tabeli dlatego odrzucamy hipotezę zerową o braku zależności i przyjmujemy hipotezę o istnieniu zależności między dwoma zmiennymi czyli formą kontaktów, a formą spędzania czasu wolnego.

X. Cechy zewnętrzne i wewnętrzne najbardziej charakteryzujące studentów miasta Poznania.

Wygląd (według Słownika języka polskiego) to: ,,powierzchowność, czyjaś prezentacja, wyraz twarzy, zewnętrzna strona czego; mieć sympatyczny, pociągający, pociągający wygląd. Dbać o swój wygląd"

W tym rozdziale dowiemy się jak mieszkańcy Poznania oceniają wygląd studentów.

Tabela 28. Ubiór studentów.

	%
Schludnie, skromnie, ale niemodnie	18,18
Niedbale, bo taka panuje moda	30,43
Modnie i zadbanie	47,82
Niedbale i niemodnie	3,55
Razem	100

Na pytanie jak ubiera się większość studentów zdecydowana większość osób odpowiedziała modnie i zadbanie, bo 47,82%. Mniej osób 30,43% uważa, że studenci ubierają się niedbale, bo taka panuje moda. Według 18,18% badanych, studenci ubierają się schludnie, skromnie, ale niemodnie. Tylko 3,55% uważa ubiór studentów za niedbały i niemodny.

W pytaniu w jakich sklepach ubierają się studenci, respondenci mieli do wyboru 3 pozycje: w sklepach firmowych, w zwykłych sklepach nie firmowych i lumpeksach.

Tabela 29. Sklepy w których ubierają się studenci.

	%
Sklepy firmowe	26,87
Zwykłe sklepy nie firmowe	64,03
Lumpeksy	9,09
Razem	100

Najwięcej respondentów jest zdania, że studenci ubierają się w zwykłych sklepach, nie firmowych, bo aż 64,03%. 26,87% uważa, że studenci ubierają się w sklepach firmowych. Najmniej respondentów, bo tylko 9,09% twierdzi, że studenci ubierają się w lumpeksach. Większość respondentów 62,45% uważa również, że studenci posiadają własny styl ubierania się, tylko 37,54% uważa, że mają swojego stylu. Styl ubierania się studentów podoba się 83,39% respondentom, negatywnie zaś sposób ubierania się studentów ocenia 16,60% badanych. Respondenci zapytani czy podoba im się fryzura, uczesanie jakie preferują studenci 84,98% odpowiedziało twierdząco, przecząco odpowiedział15,01% badanych.

W pytaniu, w którym respondenci mieli opisać fryzury studentów, znalazły się bardzo urozmaicone odpowiedzi. Większość badanych osób opisując uczesanie studentów używało kilku określeń, by wyrazić swoją opinię. Dużo rzadziej zdarzały się odpowiedzi gdzie było tylko jedno konkretne określenie fryzury. 26 respondentów (9,1% przebadanych) nie udzieliło odpowiedzi na to pytanie.

Przeważającej większości respondentów (81%) podobają się fryzury studentów i uzasadniają to w ten sposób, że jest to uczesanie: normalne (33 odpowiedzi), zwykłe, nie różniące się od innych (29 odpowiedzi). Bardzo dużo razy powtarzają się odpowiedzi, że są to włosy krótkie (40), długie (28), modne (27),kolorowe, farbowane (22), zadbane (22), różne (30). Często, ale rzadziej niż w/w powtarzają się odpowiedzi, iż fryzury studentów są: proste (15), zwyczajne (13), schludne (8), fantazyjne (6), skromne (9), ciekawe (5). Mieszkańcy Poznania odpowiedzieli również, że studenci noszą dredy (9) i irokezy (5). Inne wypowiedzi, które świadczą o pozytywnej ocenie uczesania studentów to: praktyczne, awangardowe, pozwalające wybić się z tłumu, śmieszne, alternatywne, wymyślne, oryginalne, odróżniające się od innych, twarzowe, uczesane, wyszukane, warkoczyki, łyse głowy, na czasie, funkcjonalne, odważne loki, nowoczesne, wesołe, pomysłowe, odlotowe, w nieładzie, wygodne, bezpretensjonalne, niedbałe ( w pozytywnym słowa znaczeniu), dobrze przystrzyżone, sportowe, luźne, nastroszone, młodzieńcze, klasyczne, szokujące, przeciętne, ogólnie przyjęte, standardowe, świetnie ułożone, naturalne, konformistyczne, estetyczne.

Znacznie mniejszej ilości respondentów 9,8% nie podobają się fryzury studentów. Podobnie jak przy odpowiedziach pozytywnych Poznaniacy użyli bardzo różnych określeń, aby uzasadnić swoją wypowiedź. Odpowiedzi, które powtarzały się najczęściej to włosy zbyt kolorowe, lub brzydkie kolory (8), brudne (3), zaniedbane (3), zbyt wymyślne (3), za długie (dotyczy mężczyzn) (3). Pojawiły się też określenia, że studenci maja włosy tłuste (2), rozczochrane (2). Krzykliwe (2), potargane (2), dziwnie obcięte (2), za krótkie (dotyczy kobiet) (2). Inne wypowiedzi, świadczą o negatywnej ocenie uczesania studentów to: nastroszone, zbyt rzucają się w oczy, zbyt ekstrawaganckie, nieestetyczne, wyglądające na nie umyte, niechlujne, bez wyrazu, nieuczesane, zbyt eleganckie, studenci nie dbają o włosy.

Studenci większości respondentom 90,51% jawią się jako osoby dbające o higienę osobistą, odmiennego zdania jest 9,48%. Wyniki są dość optymistyczne, według badanych studenci przedstawiają się jako osoby posiadające własny styl ubierania się, ubierają się modnie i zadbanie, w zwykłych sklepach nie firmowych. Styl ubierania się oraz fryzury jakie noszą studenci jest oceniany pozytywnie. Studenci prezentują się jako osoby dbające o higienę osobistą.

W naszym dziale przetestowaliśmy następującą hipotezę.

Przypuszcza się, że posiadanie znajomych studentów przez respondenta różnicuje opinię respondentów na temat cech zew. studentów.

Po obliczeniu:

X²=2,666

C kor=0,7865

Korelacja jest słaba zależność prawie nic nie znacząca.

Przyjęliśmy, że poziom istotności 0,05=3,182 X² jest mniejsze od wartości teoretycznej odczytanej z tabeli, dlatego odrzucamy hipotezę o istnieniu zależności pomiędzy posiadanymi znajomymi studentami, a opinią respondentów na temat wyglądu zewnętrznego studentów.

XI. Cechy osobowościowe studentów.

Pojęcie osobowości należy do najtrudniejszych terminów psychologicznych. Obejmuje ono intuicyjnie odczuwane, ale wymykającym określeniom, rzeczywistość ludzką.

Z pytania 30, które dotyczyło cech osobowościowych wyróżniających studentów aż 45,28% ankietowanych mieszkańców Poznania, stwierdziło że studenci to osoby sympatyczne.

Tabela 30. Cechy osobowościowe studentów.

Cechy osobowościowe studentów.	Ilość odpowiedzi w %.
Pilny Punktualny Kulturalny Uczynny Sympatyczny Inteligentny Hałaśliwy Leniwy Bałaganiarz Agresywny	0 0 8,19 3,17 45,28 20,98 7,47 3,55 0 0
RAZEM	100

20,98% respondentów stwierdziło, że studenci to osoby inteligentne. 8,19% ankietowanych uważa społeczność studencką za kulturalną, a zarazem 7,47% uważa, że są hałaśliwi. Mniej więcej tyle samo respondentów stwierdziło, że są leniwi 3,55% i uczynni 3,17%. Podsumowując to i wyciągając z tego wnioski można stwierdzić, że 77,62% mieszkańców Poznania spostrzegania studentów w pozytywny sposób.

Na pytanie 40 ,,Czy według Pana/ Pani studenci powinni którąś z wyżej wymienionych cech w sobie zmienić/ udoskonalić? Proszę wymienić które i uzasadnić? Prawie połowa 47,72% mieszkańców Poznania odpowiedziało, że cecha, nad którą muszą pracować to punktualność, natomiast prawie tyle samo respondentów 40,14% nie potrafiło ustosunkować się do owego pytania, zaś 12,14% ankietowanych stwierdziło, że studentów winna cechować pilność.

Hipoteza:

Przypuszcza się, że liczba znajomych studentów różnicuje opinie na temat posiadanych cech osobowościowych.

X²=18,298

Ckor=0,3118

Korelacja niska zależność wyraźna lecz mała. Przyjęliśmy poziom istotności 0,05=3,861 X² jest większe, więc istnieje zależność między liczbą znajomych studentów, a opinią na temat posiadanych cech osobowościowych.

XII. Zdrowy styl życia studentów w opiniach mieszkańców Poznania.

W ciągu ostatnich lat zauważa się wyraźny wzrost tendencji do dbania o własne zdrowie wśród mieszkańców Polski. Na pewno jednym z czynników wpływających na to pozytywne zjawisko jest promowanie zdrowego stylu życia w środkach masowego przekazu. Modnym staje się dbanie o kondycję fizyczną. Stale wzrasta popyt na usługi oferowane przez Fitness Club's, kluby sportowe, pływalnie. Pojawiają się nowe sklepy sportowe oraz takie w których można zaopatrzyć w zdrową żywność. Na coraz częściej organizowanych różnego rodzaju imprezach sportowych , wchodzących na stałe do kalendarza w poszczególnych regionach naszego kraju, nigdy nie brakuje kompletu chcących wziąć w nich udział zawodników.

W naszym rozdziale zajęliśmy się opinią mieszkańców Poznania na temat zdrowego stylu życia studentów. Ogólnie przyjęte jest, że są nim: aktywność fizyczna, prawidłowe odżywianie, regularny sen oraz niestosowanie lub znaczne ograniczenie stosowania używek.

Ustaliliśmy, iż prawidłowym odżywianiem jest codzienne spożywanie trzech posiłków o stałych prawidłowych porach. Posiłki te powinny charakteryzować się prawidłową zawartością zawartością składników odżywczych, a dzienna dawka kalorii nie powinna przekraczać ustalonej normy.

Za osobę aktywną fizycznie uznajemy taką, która organizuje sobie dodatkowe zajęcia sportowe oprócz obowiązkowych, wynikających z programu nauczania oraz ceni sprawność fizyczną. Regularny sen to taki, którego długość jest odpowiednia dla danej jednostki i wynika z jej indywidualnych uwarunkowań. Nie jest nim odsypianie nocy w ciągu dnia. Używki, których stosowanie nie sprzyja zdrowemu stylowi życia to: alkohol, papierosy i narkotyki.

Wbrew naszym wcześniejszym przewidywaniom, wśród mieszkańców Poznania przeważa opinia, że studenci prowadzą zdrowy styl życia. Wyniki badań przedstawia poniższa tabela.

Tabela 31. Styl życia studentów w opiniach mieszkańców Poznania.

Styl życia	Liczba respondentów	%
Zdrowy	163	57
Niezdrowy	123	43
Suma	286	100

Poniżej przedstawiamy wyniki tylko niektórych wskaźników mających wpływ na zdrowy styl życia. Nie przedstawiają one w dobrym świetle populacji studentów. Wyniki przedstawia poniższa tabela.

Tabela 32. Przedstawia odpowiedzi respondentów na pytanie; Czy studenci odżywiają się regularnie?

Odpowiedzi	Liczba respondentów	%
Tak	31	10,84
Nie	255	89,16
Suma	286	100

Tabela 33. Przedstawia odpowiedzi respondentów na pytanie; Czy studenci dbają o kondycję fizyczną?

Odpowiedzi	Liczba respondentów	%
Tak	163	57
Nie	123	43
Suma	286	100

Tabela 34. Przedstawia odpowiedzi respondentów na pytanie; Czy studenci sypiają regularnie?

Odpowiedzi	Liczba respondentów	%
Tak	12	4,19
Nie	274	95,81
Suma	286	100

Wyniki przedstawione w tabelach nie napawają optymizmem co do przyszłego stanu zdrowia obecnych studentów 43% ogólnej liczby respondentów czyli 123 wyznało, ze studenci nie prowadzą zdrowego stylu życia, oraz około 96% badanych mieszkańców Poznania stwierdziło, iż studenci nie sypiają regularnie, a także około 90% respondentów odpowiedziało, że studenci nie odżywiają się regularnie. Możemy przypuszczać, że są to potencjalni pacjenci leczący się na choroby powstałe w wyniku małej ilości wysiłku fizycznego tylko 57% czyli 163 badanych odpowiedziało, że studenci dbają o kondycję fizyczną. Całe szczęście w tym, że jest to tylko obiegowa opinia mieszkańców Poznania, a nie stan praktyczny, który miejmy nadzieję przedstawia się nieco lepiej.

W dalszej części badań zajęliśmy się problemem stosowania używek wśród studentów. Zależało nam na szczegółowym przedstawieniu powyższego zagadnienia.

Tabela 35. Czy studenci według Pana/ Pani są grupą, która stosuje używki?

	Suma respondentów	%
Tak	272	96
Nie	14	4
Suma	286

Pytanie dotyczyło spożywania używek (papierosy, alkohol, narkotyki) przez studentów. Odpowiedzi respondentów zwracają uwagę na niepokojący wzrost zażywania używek przez studentów. Aż 96% respondentów wypowiedziało się twierdząco, a tylko pozostałe 4% negatywnie na zadane pytanie.

Tabela 36. Jak często według Pana/ Pani studenci sięgają po używki?

ALKOHOL		NARKOTYKI		PAPIEROSY
113	39%	15	5%	180	62%	CODZIENNIE
150	53%	62	22%	60	21%	1 RAZ W TYGODNIU
23	8%	70	24%			1 RAZ W MIESIĄCU
		139	48%	26	17%	RZADZIEJ
RESP.	%	RESP.	%	RESP.	%	SUMA

Odpowiedzi respondentów ponownie zwracają uwagę na niepokojąco częste sięganie po używki. Najpopularniejszą używką wśród studentów w codziennym użyciu według respondentów są papierosy 62%, następnie alkohol 39%, oraz narkotyki 5%. Najczęściej studenci według respondentów sięgają po alkohol i papierosy. Szczególnie widoczne jest to po określeniu częstotliwości używek. Jednak spożywanie papierosów nie wzbudza tyle kontrowersji.

Tabela 37. Co według pana/ Pani jest głównym powodem sięgania po narkotyki i alkohol przez studentów.

	Suma respondentów	%
STRES	57	20
DEPRESJA	85	30
PROBLEMY NA UCZELNI
ZŁY KONTAKT Z RODZICAMI
WPŁYW OTOCZENIA	429	45
CHĘĆ SPRÓBOWANIA CZEGOŚ NOWEGO	14	5

Niepokojącym jest fakt, że wielu studentów, którzy są poza domem tak często i łatwo poddaje się wpływowi otoczenia. Duża liczba respondentów za powód sięgania po używki wskazała także depresję30% i stres 20%. Jest to o tyle niepokojące, że w dzisiejszych czasach tak bardzo napiętym planie dnia, młodzi ludzie są nieodporni na porażki i niepowodzenia.

Tabela 38. Skąd według Pana/ Pani studenci biorą pieniądze na zakup używek.

	suma	%
Sami zarabiają	30	10
Biorą od rodziców	181	63
Ze stypendiów	44	15
Pożyczają	13	5
Kradną

70% respondentów uznało, że studenci najczęściej otrzymują pieniądze na kupno używek od nieświadomych tego rodziców. Respondenci uznali, że 15% studentów przeznacza swoje stypendia na zakup używek co całkowicie mija się z celem wszelkiego rodzaju stypendiów. Odpowiedzi respondentów są niepokojące, dlatego iż uznali oni, ze tylko 10% studentów zarabia na zakup używek.

Tabela 39. Jaką część pieniędzy według Pana/ Pani studenci przeznaczają na używki?

	Suma respondentów.	%
Mało 0%-35%	80	28
Dużo 36%-100%	170	59
Nie wiem	34	11

Respondenci w 59% odpowiedzi uznali, że studenci na zakup używek przeznaczają dużo pieniędzy, czyli 36-100% miesięcznego dochodu studentów.

Tabela 40. Czy spożywanie przez studentów używek (alkohol, narkotyków) w miejscach publicznych było/ jest dla Pana/ Pani kłopotliwe?

	Suma respondentów	%
Tak	202	70
Nie	84	30

Respondenci uznali w 70%, że zachowanie studentów w miejscach publicznych podczas spożywania używek jest kłopotliwe. Wynika z tego, że mieszkańcy Poznania mają negatywne doświadczenia w bezpośrednich kontaktach ze studentami. Świadczy to o tym, że studenci w większości przypadków nie umieją się zachować będąc pod wpływem używek.

Tabela 41. Jakie rodzaje alkoholi najczęściej według Pana/ Pani spożywają studenci?

	Suma respondentów	%
Tanie wino	32	11
Piwo	229	80
Wódka	25	9
Markowe alkohole

Według respondentów najpopularniejszym alkoholem wśród studentów jest piwo 80%. Natomiast 11% uznało, że ,,tanie wina". Świadczy to o tym, że według respondentów 90% studentów pije lekkie alkohole, co może świadczyć o kulturze picia. Inną sprawą jest to, że na spożywanie akurat tych alkoholi wpływ może mieć ich cena.

Tabela 42. Jaki rodzaj papierosów według Pana/ Pani najczęściej spożywają studenci?

	Suma respondentów	%
Tanie	20	7
Średnio drogie	160	56
Drogie	106	37

Respondenci uznali, iż studenci tylko w 7% kupują tanie papierosy. W przeciwieństwie do alkoholu, studenci w 90% kupują papierosy drogie i średnio drogie.

Wykorzystując sposobność postanowiliśmy sprawdzić czym studenci kierują się przy wyborze produktów spożywczych według opinii mieszkańców Poznania. Stworzyliśmy dwie kategorie według, których ten wybór może się dokonać to cena i jakość uznaliśmy, że pozytywnie o zdrowym stylu życia, będzie świadczyć wybór ze względu na jakość. Żywność o dobrej jakości przeważnie kosztuje więcej.

Tabela 43. Preferowane cechy produktów spożywczych decydujące o ich kupnie.

	Liczba respondentów	%
Cena	263	91,96
Jakość	23	8,04
Suma	286	100

91,96% czyli 286 respondentów uznało, że studenci przy kupnie produktów spożywczych kierują się ich ceną, a tylko 23 badanych (8,04%), że ich jakością. Może to świadczyć, że mieszkańcy Poznania uważają studentów za osoby ubogie.

Podobnie sytuacja wygląda jeśli chodzi o formę aktywności fizycznej wymagającej dużych nakładów finansowych.

Tabela 44. Forma aktywności fizycznej.

	Liczba respondentów	%
Niskobudżetowe	215	75,17
Wysokobudżetowe	71	24,83
Suma	286	100

75,17% badanych uważa, że studenci wybierają formę aktywności fizycznej niewymagającej dużych nakładów finansowych, a tylko 24,83%, że studenci wybierają wysokobudżetowe formy aktywności fizycznej.

W naszym dziale przedstawiliśmy następujące hipotezy.

1. Przypuszcza się, że im lepsza sytuacja ekonomiczna rodzin studentów, tym częściej studenci będą wybierać formy aktywności fizycznej wymagające dużych nakładów finansowych.

Przyjęliśmy, że poziom istotności 0,05=5,991

X²=0,1448<5,991

Hipoteza o istnieniu zależności między sytuacją ekonomiczną, a wyborem formy aktywności fizycznej została odrzucona. O wyborze formy aktywności fizycznej decydują być może bardziej indywidualne predyspozycje i zamiłowania zainteresowanego, dostępność danej formy aktywności fizycznej, czy też moda panująca w środowisku społecznym, z którego zainteresowany pochodzi. Powyższe czynniki mogą być na tyle silne, że młody człowiek chcąc uprawiać daną dyscyplinę sportową pokona barierę ekonomiczną za pomocą dodatkowej pracy, rezygnacji z innych potrzeb, czy też nawet posuwając się do sposobów kolidujących z prawem. To ostatnie najprawdopodobniej w małym stopniu dotyczy studentów.

2. Przypuszcza się, ze im lepsza sytuacja ekonomiczna rodzin studentów tym częściej studenci będą zaopatrywać się w produkty o wysokiej jakości.

Przyjęliśmy, że poziom istotności 0,05=5,991

X²=10,65>5,991

Ckor=0,25

0,2-0,4 Korelacja jest proporcjonalna niska, a zależność wyraźna lecz słaba. Hipoteza o istnieniu zależności między dobrą, sytuacją ekonomiczną, a zaopatrywaniem się w produkty o wysokiej jakości została przyjęta.

XIII. Motywy jakimi kierują się studenci przy wyborze studiów.

W naszych badaniach zajęliśmy się zagadnieniem dotyczącym motywów jakimi według mieszkańców Poznania kierują się studenci przy wyborze studiów.

Aby dać respondentom możliwość swobodnego wyboru odpowiedzi nasze pytanie składało się z 11 podpunktów. Zadaniem osób z którymi przeprowadzaliśmy ankiety było wybrać trzy odpowiedzi i uszeregować je według ważności.

Do pozytywnych motywów podjęcia studiów zaliczyliśmy:

1. Zainteresowanie dana dziedziną

2. Rozwijanie własnych zdolności

3. Wpływ rodziny

4. Wpływ nauczycieli

5. Nawiązywanie korzystnych kontaktów

6. Możliwość znalezienia lepszego partnera

7. Strach przed utratą pracy

Za negatywne uznaliśmy:

8. Przekonanie o dochodowości zawodu

9. Dążenie do zdobycia wykształcenia mającego uznanie w społeczeństwie

10. Prestiż zawodu

11. Podwyższenie swojego statusu społecznego

Spośród przedstawionych możliwości respondenci wybierali często: zainteresowanie daną dziedziną, czy rozwijanie własnych zdolności.

Nie możemy jednak pozostawić bez komentarza negatywnych motywów takich jak: przekonanie o dochodowości, czy prestiż zawodu. Pomimo pozytywnej opinii o studentach w/w możliwości również znalazły się w odpowiedziach udzielanych przez mieszkańców Poznania.

Tabela 45. Motywy podejmowania studiów przez studentów.

Motywy:	I miejsce	II miejsce	III miejsce	IV brak wyboru	Suma respondentów 286
1.zainteresowanie daną dziedziną 2.rozwijanie własnych zdolności 3.przekonanie o dochodowości zawodu 4.dążenie do zdobycia wykształcenia o wysokim uznaniu społecznym 5.wpływ rodziny 6.wpływ nauczycieli 7.prestiż zawodu 8.nawiązanie korzystnych kontaktów 9.możliwość znalezienia lepszego partnera 10.podwyższenie swojego statusu społecznego 11. strach przed utratą pracy	120 92 90 30 28 10 30 32 10 43 23	38 24 61 44 45 22 34 38 39 31 16	36 13 47 43 73 48 61 24 23 34 11	92 157 80 168 141 206 161 192 214 178 236	286 286 286 286 286 286 286 286 286 286 286

Suma pozytywnych wyborów ukazuje ich przewagę nad zsumowaniem motywów negatywnych zarówno na I, II i III miejscu.

I miejsce: pozytywne wybory 315

I miejsce: negatywne wybory 193

II miejsce: pozytywne wybory 221

II miejsce: negatywne wybory 171

III miejsce: pozytywne wybory 228

III miejsce: negatywne wybory 185

Jak widać przeprowadzone badania pozwoliły nam ustalić, iż większość Poznaniaków ma pozytywne zdanie o motywach studentów. Świadczą o tym przedstawione wyżej wyniki badań, mimo iż bardzo zróżnicowane pozwalają poznać ogólne poglądy respondentów na temat studentów i motywów podejmowania przez nich studiów. Powyższe dane wskazują, że studenci jako przyszłość Polski powinni kierować się, we wszystkich dziedzinach życia, zarówno społecznego, politycznego czy edukacyjnego, motywami godnymi pochwały i naśladowania.

W odniesieniu do stereotypowych poglądów mówiących o tym, że młodzież goni za ,,karierą i pieniędzmi". Uzyskane wyniki badań są zaskakujące. Wykazują bowiem, że współczesne pokolenie studentów z oczywistymi wyjątkami potwierdzającymi regułę, nie jest aż tak jednoznacznie zainteresowane na bezpardonową walkę o status, którego wyznacznikiem jest pieniądz. Badania dowodzą bezsprzecznie, iż wielu studentów podchodzi do całego zagadnienia w sposób normalny, podparty chęcią zdobywania wiedzy, a w przyszłości porządnego zawodu pozwalającego na godne funkcjonowanie w społeczeństwie.

Przyjęliśmy następującą hipotezę:

Przypuszcza się, że wykształcenie badanych różnicuje opinie o motywach podjęcia studiów przez studentów.

Po obliczeniu:

X²=1,93

Przyjmując za poziom błędu współczynnik 0,05 , który w tablicy wynosi 3,861 to X² obliczone jest mniejsze, od wartości odczytanej z tablicy, dlatego nie istnieje zależność między wykształceniem, a motywami.

XIV. Obraz uczestnictwa studentów w kulturze.

Jednym z obszarów, które chcielibyśmy sprawdzić w naszych badaniach stało się uczestnictwo, udział studentów w życiu kulturalnym, w opiniach poznaniaków. Za uczestnictwo w kulturze uznaliśmy przede wszystkim chodzenie do kina, teatru, muzeum, na wystawy oraz na koncerty. Respondenci oceniali również stopień zaangażowania studentów, w takich instytucjach jak domy kultury, teatry amatorskie, zespoły muzyczne. Oprócz tego uznaliśmy, że istotne dla zbadania tego problemu będzie czytanie książek, korzystanie z bibliotek i czytelni, oraz czytanie prasy. Uznaliśmy ponadto, że nie ma znaczenia są również motywy, jak postrzegają je respondenci, co uznali za determinanty kierujące respondentów do bibliotek i czytelni.

Wszystkie wymienione elementy, które naszym zdaniem świadczą o opinii respondentów na temat aktywności kulturalnej studentów umieściliśmy w kwestionariuszu wywiadu w pytaniach o nr 54-60.

Tabela 46. Rozrywki kulturalne preferowane przez studentów według wskazań respondentów.

Kino Teatr Muzeum Koncerty muzyki rockowej Koncerty muzyki poważnej Wystawy

100% 62% 33% 90% 21% 64%

W tym pytaniu respondenci ocenili, że studenci najczęściej odwiedzają kino- aż 100% i koncerty muzyki rockowej- aż 90%. Gorzej przedstawiają się w obrazie zarysowanym przez respondentów, uczestnictwo studentów w takich rozrywkach jak koncerty muzyki poważnej - 21%, czy odwiedzanie muzeów - 33%. To nie jest rewelacyjny wynik, tym bardziej, że nasze badania dotyczyły grupy społecznej tworzonej przez studentów, wydawałoby się zatem, że ich uczestnictwo w kulturze masowej będzie ustępować miejsca dla bardziej ,,elitarnej" kultury. Niestety przebadani przez nas respondenci uważają inaczej, ocenili że studenci przede wszystkim są odbiorcami rozrywki serwowanej przez kina i koncerty muzyki rockowej.

Jeżeli chodzi o pytanie czy studenci stanowią liczna grupę uczestników instytucji kulturalnych ( z wyszczególnieniem jakich) to najczęściej respondenci wskazywali na przynależność do teatrów amatorskich - 46% badanych, kolejną najczęściej ukazywaną odpowiedzią były zespoły muzyczne - 35%, najmniej respondentów wskazało na domy kultury.

Wszyscy respondenci zgodzili się w 100%, że studenci korzystają z bibliotek i czytelni. Natomiast jeżeli chodzi o motywy korzystania (pyt. 57) respondenci odpowiedzieli następująco:

Tabela 47. Motywy korzystania przez studentów z bibliotek i czytelni według wskazań respondentów.

1. Konieczność przygotowania się do egzaminów, kolokwiów, zaliczeń, itp.	98%
2. Nie stać ich na kupno książek.	80%
3. Dla własnej przyjemności.	35%
4.Dla pogłębienia wiedzy, poszerzenia zainteresowań.	73,5%
5. Wolą wydawać pieniądze na rozrywkę, zamiast kupować książki.	62%

Zatem większość respondentów wskazywała, że studenci udają się do bibliotek i czytelni zwykle z konieczności przygotowania się do egzaminów, kolokwiów, zaliczeń, itp. - aż 98%. 80% respondentów wskazało, że korzystanie z tych placówek spowodowane jest brakiem pieniędzy na zakup własnych książek. Niepokojący jest dla nas fakt, iż tylko 35% respondentów wskazało, że studenci robią to dla własnej przyjemności. Natomiast aż 62% respondentów udzieliło odpowiedzi, iż studenci korzystają z bibliotek i czytelni gdyż wolą wydawać pieniądze na inne rozrywki. Zatem odpowiedź na pytanie 57 nie jest dla nas studentów satysfakcjonujące.

Na pytanie czy studenci kupują i czytają prasę codzienną, 52% respondentów odpowiedziało twierdząco, zaś 48% odpowiedziało negatywnie. Naszym zdaniem nie jest to wynik zadowalający, bowiem znaczyłoby to, że tylko połowę studentów interesują bieżące wydarzenia w kraju i na świecie. A powinni być grupą społeczną, która powinna być zorientowana w życiu politycznym i kulturowym. Prasa codzienna powinna stanowić podstawę pozyskiwania informacji, zdaniem respondentów nie dzieje się tak w przypadku studentów.

Również odpowiedzi udzielone na pytanie jak często kupują książki, wskazuje na fakt, że studenci rzadko stają się nabywcami literatury. 48% respondentów wskazało na odpowiedź ,,raz w miesiącu", 42% ,,raz na pół roku", tylko 4% wskazało odpowiedź ,,raz na tydzień" i 6%, że wcale nie kupują książek. Biorąc pod uwagę sytuację gospodarczą i społeczną w kraju oraz to, iż istnieje pewna grupa ludzi, która żyje poniżej średniej krajowej, nie powinien dziwić fakt, iż respondenci wskazywali także na odpowiedź ,,wcale".

Natomiast odpowiedzi udzielane na pytanie 60 rysują pozytywny wizerunek studentów - czytelników.

Tabela 48. Literatura preferowana przez studentów według wskazań respondentów.

1. since - fiction (fantastyka)	47%
2. przygodowe	60%
3. popularno naukowe	90%
4. romanse	16%
5. historyczne	67%

Aż 90% respondentów odpowiedziało, iż studenci raczej czytają książki popularno - naukowe. Następnie wskazywaną odpowiedzią były pozycje historyczne aż 67% i przygodowe 60%. Wynik ten jest zadowalający, dlatego też można stwierdzić, iż rodzaj czytanej literatury wskazanej przez respondentów pokrywa się z tym , jakby chcieli być postrzegani studenci. Czytanie książek przez studentów w oczach mieszkańców Poznania zostało zatem ocenione pozytywnie.

Podsumowując blok pytań dotyczących obrazu uczestnictwa studentów w kulturze, można powiedzieć, że nie jest to postrzegane przez respondentów w sposób, który mógłby zadowalać tę grupę społeczną. Ich stopień uczestnictwa w kulturze, jak wynika z odpowiedzi respondentów niczym nie wyróżnia ich spośród reszty społeczeństwa. Owszem uczestniczą oni aktywnie w życiu kulturalnym, jednak w dużej mierze jest to kultura masowa, nie oddają się oni rozrywką kulturalnym, bardziej wysublimowanym typu koncerty muzyki poważnej, muzea czy też czytanie książek dal własnej przyjemności.

Jeżeli chodzi o samo uczestnictwo w kulturze, to rzeczywiście można je uznać za zadowalające, natomiast jeśli chodzi o jakość preferowanej przez studentów kultury to według wskazywanych przez respondentów ma się gorzej.

W naszym dziale przetestowaliśmy następującą hipotezę.

Przypuszcza się, że w ocenie respondentów sytuacja materialna studentów wpływa na częstotliwość kupowania książek.

Po obliczeniu:

X²=115,75

Przyjęliśmy, że X² jest większe od wartości odczytywanej z tabel i dlatego istnieje zależność między sytuacją materialną, a częstotliwością kupowania książek.

Ckor=0,65

Korelacja umiarkowana, zależność istotna. Wskazuje na to, że pojawiły się dodatkowe czynniki wpływające na zmienne zawarte w hipotezie, których w naszych badaniach nie sprawdziliśmy i nie zweryfikowaliśmy.

XV. Przemiany w wizerunku studenta na przestrzeni ostatnich 20-stu lat.

W dziale tym chcieliśmy sprawdzić, czy studenci dzisiejsi i Ci sprzed 20-stu lat są postrzegani przez mieszkańców Poznania podobnie, czy jest to może w ich wizerunku zaszły zmiany. Interesował nas także kierunek ewentualnych przemian wizerunku studentów, czy częściej dzisiejszych studentów postrzega się bardziej pozytywnie, czy bardziej negatywnie od tych sprzed 20-stu lat. Aby zbadać opinię mieszkańców Poznania na ten temat w kwestionariuszu umieściliśmy kilka pytań poruszających ten problem.Na pytanie nr 64 brzmiące: ,,Czy Pana/ Pani zdaniem wizerunek studenta na przestrzeni ostatnich 20-stu lat uległ zmianie?" respondenci udzielili poniższych odpowiedzi zamieszczonych w tabeli.

Tabela 49. Przedstawia udział liczbowy i procentowy odpowiedzi respondentów na pytanie dotyczące faktu zainteresowania, bądź też braku zmian w wizerunku studentów na przestrzeni ostatnich 20-stu lat w opiniach mieszkańców Poznania.

KATEGORIE ODPOWIEDZI	LICZBA ODPOWIEDZI	LICZBA ODPOWIEDZI W %
Tak, wizerunek studentów na przestrzeni ostatnich 20-stu lat uległ zmianie	134	46,85%
Nie, wizerunek studentów na przestrzeni ostatnich 20-stu lat nie uległ zmianie	152	53,15%
	286	100%

Osobom, które na pytanie nr 64 odpowiedziały twierdząco, zadano kolejne pytania 65,66,67.

Pytanie nr 65 było pytaniem otwartym, na które respondenci mieli nieograniczoną kafeterię możliwych odpowiedzi. Pytanie nr 65 brzmiało następująco: ,,Jakie według Pana/ Pani cechy osobowości charakteryzują studenta teraz i jakie charakteryzowały studentów w przeszłości?"

Odpowiedzi respondentów zostały pogrupowane na poszczególne kategorie i można je przedstawić za pomocą tabeli.

Tabela 50. Przedstawia rozkład liczbowy i procentowy odpowiedzi respondentów na pytanie nr 65a i dotyczyło cech osobowości jakie według ankietowanych charakteryzują dzisiejszych studentów.

KATEGORIE ODPOWIEDZI	TERAŹNIEJSZOŚĆ
	Liczba odpowiedzi	Liczba odpowiedzi w %
1. Nastawienie na naukę (cechy tj. np. ambitni, wytrwali, żądni wiedzy, indywidualiści itp.)	38	28,36%
2. Nastawienie na sukces zawodowy (cechy tj. np. materialiści, przedsiębiorczy, karierowicze, ciągle spieszący się itp.)	46	34,33%
3. Nastawienie na rozrywkę (cechy tj. np. wyluzowani, hałaśliwi, bawiący się na imprezach, solidarni, sporadycznie korzystający z używek itp.)	31	23,13%
4. Nastawienie na ,,unikanie" - minimalizm (cechy tj. np. bałaganiarze, bez kultury, leniwi, nadużywający używek, bez ideałów, agresywni, itp.)	19	14,18%
	134	100%

Tabela 51. Przedstawia rozkład liczbowy i procentowy odpowiedzi respondentów na pytanie nr 65b, dotyczące cech osobowości jakie według ankietowanych charakteryzowały studentów przed 20-stu laty.

KATEGORIE ODPOWIEDZI	PRZESZŁOŚĆ
	Liczba odpowiedzi	Liczba odpowiedzi w %
1. Nastawienie na naukę (cechy tj. pilni, ambitni, kujony, szare myszki, dumni ze studiowania, punktualni, itp.)	36	26,87%
2. Nastawienie pro społeczne (cechy tj. miłość do ojczyzny, zaangażowanie polityczne, społeczne, idealiści, patrioci, solidarni itp.)	46	34,33%
3. Nastawienie na pracę (cechy tj. chęć awansu społecznego, pracowici, egoiści, chęć wyróżnienia się w społ., i inne cechy itp.)	24	17,90%
4. Nastawienie na minimalizm (cechy tj. studiowanie dla ,,papierka", beztroscy, niezaradni, bez celów w życiu, nieambitni, uzależnieni od systemu, itp.)	28	20,90%
	134	100%

Pytanie nr 66 brzmiące ,,Jaki system wartości według Pana/ Pani preferowali w przeszłości studenci?", było również pytaniem otwartym i odpowiedzi respondentów pogrupowaliśmy w następujące kategorie: system wartości pro rodzinnych, system wartości pro społecznych, system wartości idealistycznych, system wartości egoistycznych.

Tabela 52. System wartości preferowany przez studentów w przeszłości.

KATEGORIE ODPOWIEDZI	LICZBA ODPOWIEDZI	LICZBA ODPOWIEDZI W %
1. Wartości pro rodzinne (tj. rodzina, tradycje, przyjaźń, miłość, itp.)	46	34,33%
2. Wartości pro społeczne (tj. honor, ojczyzna, dobro innych, solidarność, działalność polityczna itp.)	40	29,85%
3. Wartości idealistyczne (tj. wiara, bunt przeciwko systemowi, moralność, pokój, uczciwość, wolność, równość, braterstwo, itp.)	21	15,67%
4. Wartości egoistyczne (tj. materializm, włada, praca, kariera, indywidualizm, itp.)	27	20,15%
	134	100%

Pytanie nr 67 było pytaniem zamkniętym i brzmiało : ,,Jakby Pan/ Pani określił kierunek zmian w wizerunku studenta?"

Możliwe odpowiedzi były następujące;

1. pozytywny

2. negatywny.

Tabela 53. Przedstawia rozkład procentowy i liczbowy odpowiedzi respondentów na pytanie dotyczące kierunku przemian wizerunku studentów na przestrzeni ostatnich 20-stu lat.

KATEGORIA ODPOWIEDZI	LICZBA ODPOWIEDZI	LICZBA ODPOWIEDZI W %
Pozytywny	77	57,46%
Negatywny	57	42,54%
	134	100%

Z rozkładu odpowiedzi respondentów wynika, że zdania na temat zmian w wizerunku studenta na przestrzeni ostatnich 20-stu lat są w przybliżeniu podobne. Nieco ponad połowa (53,15%) uważa, że takie zmiany nie zaszły - studenci dzisiejsi i ci sprzed 20-stu lat niewiele się od siebie różnią.

Jednak 46,85% pozytywny respondentów takie zmiany w wizerunku studentów zauważyło. Z odpowiedzi tych 46,85% można wnioskować następujące prawidłowości:

• Studenci dzisiejsi są postrzegani w dużej mierze (34,33%) jako nastawieni na osiągnięcie sukcesu zawodowego, ponieważ respondentów są materialistami, żyją w pośpiechu, są zaradni i przedsiębiorczy, co wiąże się z tym także, że podejmują podczas studiów dodatkową pracę. Respondenci uznali także, że studenci dzisiejsi dążą do zrobienia kariery, a przez to nieraz kierują się egoistycznym przesłankami i w drodze ku tej karierze potrafią być bezwzględni. Trzeba jednak zauważyć, że powyższe prawidłowości charakteryzują nie tylko studentów, także dzisiejszych biznesmenów, ale i ludzi nastawionych na pracę, nie tylko ze względu zrobienia kariery, z pobudek czysto materialnych, aby siebie i swoją rodzinę utrzymać na dobrym poziomie egzystencjalnym.

• Studenci sprzed 20-stu lat postrzegani są jako osoby zaangażowane w akcje społeczne, jako społecznicy. Respondenci z cech osobowości charakteryzujących studentów w przeszłości wymieniali głównie (34,33%) cechy pro społeczne takie jak solidaryzm, patriotyzm, idealizm. W drugiej kolejności (26,87%) postrzegani są jako osoby nastawione na naukę, z tym, że część respondentów uważało tę cechę jako pozytywną (ambitni, dumni ze studiowania), a część jako negatywną (kujony, szare myszki). Najrzadziej respondenci postrzegali studentów z przeszłości jako osoby nastawione na pracę (17,90%). Takie postrzeganie studentów być może wynika z panujących przed 20-stu laty systemu politycznego, w którym ludzie bardzo często we wspólnej niedoli solidaryzowali się wzajemnie się wspierając.

Fakt rzadkiego (17,90%) wskazywania przez ankietowanych na cechy osobowości studentów mających zabarwienie nastawienia na pracę, może właśnie wynikać z ideałów minionego systemu, gdzie mentalność ludzi wskazywała przede wszystkim na to, aby być solidarnym i pro społecznym, a dopiero w dalszej kolejności pracowitym, chcącym awansować społecznie.

Podobnie jak cechy osobowości studentów sprzed 20-stu lat , wygląda rozkład odpowiedzi dotyczących systemu wartości preferowanego w przeszłości przez studentów. Najczęściej (34,33%) respondenci wskazywali na system wartości pro rodzinnych, gdzie preferowane są takie wartości jak rodzina, przyjaźń, tradycje, miłość. W drugiej kolejności (29,85%) wskazywany był system wartości pro społecznych, gdzie najczęściej wskazywane były wartości takie jak patriotyzm, solidaryzm, honor, dobro innych. Najrzadziej(15,67%) wskazywany był system wartości idealistycznych czyli takie jak wiara , bunt przeciwko systemowi, moralność, wolność, równość, braterstwo.

Istnieje tutaj mały rozdźwięk, którego nie potrafimy sobie wytłumaczyć. Z jednej strony respondenci wskazywali, że studenci sprzed 20-stu lat byli przede wszystkim (34,33%) nastawieni pro społecznie, a z drugiej strony odpowiadając na pytanie o system wartości jaki wtedy studenci preferowali, wartości idealistyczne znalazły się na ostatnim miejscu (15,67%). Być może zabrakło w naszych badaniach dodatkowych pytań w kwestionariuszu, albo respondenci mówiąc o cechach osobowości studentów sprzed lat i ich systemie wartości, jedno z tych zagadnień idealizowali, podając takie jakie wydaje się im, że jakie powinno być, a nie takie jakie faktycznie zaobserwowali.

Respondenci ogólnie kierunek zmian w większości (57,46%) ocenili jako pozytywny, jednakże negatywna ocena wynosząca (42,54%) wszystkich odpowiedzi jest stosunkowo wysoka, dlatego można powiedzieć, że zdania zarówno na temat czy zaszły zmiany w wizerunku studentów na przestrzeni ostatnich lat, jak i na temat kierunku tych zmian są podzielone, z przewagą dla oceny pozytywnej.

XVI. Weryfikacja hipotez głównych.

1. Przypuszcza się, że wiek jest zmienną różnicującą opinię o studentach.

Ad 1. Po obliczeniu:

X²=0,7994

Ckor=0,074

Korelacja jest niska, zależność prawie nie znacząca. Przyjęliśmy poziom istotności 0,05=3,861 X² jest mniejsze od wartości teoretycznej odczytanej z tabeli, dlatego odrzucamy tę hipotezę.

Wiek nie jest zmienną różnicującą opinie o studentach.

2. Przypuszcza się, że im wyższe wykształcenie, tym bardziej pozytywne opinie o studentach.

X²=10,5035

Ckor=0,2662

Korelacja jest niska, zależność wyraźna lecz mała, jest to zależność proporcjonalna. Przyjęliśmy poziom istotności 0,05=3,861 X²=10,5035 jest większe od wartości teoretycznej odczytanej z tabeli, dlatego przyjmujemy tę hipotezę.

Istnieje zależność między wykształceniem respondentów, a ich opinią na temat studentów.

3. Przypuszcza się, że posiadanie znajomych studentów przez respondenta różnicuje opinie o studentach.

X²=18,1432

Ckor=0,453

Korelacja jest niska, zależność wyraźna lecz mała. Przyjęliśmy poziom istotności 0,05=7,815 x2=18,1432 jest większe od wartości teoretycznej odczytanej z tabeli, dlatego przyjmujemy tę hipotezę

Istnieje zależność między posiadanymi znajomymi studentami, a obrazem studentów.

3a. Im bliższy stopień pokrewieństwa badanych ze znajomymi studentami, tym bardziej pozytywna opinia o nich.

X²=30,03

Ckor=0,391

Korelacja jest niska, zależność wyraźna lecz mała. Przyjęliśmy poziom istotności 0,05=7,815 X²=30,03 jest większe od wartości teoretycznej odczytanej z tabeli, dlatego przyjmujemy tę hipotezę

Istnieje zależność między bliższą formą pokrewieństwa ze znajomymi studentami, a pozytywną opinią o studentach.

3b. Przypuszcza się, że typ uczelni do której uczęszcza znajomy badanego różnicuje opinie o studentach.

X²=3,55

Ckor=0,213

Korelacja jest niska. Przyjęliśmy poziom istotności 0,05=3,861 X²jest mniejsze od wartości teoretycznej odczytanej z tabeli, dlatego odrzucamy tę hipotezę.

Liczba znajomych studentów nie różnicuje opinii respondentów na ich temat.

3c. Przypuszcza się, że liczba posiadanych studentów wśród znajomych respondenta różnicuje opinie o studentach.

X²=5,7924

Ckor=0,1298

Korelacja jest słaba, a zależność nic nie znacząca. Przyjęliśmy poziom istotności 0,05=7,815 X²=5,7924 jest mniejsze od wartości teoretycznej odczytanej z tabeli, dlatego odrzucamy tę hipotezę

Częstotliwość kontaktów ze znajomymi studentami nie różnicuje opinii o studentach.

3d. Przypuszcza się, że częstotliwość kontaktów ze znajomymi studentami różnicuje opinie o studentach.

X²=8,2651

Ckor=0,2130

Korelacja jest wysoka, a zależność znacząca.

Przyjęliśmy poziom istotności 0,05=7,815 X² jest większe od wartości teoretycznej odczytanej z tabeli, dlatego przyjmujemy tę hipotezę.

Istnieje zależność między prywatnymi formami kontaktów, a pozytywną opinią o studentach.

3e. Przypuszcza się, że im bardziej prywatne formy kontaktów ze znajomymi studentami, tym bardziej pozytywne opinie o studentach.

X²=6,3695

Ckor=0,2444

Korelacja jest wysoka, a zależność znacząca.

Przyjęliśmy poziom istotności 0,05=7,815 X² jest większe od wartości teoretycznej odczytanej z tabeli, dlatego przyjmujemy tę hipotezę.

Im bardziej prywatne formy kontaktów ze znajomymi studentami, tym bardziej pozytywna opinia o studentach.

PODSUMOWANIE.

Przystępując do naszych badań sformułowaliśmy szereg hipotez ogólnych i szczegółowych, które następnie poddaliśmy weryfikacji, na podstawie danych empirycznych uzyskanych w toku procesu badawczego i testu X². Sformułowaliśmy hipotezę mówiącą, że im wyższe wykształcenie respondentów, tym bardziej pozytywne opinie o studentach. Hipoteza ta została potwierdzona . Możemy przypuszczać, że im wyższe wykształcenie posiada respondent tym bardziej orientuje się w sprawach dotyczących studentów. Docenia ich pracę i wysiłki, wie że ich życie wypełnione jest nie tylko rozrywką, ale i nauką.

Przypuszczaliśmy , że posiadanie znajomych studentów przez respondenta różnicuje opinie o

studentach. Badani mający znajomych studentów mają pojęcie o ich zachowaniu. Bezpośredni kontakt ze znajomymi, którzy studiują pomaga respondentom w tworzeniu opinii na temat studentów.

Hipoteza ta została potwierdzona w danych empirycznych i teście X².

Założyliśmy, że im bliższy stopień pokrewieństwa badanych ze znajomymi studentami, tym bardziej pozytywna opinia o nich. Hipoteza ta została potwierdzona w badaniach. Hipotezę tę można uzasadnić tym, że respondent dbając o dobry wizerunek siebie i swojej rodziny nie będzie chciał źle wypowiadać się na temat swoich krewnych.

Sformułowaliśmy hipotezę mówiącą, że im bardziej prywatne formy kontaktów miał badany ze znajomymi studentami, tym bardziej pozytywne opinie wyraża on o studentach. Hipotezę tę weryfikowaliśmy za pomocą testu X², doprowadziło to do jej przyjęcia. Wchodząc z kimś w prywatne stosunki typu: przyjacielskie, towarzyskie mamy o tych osobach pozytywne opinie, wybieramy te osoby dobrowolnie na zasadzie lubienia. Kontakty te nie są nam narzucone i czujemy się swobodnie.

Założyliśmy, że wiek badanego jest zmienną różnicującą jego opinie o studentach. Dane empiryczne uzyskane w naszych badaniach całkowicie obalają te hipotezę i w związku z tym proponujemy hipotezę alternatywną mówiącą o tym, że nie istnieje związek pomiędzy wiekiem respondenta a jego opinią na temat studentów.

Przypuszczaliśmy , że liczba posiadanych studentów wśród znajomych respondenta różnicuje

opinie o studentach. Po przeprowadzeniu testu X² odrzuciliśmy tę hipotezę i przyjęliśmy tutaj hipotezę alternatywną, że liczba posiadanych studentów wśród znajomych respondenta nie różnicuje opinii o studentach. Większość badanych znało małą liczbę studentów i pomiędzy nimi, a osobami znającymi dużą liczbę studentów, nie zachodziły wyraźne różnice.

Założyliśmy, że częstotliwość kontaktów ze znajomymi studentami różnicuje opinie badanych o studentach. Hipoteza po przeprowadzeniu testu X² ni sprawdziła się, a jej alternatywna wersja brzmi :”Przypuszcza się, że częstotliwość kontaktów ze znajomymi studentami nie różnicuje opinii o nich”.

Sformułowaliśmy hipotezę szczegółową mówiącą, że obraz hierarchii systemu wartości studentów w opinii mieszkańców Poznania różnicowany jest przez ilość posiadanych znajomych studentów. Została ona potwierdzona w badaniach i możemy wnioskować, że im większa liczba znajomych studentów tym bardziej respondenci orientują się jakie wartości są przez nich wyznawane.

Założyliśmy, że liczba znajomych studentów różnicuje opinię badanych na temat posiadanych cech osobowościowych studentów. Hipoteza jest prawdziwa. Im więcej studentów będą znali respondenci tym bardziej pozytywne cechy osobowościowe będą przypisywać oni studentom.

Przypuszczaliśmy , że forma kontaktów respondenta ze znajomymi studentami różnicuje obraz spędzania czasu wolnego przez studentów. Test X² wykazał, że nie ma zależności pomiędzy dwoma wymienionymi zmiennymi, hipoteza została odrzucona a na jej miejsce postawiliśmy hipotezę alternatywną mówiącą o tym, że forma kontaktów respondenta ze znajomymi nie wpływa na obraz spędzania czasu wolnego przez studentów. Możemy ją uzasadnić w ten sposób, że niezależnie od formy kontaktów badanych ze studentami są oni w stanie zaobserwować w jaki sposób studenci spędzają wolny czas.

Przypuszczaliśmy, że ilość posiadanych znajomych studentów przez respondentów różnicuje opinię badanego na temat cech zewnętrznych studenta. Zależność pomiędzy tymi dwoma zmiennymi była mało znacząca, dlatego postanowiliśmy odrzucić tę hipotezę. Uważamy, że cechy zewnętrzne studentów są łatwo obserwowalne i nie trzeba znać osobiście studentów, by dostrzec jak wyglądają.

Założyliśmy, że wykształcenie badanych różnicuje opinię o motywach podejmowania studiów przez studentów. Hipoteza ta nie została potwierdzona przez test X² i jednocześnie większość poznaniaków ma pozytywne zdanie o motywach, którymi kierują się studenci przy wyborze studiów niezależnie od wykształcenia.

W naszych badaniach postanowiliśmy dowiedzieć się jaki jest obraz studenta wśród mieszkańców miasta Poznania. Chcieliśmy uzyskać informacje na temat jak on wygląda (jak się ubiera, jaką nosi fryzurę i czy ma swój styl), jakie cechy osobowości posiada, czy ma swój własny system wartości i jaki on jest. Chcieliśmy przyjrzeć się także motywom podejmowania studiów przez niego, temu w jaki sposób spędza wolny czas; czy uczestniczy w kulturze, czy uprawia sporty, na co wydaje pieniądze i w jaki sposób je zdobywa. Naszym zadaniem było także znalezienie odpowiedzi na pytania czy studenci są postrzegani jako osoby prowadzące zdrowy styl życia; czy odżywiają się dobrze, czy dbają o zdrowie i o higienę osobistą, czy nadużywają alkoholu, papierosów, narkotyków. Postanowiliśmy sprawdzić też jak zmienił się obraz studenta na przestrzeni lat. Na wiele z tych pytań udało nam się uzyskać odpowiedź i w tym miejscu chcielibyśmy już ostatecznie opisać typowego studenta w sposób w jaki widzą go Poznaniacy.

Student w opiniach respondentów pochodzi z rodziny z średnim lub wyższym wykształceniem. Jego rodzice są średniozamożni. Zamieszkuje on duże miasto (tak twierdzi 77% badanych). Badani uważają, że naczelnym motywem podejmowania nauki przez studentów jest chęć zdobywania wiedzy a patrząc perspektywicznie zdobycie dobrego zawodu pozwalającego na godne funkcjonowanie w społeczeństwie. Student w opiniach mieszkańców Poznania ubiera się modnie i zadbanie w zwykłych nie firmowych sklepach. Trudno jest określić jakie tendencje w ubiorze i fryzury są u niego najczęściej spotykane, lecz styl ubierania i uczesanie podoba się respondentom. Student postrzegany jest jako osoba dbająca o higienę osobistą. Jest też on sympatyczny i inteligentny. Połowa respondentów twierdzi, że jest kulturalny. Wadą jego jest niepunktualność i tą cechę według respondentów powinien zmienić. Dodatkowo osoby badane uważają, że język jakim posługuje się student jest wulgarny. Nie ma specyficznych wyrazów, których by używał.

Pytając o jego system wartości można powiedzieć, że na pierwszym miejscu stawia rodzinę i wiedzę, natomiast na drugim i trzecim znacznie częściej znajdują się pieniądze i kariera. Niepopularne wartości to aktywność społeczna, ojczyzna i wiara. Student to osoba tolerancyjna wobec innych wyznań, narodowości i mniejszości seksualnych. Osoby studiujące są wierzące, lecz często niepraktykujące. Student bierze chętnie udział w wyborach politycznych i należy do takich partii politycznych jak SLD, AWS lub UW. Przywiązuje też wagę do świąt i symboli narodowych. Ma niezbyt dużo wolnego czasu, są to mniej więcej 3,4 godziny. Wykorzystuje go na przesiadywanie w pubach, na kontakty z przyjaciółmi, ewentualnie na dodatkową pracę i naukę. Respondenci uważają, że spędza czas pożytecznie. Uczestniczy on także w życiu kulturalnym, lecz jest to kultura masowa. Przeważnie wychodzi do kina lub na koncerty muzyki rockowej. Student chętnie korzysta z bibliotek i czytelni, ale głównie po to by przygotować się na zajęcia albo do egzaminów .Uczęszczanie do tych placówek spowodowane jest też brakiem pieniędzy na zakup własnych książek. Niewiele ponad połowa respondentów twierdzi, że studenci kupują i czytają prasę codzienną, bardzo rzadko też kupują książki.

Chcieliśmy dowiedzieć się czy studenci prowadzą zdrowy styl życia składający się według nas z aktywności fizycznej, prawidłowego odżywiania się, regularnego snu oraz niestosowania lub znacznego ograniczania stosowania używek. Ponad połowa badanych mówi, że student prowadzi zdrowy styl życia, lecz z drugiej strony w oczach mieszkańca Poznania nie odżywia się i nie sypia regularnie. Około 50% respondentów uważa, że student nie jest aktywny fizycznie. Jeśli zaś jest aktywny to wybiera takie formy, które nie wymagają dużych nakładów finansowych. Podobnie jest z żywnością. Student gdy ją kupuje zwraca uwagę przede wszystkim na cenę a nie na jakość. Z tego całego opisu wynika ,że jego sytuacja finansowa jest jednak zła, pomimo tego, iż początkowo respondenci ocenili, że sytuacja jego rodziny jest dobra. Brak finansów utrudnia mu indywidualny rozwój. Możemy wywnioskować, że osoby uczące się bez przerwy borykają się z problemami finansowymi. Ogólnie obraz studenta jest pozytywny, najgorzej wypadł on w dziale dotyczącym zdrowego stylu życia, najlepiej zaś gdy pytaliśmy o motywy podejmowania studiów

Badania były bardzo interesujące dla nas jako studentów, gdyż dzięki nim mogliśmy dowiedzieć się co sądzą o nas mieszkańcy Poznania, z którymi mamy kontakt na co dzień. Teraz dopiero widzimy, że zabrakło w nich pytań dotyczących życia w akademikach i na stancjach, nieraz bowiem słyszymy, że ludzie mieszkający w tych dwóch miejscach są różni i chociażby w inny sposób spędzają wolny czas. Warto było by zbadać to w jaki sposób studenci szukają dodatkowej pracy, czy dużo osób ją podejmuje.

BIBLIOGRAFIA (wybrane pozycje).

1. Aronson E.: ,,Człowiek istota społeczna". Warszawa 1997.

2. Babiński G.: ,,Wybrane zagadnienia z metodologii socjologicznych badań empirycznych". Kraków1986.

3. Fromm E.: ,,Mieć czy być". Poznań 1995.

4. Mayntz R., Holm K., Hubner P.: ,,Wprowadzenie do metod socjologii empirycznej". Warszawa 1986.

5. Niżnik J.: ,,Przedmiot poznania w naukach społecznych". Warszawa 1979.

6. Nowak S.: ,,Metody socjologicznych badań" .Warszawa 1965.

7. Nowak S.: ,,Studenci Warszawy" Studium długofalowych przemian postaw w wartości. Warszawa 1991.

8. Słownik Języka Polskiego PWN. Warszawa 1993.

9. Szacki J.: ,,Historia myśli socjologicznej". Warszawa 1981.

10. Szczepański J.: ,,Odmiany czasu teraźniejszego". Warszawa 1971.

11. Sztumski J.: ,,Wstęp do metod i technik badań społecznych". Katowice 1995.

ANEKS

Instrukcja do przeprowadzenia wywiadu.

1. Proszę zwrócić szczególną uwagę na sposób nawiązania rozmowy z respondentem, należy przedstawić się, przedstawić, skąd państwo jesteście i jakie prowadzicie badania. Proszę rzeczowo i w prosty sposób powiedzieć, dlaczego chcecie Państwo przeprowadzić badania.

Np. Dzień dobry. Nazywam się....., jestem studentem (ką)II roku SPS-u UAM, prowadzę badania na temat obrazu studenta wśród mieszkańców Poznania. Czy zechciałby/ aby Pan/ Pani odpowiedzieć na kilka pytań? Pytania te są bardzo proste, ale jeśli będą Panu/ Pani sprawiały trudność, to postaram się pomóc. Gwarantuję Panu/ Pani pełną anonimowość. Odpowiedzi na pytania będą służyć tylko do celów naukowych i nie zostaną wykorzystane do innych celów.

2. Proszę nie przeprowadzać jednocześnie rozmowy z kilkoma osobami.

3. Nie wolno pomijać żądnych pytań z kwestionariusza, jeżeli nie uzasadniają tego reguły przejść (filtry)

4. Proszę odczytywać pytania respondentowi dokładnie w takim brzemieniu, w jakim są napisane w kwestionariuszu wywiadu. Nie wolno ich skracać ani ,,opowiadać własnymi słowami". Jest to szczególnie niebezpieczny błąd, ponieważ niszczy on ideę standaryzacji narzędzia badawczego i w konsekwencji uniemożliwia porównanie wypowiedzi respondentów.

5. Żadne pytanie nie może być potraktowane przez badacza zdawkowo. Proszę próbować uzyskać jak najpełniejsze odpowiedzi. Odwzorowywać dokładnie ich sens tylko wtedy, gdy nie można odnotować dokładnego ich brzemienia.

6. Proszę nie komentować pytań ani odpowiedzi.

7. Kolejność czynności przy przeprowadzaniu wywiadu jest następująca: odczytujemy respondentowi wszystkie kategorie odpowiedzi, a następnie prosimy o wybranie jednej z nich, tej, która mu najbardziej odpowiada. Jeżeli do pytania dołączona jest karta, pokazujemy ją respondentowi, lecz nie zwalnia to Państwa od odczytywania mu kategorii odpowiedzi.

8. Informacje umieszczone w nawiasach przed pytaniami są przeznaczone tylko dla ankietera.

9. Wywiad trwa około 1 godziny.

10. Jeżeli ktoś odmówi udzielenia wywiadu, szukamy po prostu innej osoby (jako że wybraliśmy dobór kwotowy).

KWESTIONARIUSZ WYWIADU

1. Czy zna lub znał(a) Pan\Pani osobiście jakieś osoby, które są lub były studentami? tak, (proszę przejść do pytania nr3) nie
2. Jeżeli nie zna Pan\Pani osobiście żadnych studentów, to na jakich źródłach informacji głównie się Pan\Pani opiera? (dotyczy osób, które na pyt.1 odpowiedziały przecząco) media (telewizja, radio, prasa) relacje innych osób o studentach obserwacja własna stereotyp (ogólnie panujące przekonanie)
3. Proszę określić w przybliżeniu liczbę studentów, których Pan\Pani zna? ......................................……………………………………………………………………………………………
4. Jakie stosunki najczęściej łączyły lub łączą Pana\Panią ze studentami? (proszę podać 1 odp.) rodzinne (syn, córka, brat, siostra, kuzyn, kuzynka, ciocia, wuja) przyjacielskie (przyjaciel, przyjaciółka) koleżeńskie (kolega ze studiów,kolega z pracy, znajomi) inne (sąsiedzi)
5. Z jakich rodzin według Pana\Pani najczęściej pochodzą studenci? (proszę podać 1 odp.) z wykstałceniem wyższym z wykształceniem średnim z wykształceniem zawodowym z wykształceniem podstawowym
6. Które z poniższych określeń statusu społecznego, według Pana\Pani charakteryzuje sytuację materialną rodzin studentów? (proszę podać 1 odp.) wysoki średni niski
7. Z jakich miejscowości najczęściej, według Pana\Pani pochodzą studenci? (proszę podać 1 odp.) duże miasta małe miasta wsie
8. Na jakiej uczelni studiują lub studiowali najczęściej studenci, których Pan\Pani zna? (proszę podać 1 odp.) UAM AM ASP AE AR Politechnika Inne, jakie?……………………………………………………………………………………………………
9. Czy uważa Pan\Pani, że typ, rodzaj uczelni różnicuje wygląd, zachowanie studentów uczęszczających na tę uczelnię? Tak nie (proszę przejść do pytania nr 11)
10. Które z typów uczelni najbardziej różnicują zachowanie, wygląd studentów? ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...
12. Jak często ma Pan\Pani kontakt ze znajomymi studentami? (proszę podać 1 odp.) codziennie 2-3 razy w tygodniu 1 raz w na tydzień 1 raz na 2 tygodnie 1 raz na miesiąc rzadziej
13. Jaka jest Pana\Pani najczęstsza forma kontaktów ze znajomymi studentami? (proszę podać 1 odp.) a) kontakty narzucone (spotykam ich w pracy, spotykam na ulicy, są moimi sąsiadami, są to kontakty oficjalne) b) kontakty dobrowolne (przyjacielskie, koleżeńskie, towarzyskie)
14. Proszę ustosunkować się do poniższych twierdzeń:
Twierdzenie	a) tak		b) raczej tak	c) nie wiem	d) raczej nie		e) nie
1.Studenci to osoby ambitne.
2.Studenci to osoby udzielające się społecznie.
3.Studenci to osoby dobrze wychowane.
4.Studenci to osoby o wysokim poziomie inteligencji.
5.Studenci to osoby dbające o swój wygląd.
6.Studenci to osoby prawdomówne.
7.Studenci to przyszłość społeczeństwa polskiego.
8.Studenci to osoby nieodpowiedzialne.
9.Studenci to osoby leniwe, niepracujące.
15. Co według Pana\Pani jest najważniejsze dla studentów? (proszę wybrać 3 odp. i uszeregować je według ważności) rodzina przyjaźń aktywność społeczna ojczyzna uczciwość tolerancja szczęście wiara wiedza władza pieniądze prestiż sława kariera
16. Jaki z niżej wymienionych sposobów, według Pana\Pani najczęściej charakteryzuje zdobywanie pieniędzy przez studentów? (proszę podać 1 odp.) uczciwa praca nieuczciwa praca
17. Czy według Pana\Pani studenci to osoby tolerancyjne? tak nie (proszę przejść do pytania nr 19)
18. Czy według Pana\Pani studenci to osoby tolerancyjne wobec: (proszę ustosunkować się do poniższych twierdzeń)
Twierdzenie	a) tak		b) raczej tak	c) nie wiem	d) raczej nie		e) nie
1.mniejszości narodowych
2.mniejszości seksualnych
3.innych wyznań, religii
4.osób o odmiennych poglądach politycznych
19. Jak by Pan\Pani określił(a) postawę studentów wobec religijności? ....................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
20. Czy według Pana\Pani studenci to osoby, które przywiązują wagę do świąt i symboli narodowych? tak nie
21. Czy według Pana\Pani studenci udzielają się w takich organizacjach społecznych jak: (proszę ustosunkować się do każdej z niżej podanych odpowiedzi)
Twierdzenie			a) tak		b) nie
1.Związek Harcerstwa Polskiego
2.Polski Czerwony Krzyż
3.Niezależny Związek Studencki
4.MARKOT
5.Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym
6.Wspólnota ,,Wiara i Światło”
7.Wspólnota ,,Chleb Życia”
8.Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy
22. Czy według Pana\Pani studenci to osoby biorące udział w wyborach politycznych? tak nie
23. Czy według Pana\Pani studenci to osoby należące do jakichś partii politycznych? tak nie (proszę przejść do pytania nr 25)
24. Do jakich partii politycznych według Pana\Pani należą studenci? ...............................…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
25. Czy istnieje według Pana\Pani specyficzny żargon studencki? tak nie
26. Proszę podać kilka słów, określeń, które są według Pana\Pani znane i najczęściej używane przez studentów. ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
27. Czy studenci według Pana\Pani często używają słów niecenzuralnych (wulgarnych)? tak nie
28. Ile czasu wolnego mają według Pana\Pani studenci? (proszę podać 1 odp.) a ) dużo - od 6godzin i więcej dziennie b) średnio - od 3 do 6 godzin dziennie c) mało - mniej niż 3 godziny dziennie
29. Jak według Pana\Pani studenci najczęściej spędzają wolny czas? (proszę podać 3 odp. i uszeregować je według ważności) praca dodatkowa przesiadywanie w pubach czytanie książek dla przyjemności kontakty z przyjaciółmi słuchanie muzyki oglądanie telewizji chodzenie do kina chodzenie do teatru chodzenie do muzeum nauka sport
30. Czy uważa Pan\Pani, że studenci pożytecznie wykorzystują czas wolny? tak nie
Proszę uzasadnić dlaczego? ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Jak według Pana\Pani ubiera się większość studentów? (proszę podać 1 odp.) schludnie, skromnie, ale niemodnie niedbale, bo taka panuje moda modnie i zadbanie d) niedbale i niemodnie
W jakich sklepach według Pana\Pani ubiera się większość studentów? (proszę podać 1 odp.) w sklepach firmowych w zwykłych sklepach, nie firmowych w lumpeksach
Czy według Pana\Pani studenci maja swój własny styl ubierania się? tak nie
Czy sposób ubierania studentów: podoba się Panu\Pani nie podoba się Panu\Pani
Czy fryzura, uczesanie, które preferują studenci: podobają się Panu\Pani nie podobają się Panu\Pani
Proszę opisać w kilku słowach, jakie to są fryzury ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Jak jawi się według Pana\Pani większość studentów? jako osoby dbające o higienę osobistą jako osoby nie dbające o higienę osobistą
Jakie cechy osobowościowe wyróżniają studentów? (proszę wybrać 3 odp i uszeregować je według ważności) pilny punktualny kulturalny uczynny sympatyczny inteligentny hałaśliwy leniwy bałaganiarz agresywny
Czy według Pana\Pani studenci powinni którąś z wyżej wymienionych cech zmienić w sobie lub udoskonalić? Proszę wymienić i uzasadnić. ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Czy studenci według Pana\Pani: (proszę ustosunkować się do każdego twierdzenia)
Twierdzenie			a) tak		b) nie
1.Odżywiają się regularnie
2.Kontrolują liczbę spożywanych kalorii
3.Dbają o prawidłową zawartość składników odżywczych
4.Cenią sobie sprawność fizyczną
5.Uprawiają jakąkolwiek formę aktywności fizycznej poza obowiązkowymi zajęciami na uczelni
6.Sypiają regularnie
7. Ograniczają spożywanie alkoholu
8. Rzadko uzależniają się od nikotyny
9. Sporadycznie zażywają narkotyki
Czym według Pana\Pani przede wszystkim studenci kierują się przy kupnie produktów spożywczych? (proszę podać 1 odp.) jakością ceną
Jaką formę aktywności fizycznej według Pana\Pani preferują studenci? (proszę podać 1 odp.) bieganie jazda na rowerze koleżeńskie gry zespołowe (koszykówka, siatkówka, piłka nożna) fitness club pływanie sporty walki (judo, karate) taniec
Czy studenci według Pana\Pani są grupą, która stosuje używki (alkohol, papierosy, narkotyki)? tak nie (proszę przejść do pytania nr 52)
Jak często według Pana\Pani studenci sięgają po używki? (proszę wybrać z każdej kolumny 1 odp.)
a) alkohol		b) narkotyki		c) papierosy
A		E		I		Codziennie
B		F		J		1 raz w tygodniu
C		G		K		1 raz w miesiącu
D		H		L		Rzadziej
Co według Pana\Pani powoduje sięganie po narkotyki i alkohol przez studentów? (proszę podać 1 odp.) stres depresja problemy na uczelni zły kontakt z rodzicami wpływ otoczenia chęć spróbowania czegoś nowego
Skąd według Pana\Pani studenci biorą pieniądze na zakup używek? (proszę podać 1 odp.) sami zarabiają biorą od rodziców ze stypendiów naukowych, socjalnych pożyczają kradną
Jaką część pieniędzy według Pana\Pani studenci przeznaczaja na używki? (proszę ująć odpowiedź w procentach) ………………………………………………………………………………………………………………………
Czy spożywanie przez studentów używek (alkoholu, narkotyków) w miejscach publicznych było/jest dla Pana\Pani kłopotliwe? tak nie
Jakie rodzaje alkoholi najczęściej według Pana\Pani spożywają studenci? (proszę podać 1 odp.) tanie wino piwo wódka markowe alkohole
Jaki rodzaj papierosów według Pana\Pani najczęściej spożywaja studenci? (proszę podać 1 odp.) tanie (np. Popularne, Mocne) średnio drogie (Sobieskie, Mars, Spike) drogie (Marlboro, Caleme)
Jaki jest stopień zaradności życiowej studentów według Pana\Pani? (proszę podać 1 odp.) niechętnie podejmują pracę zarobkową, żyją na utrzymaniu rodziców starają się podjąć dodatkowe zajęcie (korepetycje, ankiety) by odciążyć rodziców są na utrzymaniu rodziców, podejmując także pracę, by zdobyć pieniądze na swoje wydatki
Jakimi według Pana\Pani motywami najczęściej kierują się studenci przy wyborze studiów? (proszę podać 3 odp.i uszeregować je według ważności) zainteresowanie dana dziedziną rozwijanie własnych zdolności przekonanie o dochodowości zawodu dążenie do zdobycia wykształcenia mającego wysokie uznanie w społeczeństwie wpływ rodziny wpływ nauczycieli prestiż zawodu nawiązanie korzystnych kontaktów możliwość znalezienia lepszego partnera podwyższenie swojego statusu społecznego strach przed utratą pracy
Czy zdaniem Pana\ Pani studenci chętnie chodzą do: (proszę ustosunkować się do niżej podanych odp.)
			a) tak		b) nie
1. kina
2. teatru
3. muzeum
4. na wystawy
5. na koncerty muzyki rockowej
6. na koncerty muzyki poważnej
Czy według Pana\Pani studenci stanowią liczna grupę uczestników takich instytucji kulturalnych jak: domy kultury teatry amatorskie zespoły muzyczne inne, jakie...........................................................................................................................................................
Czy według Pana\Pani studenci korzystają z bibliotek i czytelni? tak nie (proszę przejść do pyt. nr 58)
Dlaczego według Pana\Pani opinii studenci korzystają z bibliotek i czytelni? (proszę ustosunkować się do każdej odp.)
			a) tak		b) nie
1.Konieczność przygotowania się do egzaminów, kolokwiów, zaliczeń, itp.
2.Nie stać ich na kupno książek.
3.Dla własnej przyjemności.
4.Dla pogłębienia wiedzy, poszerzenia zainteresowań.
5.Wolą wydawać pieniądze na rozrywkę, zamiast kupować książki.
Inne, jakie?………………………………………………………………………………………………………….. ………………………………………………………………………………………………………………….........
Czy według Pana studenci kupują prasę codzienną? (np. “Gazetę Poznańską”, “Gazetę Wyborczą”, “Głos Wielkopolski”) tak nie
Jak często według Pana\Pani studenci kupują książki? raz na tydzień raz na miesiąc raz na pół roku wcale
Jakie książki preferują studenci? (proszę ustosunkować się do każdej odp.)
			a) tak		b) nie
1. science-fiction (fantastyka)
2. przygodowe
3. popularno-naukowe
4. romanse
5. historyczne
Na co według Pana\Pani studenci wydają najwięcej pieniędzy? (proszę uporządkować według ważności) pomoce naukowe (ksero, książki) uczestnictwo w kulturze (kino, teatr, wystawy, koncerty) rozrywka (puby, dyskoteki, imprezy towarzyskie) używki (papierosy, alkohol, narkotyki)
Co według Pana\Pani jest najbardziej charakterystyczne dla zachowania studentów w miejscach publicznych? (kino, środki komunikacji miejskiej, puby itd.) hałaśliwość, krzykliwość, brak kultury, agresywność nie wyróżnia się niczym uprzejmość, kulturalność
Czy jest Pan\Pani zadowolona z tego, że mieszka Pan\Pani w tak dużym mieście akademickim? tak raczej tak nie wiem raczej nie nie
METRYCZKA
Płeć: mężczyzna kobieta
2. Wiek………………………………………………………………………………………………………………
3. Wykształcenie: wyższe inne (podstawowe, zawodowe, średnie)
4. Czy kiedykolwiek Pan\Pani był(a) na studiach? (dotyczy osób, które udzieliły odpowiedzi b w pytaniu nr 3) tak nie
5. Jak długo?……………………………………………………………………………………………..................

Instrukcja kodowa.

NR KOLUMNY	NR PYTANIA
1-3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 Metryczka 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198	- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13.1 13.2 13.3 13.4 13.5 13.6 13.7 13.8 13.9 14.a 14.b 14.c 14.d 14.e 14.f 14.g 14.h 14.i 14.j 14.k 14.l 14.m 14.n 15 16 17.1 17.2 17.3 17.4 18 19 20.1 10.2 20.3 20.4 20.5 20.6 20.7 20.8 21 22 23 24 25 26 27 28 29.a 29.b 29.c 29.d 29.e 29.f 29.g 29.h 29.i 29.j 29.k 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39.a 39.b 39.c 39.d 39.e 39.f 39.g 39.h 39.i 39.j 40 41.1 41.2 41.3 41.4 41.5 41.6 41.7 41.8 41.9 42 43 44 45.a 45.b 45.c 46 47 48 49 50 51 52 53.a 53.b 53.c 53.d 53.e 53.f 53.g 53.h 53.i 53.j 53.k 54.1 54.2 54.3 54.4 54.5 54.6 55.a 55.b 55.c 55.d 56 57.1 57.2 57.3 57.4 57.5 57.6 58 59 60.1 60.2 60.3 60.4 60.5 61.a 61.b 61.c 61.d 62 63 64 65 66 67 M-1 M-2 M-3 M-4 M-5	Nr respondenta tak-1, nie-2 a-1, b-2, c-3, d-4 pyt. otwarte a-1, b-2, c-3, d-4 a-1, b-2, c-3, d-4 a-1, b-2, c-3, a-1, b-2, c-3, a-1, b-2, c-3, d-4, e-5, f-6, g- pyt. otwarte tak-1, nie-2 pyt. otwarte a-1(b. często), b,c-2(często), d,e-3(rzadko), f-4(b. rzadko) a-1, b-2 a-5, b-4, c-3,d-2,e-1 a-5, b-4, c-3,d-2,e-1 a-5, b-4, c-3,d-2,e-1 a-5, b-4, c-3,d-2,e-1 a-5, b-4, c-3,d-2,e-1 a-5, b-4, c-3,d-2,e-1 a-5, b-4, c-3,d-2,e-1 a-1, b-2,c-3, d-4, e-5 a-1, b-2,c-3, d-4, e-5 Podsumowanie: podliczenie punktów z kolumn 16 do24 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru I miejsce a,b,c,d,e,f,g,h,i-1, I miejsce j,k,l,m,n-0 a-1, b-0 a-1, b-0 1-a,b (tak), 2-c (nie wiem), 3-d,e (nie) 1-a,b (tak), 2-c (nie wiem), 3-d,e (nie) 1-a,b (tak), 2-c (nie wiem), 3-d,e (nie) 1-a,b (tak), 2-c (nie wiem), 3-d,e (nie) a,b-1, c-0, d-pyt. otwarte Podliczyć punkty z kolumn nr 43,44,49 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 Podliczyć punkty z kolumn nr 54-61 1-osoby, które uzyskały od 8-3 punktów mają pozytywny obraz studentów w zakresie ich uczestnictwa w organizacjach społ. 0-osoby, które uzyskały mniej niż 3 punkty, mają negatywny obraz studentów w zakresie ich uczestnictwa w organizacjach społ tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 pyt. otwarte tak-1, nie-2 pyt. otwarte tak-0, nie-1 a-1, b-2, c-3 pyt. otwarte 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru tak-1, nie-0 pyt. otwarte a-1, b-2, c-3, d-4 a-1, b-2, c-3 tak-1, nie-2 a-1, b-0 a-1, b-0 pyt. otwarte a-1, b-0 Podliczyć punkty z kolumn nr 88,93,94,96 1-osoby, które uzyskały od 2-4 punktów 0-osoby, które uzyskały poniżej 2 punktów 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru I miejsce a,b,c,d,e,f-1, I miejsce g,h,i,j-0 pyt. otwarte tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 Podliczyć punkty z kolumn nr 111-119 1-osoby, które uzyskały od 9-3 punktów 0-osoby, które uzyskały poniżej 3 punktów a-1, b-2 a,b,c-1, d,e,f-2 tak-0, nie-1 1-codziennie,2-1 raz w tygodniu,3-1 raz w miesiącu,4-rzadziej 1-codziennie,2-1 raz w tygodniu,3-1 raz w miesiącu,4-rzadziej 1-codziennie,2-1 raz w tygodniu,3-1 raz w miesiącu,4-rzadziej a-1, b-2,c-3, d-4, e-5, f-6 a-1, b-2,c-3, d-4, e-5 pyt. otwarte tak-1, nie-2 a-1, b-2,c-3, d-4 a-1, b-2,c-3 a-0, b-1, c-1 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce, 4-brak wyboru I miejsce a,b,e,i,j,k,h-1, I miejsce c,d,f,g-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 Podliczyć punkty z kolumn nr 147-152 1-osoby, które uzyskały od 6-3 punktów 0-osoby, które uzyskały poniżej 2 punktów tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 tak-1, nie-0 pyt. otwarte Podliczyć punkty z kolumn nr 155-157 1-osoby, które uzyskały od 2-4 punktów 0-osoby, które uzyskały poniżej 2 punktów tak-1, nie-0 tak-1, nie-2 tak-1, nie-2 tak-1, nie-2 tak-1, nie-2 tak-1, nie-2 pyt. otwarte tak-1, nie-0 a-1, b-2, c-3, d-4 tak-1, nie-2 tak-1, nie-2 tak-1, nie-2 tak-1, nie-2 tak-1, nie-2 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce,4-IV miejsce 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce,4-IV miejsce 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce,4-IV miejsce 1-I miejsce, 2-II miejsce, 3-III miejsce,4-IV miejsce a,b-1, c,d-0 a-0, b,c-1 tak-5, raczej tak-4, nie wiem-3, raczej nie-2, nie-1 tak-1, nie-2 pyt. otwarte pyt. otwarte a-1, b-0 1-kobieta, 2-mężczyzna 1:30-44, 2:45-60 1-wyższe, 2-średnie, 3-inne 1-tak, 2-nie pyt. otwarte

---