Zapraszamy do zapoznania się z informacjami na temat Czerwonego Krzyża...

Misja
Podstawową misją Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca jest zapobieganie cierpieniom ludzkim i łagodzenie ich skutków oraz ochrona ludzkiej godności, bez jakiejkolwiek dyskryminacji dotyczącej narodowości, rasy, płci, przekonań religijnych lub polityczny

Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca to ruch humanitarny o zasięgu ogólnoświatowym, jeden z najstarszych w historii ludzkości. Jego częściami składowymi są:

• Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża

• Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca

• Stowarzyszenia krajowe Czerwonego Krzyża lub Czerwonego Półksiężyca

Dwie pierwsze instytucje działają na szczeblu międzynarodowym, a Stowarzyszenia Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca w poszczególnych krajach.

Wszystkie części składowe stosują się do postanowień wspólnego statutu, który określa ich specyficzną odpowiedzialność w dziedzinie działalności humanitarnej, ich wzajemne relacje i zasady współdziałania. Każda z części składowych Ruchu jest autonomiczna, działa w oparciu o własny statut i realizuje właściwe dla siebie cele i zadania. Każda z nich ma własną strukturę.

Wszystkie części składowe Ruchu spotykają się w ustalonych terminach na wspólnych sesjach, w celu omówienia tematów dotyczących całego Ruchu i przyjęcia ustaleń obowiązujących wszystkich. Odbywa się to na posiedzeniach Rady Delegatów Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca oraz na Międzynarodowej Konferencji Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. W tym ostatnim forum biorą także udział przedstawiciele rządów państw będących stronami Konwencji Genewskich o ochronie ofiar konfliktów zbrojnych.

Pieśń o Czerwonym Krzyżu

Słowa: Irena Prusicka

Muzyka: Aleksander Rosłan

(rytm marsza)

Czerwony Krzyż to symbol jest miłości

On nie zna granic, lądów ani mórz.

Niech żyje nam Czerwony Krzyż ludzkości

Vive Internationale Croix-Rouge! - bis

Pókiś jest młody i szczęśliwy

I uśmiech śle Ci cały świat,

Nie często myślisz o twym druhu,

O tym, że czuwa wierny brat.

Lecz gdy żywiołów przyjdą klęski

I wojny złe i głód i bój,

Wówczas Ci poda dłoń pomocną

Czerwony Krzyż - przyjaciel Twój!

Czerwony Krzyż to symbol jest miłości

On nie zna granic, lądów ani mórz.

Niech żyje nam Czerwony Krzyż ludzkości

Vive Internationale Croix-Rouge! - bis

Hymn Polskiego Czerwonego Krzyża,

przyjęty przez IX Krajowy Zjazd Polskiego Czerwonego Krzyża,

18 listopada 1989 r.

Siedem zasad którymi kieruje się Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca

Kim jesteśmy » Zasady »

Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca w wypełnianiu swojej misji kieruje się zawsze podstawowymi zasadami, uchwalonymi przez XX Międzynarodową Konferencję Czerwonego Krzyża w Wiedniu i zmienionymi przez XXV Międzynarodową Konferencję Czerwonego Krzyża w Genewie w październiku 1986 roku. Doktryna Czerwonego Krzyża jest stała i trwała, nie ulega wpływom popularnych opinii i aktualnych ideologii. Musi być uniwersalna, zrozumiała dla ludzi wszystkich ras, kultur, wyznań, przekonań i klas społecznych, gdyż tylko wtedy będzie przez nich akceptowana.

Podstawowe Zasady Czerwonego Krzyża to:

1. HUMANITARYZM	2. BEZSTRONNOŚĆ	3. NEUTRALNOŚĆ
PCK jest zrodzony z troski o niesienie pomocy rannym na polu bitwy bez czynienia jakiejkolwiek między nimi różnicy, podejmuje zarówno na płaszczyźnie międzynarodowej, jak i krajowej wysiłki w kierunku zapobiegania we wszelkich okolicznościach cierpieniom ludzkim i ich łagodzenia.	Nie czyni żadnej różnicy ze względu na narodowość, rasę, wyznanie, pozycję społeczną lub przekonania polityczne. Zajmuje się wyłącznie niesieniem pomocy cierpiącym, kierując się ich potrzebami i udzielając pierwszeństwa w najbardziej naglących przypadkach.	W celu zachowania powszechnego zaufania Ruch powstrzymuje się od uczestnictwa w działaniach zbrojnych oraz - w każdym czasie - w sporach natury politycznej, rasowej, religijnej lub ideologicznej.
4. NIEZALEŻNOŚĆ	5. DOBROWOLNOŚĆ	6. JEDNOŚĆ
Ruch jest niezależny. Stowarzyszenia krajowe służąc pomocą władzom publicznym w ich działalności humanitarnej i podlegając prawu obowiązującemu w ich państwach, powinny zawsze korzystać z samodzielności pozwalającej im na działania w każdym czasie, zgodnie z zasadami Ruchu.	Ruch niesie pomoc dobrowolnie, nie kierując się chęcią osiągnięcia jakiejkolwiek korzyści.	W każdym kraju działa tylko jedno stowarzyszenie Czerwonego Krzyża albo Czerwonego Półksiężyca. Powinno ono być otwarte dla wszystkich i obejmować swą humanitarną działalnością obszar całego kraju.
	7. POWSZECHNOŚĆ
	Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, w którym wszystkie stowarzyszenia mają równe prawa i obowiązek niesienia sobie nawzajem pomocy, obejmuje swoją działalnością cały świat.

Klasyfikacja podstawowych zasad:

• Zasady pierwotne to: HUMANITARYZM i BEZSTRONNOŚĆ:
  - służą jako inspiracja dla organizacji,
  - określają i motywują jej działania,
  - ustalają cel, jaki powinien zostać osiągnięty;

• Zasady pochodne to: NEUTRALNOŚĆ i NIEZALEŻNOŚĆ:
  - umożliwiają stosowanie w praktyce zasad pierwotnych,
  - zapewniają zaufanie wszystkich stron do Ruchu,
  - określają jakimi środkami można osiągnąć wytyczone cele;

• Zasady organizacyjne to: Dobrowolność, Jedność, Powszechność:
  - dotyczą struktury i sposobu działania organizacji.
  - Wszystkie zasady są ze sobą ściśle powiązane, w pewnym zakresie każda z nich wynika z innych.

Wartości Humanitarne

Wartości Humanitarne są istotą Ruchu Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. Wartości te obecne są w Ruchu od jego początków aż po dzień dzisiejszy. Zachęcają one do poszanowania istoty ludzkiej, są włączone w Podstawowe Zasady. Wartości Humanitarne legły u podstaw Ruchu i do dnia dzisiejszego są drogowskazem w działaniach Ruchu. Wśród otwartego katalogu Wartości Humanitarnych wymienić należy:

• Ochronę życia, zdrowia, poszanowanie godności ludzkiej,

• Sprzeciw wobec dyskryminacji, nietolerancji i przemocy w stosunku do:
  1. osób potrzebujących i upośledzonych
  2. uchodźców i azylantów
  3. nosicieli wirusa HIV i chorych na AIDS

• Sprzeciw wobec rasizmu,

Czerwony Krzyż zwany również Krzyżem Genewskim (jeden z najlepiej rozpoznawalnych symboli na świecie), utworzony poprzez odwrócenie barw flagi szwajcarskiej, narodził się na konferencji międzynarodowej w Genewie w 1863 r., jako znak rozpoznawczy ochotników niosących pomoc rannym żołnierzom. W rok później stał się uznanym międzynarodowo znakiem wojskowych służb medycznych. Ochotnicy zrzeszający się w krajowych stowarzyszeniach pomocy dali początek Międzynarodowego Ruchowi Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. W 1864 r. podpisano Konwencję Genewską wprowadzającą podstawy prawne dla używania tego znaku. W późniejszych latach (1929 r.) uznano, także jako znaki ochronne, czerwony półksiężyc na białym tle oraz czerwony lew i słońce. Te trzy znaki zatwierdzono w art. 38 I Konwencji Genewskiej z 1949 r. jako znaki ochronne wojskowych służb medycznych. Ochronę prawną posiada również godło narodowe Konfederacji Szwajcarskiej.

Struktura PCK

Struktura organizacyjna Polskiego Czerwonego Krzyża podzielona jest na cztery poziomy: krajowy, okręgowy i rejonowy. Poziom czwarty, najniższy w hierarchii, a tym samym jej fundament, to jednostki podstawowe. Szczegółowe kompetencje tych struktur określa Statut oraz wydane na jego podstawie regulaminy i instrukcje. Władzę naczelną nad pracami Stowarzyszenia sprawują:

• Krajowa Rada Reprezentantów - organ uchwałodawczy, który jako "czerwonokrzyski parlament" reguluje wewnętrzne zasady funkcjonowania Stowarzyszenia oraz wyznacza ramową strategię jego działań. W skład KRR, wchodzą delegaci terenowi - przedstawiciele okręgów;

• Zarząd Główny - organ wykonawczy, który kieruje pracami Stowarzyszenia. Jego członków wybiera na czteroletnią kadencję KRR.

Na szczeblu krajowym działają także: Główna Komisja Rewizyjna, Sąd Organizacyjny oraz Kapituła Odznaki Honorowej PCK.

Struktury szczebla okręgowego działają na poziomie wojewódzkim, zaś rejonowego w zasadzie na powiatowym. W ich obrębie funkcjonują, właściwe im, organy uchwałodawcze (rady reprezentantów), wykonawcze (zarządy) oraz kontrolne (komisje rewizyjne). Zarządy trzech powyższych szczebli mogą powoływać biura - w nich mają zatrudnienie etatowi pracownicy organizacji. Organy uchwałodawcze i kierujące Stowarzyszenia mogą również tworzyć rady i zespoły problemowe wspomagające ich działalność; np. rady honorowego krwiodawstwa, rady młodzieżowe.

Historia

Polski Czerwony Krzyż powstał tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Z inicjatywy Stowarzyszenia Samarytanin Polski zwołano 18 stycznia 1919 naradę wszystkich istniejących na ziemiach polskich organizacji kierujących się w działaniu ideałami Czerwonego Krzyża. Organizacje te podczas narady odbywającej się pod patronatem Heleny Paderewskiej utworzyły Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża.

Po zatwierdzeniu przez rząd statutu Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża na zebraniu konstytucyjnym 27 kwietnia 1919 wybrano Zarząd Główny, prezesem został Paweł Sapieha, a po jego rezygnacji Helena Paderewska.

PTCK zostało zarejestrowane przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża i uznane za jedyną organizację czerwonokrzyską działającą na całym terytorium państwa polskiego 14 lipca 1919. Do Ligi Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża zostało przyjęte 16 września 1919. W pierwszym okresie działalności Towarzystwo wspierało głownie rannych i chorych w czasie powstania wielkopolskiego i powstań śląskich.

PTCK udzielało pomocy poszkodowanym w wyniku wojen, poszukiwało zaginionych. Prowadziło szereg zakładów lecznictwa. Szkolono pielęgniarki i ratowników. W 1921 powstały pierwsze Szkolne Koła PCK. PTCK od 1927 r. nosi nazwę "Polski Czerwony Krzyż” zgodnie z Rozporządzeniem Prezydenta RP z 1 września 1927 r. (Dz. U. RP nr 41, poz. 276 z późn. zm.) i posługuje się skrótem PCK. Wtedy patronat nad stowarzyszeniem objął Prezydent RP. Ustalone zostało, że w czasie wojny PCK będzie podporządkowane ministrowi spraw wojskowych. W 1935 roku powołana została w Łodzi Centralna Stacja Wypadkowa z ośrodkiem przetaczania krwi. Rok później w Warszawie utworzony został pierwszy Instytut Przetaczania i Konserwacji Krwi.

Władze PRL pozbawiły PCK autonomii. Począwszy od 1948 PCK był systematycznie pozbawiany przez władze możliwości prowadzenia działalności w zakresie opiekuńczym i leczniczym. Państwo przejęło od PCK majątek stowarzyszenia w postaci m.in. szpitali, prewentoriów, sanatoriów, izb zdrowia, przychodni lekarskich i dentystycznych, stacji opieki nad matką i dzieckiem oraz stacji pogotowia ratunkowego.

W grudniu 2001 zakończyła się realizacja uchwały Krajowej Rady Reprezentantów PCK z dnia 16.01.1999 w sprawie przystosowania zmiana strukturalnych PCK do nowego podziału administracyjnego w kraju. Rezultatem tego jest utworzenie, w miejsce dotychczasowych 49, nowych 16 okręgów PCK, obszarowo odpowiadających nowym województwom. Zmiany te uzasadnione są dążeniami działaczy i pracowników PCK do bardziej samodzielnej pracy i skuteczniejszego wspomagania organów państwowych i samorządowych w udzielaniu pomocy ludziom potrzebującym. Powinny też sprzyjać dalszemu rozwojowi stowarzyszenia zgodnie z jego czerwonokrzyską misją i potrzebami współczesności.

PCK liczy około 600.000 członków zrzeszonych w 11.000 jednostkach podstawowych, w tym ponad 50 % stanowi młodzież. Przy zarządach działa również wielu wolontariuszy i sympatyków stowarzyszenia widocznych zwłaszcza podczas akcji nadzwyczajnych, takich jak np. pomoc powodzianom

---