TRAGEDIA HUMANISTYCZNA, RENESANSOWA
Jan Kochanowski, Odprawa posłów greckich
tytuł - raczej publicystyczny
miała być nawiązaniem do antyku, wzorca tragedii antycznej (głównie do Seneki)
istniały średniowieczne przeróbki Iliady (Diktys, Darys) - do nich sięgnął Kochanowski
w sensie gatunkowym - nie spełnia wymogów
tytuł w antyku był zwięzły, krótki, związany z imieniem bohatera
zamówiona prze kanclerza Zamoyskiego
nie ma konfliktu tragicznego, „tragedia nierządnego królestwa” - racji politycznych, a nie jednostki
nie ma głównego bohatera tragicznego (Troja Polska)
chór - nawiązanie do antyku
didaskalia - wskazówki scenograficzne świadczą o zawężonym charakterze działania
odnosi się do sytuacji Polski w XVI wieku
ukazywanie pod maską tematu antycznego tematów aktualnych
rozbudowane partie liryczne
rozwija się wg zasad tragedii greckiej:
protasis
epistasis - rozwój konfliktu
kathastasis - punkt kulminacyjny
katastropha - rozwój tragedii
wypowiedzi chóru - mają charakter ogólny, abstrakcyjny