Oznaczanie maksymalnej i minimalnej gęstości objętościowej gruntów niespoistych.
Wykonanie oznaczenia.
Wysuszoną próbkę gruntu o objętości co najmniej 600 cm3 wsypujemy do cylindra przez lejek, który początkowo opieramy o dno cylindra, a następnie podnosimy w miarę napełnienia naczynia, równo z powierzchnią nasypanego gruntu.
Po napełnieniu naczynia gruntem wyrównujemy za pomocą noża powierzchnię równo z krawędzią cylindra i całość ważymy. Następnie na powierzchni gruntu układamy tłoczek i przeprowadzamy zagęszczanie gruntu przez 1 minutę, uderzając widełkami wibracyjnymi w ścianki naczynia, początkowo lekko i wolno, a następnie silnie i szybko. Grunt uważamy za zagęszczony, jeżeli trzy kolejne pomiary za pomocą suwmiarki zagłębienia tłoka, po każdorazowym dodatkowym 30 sekundowym zagęszczeniu nie wykazują zmian. Dla tego stanu gruntu określamy w cm3, wartość zmniejszenia objętości gruntu DV w naczyniu przy zagęszczeniu wg wzoru:
DV=A*Dh
A - pole przekroju poprzecznego wnętrza naczynia;
Dh - zmiana odległości górnej powierzchni tłoczka od górnej krawędzi naczynia powstała w wyniku zagęszczania gruntu w cylindrze;
Obliczanie wyników.
Minimalną gęstość objętościową szkieletu gruntowego obliczamy wg wzoru:
mst - masa naczynia z gruntem;
mt - masa naczynia;
V - objętość naczynia.
Maksymalną gęstość objętościową szkieletu gruntowego obliczamy wg wzoru:
DV - zmniejszenie objętości próbki w cylindrze po zagęszczeniu.
Wyniki.
h = 125,7 mm
d = 70.9 mm
mt = 1840 g
mst = 2620 g
DV= A*Dh
Dh=18.35 mm
Oznaczanie granic płynności gruntu metodą Casagrande'a.
Wykonanie oznaczania.
Próbkę gruntu w postaci jednorodnej pasty nakładamy do miseczki aparatu Casagrande'a cienkimi warstwami za pomocą łopatki. Rozsmarowany grunt w miseczce powinien utworzyć wklęsłą powierzchnię walcową. Po nałożeniu gruntu do miseczki i sprawdzeniu ich łącznej masy ( 210±1g ), formujemy bruzdę przeciągając rylec skierowany prostopadle do powierzchni dna miseczki oraz osi obrotu miseczki. Następnie miseczkę z gruntem umieszczamy w aparacie i dokonujemy pomiaru. Uderzenia liczymy do chwili zlania się brzegów bruzdy na długości 10 mm i wysokości 1mm. Następnie ze środka bruzdy pobieramy próbkę gruntu (ok. 10g) i oznaczamy jego wilgotność. Wykonanie oznaczenia należy przeprowadzić na co najmniej pięciu próbkach.
Obliczanie wyników.
Po oznaczeniu wilgotności i liczby uderzeń dla każdej badanej próbki gruntu, wyniki przedstawiamy na wykresie. Przez punkty odpowiadające poszczególnym badaniom prowadzimy linię. Punkt przecięcia wykreślonej linii z linią odpowiadającą 25 uderzeniom określa wilgotność równą granicy plastyczności WL badanego gruntu.
Wyniki.
Nr próbki |
Liczba uderzeń |
Wilgotność
|
mmt [g] |
mst [g] |
mt [g]
|
I |
15 |
20,20 |
69,65 |
68,45 |
62,51 |
II |
51 |
18,10 |
79,04 |
77,80 |
70,95 |
III |
31 |
18,83 |
66,72 |
64,98 |
55,74 |
IV |
14 |
20,33 |
75,03 |
73,29 |
64,73 |
V |
33 |
18,78 |
83,82 |
82,16 |
73,32 |
Badania makroskopowe.
Metoda makroskopowa jest uproszczonym badaniem rodzaju i stanu gruntów.
Przeprowadzone oznaczania.
Oznaczanie rodzaju gruntów spoistych.
Oznaczenie to polega na ocenie spoistości gruntu na podstawie próby wałeczkowania i rozcierania gruntu w wodzie. Próba wałeczkowania służy do oceny spoistości gruntu, zaś próba rozcierania w wodzie do oceny zawartości frakcji piaskowej.
Oznaczanie rodzaju gruntów niespoistych.
Rodzaj gruntów niespoistych należy określać na podstawie wielkości i zawartości ziarna poszczególnych frakcji.
Oznaczanie stanu gruntów spoistych.
Stan gruntów spoistych oznaczamy na podstawie liczby kolejnych wałeczkowań tej samej kulki gruntu, biorąc pod uwagę ile razy uzyskano wałeczek o średnicy 3 mm bez jego uszkodzeń.
Oznaczanie klasy zawartości węglanów.
Próbkę gruntu przeznaczoną do badań zwilżamy kilkoma kroplami 20% kwasu solnego, a następnie obserwujemy reakcję i ustalamy klasę zawartości węglanów.
Oznaczanie wilgotności.
Grunt należy określić jako:
suchy - grudka gruntu pęka, nie wykazuje zawilgocenia;
mało wilgotny - grudka gruntu odkształca się plastycznie przy zgniataniu, ręka przyłożona do gruntu nie staje się wilgotna;
wilgotny - ręka przyłożona do gruntu staje się wilgotna;
mokry - przy ściskaniu gruntu odsącza się z niego woda;
nawodniony - woda odsącza się z gruntu grawitacyjnie.
Wyniki. (tabelka)
Nr próbki |
Klasa zawartości węglanów |
Próba wałeczko-wania |
Próba rozcierania gruntu w wodzie |
Oznaczanie rodzaju gruntów niespoistych |
Oznaczanie stanu gruntów spoistych |
Oznaczanie wilgotności |
1 |
II |
--- |
--- |
piasek gruboziarnisty |
--- |
--- |
2 |
III |
ił pylasty |
brak ziaren piasku |
--- |
stan plastyczny |
grunt mokry |
3 |
IV |
piasek gliniasty |
duża ilość ziaren piasku |
--- |
stan półzwarty |
grunt mało wilgotny |
4 |
IV |
glina pylasta |
brak ziaren piasku |
--- |
|
grunt mało wilgotny |
5 |
IV |
pył |
brak ziaren piasku |
--- |
|
grunt mało wilgotny |
6 |
III |
glina |
pojedyn- cze ziarna piasku |
--- |
|
grunt mało wilgotny |
7 |
I |
--- |
--- |
piasek drobnoziarnisty |
--- |
--- |
8 |
II |
--- |
--- |
piasek średnioziarnisty |
--- |
--- |
9 |
I |
--- |
--- |
grunt próchniczy |
--- |
--- |
MECHANIKA GRUNTÓW I FUNDAMENTOWANIE
- laboratorium -
Sprawozdanie nr .
Wykonali :
Augustyniak Jarosław
Bereszczyński Rafał
Chełminiak Marcin
Kłudkowski Jacek