Oznaczanie maksymalnej i minimalnej gęstości objętościowej gruntów niespoistych.

Wykonanie oznaczenia.

Wysuszoną próbkę gruntu o objętości co najmniej 600 cm³ wsypujemy do cylindra przez lejek, który początkowo opieramy o dno cylindra, a następnie podnosimy w miarę napełnienia naczynia, równo z powierzchnią nasypanego gruntu.

Po napełnieniu naczynia gruntem wyrównujemy za pomocą noża powierzchnię równo z krawędzią cylindra i całość ważymy. Następnie na powierzchni gruntu układamy tłoczek i przeprowadzamy zagęszczanie gruntu przez 1 minutę, uderzając widełkami wibracyjnymi w ścianki naczynia, początkowo lekko i wolno, a następnie silnie i szybko. Grunt uważamy za zagęszczony, jeżeli trzy kolejne pomiary za pomocą suwmiarki zagłębienia tłoka, po każdorazowym dodatkowym 30 sekundowym zagęszczeniu nie wykazują zmian. Dla tego stanu gruntu określamy w cm³, wartość zmniejszenia objętości gruntu DV w naczyniu przy zagęszczeniu wg wzoru:

DV=A*Dh

A - pole przekroju poprzecznego wnętrza naczynia;

Dh - zmiana odległości górnej powierzchni tłoczka od górnej krawędzi naczynia powstała w wyniku zagęszczania gruntu w cylindrze;

Obliczanie wyników.

Minimalną gęstość objętościową szkieletu gruntowego obliczamy wg wzoru:

m_st - masa naczynia z gruntem;

m_t - masa naczynia;

V - objętość naczynia.

Maksymalną gęstość objętościową szkieletu gruntowego obliczamy wg wzoru:

DV - zmniejszenie objętości próbki w cylindrze po zagęszczeniu.

Wyniki.

h = 125,7 mm

d = 70.9 mm

m_t = 1840 g

m_st = 2620 g

DV= A*Dh

Dh=18.35 mm

Oznaczanie granic płynności gruntu metodą Casagrande'a.

Wykonanie oznaczania.

Próbkę gruntu w postaci jednorodnej pasty nakładamy do miseczki aparatu Casagrande'a cienkimi warstwami za pomocą łopatki. Rozsmarowany grunt w miseczce powinien utworzyć wklęsłą powierzchnię walcową. Po nałożeniu gruntu do miseczki i sprawdzeniu ich łącznej masy ( 210±1g ), formujemy bruzdę przeciągając rylec skierowany prostopadle do powierzchni dna miseczki oraz osi obrotu miseczki. Następnie miseczkę z gruntem umieszczamy w aparacie i dokonujemy pomiaru. Uderzenia liczymy do chwili zlania się brzegów bruzdy na długości 10 mm i wysokości 1mm. Następnie ze środka bruzdy pobieramy próbkę gruntu (ok. 10g) i oznaczamy jego wilgotność. Wykonanie oznaczenia należy przeprowadzić na co najmniej pięciu próbkach.

Obliczanie wyników.

Po oznaczeniu wilgotności i liczby uderzeń dla każdej badanej próbki gruntu, wyniki przedstawiamy na wykresie. Przez punkty odpowiadające poszczególnym badaniom prowadzimy linię. Punkt przecięcia wykreślonej linii z linią odpowiadającą 25 uderzeniom określa wilgotność równą granicy plastyczności W_L badanego gruntu.

Wyniki.

Nr próbki	Liczba uderzeń	Wilgotność	mmt [g]	mst [g]	mt [g]
I	15	20,20	69,65	68,45	62,51
II	51	18,10	79,04	77,80	70,95
III	31	18,83	66,72	64,98	55,74
IV	14	20,33	75,03	73,29	64,73
V	33	18,78	83,82	82,16	73,32

Badania makroskopowe.

Metoda makroskopowa jest uproszczonym badaniem rodzaju i stanu gruntów.

Przeprowadzone oznaczania.

Oznaczanie rodzaju gruntów spoistych.

Oznaczenie to polega na ocenie spoistości gruntu na podstawie próby wałeczkowania i rozcierania gruntu w wodzie. Próba wałeczkowania służy do oceny spoistości gruntu, zaś próba rozcierania w wodzie do oceny zawartości frakcji piaskowej.

Oznaczanie rodzaju gruntów niespoistych.

Rodzaj gruntów niespoistych należy określać na podstawie wielkości i zawartości ziarna poszczególnych frakcji.

Oznaczanie stanu gruntów spoistych.

Stan gruntów spoistych oznaczamy na podstawie liczby kolejnych wałeczkowań tej samej kulki gruntu, biorąc pod uwagę ile razy uzyskano wałeczek o średnicy 3 mm bez jego uszkodzeń.

Oznaczanie klasy zawartości węglanów.

Próbkę gruntu przeznaczoną do badań zwilżamy kilkoma kroplami 20% kwasu solnego, a następnie obserwujemy reakcję i ustalamy klasę zawartości węglanów.

Oznaczanie wilgotności.

Grunt należy określić jako:

suchy - grudka gruntu pęka, nie wykazuje zawilgocenia;

mało wilgotny - grudka gruntu odkształca się plastycznie przy zgniataniu, ręka przyłożona do gruntu nie staje się wilgotna;

wilgotny - ręka przyłożona do gruntu staje się wilgotna;

mokry - przy ściskaniu gruntu odsącza się z niego woda;

nawodniony - woda odsącza się z gruntu grawitacyjnie.

Wyniki. (tabelka)

Nr próbki	Klasa zawartości węglanów	Próba wałeczko-wania	Próba rozcierania gruntu w wodzie	Oznaczanie rodzaju gruntów niespoistych	Oznaczanie stanu gruntów spoistych	Oznaczanie wilgotności
1	II	---	---	piasek gruboziarnisty	---	---
2	III	ił pylasty	brak ziaren piasku	---	stan plastyczny	grunt mokry
3	IV	piasek gliniasty	duża ilość ziaren piasku	---	stan półzwarty	grunt mało wilgotny
4	IV	glina pylasta	brak ziaren piasku	---		grunt mało wilgotny
5	IV	pył	brak ziaren piasku	---		grunt mało wilgotny
6	III	glina	pojedyn- cze ziarna piasku	---		grunt mało wilgotny
7	I	---	---	piasek drobnoziarnisty	---	---
8	II	---	---	piasek średnioziarnisty	---	---
9	I	---	---	grunt próchniczy	---	---

MECHANIKA GRUNTÓW I FUNDAMENTOWANIE

- laboratorium -

Sprawozdanie nr .

Wykonali :

Augustyniak Jarosław

Bereszczyński Rafał

Chełminiak Marcin

Kłudkowski Jacek