11. CHRESTOMATIA STAROPOLSKA. Pieśń o Wiklefie, Wiersz o zabiciu Andrzeja Tęczyńskiego, Psałterze floriański i puławski
Opracował Aleksander Dmowski
Pieśń o Wiklefie
Autor - Andrzej Gałka
Mistrz sztuk wyzwolonych, duchowny
Z Czech dostał pisma Wiklefa
Zwolennik wiklefizmu
Za popieranie wiklefizmu zesłany do klasztoru
Pieśń zapisał w korespondencji do magnatów
W związku z narastającymi pretensjami do jego osoby ukrył się i ślad po nim zaginął
WIKLEFIZM - przekonanie, że jedynym źródłem wiary jest Pismo Św.
Utwór
XV w.
Pieśń polemiczna i agitacyjna
Krytyka zepsucia Kościoła
Podzielony na 3 części:
1. Część:
Pochwała Wiklefa
Nikt mu nie dorówna
Odkrył tajemnice boskich rozumów
Zalecanie nauk Wiklefa wszystkim narodom
2. Część:
Historia Kościoła
Zmaganie „czystej” wiary z narosłą ludzką skorupą duchowieństwa
Zło zaczęło się od nadania duchownym władzy świeckiej
Zepsucie Kościoła prowadzi do niepokojów moralnych (tzw. „tszczycy”)
3. Część:
Środki obrony przed „tszczycą”
Jak odróżnić prawdę od kłamstwa
Drogą do zwycięstwa jest pokonanie „antychrystów”
Papież i hierarchowie kościoła to Antychryst
Kto naucza czegoś spoza Pisma Św. jest Antychrystem
Finał - modlitwa o dobrych kapłanów, którzy odkrywając prawdę doprowadzą wiernych do Chrystusa
Styl utworu
Wzorowane na pieśniach husyckich
14 strof 5-cio wersowych
6a6a6a7a6a lub 6a6a6b7b6b
Dwa razy przerzutnia
Komentarz Gałki - na melodię pieśni antywiklefowskiej
Klamra dwóch apostrof:
Apel do wszystkich narodów i modlitwa do Chrystusa
Styl żywy i pełen temperamentu
Język zwięzły i dosadny - „prosto między oczy”
Prostota - propaganda religijna
Apostrofy, określenia o charakterze obelżywym, kontrasty, cytat, wyliczenia, metafory alegoryczne
BRAK porównań
Wiersz o zabiciu Andrzeja Tęczyńskiego
Autor - nieznany
Utwór
XV w.
Utwór okolicznościowy o cechach pamfletu polityczno-społecznego
Tematyka znana też dzięki relacjom sądowym i relacji Długosza
Andrzej Tęczyński
Magnat
Spuścił łomot kowali, bo ten nie wyszykował na czas jego zbroi
Gwałt Tęczyńskiego spowodował powszechne zamieszki pospólstwa
Zamieszki są obrazem narastającego konfliktu mieszczan i szlachty
Tęczyński schronił się w kościele franciszkanów. Gdy zszedł do zakrystii dopadł go tłum i rozszarpał
Królowa Elżbieta próbowała wstawiać się za Tęczyńskim
Za winnych zamieszaniu uznano urzędników i ścięto ich
Kontrast
Źli ludzie = mieszczanie (autor wypisuje na nich obelgi i konfabuluje na ich niekorzyść)
Dobry człowiek = Tęczynski (autor pisze mu pochwały i podkreślanie jego urzędu)
Cel utworu - ukazanie niegodziwości mieszczan (NIE przedstawienie faktów)
Styl
Wykrzyknienia wprowadzają do utworu patos
Zwrot do zabójców wzmacnia ekspresję
Budowa utworu wskazująca na przeznaczenie do solowej melorecytacji
Rymy klauzulowe
5 zwrotek
13 zgłoskowiec z dużymi odstępstwami
Rymy wewnętrzne
Psałterz floriański
Autor:
3 autorów w różnych okresach czasu
Utwór:
Trójjęzyczny tekst - łaciński, polski i niemiecki
Cel pierwszej części utworu - prezent dla królowej Jadwigi (ale zmarła przed ukończeniem)
Bardzo ozdobne wykonanie
Psałterz - kompilacja różnych psalmów
Autorzy dążyli do przekazania treści biblijnych w sposób ścisły
Wyróżnia się różne typy psalmów:
Pochwalne, mesjanistyczne, pokutne, złorzeczenia, lamenty i dziękczynienia
Podmiot psalmów: ja lub my
Wersy pokrywają się ze zdaniami
Bogactwo słownictwa poetyckiego
Najstarszy znany polski przekład psalmów
Psałterz puławski
Autor
Anonimowy
Pisał psałterz będąc chory
Utwór:
Powstał w XV lub XVI w.
Zawiera zarówno psalmy jak i wstępne komentarze do nich („argumenty”)
Zawiera również treść kantyk starotestamentalnych
Przypuszcza się, że pierwowzorem był legendarny Psałterze Kingi
Język psałterza puławskiego jest bliższy polszczyźnie mówionej niż floriański (puławski jest nowocześniejszy)
Służył ludziom świeckim lub duchownym
Antychryst - w Apokalipsie św. Jana jest powiedziane, że ma się narodzić przeciwnik Jezusa, co będzie zwiastowało koniec świata