ks Ryszard Maria Tomaszewski SSP Śladami Świętego Pawła

Miesiąc czerwiec, a tym bardziej Rok Świętego Pawła ogłoszony przez Ojca Świętego Benedykta XVI, w Rodzinie Świetego Pawła to czas refleksji nad życiem św. Pawła Apostoła. W osobie św. Pawła odnajdujemy wciąż na nowo nasze powołanie do głoszenia Dobrej Nowiny wszelkiemu stworzeniu. Apostoł Narodów jest bowiem nie tylko patronem naszej działalności, ale przede wszystkim naszym przykładem i inspiracją.
Poszukując świętego, który poprowadziłby współczesnych ludzi do pełni życia w Chrystusie, bł. Jakub Alberione odkrył osobę św. Pawła. Zaraz też stał się jego zapalonym uczniem i naśladowcą. Wykorzystując najnowocześniejsze środki przekazu do głoszenia orędzia zbawienia, założyciel Rodziny Świetego Pawła pragnął kontynuować w Kościele dzieło ewangelizacji rozpoczęte przez św. Pawła. Co w aktualnych warunkach uczyniłby św. Paweł? Gdzie dziś głosiłby Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie? Jak przemawiałby do współczesnego człowieka?
„Nie myśmy wybrali św. Pawła, lecz on nas wybrał i wezwał. Chce, abyśmy robili to, co on sam zrobiłby, gdyby żył w dzisiejszych czasach.(...) Kochałby Boga całym sercem, całym umysłem, ze wszystkich sił i kochałby bliźniego, nie oszczędzając siebie... Posłużyłby się najwyższymi ambonami wzniesionymi przez postęp techniczny: prasą, kinem, radiem i telewizją; włączyłby najnowsze wynalazki w służbę Ewangelii” [Pr SP 291].
Ksiądz Alberione szukał świętego, który byłby wzorem doskonałej świętości i zarazem przykładem w apostolstwie, a właśnie św. Paweł skupiał w sobie doskonałą świętość i zapał apostolski. On całe swoje życie poświęcił dla Chrystusa. Najpierw przyglądał się życiu swojego Mistrza i krok po kroku szedł za Nim każdego dnia, a następnie - gdy mógł powiedzieć żyję już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus (Ga 2, 20) - stał się apostołem Ukrzyżowanego wszędzie tam, gdzie się znajdował.
Święty Paweł poświęcił się cały dla apostolstwa, ale jego owocne życie apostolskie miało swoje korzenie w głębokim życiu modlitwy. Tu znajdowało się źródło, z którego Apostoł Narodów czerpał światło, łaski i siły, aby podążać naprzód drogą wyznaczoną mu przez Chrystusa; drogą, która była także drogą krzyżową.
Na modlitwie św. Paweł poznaje tajemnicę Boga, który stał się człowiekiem; Boga, który umarł na krzyżu i z krzyża wskazuje drogę do pełni życia. Apostoł sam tak o tym pisze w Liście do Galatów: Głoszona przeze mnie Ewangelia nie jest wymysłem ludzkim. Nie otrzymałem ani nie nauczyłem się od jakiegoś człowieka, lecz objawił mi ją Jezus Chrystus. (Ga 1, 12-13)
Nie było łatwo stać się „wszystkim dla wszystkich”, stawiać czoła piętrzącym się przeciwnościom, zmagać się z własną słabością, ale przecież miłość, z jaką Paweł kochał Chrystusa była silniejsza, nie miała granic: Cóż może mnie odłączyć od miłości Chrystusa? Nic. Ani życie, ani śmierć.
Dobra Nowina, którą odkrył św. Paweł była zbyt ważna, żeby apostoł mógł ją zatrzymać tylko dla siebie. Czuł się dłużnikiem wszystkich, do których Ewangelia jeszcze nie dotarła. Głosił ją zatem wszędzie i wszystkimi dostępnymi mu środkami. Nie działał jednak w pojedynkę. Wokół św. Pawła spotykamy bardzo wiele osób, które dzielą z nim trud ewangelizacji.
Doprawdy trudno wyobrazić sobie działalność tego apostoła bez licznych współpracowników, na których mógł on zawsze liczyć, którzy wspomagali go w wielorakich potrzebach i trudnościach. Paweł niejednokrotnie powierzał im zadania apostolskie. Posyłał ich wszędzie tam, gdzie w danej chwili nie mógł dotrzeć osobiście. Tak było w przypadku Tymoteusza, Tytusa, Barnaby, Epafrodyta, Pryscylly i Akwila i wielu innych, którzy towarzyszyli apostołowi w jego licznych podróżach. Święty Paweł dzielił się z nimi swoimi planami, nadziejami, ale także rozczarowaniami. Pozostawał z nimi w ciągłym kontakcie. Nawet jeśli z powodu odległości nie był to kontakt bezpośredni, to liczne pozdrowienia w pawłowych listach wyraźnie potwierdzają, jak silne więzi łączyły go ze wszystkimi współpracownikami. Dzięki tym zjednoczonym wysiłkom dzieło ewangelizacji rozszerzało się coraz bardziej. A dziś? Na Dobrą Nowinę czekają wciąż miliony ludzi: ci, którzy jej jeszcze nie słyszeli; ci, którzy w wirze życia zagubili ją i ci, którzy mieli tyle spraw na głowie, że zapomnieli... Święty Paweł nie zwlekałby ani chwili - oni przecież czekają. Nie ociągałby się z przemianą swego życia tak, aby stało się ono wyraźnym znakiem Chrystusa, bo przecież wszyscy szukają Drogi, Prawdy, i Życia.
Dzieło rozpoczęte przez św. Pawła Apostoła kontynuuje dziś w Kościele jego Rodzina Paulińska. Jednoczy ona tysiące osób z całego świata: świeckich, zakonników, zakonnice, księży... Jej członkami są także biskupi. Niektórzy członkowie Rodziny Świetego Pawła żyją w zgromadzeniach zakonnych założonych przez bł. Jakuba Alberione, inni organizują się w grupy działające w ramach instytutów świeckich. Ale jest też niezliczona rzesza Współpracowników Paulińskich, którzy niezależnie od wieku, zainteresowań, planów życiowych uczestniczą w apostolstwie paulińskim poprzez swoją modlitwę, ofiarę, pomoc techniczną, kolportaż...