Dzieci Bafometa







Dzieci Bafometa





leister Crowley umarł w 1947 roku. Jego pogrzeb wywołał komentarze, w popularnej
prasie przytaczano różne stare opowieści, w większości o charakterze skandalicznym.
W Hastings pewien miejscowy radny na przypuszczenia, że w kaplicy lokalnego krematorium
odprawiono czarną mszę, zareagował obietnicą, że ''nie pozwoli, żeby coś takiego się
powtórzyło''. Nabożeństwo żałobne, które odprawiono, nie było czarną mszą. Jedynie
powieściopisarz Louis Wilkinson przeczytał głośno kilka wierszy Crowleya i kolekty z
''mszy gnostyckiej'', którą Crowley napisał dla Ordb Templi Orientis - Zakon Wschodnich
Templariuszy, zazwyczaj określanego jako O.T.O. Crowley wstąpił do niego w roku 1912,
stając na czele jego brytyjskiej sekcji, Mysteria Mystica Maxima, i przybierając imię
Bafometa. Bafomet to imię antychrześcijańskiego bóstwa, które pierwotni
rycerze-templariusze (zniszczeni w XIV wieku za ich rzekomą herezję, sodomię,
bluźnierstwa i kult diabła) mieli jakoby czcić na swych tajnych zebraniach.
Wybierając to imię, Crowley utożsamił się z tradycją, która bez względu na to czy jej
początków należy szukać u templariuszy, jest z pewnością antychrześcijańska i dotyczy
aspektów wiedzy zakazanej, pozostających w związku z czarostwem i czarną magią. Na długo
przed śmiercią Crowleya O.T.O. rozpadło się na zwalczające się wzajemnie grupy,
przy czym proces ten pogłębia się nadal. Stworzyło to sytuację pogmatwaną i bałamutną,
w której kilka grup uważa się za autentyczne O.T.O. Większość z nich to grupy
crowleyowskie - uznają one Księgę Prawa za autentyczne objawienie i praktykują
''magiję'' Crowleya. Istnieją także grupy, które nie określają się w prawdzie
''prawdziwe O.T.O.'', ale są przywiązane do tzw. crowleyanizmu. Członków tych grup,
podobnie jak inicjowanych grup rywalizujących z nimi, można uznać za ''dzieci Bafometa''
- duchowych dziedziców Crowleya. Są oni zdumiewająco liczni i można ich znaleźć na
całym świecie, niekiedy w dość zaskakujących miejscach. I tak, istnieje nie tylko
amerykański i brytyjski O.T.O., lecz także japoński, którego działalność wywołała
dostateczne publiczne zainteresowanie Crowleyem, albowiem pewne duże japońskie
wydawnictwo opublikowało przekłady kilku tomów jego okultystycznych pism. Trudno jest
ująć ogólnie naturę działalności różnych grup, które nazwałem ''dziećmi Bafometa''.
Czczą one nauki swego zmarłego mistrza i studiują nie tylko jego łatwo dostępne pisma
okultystyczne, jak Magick i Confessions, lecz także zawiłe i
niezrozumiałe traktaty poświęcone okultnym technikom, jak De Arte Magica i
Liber Agape, które dotyczą magii seksualnej. Podobnie też wszystkie z nich
podzielają przekonania religijne, które prawowierny chrześcijanin musi uważać za
satanistyczne. Jednakże między tymi grupami istnieją poważne różnice praktyczne.
Są wśród nich zarówno takie, które posługują się narkotykami i uprawiają perwersje
seksualne, inne zaś kultywują niewinne obrzędy, które można celebrować publicznie.



<
Ilustracje:
1,
2
>