Jak żyć? Poszukiwanie życia szczęśliwego w świetle pieśni i trenów Jana Kochanowskiego.











Piątek, 21 Kwietnia Imieniny obchodzą: Anzelm, Feliks, Bartosz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Renesans >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















Jak żyć? Poszukiwanie
życia szczęśliwego w świetle pieśni i trenów Jana
Kochanowskiego.










kategoria:   J.polski
zakres:   Renesans
dodano:   1999-07-23




Zestawienie tych
dwu cykli utworów może na początku czytelnika nieco szokować.
Czytając Pieśń IX dostrzeżemy beztroskę życia, każącą czerpać radość
z każdego dnia, według starożytnych jeszcze zaleceń. Jawi nam się
Kochanowski pod postacią mędrca przyjmującego ze stoickim niemal
spokojem wyroki losu, przed którymi nie ma zamiaru schylać karku.
Jeszcze w tym samym utworze słyszymy o kierowaniu się rozsądkiem
jako środkiem utrzymania równowagi między pokusami świata a niekiedy
tragicznymi zrządzeniami losu. Dobrym rozwiązaniem jest poświęcenie
się służbie ojczyźnie (Pieśń XII), nie dla nagrody materialnej, lecz
dla satysfakcji pracy nad wspólnym dobrem. Nie warto wchodzić w
konflikty z własnym sumieniem zaspokajając własną dumę kosztem
drugiego człowieka, gdyż zepsuje to bezcenną równowagę psychiki. Jej
zachowaniu ma służyć również kontemplacja dzieł bożych, jako
przykładów doskonałego piękna i harmonii, postrzeganych z pozycji
jedynych istot obdarzonych przez Niego rozumem. Człowiek jest według
Kochanowskiego zbyt doskonałym stworzeniem, by popadać w
nieuzasadniony pesymizm, odbierający radość życia. Poeta,
jako jeden z niewielu, miał okazję skonfrontować własne poszukiwania
z brutalną rzeczywistością tak ubóstwianego życia - utratą w krótkim
czasie dwu córek. W kolejnych trenach poddawane są w
wątpliwość coraz to nowe fragmenty filozofii życia, których pozorna
trwałość wypływa z konfrontacji ojcowskich planów i obrazu martwego
dziecka. Załamuje się wiara w opatrzność, czy też szczęście
towarzyszące ludziom utalentowanym, obracającym swój talent z
pożytkiem dla Boga i ludzi. Niesprawiedliwość wyroków losu wprowadza
poetę w stan ironicznej pogardy dla życia. Jest tu obecna gorycz
człowieka wyniesionego ponad przeciętność własną pracą, a teraz
zrzuconego z piedestału nieodwołalną decyzją. Tragiczne i
rozpaczliwe poszukiwanie sensu życia ogranicza się właściwie do
negacji kolejnych jego pierwiastków, dając nam do zrozumienia potęgę
bólu ojcowskiego, potrafiącego załamać taką potęgę, jaką jest
renesansowy, humanistyczny poeta. Irracjonalność zrządzenia
losu załamuje wiarę nawet w ludzką mądrość, opartą na logicznym
myśleniu, a więc zgodnym z dziełem Boga - naturą. I oto
pozostaje jedynie Bóg - nieprzewidywalny w działaniu, nie do
ogarnięcia ludzkim rozumem. Ponieważ życie człowieka nie znosi
pustki, postępowanie bez jasno określonych zasad nie jest godne
myślącego człowieka. Ostateczną receptą Kochanowskiego jest
uwierzenie w boski plan, jego celowość wynikającą z braku
alternatywy. Doświadczony tragicznie poeta stwierdza, że nie
potrzeba bez powodu martwić się, smutkiem nie zmienimy zrządzenia
losu. Pozostaje jedynie zapomnienie o tragicznych wydarzeniach,
naturalnie przychodzące z czasem, lecz nie wolno bynajmniej
zapominać o ewentualnych przyczynach nieszczęścia ("Pieśń o
spustoszeniu Podola"). Zawsze trzeba pozostać sobą - to gwarantuje
nam spokój sumienia potrzebny do naszego wzrostu we własnych
predyspozycjach i talentach, które wyświadczyć mogą wiele
dobrego.







Autor: Nieznany

Ocena : 3.5 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000