SPORT OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

ŁUCZNICTWO NA WÓZKACH . JEDNOSTKA TRENINGOWA.

Opracowała:

Urszula Czerwonogrodzka

I rok II⁰ Fizjoterapia niestacjonarne

TEMAT: Łucznictwo na wózkach. Jednostka treningowa.

PROWADZĄCY: Urszula Czerwonogrodzka

MIEJSCE ZAJĘĆ: Hala sportowa lub tor łuczniczy, lub inne miejsce do tego wyznaczone

PRZYBORY, PRZYRZĄDY:

CHARAKTERYSTYKA GRUPY: 4 osoby (mężczyźni) w wieku 25-30 lat, członkowie Osoby posiadają następujący rodzaj schorzeń: ,niedowłady kończyn dolnych.

CHARAKTERYSTYKA DYSCYPLINY:

Łucznictwo jest pierwszą dyscypliną uprawianą przez niepełnosprawnych w nowożytnej historii sportu. Pierwsze łucznicze zawody inwalidów odbyły się w Anglii w dniu otwarcia igrzysk w Londynie (28 lipca 1948 r.) Łucznictwo, podobnie jak strzelectwo, jest dyscypliną „z górnej półki”....
ale może uprawiać ją każdy...

Istnieje kilka sposobów uprawiania łucznictwa. Najpopularniejsze jest strzelanie do tarczy tak, aby strzała utkwiła możliwie jak najbliżej środka. W oficjalnych zawodach łuczniczych każdy strzelec zobowiązany jest do wypuszczenia określone liczby strzał z określonej odległości.

W łucznictwie rekreacyjnym używane są dwa rodzaje łuków tzw. prosty i zakrzywiony. W łuku zakrzywionym bardzo trudno zakłada się cięciwę, więc niepełnosprawnym poleca się używanie łuków prostych. Jest to jedna z niewielu dyscyplin sportowych dopuszczająca nie tylko wspólne uczestnictwo w treningu, ale również wspólny start zawodników zdrowych i niepełnosprawnych. Pomaga to osiągnąć korzystny aspekt w procesie pełnej integracji i rehabilitacji społecznej, urealnia w odczuciach społeczeństwa wizerunek osoby niepełnosprawnej, a tym samym zmienia na korzyść jego stereotyp.

W tej dyscyplinie sportowiec musi oddać kilkaset strzałów z łuku z ważącego ponad 20 kg. ! Zawodnicy występują w trzech klasach: jednej stojącej (ARST) i dwóch siedzących - dla osób dotkniętych tetraplegią (ARW1) i paraplegią (ARW2). W każdej z nich odbywają się zawody indywidualne i drużynowe. Zawodnicy strzelają do tarczy o średnicy 122 cm, z odległości 70 m.

W pierwszej kolejności odbywa się tzw. runda rankingowa, podczas której zawodnicy oddają po 72 strzały. Następnie rozpoczynają się rundy olimpijskie. Zawodnik który zajął 1. miejsce w rundzie rankingowej, walczy z zawodnikiem z miejsca 32., zawodnik z miejsca 2. - z zawodnikiem z miejsca 31. itd. W tej rundzie każdy ze sportowców oddaje po 18 strzałów. Czterech najlepszych łuczników spotyka się w serii finałowej, która decyduje o miejscach na medalowym podium.

Zawodnicy sklasyfikowani są w 3 grupach: z całkowitym bezwładem nóg i częściowym niedowładem rąk, z bezwładem nóg, z częściowym niedowładem nóg. Łucznicy z ostatniej grupy mogą nie używać wózka inwalidzkiego. W tej dyscyplinie sportowej uczestniczyć mogą zarówno dorośli jak i dzieci niepełnosprawne.

Łucznictwo jest dyscypliną sportową , która wpływa na poprawę siły mięśni kończyn górnych, ułatwia kontrolę niestabilnego tułowia i utrzymywanie równowagi oraz dodatkowo wpływa na poprawę koncentracji. Dzięki zastosowaniu sprzętu pomocniczego ( specjalne szydełko oraz owijki na dłonie ) może być uprawiane również przez osoby z niedowładem kończyn górnych. Zajęcia prowadzone są przez instruktorów łucznictwa przy pomocy i asekuracji opiekunów (wolontariuszy) z zastosowaniem niezbędnych zasad i środków bezpieczeństwa .Łucznictwo poprawia postawę, ćwiczy koncentrację, rozwija mięśnie oraz uatrakcyjnia program zajęć

Jednostka treningowa - łucznictwo na wózkach

Część	Tok	Cele
1.	. Część wstępna	- Przygotowanie grupy do zajęć. Sprawdzenie listy obecności. - Omówienie tematu zajęć -Ćwiczenia rozgrzewające.- -przygotowanie do ćwiczeń właściwych
2.	Część główna	Realizacja zajęć zgodnie z wybranym tokiem. Nauka celnego strzelania do tarczy. Pod kontrolą trenera, na początku mniejsze odległości , póżniej coraz większe.Cel: -poprawa siły mięśni kończyn górnych -poprawa koordynacji -poprawa koncentracji
3.	Część końcowa, ,.	- ćwiczenia rozluźniające -ćwiczenia oddechowe - Podsumowanie zajęć.

---