Politechnika Świętokrzyska
|
||
Laboratorium Elektroniki |
||
Ćwiczenie nr: 8
|
Temat ćwiczenia:
Zasilacz stabilizowany na diodzie Zenera.
|
Zespół nr 2: 1. Jantura Jarosław 2. Iwon Konrad 3. Jaworski Łukasz
|
Data wykonania ćwiczenia: 04.12.2000 |
Ocena: |
Wydział : EAiI Gr. 23a ED |
Cel ćwiczenia.
Celem ćwiczenia jest zaprojektowanie zasilacza stabilizowanego z diodą Zenera, wyznaczanie charakterystyk zasilacza oraz wyznaczanie jego parametrów: rezystancji wyjściowej oraz współczynnika stabilizacji.
Schematy pomiarowe.
układ stabilizatora z diodą Zenera:
zasilacz stabilizowany z diodą Zenera i prostownikiem jednopołówkowym:
Przyrządy.
woltomierz cyfrowy.
miliamperomierz cyfrowy CHY19 szt.2.
oscyloskop OS-9020A.
dioda Zenera 6V8 oraz prostownicza BYP 401-50.
generator G432.
Tabele pomiarowe.
Pomiary prądów i napięć dla stabilizatora z diodą Zenera i trzech różnych obciążeń.
|
Ro=470 Ohm |
Ro=1kOhm |
||||||
Uwe [V] |
Uwy [V] |
Iz [mA] |
Io [mA] |
Is [mA] |
Uwy [V] |
Iz [mA] |
Io [mA] |
Is [mA] |
1,00 |
1,00 |
0,00 |
2,00 |
2,00 |
1,10 |
0,00 |
1,10 |
1,10 |
2,00 |
1,87 |
0,00 |
3,90 |
3,90 |
2,17 |
0,00 |
2,20 |
2,20 |
3,00 |
2,90 |
0,00 |
6,00 |
6,00 |
3,20 |
0,00 |
3,25 |
3,25 |
4,00 |
3,80 |
0,00 |
7,90 |
7,90 |
4,20 |
0,00 |
4,20 |
4,20 |
5,00 |
4,76 |
0,00 |
10,00 |
10,00 |
5,22 |
0,00 |
5,29 |
5,29 |
6,00 |
5,64 |
0,00 |
11,78 |
11,78 |
6,25 |
0,02 |
6,33 |
6,35 |
7,00 |
6,40 |
1,80 |
13,40 |
15,20 |
6,48 |
8,44 |
6,58 |
15,02 |
8,00 |
6,50 |
12,00 |
13,60 |
25,60 |
6,58 |
18,50 |
6,70 |
25,20 |
9,00 |
6,62 |
22,80 |
13,80 |
36,60 |
6,69 |
29,70 |
6,79 |
36,49 |
10,00 |
6,72 |
32,80 |
14,00 |
46,80 |
6,78 |
39,00 |
6,88 |
45,88 |
11,00 |
6,83 |
43,90 |
14,28 |
58,18 |
6,89 |
50,60 |
7,00 |
57,60 |
12,00 |
6,90 |
52,70 |
14,40 |
67,10 |
6,97 |
59,40 |
7,09 |
66,49 |
13,00 |
7,00 |
62,50 |
14,67 |
77,17 |
7,09 |
70,70 |
7,20 |
77,90 |
14,00 |
7,12 |
73,10 |
14,90 |
88,00 |
7,19 |
80,80 |
7,30 |
88,10 |
15,00 |
7,22 |
83,50 |
15,10 |
98,60 |
7,30 |
91,20 |
7,41 |
98,61 |
16,00 |
7,32 |
92,60 |
15,30 |
107,90 |
7,40 |
102,50 |
7,52 |
110,02 |
17,00 |
7,43 |
105,60 |
15,50 |
121,10 |
7,50 |
111,50 |
7,61 |
119,11 |
18,00 |
7,51 |
113,50 |
15,70 |
129,20 |
7,59 |
121,00 |
7,72 |
128,72 |
|
Ro=560 kOhm |
|
||
Uwe [V] |
Uwy [V] |
Iz [mA] |
Io [mA] |
Is [mA] |
1,00 |
1,16 |
0,00 |
0,00 |
0,00 |
2,00 |
2,27 |
0,00 |
0,00 |
0,00 |
3,00 |
3,40 |
0,00 |
0,00 |
0,00 |
4,00 |
4,70 |
0,00 |
0,00 |
0,00 |
5,00 |
5,80 |
0,00 |
0,00 |
0,00 |
6,00 |
6,44 |
3,90 |
0,00 |
3,90 |
7,00 |
6,55 |
14,80 |
0,00 |
14,80 |
8,00 |
6,64 |
23,70 |
0,00 |
23,70 |
9,00 |
6,75 |
35,40 |
0,00 |
35,40 |
10,00 |
6,85 |
46,00 |
0,00 |
46,00 |
11,00 |
6,94 |
55,10 |
0,00 |
55,10 |
12,00 |
7,05 |
66,70 |
0,00 |
66,70 |
13,00 |
7,15 |
77,00 |
0,00 |
77,00 |
14,00 |
7,27 |
89,70 |
0,00 |
89,70 |
15,00 |
7,36 |
97,30 |
0,00 |
97,30 |
16,00 |
7,47 |
109,00 |
0,00 |
109,00 |
17,00 |
7,57 |
117,30 |
0,00 |
117,30 |
18,00 |
7,68 |
129,40 |
0,00 |
129,40 |
Zależność Uwy=f(Io) dla stałego Uwe=18V:
Uwy [V] |
Iz [mA] |
Io [mA] |
Ro [Ohm] |
7,68 |
129,4 |
0 |
560000 |
7,68 |
127 |
0,03 |
220000 |
7,68 |
127 |
0,07 |
100000 |
7,68 |
126,8 |
0,14 |
560000 |
7,68 |
126,8 |
0,22 |
33000 |
7,68 |
126,6 |
0,39 |
22000 |
7,68 |
126,4 |
0,48 |
16000 |
7,68 |
126,2 |
0,75 |
10000 |
7,68 |
126 |
0,84 |
9100 |
7,67 |
126 |
0,93 |
8200 |
7,67 |
125,9 |
1,01 |
7500 |
7,67 |
125,8 |
1,12 |
6800 |
7,67 |
125,4 |
1,62 |
4700 |
7,66 |
124,7 |
2,36 |
3300 |
7,66 |
124,2 |
2,89 |
2700 |
7,65 |
123,5 |
3,61 |
2200 |
7,65 |
122,9 |
4,32 |
1800 |
7,62 |
119,8 |
7,66 |
1000 |
7,6 |
117,4 |
10,26 |
750 |
7,59 |
116,5 |
11,3 |
680 |
7,55 |
112,6 |
15,55 |
470 |
7,46 |
101,9 |
27 |
270 |
7,12 |
64,9 |
67,5 |
100 |
3 |
0 |
173,6 |
10 |
Obliczenia.
Na podstawie charakterystyki Uwy=f(Uwe) wyznaczamy współczynnik stabilizacji S.
S=
Stąd też dla Uwe=14V:
Dla Ro=470Ω
ΔUwy=7,22-7=0,22V Uwy=7,12V
ΔUwe=15-13=2V Uwe=14V
S=(0,22/7,12)/(2/14)=0,2163
Dla Ro=1kΩ
ΔUwy=7,30-7,095=0,205V Uwy=7,19V
ΔUwe=15-13=2V Uwe=14V
S=(0,205/7,19)/(2/14)=0,1995
Dla Ro=560kΩ
ΔUwy=7,36-7,16=0,200V Uwy=7,27V
ΔUwe=15-13=2V Uwe=14V
S=(0,2/7,27)/(2/14)=0,2166
Na podstawie charakterystyki Uwy=f(Io) obliczamy rezystancję wyjściową r (dla Io=10mA).
ΔUwy=7,62-7,58=0,04V
ΔI0=12-8=4mA stąd :
r=0,4/4⋅1000=10Ω
Wnioski.
Badaniu został poddany zasilacz stabilizowany na diodzie Zenera ( w naszym przypadku była to dioda 6V8 ). Pozostałe elementy układu takie jak rezystancje R i Ro oraz C w układzie z prostownikiem zostały zadane przez prowadzącego zajęcia. Na podstawie przeprowadzonych pomiarów (w układzie z rysunku a) wykreślone zostały następujące charakterystyki :
Uwy=Uwy(Uwe)
Iz=Iz(Uwe)
Io=Io(Uwe)
Is=Is(Uwe) gdzie Is=Io+Iz
Dla trzech różnych wartości rezystancji obciążenia.
Uwy=Uwy(Io)|Uwe=const
Dla wszystkich dostępnych na makiecie Ro.
Na podstawie charakterystyki Uwy=Uwy(Uwe) wynaczony został współczynnik stabilizacji S, łatwo zauważyć że w zadanym punkcie pracy (Uwe=14 V) był on niemal identyczny dla wszystkich trzech wartości Ro.
Na podstawie charakterystyki Uwy=Uwy(Io) wyznaczono podstawowy parametr zasilacza stabilizowanego jakim jest rezystancja wyjściowa r. Zauważamy że r zmienia się wraz z prądem Io, dla większych wartości Io przyjmuje ona niemal wartość stałą ( stałe nachylenie charakterystykie Uwy=f(Io) ).
W układzie z rysunku (b) obserwowany był natomiast wpływ kondensatora C na przebiegi napięć Uwe i Uwy. Zaobserowowane charakterystyki zostały dołączone do sprawozdania.
Zauważamy że napięcie wyjściowe wraz ze wrostem wartości C zbliża się do napięcia stałego, dla C=470μF możemy stwierdzić że napięcie wyjściowe jest stałe.
W trakcie przeprowadzania pomiarów nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości.