ZAJĘCIA Z ZAKRESU TEMATYKI PRZYRODNICZO - EKOLOGICZNEJ.
GRUPA DZIECI 5 - LETNICH.
Temat: Tajemnice wody.
Treści programowe:
inspirowanie samodzielnych doświadczeń z zamarzaniem wody, topnieniem śniegu i lodu, parowaniem wody i skraplaniem pary
Cele: dzieci powinny:
zapoznać się z różnymi stanami skupienia wody, procesem zamiany płynu w ciało stałe
lub gaz, ze zjawiskiem topnienia lodu i skraplania się pary;
wdrażać się do bezwzględnego zachowania ostrożności w kontaktach z wrzącą wodą;
wnioskować i stawiać hipotezy na miarę możliwości.
Metody: rozmowa, eksperyment, obserwacja, pedagogika zabawy.
Formy: zajęcia z całą grupą.
Pomoce: kostki lodu, słoiki, czajnik bezprzewodowy, lusterka, śnieg, woda, plastikowy
pojemnik z wodą, ręcznik, symbole oznaczające parę wodną, wodę i lód,
plansza z termometrem (rysunek) , wskaźnik
Przebieg zajęć:
Nauczycielka czyta wiersz - zagadkę p.t. „Woda” K. Lisowskiego:
Zagotowała się,
Ale czy było jej gorąco?
Wyparowała,
ale czy umie wygodnie
latać w chmurach?
Zamarzła,
ale czy lubi, gdy ją skrobią łyżwy
i łaskoczą łapy polarnego misia?
I czy dobrze jej płynąć
w strumyku nad ranem
kiedy pstrągi budzą się
pod kamieniami?
A czy słono jej w morzu, a we łzie nie smutno?
Laboratorium I.
Nauczycielka pokazuje przygotowane wcześniej z dziećmi kostki losu i śnieg. Dzieci wiedzą, że jest to zamarznięta woda. Dotykają dłońmi pojemnika. Stwierdzają, że jest zimny. Wyciągają wniosek: żeby woda zamarzła, musi być zimno, musi być niska temperatura. Wyjmują kawałki lodu. Trzymają je w dłoniach, oglądają. Stwierdzają, że lód jest zimny, mokry, gładki, twardy, przezroczysty lub lekko biały. Wkładają kawałki kolorowego lodu do słoika z ciepłą i zimną wodą oraz do pustych słoików, ale te umieszczają w cieplejszej i chłodniejszej części sali. To samo robią ze śniegiem.
Laboratorium II.
Zabawy z wodą z pojemnika. Dzieci biorą wodę w dłonie, przelewają ją z jednej do drugiej dłoni, wlewają do dłoni kolegów, mówią o cechach fizycznych wody: jest mokra, najpierw zimna, potem cieplejsza, cieknie przez palce, nie można jej utrzymać w dłoniach, jest bezbarwna, przezroczysta, leje się strumieniem, kapie kroplami, prawie nie ma zapachu.
Laboratorium III.
Nauczycielka zaznacza poziom wody w słoikach, a następnie przelewa ją do czajnika
i zagotowuje. Dzieci obserwują istnienie „wolnej” przestrzeni między dziobkiem czajnika a białą chmurką unoszącą się wyżej. Nauczycielka wyjaśnia, iż w tym
„ wolnym” odcinku jest para wodna - niewidoczny dla oczu gaz, biała chmurka to już małe kropelki wody w płynie.
Kiedy nad czajnikiem unosi się już para, nauczyciela zachowując pełną ostrożność, umieszcza nad nią lusterko. Dzieci sprawdzają, jak teraz wygląda lusterko. Stwierdzają, że jest zamglone ( zaparowane ) i mokre. Nauczycielka próbuje złapać do słoika parę wodną. Dzieci stwierdzają, że i tu są krople wody. Para zmieniła się w płyn.
„A co dzieje się z tą parą wodną, której nie złapaliśmy?” Nauczycielka tłumaczy, że znajduję się wokół nas w powietrzu. Aby to sprawdzić, proponuje kolejny eksperyment. Rozdaje dzieciom lekko schłodzone lusterka i przypomina, że przecież każde z nas oddycha powietrzem. Dzieci „ chuchają” na lusterka i stwierdzają, że jest zamglone, tak jak w przypadku umieszczenia go nad parą z czajnika, choć w nieco mniejszym stopniu.
Laboratorium I.
Dzieci oglądają odstawione naczynia z lodem i śniegiem. Stwierdzają, że kostki lodu i śnieg roztopiły się w wyższej temperaturze, a niższej topnieją nieco wolniej.
Rozmowa podsumowująca:
„W jakiej postaci widzicie wodę ?” (płyn, lód, gaz)
„Kiedy woda może zmienić się w lód ?” (przy niskiej temperaturze)
„Kiedy woda zmienia się w gaz - parę wodną ?” (podczas gotowania się wody)
Para z wrzącej wody jest gorąca, więc może być przyczyną poparzeń.
„Kiedy lód zmienia się w wodę?” (przy podwyższonej temperaturze)
Lód to zamarznięta woda. Jest kruchy i pod wpływem podwyższonej temperatury topnieje i pęka, dlatego zabawy na zamarzniętych stawach i jeziorach są niebezpieczne!
Wybrane dzieci, po konsultacji z resztą grupy, przyczepiają do planszy z termometrem
symbole wody, pary wodnej i lodu.
„Woda” - zabawa ruchowo inhibicyjno - incytacyjna:
Dzieci biegają po sali - są wpływającą wodą. Na sygnał przysiad podparty - dzieci są lodem. Temperatura stopniowo się podnosi i lód zmienia się w wodę - dzieci powoli wstają aż do wspięcia na palce - stają się parą wodną. Potem znów ochładza się trochę, więc para wodna skrapla się - dzieci znów biegają.
„Co mi się podobało w zajęciach?”
Dzieci wyrażają swoją opinie na temat zajęć i stawiają krzyżyk przy termometrze
na czerwonym polu, gdy im się zajęcia podobały, a jeśli nie - na niebieskim.
Uporządkowanie sali:
wylanie wody, starcie i ustawianie stolików oraz krzesełek.