Nasza Historia

W świadomości większości Polaków nasze dzieje zaczynają się w 966 roku od chrztu Mieszka, wcześniejsza historia została wymazana. Niema nic, kompletnie nic, i nagle pstryk! Pojawia się gotowe potężne państwo z grodami, z armią, z administracją. Dziwne prawda? Wraz z chrzcielnicą gnieźnieńską Polska spadła z nieba. Zdarza się. Ze Słowianami ogólnie jest jeszcze dziwniej, pojawiają się nagle w 5 w.n.e. Z miejsca zaludniając pół Europy, a obszarowo to nawet 2/3, od Renu po Ural, od Bałtyku po Morze Czarne, z machinami oblężniczymi stają pod Konstantynopolem, zalewają Grecję tak że w 8 w.n.e. już tylko południe Grecji mówi po grecku, docierają aż na Kretę, gdy pustoszą Trację armia bizantyjska idzie za nimi nie odważając się ich zaatakować, a oni spokojnie zabierają łupy, i kolumnę złapanych w niewolę do siebie. Jak to możliwe żeby lud tak liczny i tak wojowniczy nie został wcześniej zauważony? Bo nie istniał. Każdy ma jakichś rodziców, dziadków, pradziadków, nawet jeśli ich nie zna, nawet jeśli ich nigdy na oczy nie widział, ani nawet o nich nie słyszał, to wszyscy wiemy że każdy na pewno jakichś przodków ma - Słowianie nie mają. Objawili się nagle nie wiadomo skąd i nie wiadomo jak to się stało że zajęli odwiecznie germańskie ziemie. Liczne ludy mają równie licznych przodków i potomków. Na ogół tak jest, ale akurat na naszym terenie jest inaczej. Nie wiadomo skąd pojawiają się całe grupy etniczne zaludniające olbrzymie tereny, po czym znikają nie wiadomo gdzie, w ich miejsce pojawiają się inne, uderzająco do swoich poprzedników podobne, ale nie mające z nimi kompletnie nic wspólnego. Po jakimś czasie ci też znikają nie wiadomo gdzie, a w ich miejsce pojawiają się następni, nie wiadomo skąd. Jak to można wyjaśnić? Albo Ufiaki się strasznie napracowały przy tworzeniu dziejów tego regionu, porywając całe grupy etniczne, a w ich miejsce podrzucając nowe, albo niemieccy historycy przy odwracaniu faktów jak przysłowiowego kota ogonem. Mnie się wydaje że raczej to drugie. Dlaczego niemieccy? Dlatego że gdy w 19 w. powstawała nowoczesna nauka historię Europy Środkowej i Wschodniej pisali Niemcy, Polski nawet nie było na mapie, a wielu „naszych” badaczy także etnografowie, archeolodzy, również w międzywojniu, to byli ludzie niemieckiego pochodzenia, jedynym liczącym się państwem słowiańskim była Rosja, która przez Europejczyków zachodnich była postrzegana zawsze jako egzotyczna, ciekawa kulturowo, przerażająca militarnie, ale nigdy nie poważna w dziedzinie naukowej. Złośliwi twierdzą że polski historyk to ma łatwo, bo przepisuje po niemieckich kolegach po fachu, z epizodem na przepisywanie po radzieckich, za to niemiecki historyk ten to się musi napracować żeby ponaciągać jakoś fakty do propagandy. Jedyne co potrafią znaleźć polscy archeolodzy to granty badawcze, ostatnio unijne, a ministerstwo edukacji deklaruje że uczy tradycji a nie aktualnej wiedzy naukowej. Naszej historii sprzed tysiąca lat nie uczy się w szkole, ale ona nie jest trudno dostępna, jest w książkach popularnonaukowych, w księgarniach, i w bibliotekach, w kronikach naszych dawnych historyków: Bielskiego, Długosza, Boguchwała, Prokosza, Dzierzwy, Kadłubka (niektóre z nich są w Internecie), w kronikach czeskich, ruskich, frankońskich, perskich, asyryjskich, arabskich podróżników po średniowiecznej Europie. Jest też archeologia, lingwistyka, etnografia, baśnie, legendy, podania, mity, jest nowa nauka genealogia genetyczna, coraz więcej można też na ten temat znaleźć w Internecie. Według genetyki i archeologii mieszkamy tutaj od jakichś ośmiu tysięcy lat. Funkcjonujemy pod różnymi nazwami: dla Greków jesteśmy Scytami, dla Rzymian Sarmatami i Germanami, dla Asyryjczyków i Żydów Aszkenazami, Arabowie piszą o nas Sakaliba, sami określamy się ogólnie wszyscy Wenedami, a Polacy Wandalami i Lechitami. Pod tymi nazwami kryją się nasi przodkowie. Opowiem Wam kim byli, jak żyli, co jedli, jak się ubierali, jak mieszkali, w co wierzyli, z kim i o co walczyli, jakimi prawami się rządzili, jaki był ich świat, opowiem Wam ich historię, naszą historię.