GŁOWNE CECHY PROTOKOŁOW TCP / IP ORAZ ICH ADRESY I SPOSÓB UZYCIA

Ogólnie żeby wyjaśnić co to takiego - to najlepiej użyć sformułowania, że jest to obecnie najpopularniejszy protokół sieciowy. To zestaw kilku protokołów głownie IP ( odpowiada za adresowanie danych ) oraz TCP ( odpowiada za nawiązywanie połączeń między urządzeniami i wysyłanie danych). Protokół TCP/IP (Transmission Control Protokol/Internet Protokol) to otwarty zestaw trzech protokołów:

IP (Internet Protokol), TCP (Transmission Control Protokol) i UDP (Universal Datagram Protokol). Jest on podstawowym składnikiem sieci heterogenicznej. Zestaw ten opiera się na pakietach co oznacza, że dane podczas wysyłania są dzielone na niewielkie porcje. Takie dzielenie danych umożliwia szybsze i bardziej bezbłędne przesyłanie danych. IP jest protokołem podstawowym; wszystkie dane przesyłane są w postaci pakietów IP, dlatego też adresy określa się jako adresy bądź numery IP. Jest to najniższy poziom zestawu.

TCP jest protokołem połączeniowym. Przed rozpoczęciem transmisji danych między dwiema maszynami nawiązywane jest połączenie. Strumień danych przed wysyłaniem jest dzielony na pakiety IP przesyłane przez sieć, które następnie są składane w odpowiedniej kolejności przez system odbiorcy.
UDP jest protokołem bezpołączeniowym; program po prostu wysyła pakiet danych do wybranego komputera. UDP zwykle jest wykorzystywany do przesyłania niewielkich ilości danych w małych i niezawodnych sieciach.

Protokołem w sieci komputerowej nazywamy zbiór zasad oraz sposoby komunikowania się. Tylko dzięki nim urządzenia tworzące sieć mogą się porozumiewać. Podstawowym zadaniem protokołu jest identyfikacja procesu, z którym chce się komunikować proces bazowy. Z uwagi na to, że zwykle w sieci pracuje wiele komputerów, konieczne jest podanie sposobu określania właściwego adresata, sposobu rozpoczynania i kończenia transmisji, a także sposobu przesyłania danych. Przesyłana informacja może być porcjowana - protokół musi umieć odtworzyć informację w postaci pierwotnej. Ponadto informacja może z różnych powodów być przesłana niepoprawnie - protokół musi wykrywać i usuwać powstałe w ten sposób błędy, prosząc nadawcę o ponowną transmisję danej informacji. Różnorodność urządzeń pracujących w sieci może być przyczyną niedopasowania szybkości pracy nadawcy i odbiorcy informacji - protokół powinien zapewniać synchronizację przesyłania danych poprzez zrealizowanie sprzężenia zwrotnego pomiędzy urządzeniami biorącymi udział w transmisji. Ponadto z uwagi na możliwość realizacji połączenia między komputerami na różne sposoby, protokół powinien zapewniać wybór optymalnej - z punktu widzenia transmisji - drogi.

Protokół IP

Najważniejszą częścią warstwy Internetu jest protokół IP, jest to protokół transportowy sieci Internet. Do jego zadań nalezy:
* definiowanie datagramu,
* definiowanie schematu adresowania używanego w całym Internecie,
* trasowanie (rutowanie) datagramów skierowanych do odległych hostów,
* dokonywanie fragmentacji i ponownej defragmentacji datagramów.

Cechy protokołu IP:
* IP jest protokołem bezpołączeniowym, tzn. nie ustanawia w żaden sposób połączenia i nie sprawdza gotowości odległego komputera do odebrania przesyłanych danych.
* IP jest protokołem niepewnym, tzn. nie zapewnia korekcji i wykrywania błędów transmisji.
Obie te funkcje musza być wykonane poprzez protokoły innych warstw.

Adresowanie IP
    Adresy wszystkich komputerów w Internecie są wyznaczane przez właściwości protokołu IP. Konstrukcja adresu Internetowego składa się z czterech liczb dziesiętnych z zakresu 0-255 przedzielonych kropkami.
Każdy taki adres można podzielić na dwie części:
* część identyfikującą daną sieć w Internecie
* część identyfikującą konkretny komputer w tej sieci.
    Podział ten wynika z faktu, że każde przedsiębiorstwo, które otrzymuje adresy internetowe do własnego wykorzystania, otrzymuje tylko jakiś wydzielony zakres tych adresów, określany mianem: przestrzeń adresowa.

Aby zacząć adresowanie TCP/IP należy Przejść do "Panel Sterowania" >> "Połączenia sieciowe" i wybierz "Połączenia Lokalne" a z nich "Właściwości" Pokaże wam się okno, z lista zainstalowanych składników. Powinno być "Klient sieci Microsoft Networks", "Udostępnianie plików i drukarek w sieciach Microsoft Networks" (oczywiście jeśli sobie tego życzymy) no i najważniejsze "Protokół internetowy (TCP/IP)".

Resztę najlepiej wyrzucić m.in. "Harmonogram pakietów QoS" oraz odznaczyć wszystko w zakładce "Uwierzytelnianie". Obie te czynności nie sa to konieczne ale warto tak jednak postąpić.Teraz wybieramy "Właściwości" Protokółu internetowego (TCP/IP) i pokaże nam się okno.

W polu "Adres IP" wpisujemy swoje parametry. Pozostałe dane to:
"Maska podsieci" 255.255.255.0
"Brama domyślna" 192.168.1.1
Proponowane DNS'y to:
- nasz własny DNS: czyli 192.168.1.1
- Inne DNSy: 194.204.159.1, 194.204.152.34

Teraz powinien wm działać Internet, czas zatem uzyskać dostęp do "Otoczenia Sieciowego" czy jak kto woli "Moje miejsca sieciowego" czyli Sieci LAN

W tym celu wybierz "Zaawansowane" z "Właściwości" Protokółu internetowego (TCP/IP) i przejdź do zakładki "WINS"

Najważniejsze to zaznaczyć opcje "Włącz system NetBIOS przez TCP/IP" no i następnie potwierdź wszystkie zmiany.

Teraz wystarczy że sprawdzimy czy należymy do Grupy Roboczej i czy mamy nazwę komputera jaka sobie życzymy.

W tym celu przechodzimy do "Panel Sterowania" >> "System" i wybieramy zakładkę "Nazwa komputera"

Oczywiście "Nazwa komputera" jest dla każdego indywidualna, w celu zmiany parametrów wybierz przycisk "Zmień" o potwierdzeniu wszystkich zmian i restarcie komputera będziemy mogli się cieszyć Internetem i siecią LAN, oczywiście jeżeli nie popełniliśmy gdzieś błędu :). Aby na koncu sprawdzic czy wszystko jest Ok. należy zrobić diagnostykę siec TCP / IP

Diagnostyka sieci TCP/IP

Sprawdzić obecne ustawienia sieci TCP/IP możesz wpisując w wierszu poleceń (cmd.exe) komendę ipconfig /all

Na końcu mojej pracy podaaje jeszcze modele protokołów

Modele Protokołów - Budowa i funkcje

    Protokół tworzący Internet - TCP/IP - możemy opisać za pomocą siedmiowarstwowego modelu ISO/OSI. Lepiej jednak oddaje funkcje i właściwości protokołu TCP/IP uproszczony model czterowarstwowy. W modelu tym najważniejsze są warstwy sieciowa i transportowa. Pozostałe to warstwa dostępu do sieci (odpowiednik połączenia warstwy łącza danych z warstwą sprzętową siedmiowarstwowego modelu ISO/OSI) oraz warstwa aplikacji (odpowiednik połączenia warstwy aplikacji z warstwą prezentacji oraz warstwą sesji siedmiowarstwowego modelu ISO/OSI).
Warstwa dostępu do sieci
    Zapewnia niezawodność łącza danych. Definiuje mechanizmy kontroli błędów w przesyłanych pakietach, często zajmuje się również kompresją danych.
Warstwa sieciowa
    Zapewnia metody ustanawiania, utrzymywania i rozłączania połączenia sieciowego. Obsługuje błędy komunikacji. Ponadto jest odpowiedzialna za trasowanie (routing) pakietów w sieci, czyli wyznaczenie optymalnej trasy dla połączenia. W niektórych warunkach dopuszczalne jest gubienie pakietów przez tę warstwę. W skład jej obiektów wchodzą min.: rutery (routery).
Warstwa transpotrowa
    Zapewnia przezroczysty transfer danych typu point-to-point. Dba o kolejność pakietów otrzymywanych przez odbiorcę. Sprawdza poprawność (CRC) przesyłanych pakietów i w przypadku ich uszkodzenia lub zaginięcia, zapewnia ich retransmisję.Funkcje tych warstw pokrywają się z zadaniami odpowiadających im warstw w modelu ISO/OSI.
Warstwa aplikacji (application layer):
    Warstwa ta świadczy usługi końcowe dla aplikacji, min.: udostępnianie zasobów (plików, drukarek). Na tym poziomie rezydują procesy sieciowe dostępne bezpośrednio dla użytkownika.

Najważniejsze usługi Internetowe.

Telnet
Telnet (Network Terminal Protocol) jest protokołem terminala sieciowego, służy do zalogowania się i zdalnej pracy na odległym komputerze z wykorzystaniem konsoli tekstowej.
FTP
FTP (File Transfer Protocol) jest protokołem transmisji plików, umożliwia transmisję i odbiór plików z odległego systemu. Ponadto jest oczywiście możliwość wylistowania zawartości katalogów.
SMTP
SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) jest podstawowym protokołem transmisji poczty. Umożliwia wysyłanie poczty elektronicznej e-mail.
POP
POP (postoffice) jest protokołem pocztowym, za jego pomocą możemy odbierać naszą pocztę z serwera.
HTTP
HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem odpowiedzialnym za przesyłanie w Internecie stron WWW.
SSH
SSH (Secure Shell Login) jest bezpiecznym protokołem terminala sieciowego udostępniającym usługi szyfrowania połączenia. Zalecany do stosowania zamiast telnetu.
Finger
Finger jest usługą dostarczania informacji o użytkowniku, umożliwia zapytywanie odległego serwera o dane osobiste interesującego nas użytkownika. Ze względów bezpieczeństwa wychodzi z użycia.
NNTP
NNTP (USENET News Transfer Protocol) protokół transmisji USENET-owej. Służy do transmisji listów na grupę dyskusyjną i odczytywania listów z grup dyskusyjnych.
SNMP
SNMP (Simple Network Management Protocol) prosty protokół zarządzania siecią. Służy do konfiguracji urządzeń sieciowych (tych udostępniających tę usługę) oraz do zbierania informacji o ich działaniu.
IRC
IRC (Internet Relay Chat) protokół służący do prowadzenia rozmów za pomocą konsoli tekstowej.

---