Zatwierdzam D-ca kursu	Zezwalam na korzystanie
		Stopień, imię i nazwisko	Data	Podpis
	.......................... podpis dn......................

PLAN KONSPEKT

Do przeprowadzenia zajęć ze szkolenia strzeleckiego ze słuchaczami 2 Kursu Szkoleniowego

TEMAT 2 : BUDOWA, PRZEZNACZENIE I WŁAŚCIWOŚCI BOJOWE BRONI STRZELECKIEJ (kbk lub Pm), AMUNICJI I GRANATÓW RĘCZNYCH

CELE: 1. Nauczyć rozkładania i składania broni etatowej.

2. Nauczyć czyszczenia i konserwacji broni.

3. Zapoznać z przyczynami powstawania zacięć oraz sposobami ich usuwania.

4. Doskonalić znajomość budowy etatowej broni strzeleckiej, oraz znajomość budowy i zasad działania granatów ręcznych oraz zapalników

CZAS: 3 x 40 min.

MIEJSCE: Świetlica

FORMA: Teoretyczno - praktyczna

ZAPOTRZEBOWANIE MATERIAŁOWE: - zeszyt, długopis

- karabinek szkolny kbk AK szt. 3

-przybory do czyszczenia, torba na magazynki, przybornik

WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO METODYCZNE

1. W przeddzień zajęć sprawdzić ukompletowanie środków materiałowo technicznych.

2. W czasie zajęć przestrzegać zasad dotyczących warunków bezpieczeństwa.

3. W czasie zajęć przestrzegać ustaleń zawartych w metodyce szkolenia strzeleckiego

LITERATURA

1. PSBS - 86

2. Metodyka szkolenia strzeleckiego.

3. Instrukcja piechoty - Granaty Ręczne

WARUNKI BEPIECZEŃSTWA

1. Przejrzeć 100% broni przed i po zajęciach.

2. Przed zajęciami zapoznać żołnierzy z ogólnymi i szczegółowymi zasadami bezpieczeństwa podczas obchodzenia się z bronią

PLAN ZAJĘĆ I GŁÓWNE ZAGADNIENIA

Lp.	Czas	Zagadnienia
I II 1. 2. 3. 4. 5. 6. III	10 min. 110min. 55min. 15min. 10min. 10min. 10min. 10min 5 min.	Część wstępna. Część główna Rozkładanie i składanie kbk AKMS. Działanie i współdziałanie części i mechanizmów broni strzeleckiej Zasady czyszczenia i konserwacji. Budowa, oznakowanie i obchodzenie się z amunicją i granatami ręcznymi Przygotowanie broni do strzelania. Przyczyny powstawania zacięć broni oraz sposoby ich usuwania. Zakończenie

PRZEBIEG ZAJĘĆ

Lp.	Zagadnienia Czas	Treść zajęć	Wskazówki organizacyjno metodyczne
I	Część wstępna 10 min.	Przyjęcie meldunku o gotowości grupy do zajęć. sprawdzenie wyglądu zewnętrznego sprawdzenie obecności pytania kontrolne -podać warunki bezpieczeństwa podczas strzelania - podać dane takt-techn kbk AKMS, - podać bodowę granatów F-1, RG-42, podanie celu i tematu zajęć; zapoznanie z zagadnieniami;	Oceny wstawiam do dziennika
1.	Zagadnienie 1 55 min Rozkładanie i składanie broni	Rozpoczynając zajęcia trzeba podkreślić, iż broń rozkłada się - w celu wyczyszczenia, smarowania, przeglądów, wymiany lub naprawy uszkodzonych części - częściowo lub całkowicie. Pierwszy sposób polega na odłączeniu zasadniczych części lub zespołów, drugi zaś - na rozkładaniu mechanizmów. W dalszej części zajęć omawia się tylko częściowo rozkładanie broni. Broń rozkłada się na stołach, a w polu - na czystych podkładach, posługując się tylko sprawnymi i typowymi przyborami oraz urządzeniami. Części i zespoły układa się w kolejności ich odłączania. Podczas rozkładania nie należy używać nadmiernej siły i nie wykonywać gwałtownych uderzeń. Broń składa się wykonując czynności w odwrotnej kolejności niż podczas rozkładania. Przy czym trzeba zwracać uwagę na zgodność numeracji i stan łączonych części. Po sprawdzeniu zrozumienia omówionych zasad, należy przystąpić do nauczania rozkładania i składania broni. Każdą czynność pokazuje się na jednym rodzaju broni. Po pokazie nakazuje się szkolonym, aby czynność tę wykonali samodzielnie na wszystkich wzorach broni. W tym czasie instruktorzy ( dowódcy drużyn ) powinni kontrolować sposób jej wykonania. Następnie szkoleni samodzielnie ćwiczą rozkładanie broni. Rozkładanie broni Broń rozkładamy w następującej kolejności: Magazynek Wycior Pokrywa komory zamkowej Urządzenie powrotne ze sprężyną Suwadło z tłokiem Zamek z iglicą Rura gazowa Składanie broni Składanie broni odbywa się w odwrotnej kolejności do rozkładania, czyli: Rura gazowa Zamek z iglicą Suwadło z tłokiem Urządzenie powrotne ze sprężyną Pokrywa komory zamkowej Wycior Magazynek	Zagadnienie prowadzi instruktor.
2.	Zagadnienie 2 15 min Działanie i współdziałanie części i mechanizmów broni strzeleckiej	Działanie części i mechanizmów podczas strzelania ogniem pojedynczym: W celu oddania pojedynczego strzału należy nastawić przełącznik na ogień pojedynczy i nacisnąć spust. Podczas przestawiania przełącznika z położenia „zabezpieczone” do położenia „ogień pojedynczy” dźwignia wychodzi również z wycięcia zaczepu ognia pojedynczego i nie wpływa na działanie mechanizmu spustowego podczas strzelania. Po naciśnięciu języka spustowego zaczep kurkowy spustu zwalnia ząb kurka. Pod działaniem sprężyny kurek obraca się na osi i uderza w iglicę. Następuje strzał. Po pierwszym strzale części i mechanizmy wykonują te same czynności, co podczas strzelania ogniem ciągłym aż do wprowadzenia kolejnego naboju do komory nabojowej i zaryglowania lufy. Następny strzał jednak nie nastąpi, ponieważ równocześnie ze spustem obrócił się do przodu zaczep ognia pojedynczego i jego ząb stanął na drodze zęba kurka; ząb kurka zaczepia za ząb zaczepu ognia pojedynczego i kurek zatrzymuje się w tym położeniu. W celu dania następnego strzału należy zwolnić spust i ponownie nacisnąć go. Gdy spust zostanie zwolniony, obróci się pod działaniem sprężyny do tyłu, a razem z nim zaczep ognia pojedynczego, ząb zaczepu ognia pojedynczego rozłączy się z zębem kurka i kurek zostanie zwolniony; kurek pod działaniem sprężyny wyjdzie ponad zatrzask opóźniacza i zatrzyma się na zaczepie kurkowym spustu. Po ponownym naciśnięciu spustu nastąpi kolejny strzał i działanie części i mechanizmów się powtórzy. Działanie części i mechanizmów podczas strzelania ogniem ciągłym: Aby strzelać ogniem ciągłym należy ustawić przełącznik na ogień na ogień ciągły. Po ustawieniu przełącznika na ogień ciągły dźwignia przełącznika zwalnia ramiona tylne spustu pozostając jednak nadal w wycięciu zaczepu ognia pojedynczego. Spust ma możność obracania się w wokół osi własnej; obrót zaczepu ognia pojedynczego umożliwia dźwignia przełącznika. Po naciśnięciu języka spustowego zaczep kurkowy spustu rozzębia się z zębem kurka, kurek pod działaniem sprężyny obraca się energicznie na osi i uderza w iglicę wystającą z trzonu zamka. Iglica zbija grotem spłonkę naboju, płomień ze spłonki zapala ładunek prochowy przez otwory ogniowe w dnie łuski i następuje strzał. Pod działaniem gazów prochowych pocisk przesuwa się w przewodzie lufy do przodu i gdy minie skośny przewód gazowy, część gazów przedostaję się do komory gazowej, ciśnie na tłok gazowy i odrzuca suwadło do tyłu. Suwadło przesuwając się do tyłu obraca zamek wokół osi wzdłużnej i wyprowadza rygle zamka zza opór ryglowych komory zamkowej; następuje odryglowanie zamka. Występ z suwadła zwalnia dźwignię spustu samoczynnego, która pod działaniem sprężyny podnosi się, a zaczep spustu samoczynnego opiera się o przednią płaszczyznę kurka. W tym czasie pocisk wylatuje z lufy. Suwadło z zamkiem pod działaniem siły bezwładności przesuwa się dalej do tyłu, łuska utrzymywana przez zaczep wyciągu zamka jest wyciągana z komory nabojowej i po napotkaniu wyrzutnika komory zamkowej zostaje wyrzucona na zewnątrz przez wycięcie pokrywy komory zamkowej. Dalej części i mechanizmy karabinka - z wyjątkiem kurka i opóźniacza - działają tak samo jak podczas odciągania i zwalniania suwadła w czasie ładowania karabinka. Podczas ruchu powrotnego suwadła z zamkiem do przodu kurek utrzymuje się na zaczepie spustu samoczynnego, gdyż język spustowy mechanizmu jest przez cały czas naciśnięty; ząb kurka znajduje się wtedy pod powierzchnią dolną zatrzasku opóźniacza kurka. Po dosłaniu kolejnego naboju z magazynka do komory nabojowej następuje ryglowanie przewodu z zamkiem; suwadło wykonując jeszcze krótki ruch do przodu i naciskając dźwignię spustu samoczynnego rozzębia zaczep spustu samoczynnego z zębem kurka. Kurek pod działaniem sprężyny obraca się energicznie i uderza zębem w powierzchnię dolną zatrzasku opóźniacza; opóźniacz obraca się na osi do tyłu i podstawia występ przedni pod uderzenie kurka. W wyniku uderzeń w zatrzask i w występ przedni opóźniacza ruch kurka do przodu ulega pewnemu zwolnieniu, dzięki czemu lufa, po uderzeniu w nią suwadła z zamkiem, zajmuje położenie zbliżone do początkowego i w ten sposób zmniejsza się rozrzut. Kurek uderza w iglicę i następuje kolejny strzał. Działanie części i mechanizmów powtarza się. Ogień ciągły trwa tak długo, jak długo jest naciśnięty język spustowy, a w magazynku są naboje. W celu przerwania ognia należy zwolnić energicznie język spustowy. Spust obraca się wtedy do tyłu pod działaniem zagiętych końców sprężyny, a jego zaczep kurkowy znajduje się na drodze ruchu zęba kurka. Kurek zatrzymuje się zębem na zaczepie spustu. Ogień zostaje przerwany, lecz karabinek jest załadowany. Po ponownym naciśnięciu języka spustowego można kontynuować strzelanie ogniem ciągłym.	Szkoleni siedzą, słuchają i zapisują najważniejsze informacje
3.	Zagadnienie 3 10 min Zasady czyszczenia i konserwacji broni	Wskazówki ogólne 1. Karabinek powinien być zawsze sprawny i gotowy do użycia. Osiąga się to przez regularne czyszczenie i smarowanie, właściwe przechowywanie, ostrożne obchodzenie się, usuwanie na czas złamań i uszkodzeń części i mechanizmów karabinka. 2. Karabinek należy czyścić: po strzelaniu nabojami bojowymi lub ślepymi - natychmiast po zakończeniu strzelania; po służbie wartowniczej i po zajęciach bez strzelania - po powrocie ze służby lub zajęć; w warunkach bojowych i na dłuższych ćwiczeniach (manewrach ) - codziennie w czasie przerw w walce i w szkoleniu; jeżeli karabinek nie jest używany - nie rzadziej niż raz w tygodniu. Po strzelaniu nabojami bojowymi lub ślepymi na strzelnicy lub w polu wyczyścić i nasmarować przewód lufy, zamek i suwadło z tłokiem gazowym; po powrocie ze strzelania lub szkolenia należy dokładnie wyczyścić karabinek; w ciągu następnych trzech - czterech dni codziennie przecierać przewód lufy czystą szmatką, a jeżeli na szmatce będzie widoczny osad prochowy ( nagar ) lub rdza, wyczyścić lufę. 3. Po wyczyszczeniu karabinek nasmarować. Smarować tylko dobrze wyczyszczone i suche powierzchnie metalowe natychmiast po czyszczeniu, aby nie dopuścić do działania wilgoci na metal. 4. Czyszczenia i smarowania karabinka dokonywać pod bezpośrednim nadzorem dowódcy drużyny, który jest obowiązany: określić stopień niezbędnego rozkładania karabinka; sprawdzić stan przyrządów, jakość materiałów do czyszczenia; sprawdzić prawidłowość i jakość czyszczenia karabinka, po czym zezwolić nasmarować i złożyć go, a następnie sprawdzić jakość smarowania i prawidłowość złożenia karabinka. Oficerowie są obowiązani okresowo sprawdzać czyszczenie broni. 5. Czyszczenia karabinków w warunkach koszarowych lub obozowych dokonywać w specjalnie wydzielonych miejscach, a w warunkach bojowych lub marszowych - na podściółkach, deskach, dykcie itp. Uprzednio oczyszczonych z brudu i pyłu. 6. Do czyszczenia i smarowania karabinka stosuje się: płyn alkaliczny (płyn do czyszczenia luf ) - do usuwania osadu prochowego z powierzchni lufy i innych części narażonych na działanie gazów prochowych; smar karabinowy - do smarowania przewodu lufy, części i mechanizmów karabinka po ich wyczyszczeniu; smar ten używa się w temperaturze otoczenia powyżej + 5˚C; olej wrzecionowy - do smarowania części i mechanizmów karabinka w temperaturze otoczenia od + 5˚C do - 50˚C i do czyszczenia karabinka w zimie, zamiast płynu alkalicznego; mieszaninę smaru działowego ze smarem karabinowym w stosunku 1: 1 - do smarowania przewodu lufy, części i mechanizmów oraz przyborów karabinka przed oddaniem do magazynu na dłuższe przechowywanie; szmaty lub papier KW - 22 do wycierania, czyszczenia i smarowania wszystkich części i mechanizmów karabinka; pakuły oczyszczone z paździerzy - do czyszczenia przewodu lufy. Czyszczenia rowków, wycięć i otworów można dokonywać za pomocą drewnianych pałeczek. Rozcieńczania i zmywania smaru po otrzymaniu karabinków z magazynu oraz podczas zmiany konserwacji okresowej można dokonywać za pomocą nafty. Części i mechanizmy karabinka czyszczone płynem alkalicznym lub naftą należy dokładnie przetrzeć szmatką i nasmarować. Czyszczenie i smarowanie Czyszczenia karabinka należy dokonywać w następującej kolejności: Przygotować materiał niezbędny do czyszczenia i smarowania; Rozłożyć karabinek; Dokonać przeglądu przybornika i przygotować go do czyszczenia karabinka Przeczyścić przewód lufy. Ułożyć karabinek w wycięciach stołu do czyszczenia broni lub na zwykłym stole, a w razie braku stołu oprzeć karabinek kolbą o ziemię lub podłogę. Złożyć pakuły, nadając im kształt cyfry 8. Nałożyć „ósemkę'' skrzyżowaniem na koniec przecieracza i ułożyć pakuły wzdłuż przecieracza. Końce pakuł powinny przy tym być krótsze od przecieracza, a grubość ich powinna być taka, aby przecieracz z pakułami wszedł do przewodu lufy pod naciskiem nieznacznej siły. Nalać na pakuły trochę płynu alkalicznego i lekko zgnieść pakuły palcami. Wprowadzić wycior z przecieraczem do przewodu lufy i nałożyć ochraniacz wylotu (pokrywę przybornika ) na część wylotową lufy. Trzymając jedną ręką karabinek, drugą chwycić za kadłub przybornika, płynnie przesunąć kilka razy przecieracz z pakułami na całej długości przewodu lufy. Wyjąć wycior, wymienić pakuły, na nasycić je płynem alkalicznym, ponownie wprowadzić do lufy i przetrzeć kilka razy przewód lufy na całej długości. Następnie zdjąć ochraniacz wylotu lufy z lufy i wyczyścić część wylotową przewodu lufy na długości przecieracza. Dokładnie wytrzeć wycior i przecieracz. Przewód lufy dokładnie wytrzeć suchymi pakułami, a następnie suchą czystą szmatką. Obejrzeć szmatkę i jeżeli będą na niej widoczne ślady osadu prochowego, rdzy lub brudu, należy lufę czyścić w dalszym ciągu, a następnie ponownie przetrzeć suchymi pakułami i szmatką. Po zakończeniu czyszczenia części gwintowanej przewodu lufy wyczyścić w podobny sposób komorę nabojową od strony komory zamkowej. Po zakończeniu czyszczenia obejrzeć dokładnie gwintowaną część przewodu lufy pod światło od strony wylotowej, obracając wolno lufę, a komorę nabojową od strony nasady zamkowej; sprawdzić, czy nie ma śladów osadu w zagłębieniach gwintu, resztek pakuł lub szmatki w przewodzie lufy. UWAGA!!! Jeżeli podczas czyszczenia przecieracz z wyciorem ugrzęźnie w przewodzie lufy, należy do lufy nalać ciekłego smaru karabinowego i po pewnym czasie próbować wyciągnąć wycior. Jeżeli nie można wyciągnąć wycioru z przecieraczem, należy oddać karabinek do warsztatu. Komorę gazową karabinka czyścić za pomocą wycioru lub drewnianej pałeczki owiniętej szmatą nasyconą płynem alkalicznym. Po wyczyszczeniu przetrzeć na sucho komorę gazową, następnie przetrzeć przewód lufy szmatką i sprawdzić czy nie pozostały w nim resztki pakuł, szmatki lub inne przedmioty. Wyczyścić rurę gazową za pomocą wycioru z przecieraczem z naoliwioną szmatką lub pakułami. Jeżeli rura gazowa jest silnie zanieczyszczona, należy przeczyścić ją płynem alkalicznym i wytrzeć do sucha. Komorę zamkową, zamek i tłok gazowy czyścić szmatką, nasyconą płynem alkalicznym, a następnie wytrzeć do sucha. Jeżeli czyszczenie odbywa się po strzelaniu, to tłok gazowy i przednią część zamka nasmarować płynem alkalicznym, albo zawinąć na 3 - 5 minut w szmatkę nasyconą płynem alkalicznym. Po upływie tego czasu usunąć stwardniały osad prochowy, a wszystkie powierzchnie tłoka gazowego i zamka wytrzeć do sucha. Pozostałe części metalowe wytrzeć do sucha szmatką lub pakułami. Jeżeli są zabrudzone, wyczyścić je płynem alkalicznym i wytrzeć do sucha. Części drewniane wytrzeć suchą szmatką. Czyszczenia karabinka w zimie olejem wrzecionowym dokonywać w ten sam sposób, co i czyszczenia płynem alkalicznym. O zakończeniu czyszczenia karabinka żołnierz melduje dowódcy drużyny. Żołnierz smaruje i składa karabinek na rozkaz dowódcy. Smarować karabinek w następującej kolejności: Nasmarować przewód lufy. W tym celu nakręcić na wycior szczoteczkę z obsadą i nalać na nią trochę smaru z olejarki. Wprowadzić szczoteczkę do przewodu lufy od strony wylotowej i płynnie przetrzeć dwa - trzy razy cały przewód lufy tak, aby równomiernie pokryć jego powierzchnie cienką warstwą smaru. Komorę nabojową nasmarować w ten sam sposób od strony ścięcia nasady zamkowej. W razie braku lub uszkodzenia szczoteczki przewód lufy smarować za pomocą przecieracza i czystej szmatki. W tym celu nasycić smarem kawałek szmatki, nałożyć go na otwór wylotowy lufy, wprowadzić go za pomocą wycioru do przewodu lufy i dwa - trzy razy przetrzeć przewód lufy na całej długości. Wszystkie części metalowe i mechanizmy pokryć cienką warstwą smaru za pomocą naoliwionej szmatki. Nadmierne smarowanie sprzyja zabrudzeniu części i może powodem zacięć podczas strzelania. Części drewnianych nie smarować. Po zakończeniu smarowania złożyć karabinek, sprawdzić działanie części i mechanizmów i zanieść go do sprawdzenia przez dowódcę drużyny. Po wyczyszczeniu karabinka wyczyścić i nasmarować magazynek i przybory. Przed zmianą smaru letniego na zimowy należy dokładnie usunąć z części karabinka letni smar. Jeżeli stary (letni ) smar nie zostanie całkowicie usunięty, może to być powodem zacięcia podczas strzelania. W celu usunięcia smaru letniego lub smaru używanego do konserwacji w warunkach magazynowych należy całkowicie rozłożyć karabinek i przemyć szmatką lub pakułami wszystkie części metalowe w oleju wrzecionowym lub nafcie. Należy przy tym zwrócić uwagę na to, aby smar nie powstał w załamaniach rowków i w innych trudno dostępnych miejscach; następnie powtórnie przemyć wszystkie części świeżym olejem wrzecionowym i wytrzeć czystą szmatką. UWAGA!!! Stosowanie smaru karabinowego w temperaturze otoczenia niższej niż + 5˚C zamiast oleju wrzecionowego jest kategorycznie zabronione. Karabinek wniesiony z mrozu do ciepłego pomieszczenia czyścić po 10 - 20 minutach. Zaleca się przed wejściem do ciepłego pomieszczenia wytrzeć szmatką nasyconą olejem wrzecionowym zewnętrzne powierzchnie metalowe karabinka. Karabinek przekazywany do magazynu na dłuższe przechowywanie zakonserwować na gorąco mieszaniną składającą się ze smaru działowego i karabinowego w stosunku 1: 1. W celu zakonserwowania karabinka należy wyczyszczone części metalowe zanurzyć na 3 - 4 minuty do wanny z mieszaniną nagrzaną do105 - 115˚C. Po ostygnięciu części i mechanizmów karabinka należy powtórnie go zanurzyć na 1 - 2 minuty do wanny z mieszaniną nagrzaną do 60 -80˚C. Części drewnianych nie zanurzać do wanny. Odkażania, dezaktywowania i dezynfekowania karabinka dokonywać zgodnie ze wskazówkami podanymi przez dowódcę pododdziału.	Szkoleni siedzą, słuchają i zapisują najważniejsze informacje. Omawiam budowę przybornika, sposób zrobienia tzw. ósemki z pakół , właściwego czyszczenia i konserwacji karabinka .
4.	Zagadnienie 4 10 min Budowa, oznakowanie i obchodzenie się z amunicją.	Zależnie od rodzajów celów stosuje się różne rodzaje amunicji strzeleckiej. Z tego względu znajomość budowy i działania , a także umiejętne rozpoznawanie jej rodzaju staje się nieodzowny nie tylko dla dowódcy lecz także dla każdego żołnierza. Amunicja bojowa- jest to amunicja przystosowana do realizacji określonych funkcji na polu walki. W grupie amunicji bojowej rozróżnia się trzy podstawowe podgrupy: Amunicja zasadnicza - do realizacji zasadniczych funkcji ogniowych W podgrupie tej wyróżnie się między innymi: - w amunicji strzeleckiej - naboje z pociskami zwykłymi ( lekkie , ciężkie , z rdzeniem stalowym ) , przeciwpancerno - zapalającymi , smugowymi , przeciwpancerno - zapalająco - smugowymi , ze zmniejszoną prędkością i zapalającymi; - w granatach ręcznych i nasadkowych-granaty odłamkowe , kulkowe i przeciwpancerne; - w amunicji do granatników przeciwpancernych i dział bezodrzutowych - naboje przeciwpancerne i naboje z granatami odłamkowymi; amunicja pomocnicza. W podgrupie tej wyróżnia się między innymi: -w amunicji strzeleckiej - naboje oświetlające i sygnałowe; 3. amunicja specjalna - ( np. chemiczna ) Naboje z pociskami zwykłymi przeznaczone są do rażenia siły żywej przeciwnika. Naboje z pociskami przeciwpancerno - zapalającymi przeznaczone są do zapalania materiałów pędnych ( benzyny ) i rażenia celów , znajdujących się za cienkimi zasłonami pancernymi na odległość do 300 m. Naboje z pociskami smugowymi przeznaczone są do wskazywania celów , korygowania ognia , sygnalizacji i rażenia siły żywej. Pociski smugowe w razie trafienia w dach słomiany , sucha trawę , suche liście itp. mogą ja zapalić. Pocisk w czasie lotu pozostawia za sobą kolorową smugę , która jest dobrze widoczna w dzień i w nocy. Naboje z pociskami zapalającymi przeznaczone są do zapalania materiałów pędnych znajdujących się w zbiornikach żelaznych i cysternach o grubości ścianki do 3 mm oraz zapalania dachów słomianych , stogów siana , suchej trawy na odległość do 700 m. ZNAKOWANIE SKRZYŃ Z AMUNICJĄ : W oznakowaniu przedniej ścianki skrzynki podaje się następujące dane: - 7,62 - kaliber naboju; - Ps - skrót nazwy pocisku (pocisk zwykły ze stalowym rdzeniem); - ŁSt - łuska stalowa; - wz. 43 - naboje wzór 1943; - 82 - numer partii w grupie; - 5-58 - miesiąc i rok produkcji nabojów; - 21 - znak wytwórni; - WUFL - marka prochu; - 3 - partia prochu; - 58 - rok produkcji prochu; - 26 - znak wytwórni prochu. Na skrzyni nabojów z pociskami specjalnymi znajduje się odpowiedni pas kolorowy. 7.62 mm nb. wz. 43 z poc. PS 7.62 mm nb. wz. 43 z poc. T - 45 7.62 mm nb. wz. 43 UNM 7.62 mm nb. kb 9 mm nb. pist. z poc. PT i SP 5.5 nb. sport. „long riffle” W znakowaniu skrzynki nabojów do ręcznego granatnika przeciwpancernego podaje się następujące dane: - DK-2 - oznaczenie zapalnika; - 31 (lub 35) - numer partii; - A - szyfr roku produkcji; - 533 (lub 11) - numer zakładu; - V-A - szyfr miesiąca i roku uzbrojenia naboju; - 22 - numer składnicy dokonującej uzbrojenia naboju; - PG-2 - oznaczenie granatu; - DRP - oznaczenie prochu; - TG-50 - umowne oznaczenie materiału kruszącego.	Szkoleni siedzą, słuchają i zapisują najważniejsze informacje
5.	Zagadnienie 5 10 min Przygotowanie broni do strzelania.	Zagadnienie to przerabia się na strzelnicy, bezpośrednio przed strzelaniem. Przed pierwszym strzałem szkoleni wykonują wszystkie czynności pod nadzorem instruktora. Kolejność wykonywania czynności może być następująca: rozłożyć broń, oczyścić poszczególne części i mechanizmy, nasmarować części trące, złożyć broń i przejrzeć ja w stanie złożonym. Po zakończeniu strzelania należy pokazać i objaśnić, jak broń czyści się na miejscu. W tym celu przewód lufy i części, na które oddziaływały gazy prochowe, zwilża się smarem, wstępnie czyści do sucha i lekko smaruje. Broń czyści się dokładnie - po powrocie do rejonu zakwaterowania - w czasie przewidzianym porządkiem dnia.	Szkoleni siedzą, słuchają i zapisują najważniejsze informacje
6.	Zagadnienie 6 10 min Przyczyny powstawania zacięć broni oraz sposoby ich usuwania 15 min	Korzystam z załącznika numer 1.	Szkoleni siedzą, słuchają i zapisują najważniejsze informacje
	Zakończenie zajęć 5 min.	Podsumowanie zajęć. Odpowiedzi na pytania słuchaczy. Podaję pytania na naukę własną. Podaję termin i tematy następnych zajęć.	Szkoleni zadają pytania kierownikowi zajęć.

OPRACOWAŁ

……………………………………………

ZAŁĄCZNIK nr 1

Zacięcie	Przyczyna zacięcia	Sposób usunięcia
Magazynek nie podał naboju (części ruchome znalazły się w przednim skrajnym położeniu, jednak strzał nie nastąpił, gdyż nie było naboju w komorze nabojowej.)	Opuszczenie się magazynka. Zanieczyszczenie lub niesprawność zatrzasku magazynka.	Przeładować pistolet maszynowy i strzelać w dalszym ciągu. Jeżeli zacięcie będzie się powtarzać wymienić magazynek. Jeśli zatrzask magazynka jest niesprawny, odesłać pmK do warsztatu rusznikarskiego.
Nie wyciąganie łuski z komory nabojowej (łuska pozostała w komorze, kolejny nabój oparł się pociskiem o dno łuski. Części ruchome zatrzymały się w środkowym położeniu.)	Zanieczyszczenie nabojów lub komory gazowej. Niesprawność wyciągu lub osłabienie jego sprężyny.	Rozładować pmK i wypchnąć wyciorem łuskę z komory nabojowej. Oczyścić komorę nabojową i naboje oraz sprawdzić wyciąg. Jeżeli wyciąg jest sprawny, strzelać w dalszym ciągu. Jeżeli wyciąg jest niesprawny, odesłać pmK do warsztatu rusznikarskiego.
Nie wyrzucenie łuski z komory nabojowej (łuska nie została wyrzucona z komory zamkowej na zewnątrz, zaklinowała się między zamkiem a tylnym zcięciem lufy albo została wprowadzona z powrotem do komory nabojowej.)	Zanieczyszczenie części ruchomych, przewodów gazowych lub komory nabojowej. Niesprawność wyciągu lub jego sprężyny.	Odciągnąć suwadło do tyłu, wyrzucić zaklinowaną łuskę i strzelać w dalszym ciągu. Przy najbliższej się sposobności wyczyścić i nasmarować pmK. Jeżeli wyciąg lub sprężyna są niesprawne, odesłać pmK do warsztatu rusznikarskiego.
Opieranie się naboju o tylne ścięcie lufy (podczas posuwania się do przodu nabój opiera się pociskiem o tylne ścięcie lufy.)	Duży luz magazynka lub pogięte opory wyłazu nabojowego.	Odciągnąć suwadło do tyłu, przytrzymując rączkę suwadła usunąć opierający się nabój i strzelać w dalszym ciągu. W razie powtórnego zacięcia wymienić magazynek.
Niewypał (zamek w poprzednim położeniu, kurek zwolniony, jednak strzał nie nastapił.)	Wada spłonki naboju (gdy widoczny jest głęboki ślad uderzenia iglicy). Niesprawność iglicy lub urządzenia spustowego (gdy widoczny jest na spłonce nieznaczny ślad uderzenia iglicy).	Przeładować pmK i strzelać w dalszym ciągu. W razie częstego powtarzania się zacięcia przetrzeć i oczyścić iglicę oraz urządzenie spustowe. Szczególną uwagę należy zwrócić na samoczynny bezpiecznik. Jeśli część jest złamana lub niesprawna, odesłać pmK do warsztatu rusznikarskiego.

---