Dziesięć Przykazań Bożych
Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno.

W czasie ceremonii Chrztu św. ksiądz zadał Twoim rodzicompytanie: "Jakie imię wybraliście dla swojego dziecka?". Wtedy wymienili imię, które nosisz, którym się przedstawiasz, podpisujesz zeszyty w szkole. Gdy ktoś woła Twoje imię, odwracasz głowę i sprawdzasz, kto cię woła. Czasem ktoś po wypowiedzeniu Twego imienia zwraca się z prośbą; czujesz wtedy, że jesteś potrzebny, starasz się pomóc. Wyobraź sobie jednak taką sytuację: ktoś przywołuje Cię po imieniu, biegniesz do niego, po czym okazuje się, że niepotrzebnie. Ktoś po prostu bezmyślnie wołał Twoje imię.

Drugie przykazanie Boże mówi właśnie o tym, byśmy nie używali nadaremnie imienia Pana Boga. Co to znaczy? Czy mamy w ogóle nie wymieniać Bożego imienia?

Nie. Chodzi o to, by to święte imię wypowiadać w odpowiedniej chwili, z szacunkiem i miłością. Jeżeli kogoś kochasz, nie będziesz zwracać się do niego byle jak. Niektórzy niepotrzebnie i bez szacunku wypowiadają Boże imię: w zabawie, w złości, w żartach. Tacy ludzie - dorośli i dzieci - wzywają Pana Boga, ale tak naprawdę nic od Niego nie chcą, imię Boże jest dla nich "przecinkiem w zdaniu". A imię Boże jest szczególne. Gdy je wymawiasz należycie, okazujesz Panu Bogu cześć, szacunek, miłość, wiarę. Imię Boże możesz wymieniać w modlitwie, w rozmowie o Panu Bogu na katechezie i w kościele. Pozdrawiając innych słowami: "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus" oraz "Szczęść Boże" także oddajesz cześć Bożemu imieniu. Należy również pamiętać o imieniu Maryi - Matki Pana Jezusa oraz imionach świętych. Im także należy się szacunek.

Siostra Małgorzata
Rys. J. Pasierbińska

---