OMÓW ZASTOSOWANIE SYSTEMU WINDOWS W SIECI.

Instalowanie karty sieciowej

Jeżeli jest to karta typu Plug&Play to system Windows sam powinien upomnieć się o sterowniki. Jeżeli masz dyskietkę ze sterownikami do karty, to zainstaluj te sterowniki. Czasami jednak zdarza się, że sterowniki które otrzymaliśmy z kartą jakimś cudem nie chcą działać. W takim wypadku należy wejść do Panelu Sterowania -> System -> Menedżer urządzeń -> Urządzenia Sieciowe i usunąć taką wadliwą kartę, a przy następnym restarcie albo automatycznie albo ręcznie zainstalować kartę standardową (najczęściej będzie to karta 'Zgodna z NE2000')

Aby ręcznie zainstalować kartę sieciową należy:

• Wybrać w Panelu Sterowania opcję Dodaj Nowy Sprzęt

• Zrezygnować z automatycznego wyboru sprzętu przez Windows

• Z listy sprzętu wybrać karty sieciowe

• W nowo otwartym oknie możemy wybrać instalację sterowników z dyskietki lub standardowych Windowsowych (w przypadku praktycznie wszystkich tanich kart sieciowych będzie to 'Zgodny z NE2000')

• Jeśli nie ma potrzeby użyć dodatkowej dyskietki ze sterownikami, po prostu klikamy OK

• Teraz należy włożyć płytę z Windowsem, odczekać chwilkę i zrestartować komputer

• Należy zwrócić uwagę na przerwanie IRQ, które Windows przypisał karcie. Zalecane jest aby karta znalazła się na wolnym przerwaniu gdzieś między 9 a 12, tak żeby nie kolidowała z innymi urządzeniami albo żeby nie zajmowała przerwań w pierwszej dziesiątce dla urządzeń które normalnie je wykorzystują. Jeśli karta ustawiona jest w trybie Plug and Play, jeśli chcemy wystarczy zmienić przerwanie w Windows w opcjach urządzenia. Jeśli natomiast karta nie ma opcji Plug and Play musimy odpowiednio ustawić zworki, następnie dopiero zmienić przerwanie w Windows.

Podstawowe możliwości sieci

Udostępnianie folderów

Udostępnianie folderu z plikami jest jedną z największych zalet sieci. Dzięki temu udostępniony folder staje się dostępny dla każdego uprawnionego użytkownika sieci. Może on kopiować pliki z i do folderu. Aby udostępnić folder klikamy na nim prawym klawiszem myszy, wybieramy Właściwości --> dalej zakładka Udostępnianie. Wybieramy nazwę folderu jaka pojawi się w Otoczeniu Sieciowym. Następne funkcje dotyczą bezpieczeństwa. Nie zawsze chcemy aby nasze dane mogły być dostępne dla wszystkich. W przypadku sieci bezserwerowych peer-to-peer zabezpieczenie polega na wybraniu metody dostępu oraz ewentualnego hasła. Gdy wybierzemy tryb Tylko-do-odczytu, żaden użytkownik nie będzie mógł dokonać modyfikacji zawartości folderu. W trybie pelnego dostępu inni użytkownicy mogą korzystać z zawartości do woli. Kiedy ustawimy hasło, dostęp do folderu będzie można uzyskać tylko po wpisaniu prawidłowego hasła. Tu niestety jest mały kruczek. Windows nie określa limitu prób wpisania hasła, można więc próbować po kolei różnych haseł, aż się trafi w to prawidłowe. Należy to wziąć pod uwagę przy udostępnianiu ważnych danych. Kiedy nasza sieć jest podpięta do serwera Windows NT, mamy dodatkowe zabezpieczenie - możemy określić nazwy użytkowników którzy będą mieli dostęp do określonych folderów. Jeśli nazwa hosta nie jest dozwolona, nie może on wejść do udostępnionego folderu.

Mapowanie dysku sieciowego

Mapowanie dysku sieciowego jest bardzo przydatne kiedy chcemy wykorzystać zawartość udostępnionego folderu w programach zewnętrznych, gdyż nie każdy ma możliwość pracy z plikami w sieci. Po zamapowaniu Windows przypisuje folderowi pierwszą wolną literę dysku i każdy program widzi go jako kolejny dysk twardy. Oczywiście jest to możliwe tylko kiedy mamy uprawnienia do pracy z tym folderem - inaczej zamapowanie będzie niemożliwe (nieprawidłowe hasło itp.)

Wiadomości wyskakujące na ekranie

Jest to najłatwiejszy oraz najwygodniejszy sposób na komunikację w sieci. Programy należące do tej kategorii wyróżniają się niewielkimi rozmiarami, duża prędkością, pracują w tle i przyjmują wiadomości wysłane z innych komputerów. Oczywiście umożliwiają też wysyłanie wiadomości tekstowych do innych komputerów lub całych grup roboczych. Narzędzie przydatne dla administratorów, jednak największa przydatność jest w niewielkich blokowych sieciach - trudno o łatwiejszą komunikację. Piszę o tym, gdyż zdaję sobie sprawę, że taka właśnie komunikacja jest największym problemem początkujących, którzy nie wiedzą jak się w prosty sposób komunikować. Jeśli zależy ci na małym, nieskomplikowanym programie po polsku wybierz program Winpopup95, jeśli chcesz bardziej zaawansowany program (UWAGA! nie wolno mylić tych programów z programami do telekonferencji, to zupełnie inna grupa programów) to polecam WinPop Plus - ma naprawę duże możliwości przy zachowaniu dużego komfortu pracy. Wszystkie najpopularniejsze programy należące do tej kategorii opisane są w artykule "Wiadomości tekstowe".

Skrzynki

Ten pomysł sprawdza się doskonale w sieci. Udostępniamy każdemu użytkownikowi sieci folder u siebie na dysku, gdzie może on wrzucać różne pliki o które go prosimy lub inne. Zwalnia nas to z konieczności ciągłego udostępniania folderu kiedy potrzebujemy jakieś pliki. Druga osoba wrzuca je do takiej "skrzynki i po kłopocie. Oczywiście polecam to jedynie przy niewielkich plikach. Przy większych "przesyłkach" o wiele lepsze jest po prostu udostępnienie folderu.

Rozmowa (chat)

Można skorzystać z programu Chat znajdującego się na dysku z Windowsem do rozmowy tekstowej. Osobiście polecam jednak program MS Netmeeting, którego opis znajduje się w innym punkcie. Można z niego korzystać również z użyciem funkcji głosowych! Jeśli chcemy zaś połączyć funkcje WinPopup oraz chatu doskonałym rozwiązaniem będzie użycie programu WinPop Plus (zajrzyj do Gadanie przez sieć).

Praca biurowa

Sieć lokalna w biurze, pod warunkiem że jest zaprojektowana prawidłowo oraz że jest dobrze zarządzana pozwala znacznie usprawnić pracę pracowników. Praktycznie każdy pakiet oprogramowania biurowego jest wyposażony w funkcjie wspomagania i wykorzystania sieci. Funkcje w pakiecie Microsoft Office pozwalają na łatwą i bezproblemową pracę nad jednym dokumentem przez wiele osób oraz łatwo pozwalają na dokonywanie zmian. Oczywiście także wszystkie inne wiodące pakiety biurowe posiadają takie opcje. Istnieją także narzędzia wspomagające pracę w sieci, takie jak na przykład Novell GroupWise.

Gry multiplayer

Nie da się ukryć, że w przypadku sieci niekomercyjnych jest to w większości przypadków główny powód, dla którego decydujemy się na budowę sieci. Z resztą nawet w firmach sieci są również maltretowane przez graczy, ale to już temat na zupełnie inną historię...

Napewno każdy lubi sobie czasem pograć w jaką grę. W tym przypadku mamy okazję zmierzyć się z żywym przeciwnikiem i to na dodatek z takim którego dobrze znamy. Gry multiplayer nie sposób porównać do single - różnica jest ogromna. Napewno nie raz chodziłeś z komputerem do qmpla i spinałeś kompy kabelkami żeby w coś pograć. Teraz masz o wiele większy komfort. W mojej sieci grą sieciową, która zajmuje nam najwięcej czasu jest Quake - ta gra ma w sobie coś, ale dopiero jak się z kimś zmierzysz.

Z grami jednak jest najwięcej problemów, o ile przy przesyłaniu plików usterki sieci się nie pokazują, to w przypadku gier są one często przyczyną wielu problemów. Gry ze swojej natury są bardzo dynamiczne, a więc przy graniu sieciowym wymagają szybkich i co chyba ważniejsze stabilnych połączeń. Wielu napewno zna bóle gracza który próbuje wydobyć przyjemność z grania przez modem po zwykłej linii telefonicznej. Teoretycznie granie przez sieć lokalną powinno rozwiązać te problemy, ale nie jest to wcale takie proste. To, że maksymalna prędkość sieci wynosi 10 Mbps nic nie znaczy, rzeczywisty transfer jest dużo, dużo niższy, a przerwy w przesyłaniu danych zdarzają się często. Sytuacji nie poprawia wcale obsługa sieci przez system Windows, która nie jest doskonała (jak z resztą wszystkie produkty Microsoftu). Bardzo często zdarzają się sytuacje, że niby wszystko jest dopięte na ostatni guzik, a gra i tak nie chce pracować po sieci. Takie jednak sytuacje że gry w ogóle nie działają, prawie zawsze są związane z nieprawidłową konfiguracją bądź sterowników do urządzeń lub też konfiguracji sieci.

Jeśli coś nie działa w ogóle, lub działa bardzo kiepsko, powinniśmy zacząć sprawdzania sieci od sprawdzenia jakości kabli i końcówek. Jeżeli kabel jest w pewnym miejscu złamany lub występują przepięcia to nie ma szans na stabilną pracę - trzeba to naprawić. Kolejną sprawą są sterowniki do karty sieciowej - bardzo często one są przyczyną powodów, głównie przy kartach znanej i popularnej firmy NO NAME. Czasami najpopularniejszy sterownik do karty w Windowsie - "Zgodny z NE2000" nie zapewnia prawidłowej transmisji danych, wtedy należy spróbować zainstalować sterownik dostarczony razem z kartą sieciową. Zdarzają się też sytuacje dokładnie odwrotne. Należy też zwrócić uwagę na ustawienie przerwania karty sieciowej, czy nie gryzie się z innym urządzeniem albo czy nie wymusza na innym urządzeniu zmianę zasobów - optymalne IRQ dla karty sieciowej to 10-12, oczywiście pod warunkiem że któreś z tych przerwań jest wolne. Można też spróbować zmienić opcję typu ramki we właściwościach protkołu IPX z wartości Auto na wartość 802.3 - często to powoduje właśnie problemy kiedy mamy karty sieciowe różnych producentów.

Gry sieciowe korzystają z dwóch różnych protokołów - IPX oraz TCP/IP. Z IPX korzystają wszystkie gry dosowe oraz niektóre starsze Windowsowe. Natomiast wszystkie najnowsze produkcje korzystają tylko z protokołu TCP/IP, dlatego taka ważna jest jego prawidłowa konfiguracja. Protokół TCP/IP jest uznanym standardem, jest wbudowany w pakiet bibliotek DirectX i połączenie odbywa się na takich samych zasadach co połączenie przez Internet - dla gry to nie ma znaczenia czy jest to połączenie przez sieć lokalną czy Internet - obsługa jest identyczna

Bardziej zaawansowani lub wymagający użytkownicy mogą pokusić się o ustawienie w sieci lokalnej elementów typowych dla Internetu, takich jak serwery WWW, FTP, serwer poczty e-mail. Ma to jednak sens tylko w dwóch przypadkach, albo gdy w sieci jest cały czas włączony serwer, na którym te serwery instalujemy. Drugi przypadek w którym to może być nam potrzebne to wtedy kiedy sieć jest podłączona do Internetu. Podłączenie całej sieci czy danego jej fragmentu może się odbyć dwoma sposobami:

• Przez standardowy modem i połączenie Dial-Up (ewentualnie ISDN) - korzystamy z jednego modemu a usługi udostępniamy stawiając odpowiednie oprogramowanie u siebie - wówczas dostęp do postawionych serwerów może odbywać się zarówno z wewnątrz sieci jak i z Internetu

• Przez łącze stałe - połączenie jest 24h na dobę, linię możemy udostępnić wszystkim użytkownikom, przy połączeniu non-stop jest to jedyna możliwość (siedzenie na Dial-Up raczej prędko by nas zbankrutowało). Przy łączu stałym możemy się już zastanowić nad pełniejszą integracją sieci z Internetem. Możemy wówczas postawić bez problemów własne serwery mail czy WWW, które będą obsługiwały użytkowników sieci przy zachowaniu wyjścia na zewnątrz (daje to praktycznie dostęp do wszystkich usług internetowych bez konieczności korzystania z usług innych firm). Wykupując własną domenę możemy pokusić się o stworzenie pełnego środowiska internetowego (strony użytkowników, adresy e-mail). Możlwiości są bardzo duże i praktycznie nieograniczone. Niestety koszty łącza stałego są (poza dużymi miastami) ciągle dość wysokie.

Karty sieciowe

Zajmijmy się teraz kartami sieciowymi. Najlepszym rozwiązaniem są karty typu Plug aud Play - będą kosztowały nas najmniej pracy. Nic się jednak nie stanie, gdy będą to starsze karty. Każdy komputer należy wyposażyć w kartę montując ją w dowolnym pustym slocie. Karty poszczególnych komputerów łączymy kablem, przy czym należy pamiętać, aby ostatni z rzędu (połączony tylko z jednym komputerem) miał zainstalowaną specjalną końcówkę - terminator. Jeżeli karty są typu Plug aud Play, to możemy pozwolić, by Kreator (ikona “Dodaj nowy sprzęt” w “Panelu sterowania”) sam rozpoznał nowy sprzęt. Windows 95 sam załaduje i skonfiguruje 32-bitowy sterownik NDIS 3.1. Jeżeli jednak coś się nie powiedzie lub karta jest innego typu, to konfigurację musimy przeprowadzić sami.

Najpierw trzeba sprawdzić, jakie przerwania i adresy wejścia-wyjścia są dostępne w komputerze. Można to zobaczyć klikając ikonę “System” w “Panelu sterowania”, następnie wybrać kartę “Menedżer urządzeń”, zaznaczyć opcję “Komputer” i nacisnąć przycisk “Właściwości”. Na ekranie zobaczymy wykaz przerwań używanych w systemie, a po wybraniu opcji “Wejście-wyjście” zobaczymy zajęte adresy we-wy. Należy teraz odpowiednio skonfigurować kartę podając jej wolny numer przerwania i wolne adresy we-wy. W zależności od rodzaju karty trzeba będzie odpowiednio ustawić zworki na samej karcie lub - jeśli jest ona ustawiana programowo - uruchomić program konfiguracyjny (często jest to program pracujący w systemie DOS).

Pozostało teraz poinformować Windows 95 o dodanym sprzęcie. W “Panelu sterowania” klikamy ikonę “Sieć” i otrzymujemy okno dialogowe “Sieć” .

Konfiguracja sieci

składa się z programu klienta sieci, programowalnych sterowników dla adaptera sieciowego (karty sieciowej), protokołu sieciowego oraz usług sieciowych. Aby zainstalować dowolny z tych składników, należy wcisnąć przycisk “Dodaj”. Na ekranie pojawi się okno dialogowe “Wybierz typ składnika sieci” . Jeżeli nie mamy zainstalowanego programu “Klient sieci Microsoft Networks” (powinien być widoczny w oknie dialogowym “Sieć”), to możemy go teraz

dodać. Należy zaznaczyć opcję “Klient”,wcisnąć przycisk “Dodaj”. Po ukazaniu się nowego okna dialogowego, należy po lewej stronie wybrać producenta Microsoft, a po prawej wybrać oprogramowanie dla sieci Microsoft Networks.

Musimy jeszcze odpowiednio skonfigurować program klienta. W tym celu należy zaznaczyć “Klient sieci Microsoft Networks” w oknie “Sieć” i wcisnąć przycisk “Właściwości”. Ukaże się nam okno dialogowe “Właściwości...” . Opcję logowania do domeny Windows NT zostawiamy nie zaznaczoną, natomiast poniżej wybieramy sposób logowania do sieci. Mamy do wyboru logowanie szybkie i logowanie z przyłączeniem. Różnica polega na momencie podłączenia sieciowych dysków. W pierwszym sposobie dyski dołączane są w chwili ich pierwszego użycia. Przy drugim sposobie dyski sieciowe zostają podłączone przy logowaniu się użytkownika. Ewentualne hasła dostępu są odczytywane z bufora haseł, czyli z zaszyfrowanego pliku Share.pwl. Drugi rodzaj logowania jest trochę dłuższy, jednak czasami może być wygodniejszy.

Protokoły sieciowe

Teraz musimy wybrać typ protokołu sieciowego, czyli język porozumiewania się komputerów. System domyślnie wybiera protokół IPX/SPX i jest to najlepsze rozwiązanie (patrz ramka). Jeżeli jednak przyjdzie nam zmienić typ protokołu, musimy wybrać w oknie “Wybierz typ składnika sieci” opcję “Protokół” i nacisnąć przycisk “Dodaj”. W nowym okienku dialogowym należy wybrać producenta i nazwę nowego protokołu.

Wykorzystanie sieci

Na zakończenie warto wspomnieć, jak możemy korzystać z sieci. Jeżeli chcemy skorzystać z zasobów innego komputera, wystarczy otworzyć okno “Otoczenie sieciowe”. Dodatkowo w większości okienek dialogowych obsługujących dostęp do plików (typu: “Otwórz”, “Zapisz” itp.), pojawi się dodatkowy przycisk “Sieć” lub opcja “Otoczenie sieciowe”. Jeżeli jednak chcemy odwołać się do zasobów innych komputerów podając ich nazwy, to musimy pamiętać o uniwersalnej konwencji nazw (UNC). Oznacza to, że odwołanie do innego komputera musi być poprzedzone podwójnym ukośnikiem. Na przykład odwołanie: \\Komputerl\DyskC\ Prace odnosi się do komputera “Komputer1”, w którym istnieje folder “Prace” na twardym dysku “Dysk C”.

WinGate i MS Internet Explorer

Wejdź do Panelu sterowania. Wybierz Opcje internetowe i przejdź do zakładki Połączenia. Następnie naciśnij Ustawienia sieci LAN .... Wyskoczy nowe okienko w którym zaznaczamy: Użyj serwera proxy a później wciskamy Zaawansowane. I znowu okienko, które trzeba wypełnić tak jak na rysunku:

Przedstawiona tutaj konfiguracja jest ukierunkowana na obsługę serwera WinGate. Jeśli twój administrator używa innego oprogramowania skontaktuj się z nim i dowiedz się o numery portów (oczywiście "adres serwera proxy" zmieniasz na ip odpowiedniej maszyny.

Świat sieci

W ciągu ostatnich 15 lat, sieci LAN z poziomu technologii eksperymentalnych stały się wiodącym narzędziem biznesu na całym świecie. Sieci LAN są bardzo szybkim systemem zaprojektowanym w celu łączenia komputerów oraz innych urządzeń przetwarzania danych w całość na niewielkim terenie, takim jak na przykład pojedyncze pomieszczenie, biuro, pojedyncze piętro czy nawet cały budynek. Sieci LAN mogą również być łączone ze sobą, aby zwiększyć ich zasięg.

Sieci stały się popularne ponieważ umożliwiają współdzielenie zasobów komputerowych, urządzeń peryferyjnych takich jak drukarki czy pamięci masowe, aplikacji, oraz co najważniejsze, informacji, które są potrzebne przez ludzi do ich pracy. Przed erą sieci lokalnych, pojedyncze komputery były izolowane od siebie oraz ograniczone tylko do swoich indywidualnych możliwości. Przez połączenie tych komputerów w sieć, ich przydatność oraz efektywność wzrosły ogromnie. Ale sieć LAN ze swej natury jest siecią lokalną, ograniczoną do niewielkiej powierzchni tak jak budynek czy nawet pojedyncze piętro. Aby zdać sobie sprawę z prawdziwej potęgi sieci, można łączyć pojedyncze sieci razem. Taka wielka sieć może łączyć wszystkich pracowników firmy oraz zasoby elektroniczne, niezależnie od tego gdzie geograficznie one się znajdują.

Dzisiejsze sieci lokalne (LAN) oraz sieci intranetowe są potężnym narzędziem, aczkolwiek łatwym w użyciu dla użytkownika końcowego. Taka sieć zawiera jednak wiele skomplikowanych technologii, które muszą ze sobą współpracować. Żeby sieć naprawdę była w pełni wykorzystana, musi być zaprojektowana aby sprostać wszelkim cechom oraz wymaganiom użytkowników, niezależnie czy indywidualnych, czy też pracownikom firmy. Budowanie sieci jest wybieraniem odpowiednich komponentów oraz łączenia ich razem. Głównym zadaniem tego cyklu artykułów jest zapoznanie użytkowników nie mających doświadczenia w sprawie sieci lokalnych z podstawami mechanizmu działania sieci, różnymi technologiami stosowanymi w sieci, oraz problemami wyboru jednej opcji a nie innej

Parametry sieci : 100 Base-T, udostępniający 300 PII 16GB 128MB RAM, korzystające 200 MMX 64MB RAM i 350 PII 128MB RAM, dwie karty sieciowe LONGSHINE i jedna INTELA. Między komputerami korzystającymi odległość wynosi ok. 7m, między komputerami korzystającymi a komputerem udostępniającym odległość wynosi ok. 25-30m.

Mam w domu małą sieć złożoną z 3 kompów (dwa w biurze i jeden w domu), z interkiem łączę się (w domu) przez ISDN, natomiast w biurze przez zwykły modem. Zawsze mnie wkurzało ściąganie w biurze uaktualnień (zbyt wolno ;( ). Zainstalowałem sobie Win 98 SE, z opcją udostępniania modemu w sieci. Instalacja jest prosta. Aby uaktywnić udostępnienie połączenia z interkiem w sieci należy doinstalować moduł Internet Connecting Sharing w Control Panel \ Add/Remove Programs \ Internet Tools \ Details \ Internet Connecting Sharing. Otwiera się okienko programu instalacyjnego i "prowadzi" użytkownika. Na kompie z modemem instaluje odpowiednie oprogramowanie i tworzy dyskietką z oprogramowanie ustawiającym parametry komputerów korzystających z internetu (ustawia tylko w właściwościach połączenia połączenie przez LAN).

Po reseciku powinno się pojawić w Control Panel \ System Propertiers \ Network adapters \ Internet Connecting Sharing (nie ma tam zbytnio opcji ;) ).

W Control Panel \ Network (jeśli ktoś miał uprzednio zainstalowany dostęp do interka tzw. Dial-Up i Kartę sieci Lokalnej), to powinno się doinstalować takie coś.

Nie zmieściło mi się wszystko więc piszę:

• karta sieciowa zainstalowania np. 10/100 PCI Fast Ethernet Adapter

• Dial-Up Adapter

• Internet Connecting Sharing

• Internet Connecting Sharing(protocol) -> 10/100 PCI Fast Ethernet Adapter

• Internet Connecting Sharing(protocol) ->Dial-Up

• Internet Connecting Sharing(protocol) ->Internet Connecting Sharing

• T TCP/IP (Home) -> 10/100 PCI Fast Ethernet Adapter

• TCP/IP (Shared) -> Dial-Up

• TCP/IP -> Internet Connecting Sharing

• (kolejność dowolna ;) ).

Właściwie wszystkie ustawienia można zostawić jako domyślne, jeśli ktoś chce to może ewentualnie zmienić; TCP/IP (Home) (Propertiers), na dowolny ( (czytaj dozwolony ) Adres IP (192.168.0.0 do 192.168.255.255), oraz może zmienić maskę podsieci (Subnet Mask) np. 255.255.0.0 , 255.255.255.0.

Jeszcze można zerknąć do Control Panel \ Internet Options\ Connections powinna się tam uaktywnic opcja Sharing

Po kliknięciu na niej, ukaże się nam ;), okienko, zaznaczony musi być koniecznie Enable Internet Connecting Sharing. W Connect to the Internet Using \ Dial-Up Adapter W Connect to my Home Network Using \ Karta sieciowa która jest wykorzystywana do połączenia z naszą siecią np. 10/100 PCI Fast Ethernet Adapter

Na kompach użytkujących odpalić dyskietkę utworzoną przez wizarda ewentualnie należy ustawić w do Control Panel \ Internet Options\ Connections\ Never dial connection (w Lan Settings domyślne).

Jeszcze co do ustawienia kompów korzystających z udostępnienia to wizard utworzony przez program instalacyjny ICS powinien ustawić dobre opcje (ICS instalujemy tylko na kompie udostępniającym), jeśli jednak nie zadziała to podaje konfigurację. W control Panel \ Internet Options \ Connections \ zaznaczyć Never Dial Connecting. Wybrać Lan Settings, zaznaczony musi być Automatcally detect Settings.

Zdarza się tak że po wybraniu na kompie korzystającym po wybraniu Strony w Webie zanim zostanie zrealizowane połączenie na kompie udostępniającym, to na kompie korzystający wyskoczy err. 404 , wtedy naciskamy refresh. Ustawienia IP w network (karta sieciowa) pozostawić automatyczne.

---