Czy to możliwe

Gdy kończy się szkolny rok

Gdy zeszyty rzucasz w kąt

Gdy woła cię leśne echo byś przybył tam

Wokoło już kwitną akacje

A w głowie szumią wakacje

A mama mówi śmiejąc się

Że teraz będziesz żył jak smerf!

Czy to możliwe, żyć tak jak smerf?

Pośród drzew, z ptakami budzić się

Rosę z konwalii pić co rano

Czy to możliwe, żyć tak jak smerf?

I co dzień poziomki z krzaka jeść

Głowę mieć śmiechem obwiązaną

A tu miasto dusi się

Upał wprost roztapia je

I woła cię leśne echo że czeka wciąż

I biegniesz radośnie na stację

A w głowie szumią wakacje

A mama mówi śmiejąc się

Że teraz będziesz żył jak smerf!

Więc to możliwe, żyć tak jak smerf

Pośród drzew, z ptakami budzić się

Rosę z konwalii pić co rano

Więc to możliwe, żyć tak jak smerf

I co dzień poziomki z krzaka jeść

Głowę mieć śmiechem obwiązaną

Potem wracasz pełen sił

Wprost silniejszy niż Osiłek

Warto było przeżyć to

Warto tęsknić cały rok

Wiesz że w lasach czystych tak

Jest ukryty ten skarb

Więc to możliwe, żyć tak jak smerf

Pośród drzew, z ptakami budzić się

Rosę z konwalii pić co rano

Więc to możliwe, żyć tak jak smerf

I co dzień poziomki z krzaka jeść

Głowę mieć śmiechem obwiązaną

Więc to możliwe, żyć tak jak smerf

Pośród drzew, z ptakami budzić się

Rosę z konwalii pić co rano

Więc to możliwe, żyć tak jak smerf

I co dzień poziomki z krzaka jeść

Głowę mieć śmiechem obwiązaną

---