1. Wychowanie do wiary

W dniu 22.X.1978 roku Jan Paweł II, uroczystą Mszą zainaugurował swój pontyfikat. Na placu św. Piotra brzmiały słowa homilii: „Nie bójcie się! Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi! Nie lękajcie się! Chrystus wie, co jest w człowieku, tylko On to wie”. Po zakończeniu ceremonii Papież doszedł do otaczającej balustrady, pozdrawiając chorych, dzieci, obecnych na koniec delegacje rządowe. Kiedy cały orszak papieski zniknął w bazylice, obecni na placu długo jeszcze go oklaskiwali.

Po kilkunastu minutach ukazał się w oknie swojej prywatnej biblioteki. Papież nie chciał opuścić modlitwy Anioł Pański. Po jej odmówieniu zapragnął jeszcze skierować kilka słów do licznie zebranej na placu młodzieży, która wiwatowała na jego cześć. „Jesteście przyszłością świata - powiedział papież - jesteście nadzieją Kościoła. Wy jesteście moją nadzieją”.

Było to pierwsze oficjalne spotkanie Jana Pawła II z młodzieżą. Wyrażenie „jesteście moją nadzieją” będzie towarzyszyło Papieżowi Wojtyle zawsze i przyjmie w tym pontyfikacie znamiona pewności.

Kilkanaście dni później, 8 listopada, w czasie audiencji w bazylice watykańskiej skierował do zebranych tam 11 tysięcy młodzieży następujące słowa: „Papież kocha wszystkich, ale w szczególny sposób kocha młodych, gdyż oni mają uprzywilejowane miejsce w sercu Chrystusa, który pragnął przebywać wśród dzieci i rozmawiać z młodymi; do młodych też szczególnie kierował swoje wezwanie, a Jan najmłodszy spośród apostołów był Jego uczniem umiłowanym. Patrzę na was uważnie - myślę z drżeniem i z ufnością o tym, co was czeka w życiu, czym będziecie w świecie jutra; pragnę zostawić wam jako wiatyk na całe życie trzy myśli: szukajcie Jezusa, kochajcie Jezusa, dawajcie świadectwo Jezusowi”.

Na spotkaniu z młodzieżą w Monzy 21 maja 1983 roku powiedział: „Nie lękajcie się Chrystusa! Powtarzam to dziś wam i wszystkim ludziom młodym! Chrystus nie alienuje waszej osobowości; nie poniża, nie degraduje ani nie przytłacza waszego rozumu, nie gnębi waszej wolności! Jest Synem Bożym, który przyjął ciało, umarł i zmartwychwstał dla nas i dla naszego zbawienia, to znaczy dla naszego autentycznego i całkowitego wyzwolenia.”

Młodzież otwarta na Chrystusa jest w stanie budować nowe społeczeństwo, w którym życie jest szanowane, chronione, otaczane opieką od początku do naturalnej śmierci. Społeczeństwo, w którym nikt nie umiera z głodu, w którym pieniądze publiczne nie idą na wyścig zbrojeń, ale są przeznaczone na postęp społeczny, zdrowie, oświatę, na polepszanie bytu biednego obywatela. Człowiek wierzący nie boi się również społeczeństwa otwartego, w którym szanuje się pluralizm idei i światopoglądów. Buduje nowe społeczeństwo uporządkowane i przestrzegające prawa. Przeciwstawia się odważnie utopijnemu terroryzmowi, przemocy psychicznej i fizycznej, która jest tylko źródłem śmierci, łez i cierpienia. Nie zgadza się na szukanie iluzji szczęścia w narkotykach i alkoholu, bo to zabija młodość i jej ideały. Jednostka otwarta na Boga buduje społeczność, w której rozkwita i urzeczywistnia się sprawiedliwość, prawda, miłość, solidarność, a służba bliźniemu jest zaszczytem.

Jednym z tematów często poruszanych przez Jana Pawła II w spotkaniach ze światem młodych była owocność życia. Papież przypominał młodym, że każda jednostka otrzymała talent, którym należy zarządzać dobrze, użytkować go w taki sposób, aby przyniósł obfite owoce. Jest to chrześcijańska wizja osoby, która pochodzi od Boga Stwórcy i ukazuje osobę w tym, czym jest i czym być powinna.

Każdy człowiek według Jana Pawła II, powinien przynosić owoce w czasie, to jest w ciągu całego życia ziemskiego. To działanie w czasie, nie powinno doprowadzić go do zapominania, ani zaniedbywania jego drugiego nie mniej ważnego wymiaru, a mianowicie otwartości na wieczność.

Osoba winna wypełniać czas w sposób twórczy. Wymiar ponadziemski nie zwalnia go bowiem od obowiązku odpowiedzialnego i oryginalnego działania na rzecz budowania społeczeństwa zgodnie z konkretnymi wymogami czasu, w którym osoba żyje. Papież nazywa tę rzeczywistość chrześcijańskim sensem „historyczności” człowieka. Z drugiej strony ten obowiązek i działalność pogrąża młodego człowieka we współczesności, która zawiera w sobie wizję odmienną od chrześcijańskiej. Stąd Jan Paweł II podkreśla znaczenie czynnika transcendentnego i rzeczywistości nadprzyrodzonej. Ta transcendencja jest obecna, wpisana jest, bowiem jako element konstytutywny ludzkiej osoby. Wizja przeciwstawna sprowadza egzystencję człowieka do wymiaru materialistycznego, który jawi się bardzo często jako zbiorowy egoizm. Wizję taką należy przezwyciężać.

Powtarzam wam, związanie z Chrystusem jest źródłem radości, jakiej świat nie umie dać i jakiej - jak On raz powiedział swoim uczniom - nikt nie będzie mógł wam odebrać także w świecie”.

W czasie podróży Jana Pawła II często dochodziło do spotkań z młodzieżą. Często były to spotkania nieoficjalne, które przeradzały się w przyjacielski dialog papieża z młodzieżą. Jan Paweł II często stawiał pytanie, jak młodzież buduje swoją przyszłość i przyszłość następnych pokoleń. Co ona może przekazać innym? Czy tylko dobra materialne, technologię, postęp, bogatą kulturę? Papież pytał także o dobra duchowe. Do stawiania takich pytań i szukania na nie odpowiedzi zachęcał młodego człowieka. Na wyżej wspomnianym spotkaniu z młodzieżą turyńską, poruszył zagadnienie wartości, miłości i wolności. „W naszej epoce jesteśmy świadkami strasznego nadużywania tych słów: miłość i wolność. Trzeba odnaleźć prawdziwy sens tych dwóch słów: miłość i wolność. Mówię wam: powinniście wrócić do Ewangelii. Powinniście wrócić do szkoły Chrystusa. Wtedy przekażecie te dobra początku duchowego: zmysł sprawiedliwości we wszystkich stosunkach ludzkich, popieranie i zabezpieczenie pokoju. I ponownie mówię wam, że są to słowa nadużywane, wielokrotnie nadużywane. Należy ciągle wracać do szkoły Chrystusa, aby odnajdywać prawdziwe, pełne, głębokie znaczenie tych słów. Potrzebą podstawową tych wartości jest tylko posiadanie wiary pewnej i szczerej, wiary, która ogarnia Boga i człowieka, człowieka w Bogu. Gdzie jest Bóg, gdzie jest Jezus Chrystus, Jego Syn, tam jest fundament naprawdę trwały: jest głęboki, jest bardzo głęboki. Nie ma wymiaru bardziej odpowiedniego, bardziej głębokiego do tego słowa `człowiek', do tego słowa `miłość', do tego słowa `wolność', do tych słów `pokój' i `sprawiedliwość'; nie ma innego jak Chrystus. Ciągłe, więc wracanie do tej szkoły jest poszukiwaniem tych cennych dóbr, które wy młodzi, winniście przekazać przyszłym pokoleniom, światu jutra. Z Nim będzie to łatwiejsze i nie będzie mogło się nie udać”.

Sprawy i problemy młodzieży zawsze znajdowały się w centrum uwagi pontyfikatu,. Jego słowa skierowane do młodzieży, w dniu 22 października 1978 roku: „Jesteście przyszłością świata, jesteście nadzieją Kościoła, wy jesteście moją nadzieją”, stale towarzyszyły jego pracy, pielgrzymkom i posługiwaniu jako Piotrowi naszych czasów. Po tych słowach, przyszły inne, bezpośrednie, oficjalne i nieoficjalne, pełne ciepła, zachęty, a czasami twarde i wymagające. Młodzież przyjmowała je wszystkie. Bowiem zdawała sobie sprawę, że za tymi słowami stoi autentyczność, szczerość, głęboka wiara, miłość i troska o ich dobro. Zawsze też młodzież otaczała osobę Jana Pawła II. Tak było aż do ostatnich dni jego życia.

Papież i młodzież

"Jeśli będziecie tym czym macie być - zapalicie cały świat". Te słowa wypowiedziane przez Ojca Świętego do ludzi młodych są niezwykle ważne dla wszystkich, którym Ojciec Święty był w jakiś sposób bliski. W tych jakże skromnych, ale zarazem wymownych słowach nasz Wielki Rodak ukazał nam - ludziom młodym sens naszego istnienia. Papież Jan Paweł II zawsze wzywał młodzież do miłości Boga i bliżniego, mówił o powołaniu każdego z nas, o odpowiedzialności jaka spoczywa na naszych barkach, i wreszcie o tym że powinniśmy zawierzyć Bogu, a On sam nas poprowadzi. Mówił do nas: "Nie lękajcie się. Bóg jest miłością. "Pokazywał nam Boga jako tego, który nas kocha, który jest dla nas Dobrym Ojcem. Jan Paweł II starał się przybliżyć młodzież do Boga, wiedział że to od ludzi młodych zależy przyszłość calego świata. Przyglądając się pontyfikatowi Jana Pawła II nie możemy pominąć Jego spotkań z młodzieżą. W trakcie każdej z pielgrzymek takie spotkanie miało miejsce, papież nigdy nie zapominał o tych którzy najbardziej potrzebowali jego słów, a więc o młodzieży szukającej, potrzebującej mocnej dłoni, która ich poprowadzi przez życie.

Pierwsze ogólnoświtowe spotkanie Papieża z młodzieżą miało miejsce w Rzymie 1985r.- byłoto rok ogłoszony Międzynarodowym Rokiem Młodzieży. To właśnie tam Jan Pawł II skierował do ludzi młodych te słowa: "W Was jest nadzieja, ponieważ Wy należycie do przyszłości, a zarazem przyszłość do Was należy" Kolejne spotkania Papieża z młodzieżą odbywały się w:

Beunos Aires 1987

Tutaj Papież zwracał się do ludzi młodych słowami: "Pamiętając o tym, że człowiek nie może żyć i nie może być zrozumiany bez miłości, wzywam was wszystkich byście wzrastali w człoweiczeństwie, byście przyznawali absolutne pierszeństwo wartościom duchowym, byście przeobrażali się w "nowych ludzi", coraz pełniej uznając i przyjmując w waszym życiu obecność Boga, który jest Miłością (...)"

Santiago de Compostella 1989

W miejscu, do któego od wieków zmierzają pielgrzymki z całego świata Papież powiedział do młodzieży: "Wędrujcie więc - mówię do was wszystkich, młodzi pielgrzymi(...). Podczas tej pielgrzymki starajcie się odnależć ducha dawnych pielgrzymów, śmiałych świadków wiary chrześcijańskiej. Uczcie się na tej drodze odkrywać Jezusa, który jest naszą Drogą, Prawdą i Życiem."

Częstochowa 1991

Kolejne spotkanie Jana Pawła II z młodzieżą odbyło się w miejscu jakże niezwykle ważnym dla nas - Polaków. Tutaj Papież powiedział: "Gdzie można lepiej zrozumieć , co znczy być dziećmi Bożymi, jeśli nie u stóp Matki Boga? Maryja jest najlepszą Mistrzynią (...)."

Denver 1993

Tu Papież powiedział: "Nie sposób zbudować prawdziwej i trwałej jedności przemocą i przymusem. Cel ten można osiągnąć tylko wtedy, gdy buduje się na fundamencie wpólnego dziedzictwa, opierając się na powszechnie przyjętych wartościach(...)."

Manila 1995

Po tym spotkaniu w każdym młodym człowieku rozbrzmiewały słowa: "U boku człowieka naszego stulecie, u boku was wszystkich, drodzy młodzi przyjaciele, złaknieni i spragnieni prawdy, staje Kościól by towarzyszyć wam w drodze."

Paryż 1997

Kolejne spotkanie i kolejne orędzie Ojca Świętego do młodzieży: "Czy lepiej zgodzić się na życie pozbawione ideałów, na świat zbudowany wyłącznie na obraz i podobieństwo człowieka, czy ofiarnie szukać prawdy, dobra, sprawiedliwości, pracować dla świata, który będzie odbiciem piękna Bożego, nawet za cenę ciężkich prób, którym trzeba stawić czoło?"

Rzym 2000

Na placu Tor Vergata Jan Paweł II powiedział: "Młodzi wszystkich kontynetów, nie lękajcie się byc świętymi nowego tysiąclecia! Bądżcie miłośnikami kontenplacji i modlitwy."

Toronto 2002

Na ostatnim swym spotkaniu z młodzieżą całegoświta Papież powiedział: "Tak jak sól nadaje smak pożywieniu i jak świtło ośieca ciemność, tak świętość nadaje pełny sens życiu, czyniąc je odblaskiem chwały Bożej."

JANA PAWŁA II WOBEC KOŚCIOŁA PRZYSZŁOŚCI

1. Geneza i historia Światowych Dni Młodzieży

Genezy Światowych Dni Młodzieży należy upatrywać przede wszystkim, w osobistym, głębokim i długoletnim doświadczeniu duszpasterstwa młodzieży, jakie posiadał Jan Paweł II. Dawało ono o sobie znać już od początku jego pontyfikatu. To papieskie doświadczenie, a zarazem szczególny, osobisty charyzmat kontaktu z młodymi, jaki go cechował, spotkał się niejako z oddolną inicjatywą rzymskich środowisk młodzieżowych początku lat osiemdziesiątych. I tak zrodziła się idea Światowych Dni Młodzieży, której współautorami byli sami ludzie młodzi.

W dniu 7 kwietnia 1985 roku, w niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego w czasie przemówienia,” Jan Paweł II ogłosił decyzję ustanawiającą w Kościele Światowe Dni Młodzieży. Jednocześnie wyznaczył Rzym na miejsce I-szego Światowego Dnia Młodzieży, zapraszając młodych całego świata do Wiecznego Miasta na Niedzielę Palmową, 23 marca 1986 roku. Na tę decyzję Papieża niewątpliwie miały wpływ dwa bardzo liczne, o zasięgu ogólnokościelnym, spotkania młodych w Rzymie; w roku 1984 z okazji Jubileuszu 1950-lecia Odkupienia oraz w roku 1985 z okazji Międzynarodowego Roku Młodzieży, proklamowanego przez ONZ, do której to inicjatywy przyłączył się Kościół, a Jan Paweł II wydał pierwszy w historii Kościoła „List do młodych całego świata”. Te dwa spotkania, obfitujące w duchowe owoce i entuzjazm młodych, zainspirowały Papieża i młodych do organizowania odtąd co roku Światowego Dnia Młodzieży.

Na mocy decyzji Jana Pawła II Światowy Dzień Młodzieży winien się odbywać co roku w Niedzielę Palmową. Miał być on obchodzony na przemian, w jednym roku w Kościołach partykularnych wokół biskupa miejsca, w tym w Rzymie pod przewodnictwem Papieża. Natomiast w roku następnym oprócz obchodów Niedzieli Palmowej w poszczególnych diecezjach, miało się odbywać ogólnoświatowe spotkanie młodych z Janem Pawłem II, w wyznaczonym Kościele lokalnym, zazwyczaj w miesiącach wakacyjnych, ze względu na uczącą się młodzież. Papież ogłaszał datę i miejsce kolejnych światowych dni, zwykle na zakończenie obchodów Niedzieli Palmowej na Placu św. Piotra. Od roku 1997 nastąpiła zmiana cyklu obchodów. Kolejne spotkanie ze względu na Wielki Jubileusz odbyło się w roku 2000 w Rzymie, następnie powrócono do cyklu dwuletniego w roku 2002 w Toronto, by już jak dotąd, chyba na stałe, pozostać w cyklu trzechletnim: Kolonia 2005, Sydney 2008.

Poniżej zamieszczona tabela ilustruje historię Światowych Dni Młodzieży, podając kolejną jego edycję, jego hasło, streszczające jego główną ideę, miejsce i datę jego obchodów oraz przybliżoną liczbę uczestników na głównej Eucharystii.

1986

I Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Abyście umieli zdać sprawę z nadziei, która jest w was” (1P 3, 15)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (23 marca 1986)

1987

II Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam” (1J 4, 16)

Obchody międzynarodowe: Buenos Aires, Argentyna (11-12 kwietnia 1987)

(900.000 uczestników)

1988

III Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Zróbcie wszystko cokolwiek wam powie“ (J 2, 5)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (27 marca 1988)

1989

IV Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Jam jest Drogą i Prawdą, i Życiem” (J 14, 6)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (19 marca 1989)

Obchody międzynarodowe: Santiago de Compostela, Hiszpania (15-20 sierpnia 1989)

(400.000 uczestników)

1990

V Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami” (J 15, 5)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (8 kwietnia 1990)

1991

VI Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Otrzymaliście Ducha przybrania za synów” (Rz 8, 15)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (24 marca 1991)

Obchody międzynarodowe: Częstochowa, Polska (10-15 sierpnia 1991) -

(1.600.000 uczestników)

1992

VII Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Idźcie na cały świat I głoście Ewangelię” (Mk 16, 15)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (12 kwietnia 1992)

1993

VIII Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Ja przyszedłem po to, aby (owce) miały życie i miały je w obfitości” (J 10, 10)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (4 kwietnia 1993)

Obchody międzynarodowe: Denver, USA (10-15 sierpnia 1993)

(700.000 uczestników)

1994-95

IX/X Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Jak Ojciec mnie posłał, tak i Ja was posyłam” (J 20, 21)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (27 marca 1994)

Obchody międzynarodowe: Manila, Filipiny (10-15 stycznia 1995) -

(4.000.000 uczestników)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (9 kwietnia 1995)

1996

XI Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego” (J 6, 68)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (31 marca 1996)

1997

XII Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Nauczycielu, gdzie mieszkasz? Chodźcie, a zobaczycie” (J 1, 38-39)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (23 marca 1997)

Obchody międzynarodowe: Paryż, Francja (19-24 sierpnia 1997) -

(1. 200.000 uczestników)

1998

XIII Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Duch Święty, On was wszystkiego nauczy” (J 14, 26)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (5 kwietnia 1998)

1999

XIV Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Ojciec was miłuje” (J 16, 27)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (28 marca 1999)

2000

XV Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „A słowo stało się Ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1, 14)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (6 kwietnia 2000)

Obchody międzynarodowe: Rzym, Włochy (15-20 sierpnia 2000)

(2. 200.000 uczestników)

2001

XVI Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Łk 9, 23)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (8 kwietnia 2001)

2002

XVII Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Wy jesteście solą dla ziemi... Wy jesteście światłem świata” (Mt 5, 13-14)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (24 marca 2002)

Obchody międzynarodowe: Toronto, Kanada (23-28 lipca 2002)

(800.000 uczestników)

2003

XVIII Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Oto Matka twoja” (J 19, 27)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (13 kwietnia 2003)

2004

XIX Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Chcemy ujrzeć Jezusa” (J 12, 21)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (4 kwietnia 2004)

2005

XX Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Przybyliśmy oddać Mu pokłon” (Mt 2, 2)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (20 marca 2005)

Obchody międzynarodowe: Kolonia, Niemcy (16-21 sierpnia 2005)

(1. 00.000 uczestników) .

Pierwszy ŚDM pod przewodnictwem Benedykta XVI

2006

XXI Światowy Dzień Młodzieży

Temat: "Twoje słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce" (Ps 119, 105)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (9 kwietnia 2006)

2007

XXII Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie” (J, 13,34)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (1 kwietnia 2007)

2008

XXIII Światowy Dzień Młodzieży

Temat: „Duch Święty zstąpi na was,

otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami (Dz 1:8)

Obchody diecezjalne: Niedziela Palmowa (16 marca 2008)

Obchody międzynarodowe: Sydney, Australia (15-20 lipc

2. Cel i przebieg Światowych Dni Młodzieży

Zamysł, jaki przyświecał Janowi Pawłowi II, gdy inicjował on ideę Światowych Dni Młodzieży był na wskroś ewangelizacyjny. Ich główną ideą była ewangelizacyjna mobilizacja całego Kościoła, ukazującego swoje młode oblicze i dającego radosne świadectwo wiary na oczach niejako całego świata Miały być one swoistego rodzaju „wyprawami misyjnymi”, swoistą „pielgrzymką” młodych po świecie, z poszczególnymi „przystankami ewangelizacyjnymi” na różnych kontynentach. Miały być one: środkiem, narzędziem, okazją, szansą, intensywnym czasem ewangelizacji. Był i jest to czas ewangelizacji młodych i ewangelizacji podejmowanej przez młodych.

W tym szczególnym pielgrzymowaniu poprzez świat pod przewodnictwem Papieża, towarzyszył młodym znak krzyża, który Jan Paweł II przekazał im, a oni z kolei przekazywali go swoim rówieśnikom, goszczącym w swoich krajach uczestników kolejnych Dni Młodzieży. Było to więc naprawdę głoszenie światu Chrystusa Ukrzyżowanego.

Już sama obecność młodych stanowiła wymowne świadectwo dla zsekularyzowanego świata.

Program duchowego pielgrzymowania wyznaczało zarówno hasło na dany rok, zaczerpnięte z Pisma świętego, jak i orędzie papieskie, które niosło zarazem ważkie dla młodzieży treści do medytacji, mając za zadanie „umocnić wiarę młodzieży i stać się nowym impulsem do apostolstwa”.

Oprócz oficjalnego programu obchodów Światowych Dni Młodzieży ogłaszanego oficjalnie przez Papieską Radę Świeckich, odbywały się zwykle „imprezy towarzyszące” o charakterze kulturalnym, ubogacające uczestników, czy zaznajamiające ich z kulturą chrześcijańską jako taką, czy też miejscową tradycją.

Organizacją poszczególnych ŚDM był obciążony miejscowy Kościół, w ścisłej współpracy z Papieską Radą Świeckich. Problemy, jakie stawały przed organizatorami, zwykle przerastały wcześniejsze założenia i wyobrażenia, zwłaszcza, gdy liczna uczestników przewyższała zaplanowaną, a także ze względów materialnych, gdy koszty organizacyjne przewyższały zaplanowane wydatki.

1. Jan Paweł II - "papież młodych".

Wśród wielu określeń, jakimi chciałoby się obdarzyć Ojca św. Jana Pawła II, niewątpliwie na czoło trzeba by było wysunąć określenie: "papież młodych". Jak rzadko, który papież, a można pokusić się nawet o stwierdzenie, jak żaden z dotychczasowych papieży, Jan Paweł II uczynił młodych głównym przedmiotem swojej ewangelizacyjnej, papieskiej posługi . Od początku swojego pontyfikatu nie tylko, jak zwykli to często czynić dorośli, przemawia on, do młodych, poucza ich, przestrzega. Jan Paweł II czyni coś więcej, prowadzi dialog z młodymi, słucha ich i odpowiada na ich pytania, wychodzi im na spotkanie, a nawet rzeklibyśmy "umawia się" z młodymi w różnych zakątkach świata i środowiskach. Te spotkania z młodymi ojca, brata, nauczyciela, wychowawcy, kapłana, ale także przyjaciela, oparte są zawsze na prawdzie i miłości. Cechuje je poszanowanie godności i podmiotowości młodych, ich pytań, poszukiwań i przekonań. W dialogu z młodymi papież objawia miłość, jaką do nich żywi. Tak odbierają to młodzi, odpłacając papieżowi wielkim zaufaniem, podziwem i miłością. Jan Paweł II urósł w oczach młodych wielu narodów, kultur, różnych religii, czy nawet niewierzących, do wielkiego i niekwestionowanego autorytetu.

2. Jan Paweł II wiąże nadzieję z młodymi.

. W Liście do Młodych z roku 1985, w tym pierwszym w historii odezwaniu się Kościoła ustami papieża wprost do młodych, Ojciec św. pisze: "W Was jest nadzieja, ponieważ Wy należycie do przyszłości, a zarazem przyszłość do Was należy. Nadzieja zaś jest zawsze związana z przyszłością, jest oczekiwaniem "dóbr przyszłych". Jako cnota "chrześcijańska" jest ona związana z oczekiwaniem tych dóbr wiecznych, które Bóg przyobiecał człowiekowi w Jezusie Chrystusie. Równocześnie zaś ta nadzieja jako cnota chrześcijańska i ludzka zarazem, jest oczekiwaniem dóbr, które człowiek wypracuje, korzystając z talentów danych mu przez Opatrzność ".

3. Drogowskazy Jana Pawła II dla pokolenia nadziei

Aby młodzi mogli stać się w rzeczywistości, a nie tylko czysto deklaratywnie, pokoleniem nadziei, Jan Paweł II stawia przed nimi konkretne wymogi. Są to wymogi, które otwierają przed młodzieżą przyszłość i chronią ją przed fałszywymi krokami, które zamknęłyby przed nią perspektywę życia. Równocześnie wymogi te zapewniają przyszłość społeczeństwu ludzkiemu.

a. Odkryć bogactwo jakim jest młodość.

Ojciec św. w dialogu z młodymi akcentuje nieustannie pierwszorzędną i nie dającą się niczym przesłonić godność osobową człowieka i podstawowe wartości osobowe, wskazuje na sens i wartość ludzkiej egzystencji, a wszystko to w odniesieniu do wartości najwyższych, do Boga, bez którego człowiek nie jest w stanie się pojąć i zrealizować .

W tej perspektywie Ojciec św. zachęca młodych, aby dokonali w sobie odkrycia wewnętrznego bogactwa, jakim jest sama młodość. "Okres młodości jest bowiem czasem szczególnie intensywnego odkrywania ludzkiego "ja" - i związanych z nim właściwości oraz uzdolnień. Stopniowo i sukcesywnie odsłania się przed wewnętrznym widzeniem rozwijającej się osobowości młodzieńczej lub dziewczęcej owa specyficzna poniekąd jedyna i niepowtarzalna - potencjalność konkretnego człowieczeństwa, w którą wpisany jest jakby cały projekt przyszłego życia. Życie rysuje się jako realizacja owego projektu: jako 'samourzeczywistnienie' .

e. Młodzi budowniczy cywilizacji miłości.

Uformowani młodzi i stający się podmiotem nowej ewangelizacji stają się zarazem budowniczymi nowego świata opartego na prawdzie, wolności, sprawiedliwości i braterskiej miłości. Mają oni zadanie budowania cywilizacji miłości, a przez to stanowią oni dla ludzkości szczególny znak nadziei.

4. Czy młodzi nie zawiodą?

KSMM i KSMŻ po II wojnie światowej Nie mógł formalnie istnieć, gdyż zabronione było wówczas niezależne zrzeszanie się. Jednakże w skutek niedopatrzenia władz komunistycznych KSMM odrodziło się w diecezjach poznańskiej i krakowskiej.

1948 r. - ks. Karol Wojtyła zostaje wikariuszem na parafii w Niegowici i Asystentem oddziału KSMM w tej miejscowości

zima 1948-49 - kurs dla kierownictwa i zastępowych prowadzony przez ks. Karola Wojtyłę

1949 r. - ks. Karol Wojtyła zostaje przeniesiony do Krakowa do parafii św. Floriana, gdzie pełnić będzie funkcję asystenta Oddziału KSMM Kraków-Śródmieście

1951 r. - utrata „Domu Orłów” w Poroninie

7.02.1953 - surowe represje i rozwiązanie KSMM i ŻRD. Jeszcze w 1954 r. odbywały się nieformalne spotkania KSM z Krakowa, później Stowarzyszenie zostało ostatecznie zlikwidowane

Chrystus wzywa Was do wielkich rzeczy, właśnie jako KSM”

Jan Paweł II

Do KSM-owiczów podczas ich pielgrzymki do Rzymu w 1995 roku Papież powiedział: „Nie wstydźcie się waszych ideałów - wręcz przeciwnie głoście je i brońcie ich! Liczy na Was Chrystus, liczy na Was Pani Jasnogórska, liczy na Was Kościół. Liczy na Was i potrzebuje Polska! Właśnie jako KSM."

Mimo tego, spotkania KSM-owiczów odbywały się nadal, ale nieoficjalnie. Prowadził je ks. kard. Karol Wojtyła - kształcił instruktorów, pisał materiały formacyjne i prowadził różnorodne szkolenia np. kurs ABC Tomizmu.

10

---