Za cesarza Waleriana aresztowano Papieża Sykstusa II za to, że nie chciał złożyć ofiary cesarzowi. Kiedy go prowadzono do aresztu, przystąpił do niego archidiakon Wawrzyniec. Był to bardzo zdolny, młody człowiek. Miał władzę nad 7 diakonami. Rozdawał biednym dary i jałmużny. Widząc co się dzieje, Wawrzyniec chciał z Papieżem iść tam, gdzie go poprowadzą.
"Nie, odpowiedział Sykstus II. Zostań tu, jak długo Bogu się będzie podobać. Ciężkie doświadczenia czekają na ciebie, ale Bóg cię nie opuści. W twoje ręce składam skarby Kościoła!" - Te ostatnie słowa "skarby Kościoła usłyszały jakieś pachołki pogańskie i zaraz doniosły cesarzowi. Ten zawołał archidiakona Wawrzyńca i zażądał, by mu oddał wszystkie skarby Kościoła. - Dobrze, odpowiedział Wawrzyniec, ale za trzy dni. - Cesarz się zgodził. W ciągu trzech dni Wawrzyniec zdołał zgromadzić l500 biednych, chorych, niewidomych i wskazując na tę armię podopiecznych Kościoła, rzekł do cesarza: "Spełniam moją obietnicę i przedstawiam skarby naszego Kościoła: Jaśniej niż złoto i diamenty lśni w ich sercach światło wiary"! - Można sobie wyobrazić minę cesarza; Zawiedziony w swych nadziejach i wściekły, skazał Wawrzyńca na więzienie, biczowanie i na śmierć przez spalenie. Tu pokazała się wielkość naszego męczennika. Gdy przypiekano go na rozpalonej kracie, mówił: "Ta jedna strona już jest upieczona, możecie mnie obrócić". Obrócono go. Za chwilę była propozycja: "Teraz już jestem cały upieczony, możecie spożywać". Czy spożywali? Chyba nie! Jaki wstyd! Siły prześladowców się wyczerpały, a pozostało niewyczerpane męstwo męczennika. Stoczył walkę i zwyciężył. Zapewnił sobie wieczny pokój. Pan Jezus miał rację gdy mówił: "Pokój mój daję wam"! Św. Wawrzyńca czcimy 10.VIII.
Ks. F Ziebura Homilie - Rozważania liturgiczne na niedziele i święta A.B.C