ROLA LENINA W ROSYJSKIM RUCHU ROBOTNICZYM
Włodzimierz Iljicz Uljanow urodził się 22 kwietnia 1870 roku na Syberii w miejscowości Symbirsk nad Wołgą.
Pochodził ze średniozamożnej, inteligenckiej rodziny.
Ukończył Symbirskie Gimnazjum Klasyczne zdobywając wykształcenie średnie.
W 1887 rozpoczął studia na uniwersytecie w Kazaniu.
W tym samym roku (8. 05. 1887) za działalność rewolucyjną został stracony jego brat- Aleksander.
Lenin wkrótce został usunięty z uczelni. Policja zwróciła na niego uwagę z powodu udziału w rozruchach przeciwko zarządzeniom władz studenckich. Jako, że w oczach władz był bratem skazanego na śmierć terrorysty usunięto go z uczelni.
Spędził wówczas 3 lata na wygnaniu.
Lenin był wówczas rozgoryczony z powodu nieustępliwości władz i tak wysokiej kary za niewielki wykroczenie przeciwko władzom uniwersyteckim, rujnującej na zawsze jego karierę życiową. Żywił urazę nie tylko do władz carskich, lecz do "burżuazji" za potępienie jego rodziny z powodu udziału w przestępstwie politycznym skazanego na śmierć brata.
Po powrocie do Kazania związał się z rosyjskim ruchem rewolucyjnym wstępując do jednego z kółek robotniczych. Swoją działalność rewolucyjną kontynuował potem w Samarze, a od 1893 roku w Petersburgu. Jego działalność polityczna polegała wówczas między innymi na walce z narodnikami i tzw. legalnymi marksistami.
Jesienią 1895 scalił poszczególne kółka marksistowskie w jednolitą organizację polityczną- ZWIĄZEK WALKI O WYZWOLENIE KLASY ROBOTNICZEJ. W grudniu tegoż roku został aresztowany, a następnie, w 1897 roku, zesłany na Syberię do osiedla SZUSZENSKOJE nad górnym Jenisejem.
Po powrocie z wygnania (w 1900r.) wyjechał do Szwajcarii, a następnie do Niemiec. Wraz z Plechanowem zaczął wydawać podziemną gazetę "ISKRA", na łamach której prowadzono walkę z ekonomizmem i przygotowywano grunt dla utworzenia partii.
Przebywając w Londynie, w 1902 roku opublikował książkę zatytułowaną CO ROBIĆ?, wykładającą podstawowe zasady doktryny, która stała się teoretycznym fundamentem bolszewizmu. Lenin przedstawił w niej zasadnicze poglądy na rolę partii oraz tłumaczył rolę rewolucyjnej inteligencji.
Wiosną 1903 roku przeniósł się do Genewy, skąd zaczął kierować pracami nad rewolucyjnym programem partii marksistowskiej, przyjętym następnie na II Zjeździe SOCJALDEMOKRATYCZNEJ PARTII ROBOTNICZEJ ROSJI obradującym w dniach od 17 lipca do 10 sierpnia, najpierw w Brukseli, a potem w Londynie.
Przyjęto wówczas program marskistowski, rewolucyjny, formułujący zdecydowanie tezę o rewolucji socjalistycznej i o dyktaturze proletariatu. Uwzględniono także tzw. program- minimum, który zakładał:
obalenie samowładztwa
przekształcenie Rosji w republikę demokratyczną
równouprawnienie wszystkich narodowości
wprowadzenie 8- godzinnego dnia pracy.
W czasie tego zjazdu doszło do rozłamu partii na radykalnych bolszewików i bardziej umiarkowanych mienszewików, czego jedną z przyczyn była bezkompromisowa postawa Lenina domagającego się aby w statucie znalazł się zapis mówiący o tym, że członkiem partii może być tylko ten, kto uznaje bez zastrzeżeń jej program, popiera ją materialnie i bierze osobisty udział w pracach jednej z organizacji partyjnych.
W listopadzie 1905 wrócił na krótko do Petersburga. W trwającą wówczas rewolucję zaangażował się głównie teoretycznie, pisząc komentarze prasowe i analizy.
Po upadku rewolucji w grudniu 1907 roku znalazł się ponownie na emigracji i w styczniu 1908 osiedlił się w Genewie. Napisał wówczas artykuł "Marksizm a rewolucjonizm", w którym wskazał na źródła i podstawowe założenia krytyków marksizmu.
Pod koniec 1908 roku przeniósł się do Paryża.
W 1911 zorganizował pod Paryżem szkołę polityczną rosyjskich działaczy partyjnych, w której wykładał ekonomię polityczną i zagadnienia teorii i praktyki socjalizmu.
Następnie, w 1912 roku, przeniósł się z Paryża do Krakowa, jako korespondent bolszewickiej gazety "Prawda", wydawanej w Petersburgu.
W sierpniu 1914, po aresztowaniu i zwolnieniu go z więzienia w Nowym Targu, wyjechał do Szwajcarii i zatrzymał się w Bernie.
W okresie I wojny światowej hasła bolszewików zaczęły cieszyć się coraz większym poparciem wśród robotników, chłopów i żołnierzy.
Zmuszony do pozostania w Szwajcarii Lenin próbował bezskutecznie stworzyć międzynarodową organizację socjaldemokratów- przeciwników wojny, opozycyjną wobec popierających udział swoich krajów w wojnie partii.
Po obaleniu caratu w lutym 1917 roku, dzięki pomocy wywiadu niemieckiego wrócił do Rosji. 16 kwietnia przybył do Petersburga i następnego dnia ogłosił swoje TEZY KWIETNIOWE, głoszące hasło przejścia od rewolucji burżuazyjno- demokratycznej do rewolucji socjalistycznej.
W lipcu 1917 roku bolszewicy zorganizowali zamach stanu, lecz Rząd Tymczasowy stłumił bunt i przekazał opinii publicznej informacje dotyczące kontaktów Lenina z Niemcami. Wydano rozkazy aresztowania Lenina i innych czołowych działaczy bolszewickich. Leninowi udało się wówczas zbiec do Finlandii.
Do Rosji powrócił dopiero na początku października. w nocy z 24 na 25 października (6 na 7 listopada) na tajnym posiedzeniu przywódcy bolszewików przyjęli uchwałę o przejęciu władzy.
Zamachu dokonano 7 listopada. Lenin nie brał w nim jednak bezpośredniego udziału. Działał z ukrycia jako teoretyk i inspirator, oddają kierownictwo nad powstaniem Lwu Trockiemu. Jednak wkrótce po obaleniu Rządu Tymczasowego stanął na czele nowego, powołanego przez bolszewików rządu- RADY KOMISARZY LUDOWYCH.
W okresie od października 1917 do lipca 1918 zajął się organizacją państwa(powołał wówczas tajną policję, tzw. Czeka) i z zewnętrzną interwencją. Doprowadził do podpisania 3 marca 1918 roku pokoju w Brześciu Litewskim kończącego udział Rosji w I wojnie światowej. Doszło wówczas do nasilenia trwającej w kraju wojny domowej.
W tym czasie Lenin sprzyjał polityce komunizmu wojennego, polegającego na upaństwowieniu przemysłu i zniesieniu gospodarki rynkowej. Podjął także próbę przeprowadzenia podobnej rewolucji w państwach Europy Zachodniej. Nie udało mu się jednak zrealizować owych projektów, a fala rewolucyjna upadła.
Pod jego kierunkiem partie marksistowskie zaangażowane w ruch rewolucyjny utworzyły w 1919 roku III Międzynarodówkę Komunistyczną.
Krach komunizmu wojennego zmusił Lenina do przejścia do Nowej Polityki Ekonomicznej (NEP).
W grudniu 1922 zainicjował utworzenie ZSRR, obejmując urząd przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych ZSRR).
W maju 1922 nastąpił pierwszy z serii wylewów, w wyniku których został stopniowo sparaliżowany, utracił mowę i prawdopodobnie funkcje poznawcze.
Stopniowo także tracił władzę, bezsilnie obserwując walkę o sukcesję.
Zmarł 21 stycznia 1924 roku.
PODSUMOWANIE
Mówiąc o roli jaką Lenin odegrał w rosyjskim ruchu robotniczym to należy podkreślić fakt, iż
zasługą Lenina było wyprowadzenie ruchu robotniczego w Rosji ze stadium kółkowości i utworzenie zjednoczonej partii marksistowskiej,
Lenin nie bagatelną rolę odegrał w "przygotowaniu gruntu" pod utworzenie jednolitej organizacji robotniczej
w swoich pracach teoretycznych krytykował wszystkie odmienne od jego poglądy i ruchy
w 1894 r. napisał pracę Kto to są przyjaciele ludu i jak oni walczą przeciw socjaldemokratom, w której krytyce poddał ówczesne narodnictwo
> dowodził w niej, że narodnictwo przekształciło się z rewolucyjnego w liberalne i że wyraża teraz nie interesy chłopstwa w ogóle tylko interesy chłopstwa bogatego
> wysunął także tezę o hegemonii proletariatu w walce rewolucyjnej, o sojusznikach proletariatu w tejże walce i o konieczności utworzenia jednej partii robotniczej
kiedy w połowie lat 90. XIX w. wśród inteligencji rosyjskiej rozpowszechnił się tzw. "marksizm legalny" Lenin wystąpił przeciw legalnemu marksizmowi, gdyż oznaczał on rewizję najistotniejszych podstaw marksizmu i całkowicie negował sens walki politycznej.
z kolei kiedy szerzyć zaczęły się tendencje "ekonomistyczne" Lenin opracował Protest socjaldemokratów rosyjskich, w którym przeciwstawiał się programowi ekonomistów, a następnie wziął czynny udział w powstaniu słynnej Iskry na łamach której prowadzono między innymi walkę z ekonomizmem
ostatecznie scalił kółka marksistowskie w jednolitą organizację- ZWIĄZEK WALKI O WYZWOLENIE KLASY ROBOTNICZEJ, która potrafiła zespolić marksizm z działalnością praktyczną wśród mas, dlatego też powstanie Związku Walki stanowi początkową datę ostatniego etapu w rosyjskim ruchu robotniczym, a mianowicie etapu proletariackiego
przede wszystkim dzięki niemu marksizm związał się z rosyjskim ruchem robotniczym,
należy podkreślić, że Lenin dokonał własnej interpretacji marksizmu- tzw. leninizm
jego główne założenia przedstawił w książce Co robić?;
po śmierci Lenina Stalin uznał że wkład Lenina do filozofii marksistowskiej był tak znaczący, że powinna się ona nazywać "marksizmem- leninizmem"
Lenin pochodził z mieszanej etnicznie rodziny. Jego matka była żydówką niemieckiego pochodzenia. W związku z tym rodzice Lenina należeli do kategorii ludzi "z zewnątrz" starających się wtopić w oficjalną strukturę społeczną cesarstwa. Z tego też powodu dużą wagę przywiązywali do sukcesów edukacyjnych swych dzieci..
Główny przedstawiciel- Piotr Struve
negowali sens walki politycznej
"Ekonomiści" uważali że klasa robotnicza nie powinna zajmować się zdobywaniem swobód politycznych, lecz tylko i wyłącznie walką o polepszenie swoich warunków bytowych.
Bardzo ciężkie warunki życiowe robotników mogły ich skłaniać do zaniechania walki politycznej.
Rzeczywiście bardzo szybko zaczął przenikać do organizacji robotniczych.
Lenin odrzucił tezę, mającą zasadnicze znaczenie dla marksizmu- iż w odpowiednim czasie klasa robotnicza
nieuchronnie wywoła rewolucję. Twierdził, że pozostawiona sama sobie klasa robotnicza nie potrafi wyjść poza
żądania związkowe, dotyczące poprawy materialnych warunków życia. Tylko dobrze zorganizowana partia
zawodowych rewolucjonistów może wnieść do klasy robotniczej rewolucyjny zapał.
Ogólnorosyjska Nadzwyczajna Komisja do Walki z Kontrrewolucją i Sabotażem