MIKU$ ~5 DOC


Politechnika Wrocławska

Wydział Górniczy

Wpływ huty miedzi na środowisko.

Wykonały:

Anna Jakubowska

1. Wstęp.

Rudy siarczkowe bogate oraz koncentraty siarczkowe miedzi przetwarza się metodami pirometalurgicznymi poprzez kamień miedziowy. W przypadku ubogich rud oraz rud tlenowych stosuje się raczej metody hydrometalurgiczne.

Pirometalurgiczny przerób rud i koncentratów siarczkowych polega na kolejnym otrzymywaniu materiałów coraz bogatszych w miedź, przez stopniowe przeprowadzanie do żużla skały płonej i żelaza. Pierwszym stadium procesu jest prażenie w celu usunięcia nadmiaru siarki. W niektórych przypadkach zawartość siarki jest tak mała, że nie wymagają one wstępnego prażenia. Wyprażony częściowo koncentrat przetapia się następnie na kamień miedziowy. Składa się on z roztworu siarczku miedziawego Cu2S i siarczku żelaza, zawierającego ponadto całkowitą ilość metali szlachetnych z rudy oraz małe ilości siarczków innych metali. Miedź, żelazo i siarka stanowią zwykle ok. 90% całkowitej ilości kamienia. Zawartość miedzi w kamieniumoże się wahać w szerokich granicach od 10 do 60%, siarki zaś bywa 22 - 27% .Temperatura topnienia wynosi 900 - 1050°C. Kamień wytapia się w dużych piecach płomiennych o szerokości trzonu 7 - 8 m i długości 30 - 36 m2. Opalane są one paliwem płynnym lub pyłem węglowym, przy czym temperatura pracy wynosi zwykle 1500°C w opalanym końcu pieca i ok. 1150°C przy wylocie gazów z pieca.

Stopiony kamień i żużel rozdzielają się w wannie pieca i spuszczane są oddzielnymi otworami. Gazy odlotowe z pieca ogrzewają kotły utylizatory ciepła i odpylane są w filtrach workowych.

2. Położenie.


Huta miedzi „Biker” znajduje się w okolicach miasta Pończyn i jest głównym producentem miedzi w rejonie. Została wybudowana w roku 1969. Stan techniczny na dzień dzisiejszy jest zadawalający, aczkolwiek należy pamiętać, iż większość parku maszynowego uległa już amortyzacji, i patrząc pod kątem ochrony środowiska, pomimo intensywnych prac remontowo-modernizacyjnych większa część linii technologicznej kwalifikuje się do wymiany. Tym bardziej, iż technologia wytwarzania jest cały czas nie zmieniona, a produkty odpadowe miedzi stanowi poważne obciążenie dla środowiska.

3. Rodzaje zagrożeń emitowanych przez hutę:

Ze względu na zastosowane urządzenia pomiarowe ( elektroniczne analizatory stężeń w systemie ciągłego monitoringu ) dane są w formie jakościowej a nie tradycyjnej ilościowej.

Nazwa

Stężenie zanieczyszczeń w μg/m3

substancji

średnio roczne

CO

105

SO2

40

NOX1)

52

Pyły2)

32

NDS:

Nazwa

Dopuszczalne stężenia zanieczyszczeń w μg/m3

substancji

30-min

24 h

średnio roczne

CO

5000

1000

120

SO2

600

200

32

NOX1)

500

150

50

Pyły2)

-

60

40

1) Jako NO2,

2) W obszarze specjalnie chronionym.

Jak widać z powyższego zestawienia przekroczone są dopuszczalne stężenia, dwutlenku siarki i tlenków azotu, a tlenku węgla i pyłów są niepokojąco blisko wartości dopuszczalnych, a co za tym idzie, należy je także uwzględnić przy analizie szkodliwości zakładu dla środowiska.

4. Stosowana profilaktyka :



W zakładzie stosuje się urządzenia odpylające i odsiarczające.

4.1. Ograniczenie emisji pyłowej:


Największa i najbardziej uciążliwa emisja pyłowa z przemysłu miedziowego pochodziła z gazów szybowych. Skład tych pyłów, głównie ze względu na znaczne zawartości smół, utrudniał dobór jakichkolwiek dostępnych krajowych urządzeń odpylających, a znaczne zawartości metali ciężkich, głównie ołowiu, decydowały o uciążliwości tej emisji.

Po kilkakrotnych zmianach układów odpylających dopracowano się właściwej czterostopniowej technologii odpylania. Gazy szybowe po opuszczeniu pieca są odpylane najpierw na sucho w kanale balonowym, stanowiącym rodzaj komory osadniczej, a następnie w baterii multicyklonu. Z kolei odpyla się je na mokro w skruberze, a dalej w zwężce typu WENTURI z regulowaną gardzielą zakupioną w angielskiej firmie Mikropul. Za układem odpylającym gaz zawiera kilkadziesiąt mg/m3 pyłu, co świadczy o dużej sprawności układu.

4.2. Zmniejszanie emisji tlenków siarki:


W etapie pierwszym dodaje się do paleniska rozpyloną kredę jeziorną, która łączy się w podwyższonej temperaturze z tlenkami siarki i ulega zmianie na gips - siarczan wapnia.

W etapie drugim od niedawna stosowana jest metoda Reinlufta, która polega na przepuszczaniu gazów zawierających dwutlenek siarki przez warstwę węgla aktywnego. Następuje wówczas sorpcja SO2 do SO3, który łącząc się z parą wodną tworzy kwas siarkowy. Następnie zachodzi termiczna dysocjacja kwasu siarkowego i redukcja do gazowego dwutlenku siarki jako produktu handlowego.

5. Propozycja dodatkowej profilaktyki.

Drobna zmiana w konwertorze w postaci dostarczania tlenu zamiast powietrza niemal pięciokrotnie zmniejszy wydzielanie gazów i prawie całkowicie wyeliminuje NOX.

6. Literatura.

[1] Dziennik Ustaw nr 15 z dnia 14.03.90,

[2] Encyklopedia techniki - chemia, WNT,

[3] A. Bielański „Podstawy chemii nieorganicznej, cz. III ”, PWN,

[4] Praca zbiorowa „Technologia chemiczna nieorganiczna”, WNT,



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
MIKU$ ~3 DOC
MIKU$ ~8 DOC
MIKU$ ~4 (2) DOC
MIKU$ ~4 DOC
MIKU$ ~1 DOC
5
5
KLASA 1 POZIOM ROZSZERZONY doc Nieznany
5

więcej podobnych podstron