Siatka dyfrakcyjna - zespół regularnie rozmieszczonych szczelin, powodujących dyfrakcję przechodzącego przez nie światła(lub innych fal). Standardową formą siatki dyfrakcyjnej jest szklana płytka ponacinana diamentem w równoległe linie(tysiąc na milimetr). Przechodzące przez siatkę światło ulega dyfrakcji w stopniu zależnym od jego długości fali, tak więc białe światło ulega rozszczepieniu na widmo tęczy.

Siatka Bragga to siatka dyfrakcyjna, na której zachodzi dyfrakcja Bragga.

BRAGGA RÓWNANIE, równanie określające kierunek, w którym następuje tzw. interferencyjne odbicie promieni świetlnych od płaszczyzny sieciowej kryształu (dyfrakcja fal); w myśl równania Bragga odbicie promieni o długości fali λ zachodzi jedynie w takich kierunkach, określonych przez kąt odbłysku Θ, dla których różnica dróg ΔS promieni odbitych od dwóch sąsiednich równoległych płaszczyzn sieciowych jest równa całkowitej wielokrotności długości fali; 2d_(hkl)sinΘ = nλ, gdzie n = 1, 2, 3... jest to tzw. rząd odbicia, czyli liczba długości fali, które „mieszczą się” w różnicy dróg ΔS, d_(hkl) — odległość międzypłaszczyznowa.

Odbicie Bragga ma charakter interferencyjny, gdyż powstaje w przypadku promieniowania rentgenowskiego w następujący sposób: elektrony atomów kryształu poruszając się zgodnie z wymuszającym ich ruch polem elektrycznym fali padającej, stają się źródłem promieniowania elektromagnetycznego o takiej samej częstości, lecz rozchodzącego się ku1iście w przestrzeni; te wtórne fale interferują ze sobą, dając w pewnych kierunkach (ściśle wyznaczonych przez sieć przestrzenną i kierunek oraz długość fal i promieniowania padającego) wzmocnienia - obserwowane jako wypadkowa fala odbita. Oczywiście fala odbita leży w płaszczyźnie wyznaczonej przez kierunek fali padającej i normalną (prostą prostopadłą) do płaszczyzn sieciowych odbijających.

ZASTOSOWANIE
SIATEK BRAGGA W TECHNICE ŚWIATLOWODOWEJ

• demultipleksacja

---