Fuhrer i Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych
Kwatera Główna, 11 VI 1941 r.
Naczelne Dowództwo Sił Zbrojnych
Sztab dowództwa operacyjnego Oddział ,,L" (I oddział operacyjny)
Nr 44886/41. Ściśle tajne. Dokument dowództwa. Odbito w 9 egzemplarzach.
Doręczyć osobiście. Tylko przez oficera! 2 (?) egzemplarze.
DYREKTYWA NR 32 PRZYGOTOWANIA DO OKRESU PO „BARBAROSSIE"
A. Po rozgromieniu radzieckich sił zbrojnych Niemcy i Włochy będą sprawować rządy wojskowe na kontynencie europejskim- na razie z wyjątkiem Półwyspu Iberyjskiego. Na lądzie nie będzie istniało żadne poważne zagrożenie dla całego rejonu europejskiego. Dla ochrony tego rejonu i dla ewentualnych operacji ofensywnych potrzeba będzie o wiele mniej wojsk lądowych niż do tej pory.
Środek ciężkości zbrojeń będzie można przenieść na marynarkę wojenną i lotnictwo.
Umocnienie współpracy niemiecko-francuskiej powinno związać- i zwiąże- jeszcze większe siły angielskie, usunie zagrożenie od tyłu dla północnoafrykańskiego teatru działań wojennych, w jeszcze większym stopniu ograniczy zdolność manewrowania floty brytyjskiej w zachodniej części Morza Śródziemnego i zabezpieczy głębokie południowo-zachodnie skrzydło europejskiego teatru działań wojennych- w tym atlantyckie wybrzeże Afryki Północnej i Zachodniej- przed anglosaską interwencją.
W najbliższym czasie Hiszpania postawiona zostanie wobec problemu, czy będzie gotowa wziąć udział w wyrzuceniu Anglików z Gibraltaru, czy nie.
Możliwość wywarcia silnego nacisku na Turcję i Iran polepszy perspektywę uzyskania bezpośrednich lub pośrednich korzyści w walce przeciwko Anglikom.
B. 2 sytuacji, jaka powstanie po zwycięskim pochodzie na wschód, przed Wehrmachtem staną następujące zadania strategiczne na okres późnej jesieni 1941 roku i zimy 1941/1942 roku:
1. Uzyskaną na wschodzie przestrzeń należy zorganizować, chronić i gospodarczo eksploatować przy pełnym udziale Wehrmachtu. Dopiero później będzie można określić, jakie siły potrzebne są do ochrony przestrzeni rosyjskiej. Wszystkie oceny zgodne są co do tego, że do wykonania dalszych zadań na wschodzie wystarczy ok. 60 dywizji i jedna flota powietrzna, nie licząc wojsk krajów sojuszniczych i zaprzyjaźnionych.
2. Walka przeciwko stanowiskom brytyjskim na Morzu Śródziemnym i w Azji Mniejszej; przewiduje się koncentryczny atak z Libii przez Egipt, z Bułgarii- przez Turcję oraz w zależności od sytuacji z Zakaukazia- przez Iran:
a) W Afryce Północnej zadanie polega na tym, ażeby zająć Tobruki tym samym stworzyć podstawę dla niemiecko-włoskiej ofensywy na Kanał Sueski. Ofensywę należy przygotować do listopada, biorąc pod uwagę, że niemiecki Afrika-korps należy uzupełnić do pełnego stanu w ludziach i sprzęcie oraz przekazać do jego wyłącznej dyspozycji rezerwy wszystkich rodzajów (w tym należy przekształcić 5 dywizję lekką w pełną dywizję pancerną). Jednakże do Afryki nie należy przerzucać, jako uzupełnienie, innych wielkich związków niemieckich.
Przygotowania do ofensywy wymagają maksymalnego zwiększenia tempa transportów; należy wykorzystać porty francusko-północno-afrykańskie oraz- tam, gdzie jest to możliwe- nowe drogi morskie w rejonie południowej Grecji. Zadaniem marynarki wojennej- we współdziałaniu z włoską marynarką wojenną- jest zatroszczyć się o przygotowanie nieodzownego tonażu i wynajęcie statków francuskich i neutralnych.
Zbadać sprawę późniejszego przerzucenia niemieckich kutrów torpedowych na Morze Śródziemne.
Należy udzielić wszelkiej pomocy włoskiej marynarce wojennej w celu zwiększenia mocy przeładunkowej w portach północnoafrykańskich.
Naczelne Dowództwo Sił Powietrznych powinno skierować do tej operacji uwolnione na wschodzie związki lotnicze i oddziały obrony przeciwlotniczej oraz zwiększyć włoską ochronę konwojów kosztem niemieckich związków lotniczych.
W celu jednolitego kierowania przygotowaniami do przerzucenia wojska i sprzętu należy utworzyć sztab transportów morskich, który będzie pracował według wytycznych OKW oraz w porozumieniu z przedstawicielem niemieckim przy włoskiej Kwaterze Głównej i dowódcą naczelnym wojsk niemieckich na południowym wschodzie.
b) W związku z przewidywanym wzmocnieniem sił angielskich na Bliskim i Środkowym Wschodzie, których zadaniem jest ochrona Kanału Sueskiego, rozpatrzyć możliwość działań niemieckich z Bułgarii przez Turcję. Cel- zaatakowanie stanowisk angielskich na Kanale Sueskim oraz ze wschodu.
W tym celu należy jak najszybciej (!) przewidzieć koncentrację dostatecznie dużych sił w Bułgarii, by uczynić Turcję posłuszną politycznie lub złamać jej opór siłą.
c) Kiedy powstaną po temu przesłanki w następstwie rozbicia Związku Radzieckiego, przygotować operacje zmotoryzowanego korpus ekspedycyjnego z Zakaukazia przeciwko Irakowi, związane z operacjami, o których mowa w punkcie b.
d) Wykorzystanie ruchu arabskiego. Sytuacja Anglików na Środkowym Wschodzie w wypadku wielkich operacji niemieckich będzie tym trudniejsza, im więcej sił angielskich zostanie w odpowiednim czasie związanych zamieszkami lub powstaniami. W okresie przygotowań należy ściśle skoordynować wszystkie kroki wojskowe, polityczne i propagandowe służące temu celowi. Polecam, ażeby centralnym organem, który należy włączyć we wszystkie plany i przedsięwzięcia w rejonie arabskim, był Specjalny Sztab „F". Sztab ten powinien znajdować się w rejonie naczelnego dowódcy wojsk na południowym wschodzie. Do tego sztabu należy dołączyć najlepszych ekspertów i agentów.
Zadania Specjalnego Sztabu „F" określi szef OKW działający, w sprawach dotyczących zagadnień politycznych, w porozumieniu z Ministerstwem Spraw Zagranicznych Rzeszy.
3. Zablokowanie zachodniego wejścia na Morze Śródziemne drogą zajęcia Gibraltaru.
Już w okresie operacji na wschodzie należy w pełnej mierze wznowić przygotowania do przeprowadzenia wcześniej zaplanowanej operacji ,,Felix". Należy przy tym wziąć pod uwagę wykorzystanie nie okupowanego terytorium Francji, jeżeli nie dla tranzytu wojsk niemieckich, to w każdym razie dla przerzucenia zaopatrzenia. W ramach możliwości jest także udział francuskiej marynarki wojennej i lotnictwa.
Po zajęciu Gibraltaru należy przerzucić do Maroka Hiszpańskiego tylko tyle związków wojsk lądowych, ile będzie nieodzownie potrzebnych dla ochrony cieśniny.
Francuzom przypadnie obrona atlantyckiego wybrzeża Afryki Północnej i Zachodniej, izolowanie posiadłości angielskich w Afryce Zachodniej oraz odzyskanie terytorium zajętego przez de Gaulle'a. W toku przewidywanych operacji Francuzi otrzymają konieczne wsparcie. Po zajęciu cieśniny marynarce wojennej i lotnictwu łatwiej będzie korzystać z baz zachodnioafrykańskich, a przy sprzyjających okolicznościach także zająć wyspy na Atlantyku.
4. Jednocześnie z tymi ewentualnymi operacjami, skierowanymi przeciwko pozycjom brytyjskim na Morzu Śródziemnym, po zakończeniu kampanii wschodniej marynarka wojenna i lotnictwo powinny wszystkie siły ponownie skierować do ,,oblężenia Anglii".
Te cele będą miały pierwszeństwo w produkcji wojennej. Jednocześnie należy w maksymalnym stopniu wzmocnić niemiecką obronę przeciwlotniczą. Przygotowanie do desantu w Anglii służyć będzie dwojakiemu celowi: związaniu angielskich sił w metropolii oraz sprowokowaniu i dokonaniu zamierzonego rozbicia Anglii.
C. W tej chwili trudno jeszcze określić termin rozpoczęcia operacji w rejonie Morza Śródziemnego i na Bliskim Wschodzie. Największy skutek operacyjny może odnieść jednoczesne zaatakowanie Gibraltaru, Egiptu i Palestyny.
W jakim stopniu jest to możliwe, zależy od czynników, których obecnie nie można przewidzieć, w pierwszym rzędzie od tego, czy powietrzne siły zbrojne będą w stanie wesprzeć odpowiednimi siłami jednocześnie wszystkie trzy operacje.
D. Panów dowódców naczelnych proszę- po zapoznaniu się z tymi wstępnymi wskazówkami- o podjęcie ogólnych i organizacyjnych przygotowań wstępnych oraz o złożenie mi sprawozdania o wynikach tych przygotowań w takim terminie, ażebym mógł wydać ostateczne zarządzenia jeszcze w czasie kampanii wschodniej.