Agnieszka G
Temat:
Polowanie na żaby i muchy -
Rozwiązywanie zadań tekstowych z wykorzystaniem elementów dramy i metody kruszenia.
Krąg tematyczny: Wiosna
Cele ogólne:
poznanie łańcucha pokarmowego
utrwalanie dodawania do 10
rozwój motoryki dużej oraz koordynacji słuchowo-ruchowej
rozwój motoryki małej oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej (rozwijanie grafomotoryki ręki
Cele szczegółowe: dziecko
rozwija motorykę dużą oraz koordynację słuchowo-ruchową
poznaje utwór muzyki klasycznej „Lot trzmiela” N. Rimski-Korsakowa
rozwija motorykę małą oraz koordynację wzrokowo-ruchową (grafomotorykę ręki)
rozwija zmysł estetyki
poznaje jeden z przykładowych łańcuchów pokarmowych: mucha - żaba - bocian.
doskonali (poznaje) umiejętność dodawania do 10.
doskonali (poznaje) umiejętność stosowania reguł matematycznych
poznaje wieloznaczność słowa „łakomczuch” użytego w zadaniu
doskonali umiejętność wyrażania własnych opinii i ich argumentowania
wzbogaca słownictwo czynne i bierne
Formy pracy
zbiorowa
grupowa
indywidualna
Metody
słowna
muzyczno-ruchowa
plastyczna
drama
własna z wykorzystaniem elementów metody kruszenia
Pomoce:
Utwór muzyczny „Lot trzmiela”
Kartki i przybory do malowania
Zadania: Ene due like raby 1 bociek zjadł 3 żaby. Wcześniej każda po 2 muchy. Ile zjadły łakomczuchy?
Maski zwierząt: 1 bocian, 3 żaby
Kropki - symbole zwierząt
Przebieg zajęć:
Słuchanie utworu „Lot trzmiela” Nikołaja Rimski-Korsakowa, oraz swobodna ekspresja plastyczna dzieci, dotycząca skojarzeń z usłyszanym utworem.
N: „Posłuchajcie. Zaraz usłyszycie fragment pewnego utworu muzycznego. Chciałabym, żebyście się zastanowili co on wam przypomina, ale nic głośno nie mówcie. Na razie niech to zostanie tajemnicą” (N odtwarza utwór „lot trzmiela” )
„Teraz nic nie mówiąc niech każdy z was spróbuje narysować to co sobie wyobraził przy muzyce” (w tle słuchać ciągle „lot trzmiela”)
Nauczyciel wybiera z klasy 4 osoby:
1 - bocian
3 - żaby
które są informowane o treści zadania. Reszta klasy to muchy i nie znają treści zadania.
N : „Potrzebuję 4 ochotników” (Wybiera 4 dzieci i wychodzi z nimi za drzwi, by wytłumaczyć zadanie. W tym czasie nauczyciel wspomagający wraz z resztą klasy kontynuuje zadanie plastyczne.)
N : „Kto z was będzie bocianem? ... Dobrze, a więc ty. Twoim zadaniem będzie głośno i wyraźnie powiedzieć dzieciom treść zadania. Ja powiem głośno kiedy będzie na to czas (powiem dokładnie, że <teraz bociek powie wam treść zadania>). Zadanie brzmi tak: Ene due like raby 1 bociek zjadł 3 żaby. Wcześniej każda po 2 muchy. Ile zjadły łakomczuchy? (powtarzamy kilka razy by dz. nauczyło się go na pamięć). Wy będziecie żabami, a reszta klasy będzie muchami. Kiedy powiem <teraz żaby łapią muchy>, to każde z was złapie po 2 osoby. Musicie poprosić wasze muchy, żeby kucnęły koło was. Tak? Boćku, jak już żabki złapią muchy, to powiem: <teraz bociek łapie żeby>, a wtedy ty weźmiesz krzesełko i staniesz na nim za plecami żabek. Czy wszystko jasne? Czy macie jakieś pytania?...”
Zabawa muzyczno-ruchowa z dźwiękonaśladownictwem. Przy akompaniamencie utworu „Lot trzmiela” Nikołaja Rimski-Korsakowa.
N: „Co wam ten utwór przypominał? ... Co wam przychodziło na myśl? ... Co znalazło się na waszych rysunkach? ... Jakie dominują na nich kolory? ... Czy ktoś zna może tytuł albo kompozytora tego utworu? ... Był to „Lot trzmiela”, a autorem jest Nikołaj Rimski-Korsakow. ... Co czuliście? ... Czy kojarzy wam się jakiś inny utwór o podobnej tematyce (wiersz, piosenka, film...), jaki ...
Wstańcie teraz wszyscy. Wyobraźcie sobie, że jesteście muchami: latacie sobie nad łąką i bzyczycie. Włączę jeszcze raz muzykę, żeby było wam łatwiej”. „Wy też” - w stronę wybranej 4 dzieci.
„Kiedy muzyka ucichnie, proszę zatrzymać się w bezruchu i uważnie słuchać”.
Klasa bawi się w rytm utworu muzycznego naśladując muchy. Muzyka milknie.
N: „Uwaga: Bociek ma dla was zadanie. Boćku...”
Bociek: „Ene due like raby 1 bociek zjadł 3 żaby. Wcześniej każda po 2 muchy. Ile zjadły łakomczuchy?”
Następuje ponowne włączenie muzyki
N: „Znowu jesteście muchami. Teraz żaby łapią muchy! O!! Muchy są już złapane, (kucają) więc reszta dzieci szybko ucieka do ławek! Teraz bociek łapie żaby! (bociek staje na krześle). I wszyscy są już złapani... (cichnie muzyka)
Boćku, powtórz dzieciom jeszcze raz nasze zadanie. A wy uważnie słuchajcie.”
Bociek: „...”
N: „Spójrzcie jeszcze raz na nasze zwierzęta. Jakie było pytanie w zadaniu? ... (może wystąpić hałas, przekrzykiwanie, różne odpowiedzi, pytania...- burza mózgów) Tak. Wróćcie wszyscy do ławek”
Omówienie zadania.
N: „Ile zjadły łakomczuchy?”
„Kto może być naszym łakomczuchem?” ...
W momencie w którym następuje w klasie dyskusja, kto jest łakomczuchem,
W klasie „0” okazało się konieczne zastosowanie symbolicznego schematu na tablicy. Dzieci oznaczyły poszczególne zwierzęta kolorowymi kropkami i ułożyły z nich kształt drzewka.
Zostają zastosowane elementy metody kruszenia, tzn. nauczyciel prosi uczniów o pytania dotyczące treści zadania i on lub jeden z uczniów zapisuje na tablicy te pytania, które powstają w czasie dyskusji.
N: „Jakie szczegółowe pytania możemy zatem zadać do tego zadania?”... [„Zapiszcie swoje propozycje w zeszytach. Za chwilę spróbujemy zapisać je wspólnie na tablicy.”]
Może dojść do sytuacji, że część klasy będzie uważała, że łakomczuchy to żaby, a część, że to bocian, albo, że łakomczuchy to bocian i żaby.
Możliwe rozwiązania:
bocian: 3 żaby
bocian: 6 much
bocian: 3 żaby + 6 much (9 zwierząt)
żaba: 2 muchy
3 żaby: 6 much
2 żaby: 4 muchy
wszystkie muchy: 0 zwierząt
1 mucha....., 2 muchy,.... : 0 zwierząt
W tym momencie można dokonać podziału na grupy. Każda z grup ma za zadanie ułożenie drzewka odpowiedniego do wybranego pytania. Należy uzasadnić wybór zarówno pytania jak i formy drzewka (tzn., dlaczego uważają to zwierzę za łakomczucha, a nie inne). W przypadku pytań niezgodnych z treścią zadania następuje ich weryfikacja i omówienie a także próba umieszczenia w zadaniu dodatkowych danych.
N: „Dlaczego uważacie, że właśnie to zwierze jest łakomczuchem?” ... „Dlaczego tak wygląda wasze drzewko?” ... „ czy znacie odpowiedź na wasze pytanie?” ...
Możliwe było zróżnicowanie trudności zadania ze względu na umiejętności dzieci. Dzieci nie znające liczb zapisywały odpowiedzi za pomocą kolorowych kropek, pozostałe dzieci zapisywały je za pomocą liczb, a nawet działań.
Wszystkie pytania, drzewka i odpowiedzi (ewentualnie działania) zostają zapisane na tablicy i uznane za prawidłowe. Wcześniejsze pytania źle sformułowane zostają zweryfikowane.
Pozostawiamy możliwość postawienia dodatkowych pytań, np. z dodatkowymi danymi.
N: „czy możemy zadać jeszcze jakieś pytanie do tego zadania? ... czy ktoś ma jakiś pomysł? ... A czy można zadać pytanie np.: Ile zwierząt zjadłyby 2 bociany? ... Zastanówcie się i spróbujcie odpowiedzieć na to pytanie samodzielnie. Skorzystajcie z pytań jakie padły dziś na lekcji. Zobaczymy kto wymyśli najwięcej pytań szczegółowych do zadania:„Ene due like raby 2 boćki zjadły 3 żaby. Wcześniej każda po 2 muchy. Ile zjadły łakomczuchy?”