Nibbanapanha Sutta (Sn)
(Jambukhadaka Samutta -zbiór)
Pewnego razu Czcigodny Sāriputta przebywał w wiosce Nālaka, w królestwie Magadha. Wtedy asceta Jambukhādaka zbliżył się do Czcigodnego Sāriputty. Zbliżywszy się do niego, przywitał się z nim. Przywitawszy się, usiadł z boku.
Siedząc z boku, asceta Jambukhādaka,
powiedział do Czcigodnego Sāriputty:
"'Wygaśnięcie, wygaśnięcie", zostało powiedziane, przyjacielu Sāriputto. Doprawdy, przyjacielu, które wygaśnięcie?"
"Istotnie, przyjacielu, zniszczenie żądzy, nienawiści i zaślepienia — tylko o tym powiedziano wygaśnięcie."
"Czy istnieje, przyjacielu, ścieżka prowadząca do doświadczenia tego wygaśnięcia?"
"Istnieje, przyjacielu, ścieżka prowadząca do doświadczenia tego wygaśnięcia."
"Która ścieżka, przyjacielu, prowadzi do doświadczenia tego wygaśnięcia?"
"Istotnie, przyjacielu, tylko szlachetna ośmioaspektowa ścieżka, to jest: właściwe postrzeganie, właściwa intencja, właściwa mowa, właściwe działanie, właściwe życie, właściwy wysiłek, właściwa uważność, właściwe skupienie, prowadzi do doświadczenia tego wygaśnięcia. To jest, przyjacielu, ścieżka prowadząca do doświadczenia tego wygaśnięcia."
"Wspaniale, przyjacielu, to jest ścieżka dobrze prowadząca do doświadczenia tego wygaśnięcia Dlatego, przyjacielu Sāriputto, będę baczny."
Komentarze
Nibbānapañhā Suttaṃ (Pytanie o wygaśnięcie) jest pierwszą suttą, znajdującą się w Jambukhādaka Saṃyuttaṃ, Saḷāyatanavaggo, Saṃyuttanikāyo, Sutta Piṭaka. Cała Saṃyutta składa się z pytań zadanych Czcigodnemu Sāriputtrze przez ascetę Jambukhādakę. W tej suttcie, jak i również w następującej po niej Arahattapañhā Suttaṃ, w tekście oryginalnym użyto wyrażeń "zniszczenie żądzy" (rāgakkhayo), "zniszczenie nienawiści" (dosakkhayo) i "zniszczenie zaślepienia" (mohakkhayo), które razem opisują w tych utworach jeden proces nazwany "wygaśnięciem" (nibbānaṃ) lub "godnością" (arahattaṃ). W języku polskim rolę biernika (kogo? co?) często przejmuje dopełniacz (kogo? czego?) — w zgodzie z tym przełożyłem rāgakkhayo, dosakkhayo, mohakkhayo. Ostatnie słowa ascety Jambukhādaki, o konieczności czujności i baczności, można odnieść do 21 strofy z Dhammapadapāḷi: