Newton Isaac Sir

Ruch bieguna niebieskiego wywołany precesją osi Ziemi

(zaniedbano nutację) powodujący to, że w odpowiednio

długiej skali czasu różne gwiazdy były lub będą Gwiazdą Polarną  

Równonoc - Słońce w punkcie przecinającym równik niebieski, pierwszy dzień jesieni na półkuli północnej i pierwszy dzień wiosny na półkuli południowej. Zdjęcie zrobione z wahadłowca Endeavoura. Widoczny oświetlony ogon wahadłowca i sprzęt radarowy. 

Newton Isaac Sir (1643-1727), fizyk, matematyk, filozof i astronom angielski. Profesor fizyki i matematyki uniwersytetu w Cambridge 1669-1701, członek Royal Society od 1672 i jego prezes od 1703, członek paryskiej AN od 1699. W 1705 otrzymał tytuł szlachecki. W 1687 opublikował pracę Philosophiae naturalis principia mathematica, w której sformułował podstawy fizyki klasycznej (Newtona zasady dynamiki)

W ujęciu współczesnym brzmią one:

• I zasada dynamiki Newtona

Jeżeli na ciało nie działa żadna siła lub siły działające równoważą sie to ciało to pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym

• II zasada dynamiki Newtona

Jeżeli na ciało działa siła niezrównoważona to ciało to porusza się ruchem zmiennym wartość przyspieszenia w tym ruchu jest wprost proporcjonalna do masy ciała i do wartości liczbowej działające siły

• III zasada dynamiki Newtona

jeżeli ciało A działa na ciało b pewną siłą F to ciało B działa na ciało A siłą F o tym samej wartości , kierunku ale o przeciwnym zwrocie

i przedstawił ich zastosowanie w zagadnieniach mechaniki, astronomii i fizyki. Sformułował prawo powszechnego ciążenia (Newtona prawo grawitacji),

Każde dwa ciała przyciągają się siłą grawitacji, której wartość jest wprost proporcjonalna do iloczynu ich mas, a odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości między ich środkami.

G - stała grawitacji G=6,67*10^-11N*m²/kg²

wyjaśnił precesję osi Ziemi:

Precesja osi Ziemi, powolny ruch precesyjny (precesja) kierunku osi obrotu Ziemi wywołany przez oddziaływanie grawitacyjne Księżyca i Słońca z niedoskonale sferyczną, obracającą się Ziemią.

i pływy morza,

Pływy, odpływy i przypływy, periodyczne zmiany poziomu wody w morzach i oceanach (oraz w innych zbiornikach wodnych) i odkształcenia powierzchni spowodowane zmianami w oddziaływaniu grawitacyjnym Słońca, a przede wszystkim Księżyca na dany punkt Ziemi (decydującą rolę odgrywa Księżyc).

uzasadnił prawa Keplera.

• I prawo Keplera: planety poruszają się po orbitach eliptycznych, przy czym Słońce znajduje się w jednym z ognisk elipsy.

• II prawo Keplera: dla danej planety stałą wielkością jest jej tzw. prędkość polowa (tj. pole powierzchni figury ograniczonej łukiem elipsy zakreślanym przez planetę w jednostce czasu i odległościami od końców łuku do ogniska).

• III prawo Keplera: kwadraty okresów obiegów planet wokół Słońca są proporcjonalne do trzecich potęg ich średnich odległości od Słońca.

W optyce opracował korpuskularną teorię budowy światła (spór z Ch. Huygensem), określił zasady optyki geometrycznej oraz odkrył interferencję światła (Newtona pierścienie).

Newtona pierścienie, jedno ze zjawisk świetlnych wynikających z interferencji światła (interferencja fal).

Barwne pierścienie powstające przy odpowiednim oświetleniu soczewki płaskowypukłej, spoczywającej wypukłą stroną na płytce szklanej. Interferencja światła powstaje w wyniku różnic w drogach optycznych promieni odbitych od płytki i od wewnętrznej powierzchni wypukłej strony soczewki. Są to tzw. prążki jednakowej grubości.

Dał początek badaniom nad ciepłem (wprowadził skalę stopni ciepła, podał prawo stygnięcia ciał).

Niezależnie od G.W. Leibniza odkrył rachunek różniczkowy i całkowy, podał metodę przybliżonego rozwiązywania równań (tzw. metoda stycznych), podał wzór interpolacyjny dla wielomianu n-tego stopnia określonego w n-punktach, badał własności krzywych. W filozofii twórca mechanicyzmu.

---