SCHEMAT I
WĘZŁY:
SCHEMAT II
WĘZŁY:
SCHEMAT III
WĘZŁY:
SCHEMAT IV
WĘZŁY:
SCHEMAT V
WĘZŁY:
SCHEMAT VI
WĘZŁY:
SCHEMAT VII
WĘZŁY:
SCHEMAT VIII
WĘZŁY:
SCHEMAT IX
WĘZŁY:
SCHEMAT X
WĘZŁY:
SCHEMAT XI
WĘZŁY:
SCHEMAT XII
WĘZŁY:
SCHEMAT XIII
WĘZŁY:
SCHEMAT XIV
WĘZŁY:
SCHEMAT XV
WĘZŁY:
SCHEMAT XVI
WĘZŁY:
SCHEMAT XVII
WĘZŁY:
SCHEMAT XVIII
WĘZŁY:
SCHEMAT XIX
WĘZŁY:
SCHEMAT XX
WĘZŁY:
SCHEMAT XXI
WĘZŁY:
SCHEMAT XXII
WĘZŁY:
SCHEMAT XXIII
WĘZŁY:
SCHEMAT XXIV
WĘZŁY:
SCHEMAT XXIV
SCHEMAT XXV
WĘZŁY:
SCHEMAT XXVI
WĘZŁY:
SCHEMAT XXVII
WĘZŁY:
SCHEMAT XXVIII
WĘZŁY:
SCHEMAT XXIX
WĘZŁY:
SCHEMAT XXX
WĘZŁY:
Ćwieczenie 1 - GRAFY (rozwiązanie w Excelu)
Dla podanego tematu i 1. numeracji węzłów oblicz, idąc po wszystkich elementach
zbiór liczb: numer końcowy pręta (większa liczba) - numer początkowy pręta (miejsza liczba). Jako wynik przyjmij największą liczbę ze zbioru.
Przenumeruj węzły konstrukcj tak, aby po ponownym wykonaniu obliczeń jak wyżej wartość największej liczby ze zbioru była mniejsza niż w 1. przybliżeniu.
W razie uznania, że numeracja nie jest optymalna - ponownie wykonaj obliczenia.
Jako rozwiązanie przyjmij schemat numeracji, w którym poszukiwana liczba jest NAJMNIEJSZA.
Ponumeruj elementy dla wybranego schematu optymalnego.
Zbuduj macierz T: wiersze - węzły / kolumny - elementy (WxK). Jeśli węzeł jest węzłem początkowym elementu wpisz 1, jeśli końcowym wpisz -1 (macierz zbuduj wg schematu w przykładzie).
Zbuduj macierz H: węzły / elementy (WxK), wpisując zamiast 1: I1 I0, a zamiast -1: I0 I1 (macierz zbuduj wg schematu w przykładzie).
Zapisz ponownie macierz T tak, jak w przykładzie (zapis potrzebny do obliczenia macierzy transponowanej i mnożenia macierzy).
Oblicz w Excelu macierz transponowaną do T (WxK), czyli TT (KxW).
Oblicz w Excelu (mnożenie macierzy) TxTT (WxW).
Zbuduj obraz macierzy sztywności K (WxW) wg przykładu (skorzystaj z funkcji „jeżeli“). Oznacz elementy na głównej przekątnej oraz szerokość półpasma (patrz przykład).
Wybierz z macierzy K dowolny element niezerowy z górnego trójkąta. Zaznacz w macierzy H wiersze odpowiadające numerowi wiersza i kolumny wybranego elementu.
Zaznacz w macierzy H komórki wybranych wierszy, których iloczyn jest niezerowy.
Zapisz wzór na obliczenie iloczynu wybranego elementu macierzy K (patrz przykład).
Oblicz szerokość półpasma (pkt 4) i porównaj z szerokością półpasma odczytaną z macierzy K.