1. Od czego uzależniony jest rozwój gospodarczy kraju biorąc pod uwagę warunki przyrodnicze?
Rozwój uzależniony jest od elementów środowiska znajdujących się na określonym terenie:
warunki klimatyczne
stosunki wodne
zasoby naturalne (surowce kopalne, gleby, lasy)
2. Cechy środowiska geograficznego i przyrodniczego
Na środowisko geograficzne składają się:
-elementy środowiska naturalnego- przyrody nieożywionej(klimat, skały, minerały, rzeźba powierzchni Ziemi) i ożywionej(gleby, rośliny i zwierzęta).
-elementy wprowadzone przez człowieka, w tym elementy przyrodnicze (pola uprawne, sady, sadzone lasy, parki, nowe gatunki roślin i zwierząt, kanały, sztuczne zbiorniki wodne) oraz elementy techniczne (drogi, nasypy, tamy,lotniska, cmentarze, poligony, obszary zabudowane)
Wszystkie wymienione elementy są od siebie zależne.
3. Na czym opiera się finansowanie Gminnych Funduszy Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i na co przeznaczane są ewentualne środki tych funduszy?
Gminne Fundusze Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
System funduszy ekologicznych uzupełniają gminne fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej działające na mocy ustawy Prawo ochrony środowiska. Nie są one organizacyjnie ani prawnie wydzielone ze struktury organizacyjnej samorządu terytorialnego. Nie mają osobowości prawnej, a zatem nie mają możliwości udzielania pożyczek.
Dysponentem tych środków jest zarząd gminy.
Gminne fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej zostały ustanowione w 1993 roku. Konta funduszu gminnego zasilane są przez:
• środki z opłat i kar za usuwanie drzew i krzewów (100%),
• wpływy z opłat i kar za składowanie odpadów (50%),
• wpływy z pozostałych opłat za korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian oraz za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych, a także wpływy z kar za naruszanie warunków korzystania ze środowiska (20%).
Celem działania tych funduszy jest udzielanie dotacji. Finansowane są inwestycje mające charakter lokalny i realizowane na terenie własnej gminy. Ustawa nie określa trybu i zasad przyznawania środków z gminnego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej. Szczegóły przyznawania tych środków ustalane są indywidualnie przez zarząd gminy.
Zakres inwestycji finansowanych przez fundusze gminne określa art. 406 ustawy Prawo ochrony środowiska stwierdzający, że środki gminnych funduszy przeznacza się na:
• edukację ekologiczną oraz propagowanie działań proekologicznych i zasady zrównoważonego rozwoju,
• wspomaganie realizacji zadań państwowego monitoringu środowiska,
• wspomaganie innych systemów kontrolnych i pomiarowych oraz badań stanu środowiska, a także systemów pomiarowych zużycia wody i ciepła,
• realizowanie zadań modernizacyjnych i inwestycyjnych, służących ochronie środowiska i gospodarce wodnej, w tym instalacji lub urządzeń ochrony przeciwpowodziowej i obiektów małej retencji wodnej,
• urządzanie i utrzymywanie terenów zieleni, zadrzewień, zakrzewień oraz parków,
• realizację przedsięwzięć związanych z gospodarką odpadami,
• wspieranie działań przeciwdziałających zanieczyszczeniom,
• profilaktykę zdrowotną dzieci na obszarach, na których występują przekroczenia standardów jakości środowiska,
• wspieranie wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz pomoc dla wprowadzania bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii,
• wspieranie ekologicznych form transportu,
• działania z zakresu rolnictwa ekologicznego bezpośrednio oddziałujące na stan gleby, powietrza i wód, w szczególności
na prowadzenie gospodarstw rolnych produkujących metodami ekologicznymi, położonych na obszarach
szczególnie chronionych, na podstawie przepisów ustawy o ochronie przyrody,
• inne zadania ustalone przez radę gminy, służące ochronie środowiska i gospodarce wodnej, wynikające z zasady zrównoważonego rozwoju, w tym na programy ochrony środowiska.
4.Konsekwencje rozwoju cywilizacji technokratycznej
absorpcji terenu
zanieczyszczeń powietrza
zanieczyszczeń gleb
zanieczyszczeń wód
niszczenia flory
niszczenia fauny
często nieodwracalnych zaburzeń w równowadze ekologicznej
globalnej katastrofy ekologicznej (powodzie, topnienie lodowców i lądolodów)
5.Jaka jest podstawowa zależność pomiędzy zmianami w środowisku przyrodniczym,
a stopniem rozwoju społeczeństwa?
Im wyższy jest stopień rozwoju społeczeństwa, tym mniejsze jest uzależnienie od warunków danego środowiska, i odwrotnie - im niższa i bardziej prymitywna jest produkcja społeczna, tym silniejsza jest zależność gospodarki ludzkiej od klimatu, gleb czy szaty roślinnej.
Oprócz silnego wpływu człowieka na środowisko przyrodnicze istnieje również silny wpływ środowiska przyrodniczego na człowieka. Np. działalność każdej dziedziny gospodarki odbywa się w najbardziej temu pożądanych warunkach środowiskowych, szczególnie pogodowych i klimatycznych, ale także odnoszących się do rzeźby terenu, wzniesienia nad poziom morza czy zasobności w wodę.
Poza środowiskiem naturalnym, z którego ograniczonych zasobów człowiek korzysta, człowiek nie może egzystować.
6.Ekologiczna bariera odporności środowiska
Ekologiczna bariera odporności środowiska - każde środowisko broni się do dopóty dopóki występują w nim składniki decydujące o jego charakterze, życiu danych organizmów.
Prawo Liebiga - dla danego organizmu, środowiska czynnikiem ograniczającym jego rozwój jest czynnik dostępny w ilości minimalnej lub o sytuacji danego środowiska decyduje ten jego składnik, którego w nim występuje najmniej. Justus von Liebig (ur. 12 maja 1803, zm. 18 kwietnia 1873)
7. Ochrona przyrody jest jednym z głównych wyzwań współczesnego świata, wobec kryzysu ekologicznego, jaki towarzyszy globalnemu wyścigowi gospodarczemu. Jest odpowiedzią na rosnące antropogeniczne straty w różnorodności biologicznej, zaburzenia w funkcjonowaniu ekosystemów i coraz ostrzej zaznaczające się na Ziemi deficyty podstawowych zasobów naturalnych, zagrażające bezpośrednio egzystencji ludzkiej.
Od kilkudziesięciu lat, ochrona przyrody, stała się zasadniczym elementem racjonalnej gospodarki przestrzenią i zasobami naturalnymi w ramach globalnej koncepcji ekorozwoju (ecodevelopment), inaczej rozwoju zrównoważonego (sustainable development).
Ogólnie mówiąc, ochrona przyrody jest ideą i działalnością ludzką opartą na interdyscyplinarnej wiedzy, głównie ekologii, mającą charakter tak poznawczy, jak i przede wszystkim - praktyczny, stawiająca sobie za cel ochronę wartości przyrodniczych zagrożonych w wyniku antropopresji, czyli pośredniej i bezpośredniej ingerencji człowieka.
8. W czasach historycznych ochrona przyrody opierała się głównie na motywach:
religijnych
kulturowo - obyczajowych
użytkowych
Nowoczesna ochrona przyrody zaczęła się kształtować pod koniec XIX wieku, gdy w Stanach Zjednoczonych powstał pierwszy Park Narodowy „Yellowstone” (1872), a w objętej rozbiorami Polsce galicyjski Sejm Krajowy uchwalił we Lwowie pionierską ustawę o ochronie kozic i świstaków (1868).
Współczesna ochrona przyrody opiera się głównie na przesłankach:
naukowych
etycznych
ekonomicznych
9. Ochrona przyrody (w powszechnym i ustawowym rozumieniu); oznacza zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz odnawianie składników i zasobów przyrody, w szczególności roślin i zwierząt, jak również ekosystemów i kompleksów przyrodniczych.
Ochrona przyrody jako dyscyplina naukowa: biologia konserwatorska (conservatoin biology) lub biologia zachowawcza.
ekologia
genetyka
inne nauki podstawowe
13.
Ostateczny cel obu kierunków jest zbieżny - jest nim bowiem utrzymanie choćby minimum warunków dla egzystencji i rozwoju gatunków, w tym przede wszystkim gatunku ludzkiego, a także zabezpieczenie na teraz i na przyszłość przyrodniczych uwarunkowań jakości życia człowieka.
14.
Sozologia - nowa kompleksowa nauka o ochronie przyrody i środowiska, badająca wpływ gospodarki człowieka na środowisko fizyczne i żywą przyrodę. Sozologia nastawiona jest na rozwiązywanie praktycznych problemów, w tym m. in. na zapobieganie procesom degradacyjnym w biosferze i lokalnych systemach przyrodniczych, jak też na działania rekultywacyjne. Nauka stosowana zajmująca się kształtowaniem i inżynierią środowiska przyrodniczego.
15.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody i Jej Zasobów (IUCN) opublikowała definicję obszaru chronionego i zaliczyła istniejące obszary do poszczególnych kategorii:
1a - obszary ścisłej ochrony, które użytkowane są do celów ściśle naukowych
1b - skupia chronione obszary naturalne, głównie w celu ochrony nienaruszonej przyrody
2 - parki narodowe, do ochrony ekosystemów i rekreacji
3 - pomniki przyrody, przeznaczone głównie do ochrony specyficznych walorów przyrody
4 - obszary ochrony siedliskowej i gatunkowej poprzez działalność interwencyjną
5 - obszary chronionego krajobrazu, mogą służyć do rekreacji
6 - obszary chronione przeznaczone do trwałego użytkowania naturalnych ekosystemów
Obecnie na świecie ochroną obszarową objęte jest najwyżej 8% powierzchni lądowej Ziemi.
19) Ustawa o ochronie przyrody, w rozumieniu której ochrona przyrody to przede wszystkim szczególne formy ochrony przyrody, dające się sprowadzić do:
Ochrony obszarowej
Parki narodowe
Rezerwaty przyrody
Parki krajobrazowe
Obszary chronionego krajobrazu,
które wchodzą w skład krajowego systemu obszarów chronionych
Ochrony gatunkowej roślin i zwierząt, w szczególności gatunków rzadkich i zagrożonych wyginięciem
Ochrony indywidualnej obejmującej
Pomniki przyrody
Stanowiska dokumentacyjne
Użytki ekologiczne
Zespoły przyrodniczo-krajobrazowe
Parki gminne
20) Ochrona przyrody (w powszechnym i ustawowym rozumieniu); oznacza zachowanie, właściwe wykorzystanie oraz odnawianie składników i zasobów przyrody, w szczególności roślin i zwierząt, jak również ekosystemów i kompleksów przyrodniczych.
Ochrona przyrody ma głównie na celu:
Utrzymanie procesów ekologicznych i ewolucyjnych, trwałości systemów ekologicznych, a przy tym zapewnienie ciągłości egzystencjalnej gatunków i jednostek biocenotycznych
Zachowanie różnorodności form życia na różnych poziomach organizacji biologicznej, jak też form zabytkowych, krajobrazów i dziedzictwa geologicznego
Kształtowanie właściwych postaw człowieka wobec przyrody i otaczającego go świata
(jak ktoś chce doczytać więcej to odsyłam do wykładu 2)
21) Artykuł 1
Cele
Celami niniejszej konwencji, realizowanymi zgodnie z jej odpowiednimi postanowieniami, jest ochrona różnorodności biologicznej, zrównoważone użytkowanie jej elementów oraz uczciwy i sprawiedliwy podział korzyści wynikających z wykorzystywania zasobów genetycznych, w tym przez odpowiedni dostęp do zasobów genetycznych i odpowiedni transfer właściwych technologii, z uwzględnieniem wszystkich praw do tych zasobów i technologii, a także odpowiednie finansowanie.
Jeśli ktoś chce przywołać sobie definicje do celów, sięgnijcie nieopodal w dół spójrz wtedy!
Artykuł 2
Definicje
Dla celów niniejszej konwencji:
"Różnorodność biologiczna" - oznacza zróżnicowanie wszystkich żywych organizmów pochodzących, inter alia, z ekosystemów lądowych, morskich i innych wodnych ekosystemów oraz zespołów ekologicznych, których są one częścią. Dotyczy to różnorodności w obrębie gatunku, pomiędzy gatunkami oraz ekosystemami.
"Zasoby biologiczne" - obejmują zasoby genetyczne, organizmy i ich części, populacje i jakiekolwiek inne żywe elementy ekosystemu, które faktycznie lub potencjalnie mogą być wykorzystywane lub stanowić mogą wartość dla ludzkości.
"Biotechnologia" - oznacza każde rozwiązanie technologiczne, które wykorzystuje systemy biologiczne, żywe organizmy lub ich pochodne do wytworzenia lub modyfikowania produktów lub procesów.
"Kraj pochodzenia zasobów genetycznych" - oznacza kraj, który posiada te zasoby genetyczne w warunkach in-situ.
"Kraj dostarczający zasoby genetyczne" - oznacza kraj dostarczający zasoby genetyczne ze źródeł in-situ, zarówno populacji gatunków dzikich, jak i udomowionych, lub ze źródeł ex-situ, które mogą, ale nie muszą pochodzić z tego kraju.
"Udomowione lub hodowlane gatunki" - oznaczają gatunki, na których proces ewolucyjny wywierał wpływ człowiek w celu zaspokojenia swoich potrzeb.
"Ekosystem" - oznacza dynamiczne zgrupowanie roślin, zwierząt, mikroorganizmów oraz ich nieożywione środowisko wspólnie tworzące jednostkę funkcjonalną.
"Ochrona ex-situ" - oznacza ochronę składników różnorodności biologicznej poza ich naturalnymi siedliskami.
"Materiał genetyczny" - oznacza jakikolwiek materiał roślinny, zwierzęcy, mikrobiologiczny lub innego pochodzenia, zawierający funkcjonalne jednostki dziedziczności.
"Zasoby genetyczne" - oznaczają materiał genetyczny posiadający faktyczną lub potencjalną wartość.
"Siedlisko" - oznacza miejsce lub typ miejsca, w którym organizm lub populacja występuje w sposób naturalny.
"Warunki in-situ" - oznaczają warunki, w których zasoby genetyczne występują w ekosystemach lub naturalnych siedliskach, a w przypadku gatunków udomowionych lub hodowlanych, w otoczeniu, w którym rozwinęły swoje charakterystyczne właściwości.
"Ochrona in-situ" - oznacza ochronę ekosystemów i naturalnych siedlisk oraz utrzymanie i restytucję zdolnych do życia populacji gatunków w ich naturalnym środowisku, a w przypadku gatunków udomowionych lub hodowlanych, w środowisku, w którym rozwinęły swoje charakterystyczne właściwości.
"Obszar chroniony" - oznacza obszar określony geograficznie, który jest wyznaczony, objęty odpowiednimi regulacjami i zarządzany dla osiągnięcia określonych celów związanych z ochroną.
"Regionalna organizacja integracji gospodarczej" - oznacza organizację utworzoną przez suwerenne państwa danego regionu, które przekazały jej kompetencje w sprawach objętych niniejszą konwencją i odpowiednio upoważniły ją, zgodnie z ich wewnętrznymi procedurami, do podpisania, ratyfikowania, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej konwencji.
"Zrównoważone użytkowanie" - oznacza użytkowanie elementów różnorodności biologicznej w taki sposób i z taką intensywnością, żeby nie prowadziło ono do jej zmniejszenia w długim czasie i tym samym pozwoliło utrzymać jej potencjał w stanie odpowiadającym potrzebom i aspiracjom obecnych oraz przyszłych pokoleń.
"Technologia" - obejmuje biotechnologię.
22 Bioróżnorodność i jej podział
Ogólnie mówiąc, bioróżnorodność to zróżnicowanie organizmów żywych oraz współtworzonych przez nie systemów ekologicznych
W praktyce stosuje się podział na trzy poziomy różnorodności biologicznej:
a)genetyczny
b)gatunkowy
c)ekosystemowy
RÓŻNORODNOŚĆ GENETYCZNA - jest najbardziej elementarnym poziomem różnorodności biologicznej, gdyż to właśnie ona stanowi podstawę zarówno różnorodności gatunkowej, jak i ekosystemowej.
W praktyce badań nad bioróżnorodnością
pojęcie „różnorodności genetycznej” stosuje się zwykle do analiz obejmujących jeden rodzaj, gatunek czy wręcz konkretną populację.
Z punktu widzenia ochrony przyrody różnorodność genetyczna jest niezwykle ważna przy określaniu prawdopodobieństwa przetrwania populacji. Jej radykalne zmniejszenie może bowiem spowodować nie tylko obniżenie plastyczności reakcji populacji na zmiany środowiskowe, ale także obniżenie jej żywotności.
Chociaż, niekiedy nadmierne urozmaicenie puli genowej populacji może mieć bardzo niebezpieczne skutki.
RÓŻNORODNOŚĆ GATUNKOWA - poziom ten jest najpowszechniej i najczęściej wykorzystywany w ochronie przyrody. Na tym poziomie rozpatrywana jest różnorodność gatunków flory lub fauny występujących na danym terenie.
RÓŻNORODNOŚĆ EKOSYSTEMOWA - poziom ten jest najrzadziej używany i wzbudza sporo kontrowersji.
brak jest ogólnie przyjętych sposobów jej mierzenia
jest bardzo trudna do matematycznego uchwycenia
trudno określić czy ma pozytywny czy negatywny charakter, z punktu widzenia przyrody
23 Miary bioróżnorodności Marcin M
Miary bioróżnorodności:
liczba gatunków
liczebność wewnątrzgatunkowa
wskaźnik dominacji
wskaźnik podobieństwa
24 Czynniki, które kształtowały w Polsce bioróżnorodność
Stan różnorodności biologicznej w Polsce
Na tle innych krajów europejskich Polska jest krajem o relatywnie dużej różnorodności, którą na przestrzeni tysiącleci kształtowały:
a)położenie w centralnej części kontynentu
b)brak naturalnych barier na wsch i zach
c)strefa wpływów klimatu atlantyckiego i kontynentalnego
d)zróżnicowana budowa geologiczna i urozmaicona rzeźba
e)stosunkowo słabiej rozwijający się przemysł infrastruktura drogowa
f)ekstensywne rolnictwo
28.
Jakie istnieją różnice pomiędzy kompetencjami wojewody a dyrektora parku narodowego na terenie parku narodowego?
Na obszarze parku narodowego zadania i kompetencje wojewody w zakresie ochrony przyrody sprawuje dyrektor parku.
.29 Czym jest środowisko przyrodnicze w odniesieniu do ekonomii?
Instytucjonalne i ekonomiczne struktury finansowania ochrony środowiska występują w Polsce od wielu lat, ale należną im pozycję i uznanie społeczeństwa zyskały stosunkowo niedawno, przede wszystkim dzięki zmianie priorytetów państwa i udostępnieniu międzynarodowych środków finansowych dla podmiotów polskich. Na szczególną uwagę zasługują środki i mechanizmy Unii Europejskiej. Ich rola nie ogranicza się tylko do finansowania polskiej ochrony środowiska, lecz, wzbudzając zainteresowanie i uznanie, pośrednio generuje powstawanie i rozwój innych zasobów czy mechanizmów. Świadczą o tym zmiany w sektorze bankowości czy pozarządowych organizacji finansowania redystrybucyjnego.
30 W jaki sposób środowisko przyrodnicze wpływa na działalność i dobrobyt człowieka?
Środowisko naturalne może wpływać na działalność człowieka i jego dobrobyt w następujący sposób:
Dostarczając dóbr, które są bezpośrednio konsumowane,
Dostarczając dóbr będących środkami produkcji,
Podtrzymując funkcjonowanie systemów, które warunkują istnienie życia na Ziemi
31. Czym jest ekonomika środowiska?
Ekonomika środowiska- zajmuje się wpływem gospodarki na środowisko naturalne, czyli gospodarczym wykorzystaniem środowiska oraz wynikającymi z tego procesu wszelkimi kosztami i korzyściami.
32. Zasada ludnościowa?
W pierwszej połowie XIX wieku T. Malthus opracował zasadę ludnościową tłumaczącą nędzę skłonnością do szybszego rozmnażania się ludności w porównaniu do przyrostu środków konsumpcji, opartą założeniami:
Zasoby środowiska są ograniczone co do ilości i po osiągnięciu granicy wykorzystania i dostępności poszczególnych zasobów dalszy wzrost liczby ludności wymagać będzie zwiększonej intensywności upraw, co pociągnie za sobą zmniejszający się przychód na głowę ludności.
Liczba ludności na ziemi stale wzrasta podlegając tylko pewnym biologicznym ograniczeniom (niewspółmierne tempo przyrostu ludności w stosunku do przyrostu możliwości jej utrzymania).
33. Podział instrumentów polityki ochrony środowiska?
Instrumenty prawno-administracyjne - określane są jako część strategii nakazowo - zakazowych, opierają się głównie na założeniu, że obywatele państwa postępują według przepisów ustanawianych przez organy tego państwa. Konsekwencja naruszeń przepisów
są sankcje. Typowymi instrumentami prawno-administracyjnymi są:
Wyznaczanie wielkości obowiązkowych redukcji emisji
Indywidualne pozwolenia określające limity i warunki emisji
Normy technologiczne
Normy emisji dla nowych źródeł
Normowanie surowców i materiałów oraz specyfikacja cech produktów
Instrumenty perswazyjne - opierają się na założeniu, że zachowanie podmiotów jest rezultatem pozyskiwania i wytwarzania informacji. Może to się odbywać przez dostarczanie adresatom polityki pełnych informacji dotyczących alternatywnych zachowań i konsekwencji każdego z zachowań. Innym sposobem jest negocjowanie z podmiotami terminów
i kierunków zachowań. W rezultacie dochodzi do zawierania umów społecznych na drodze konsultacji.
Instrumenty ekonomiczne - dostarczają bodźców cenowych, wpływają na subiektywna ocenę własnych korzyści i kosztów alternatywnych zachowań, skupiają się wokół bodźców ekonomicznych, idei związanych z prawem własności i systemów ustalania cen.
34. Funkcje podatków i opłat w ochronie środowiska.
- funkcja stymulująca - motywacja podmiotów gospodarczych do racjonalnego gospodarowania środowiskiem naturalnym oraz budowania w społeczeństwie świadomości ekologicznej
- funkcja finansowa - gromadzenie funduszy na finansowanie inwestycji w OŚ.
35. Wymień instrumenty ekonomiczne.
Dostarczają bodźców cenowych, wpływają na subiektywną ocenę własnych korzyści i kosztów alternatywnych zachowań, skupiają się wokół bodźców ekonomicznych, idei związanych z prawem własności i systemów ustalania cen.
36. Rodzaje stosowanych opłat.
- za emisje lub ścieki - emisje pyłów, gazów, odprowadzanie ścieków, składowanie odpadów
- za korzystanie z infrastruktury OŚ - składowanie odpadów, wycinanie drzew i krzewów, przejmowanie gruntów rolnych, leśnych na cele nieleśne i nierolnicze
- usługowe - odprowadzanie ścieków do kanalizacji, zorganizowana utylizacja odpadów
- administracyjne - płatności za czynności urzędowe
- produktowe - opłaty nakładane na ceny produktów powodujących zanieczyszczenie w fazie produkcji lub konsumpcji
Do czego sprowadza się cele ochrony środowiska z wykorzystaniem narzędzi prawnych?
Zachowania istniejących zasobów środowiska w stanie niepogorszonym, przy optymalnym ich wykorzystaniu gospodarczym;
Działalności, która zmierza do przywrócenia zasobom właściwości umożliwiających ich gospodarcze wykorzystanie;
Podejmowania działań w celu optymalnie racjonalnego wykorzystania zasobów w gospodarce
42. Prawo ochrony środowiska ma pewną strukturę hierarchiczną - od Konstytucji RP poprzez ustawy, umowy, rozporządzenia, aż do aktów prawa miejscowego. Wszystkie akty prawne podlegają Konstytucji i muszą być z nią zgodne.
44.
Artykuł 74 Konstytucji w całości poświęcony jest ochronie środowiska, a jego treść jest następująca:
Władze publiczne prowadzą politykę zapewniającą bezpieczeństwo ekologiczne współczesnemu i przyszłym pokoleniom.
Ochrona środowiska jest obowiązkiem władz publicznych.
Każdy ma prawo do informacji o stanie i ochronie środowiska.
Władze publiczne wspierają działania obywateli na rzecz ochrony i poprawy stanu środowiska.
47 Instytucje ochrony środowiska
Instytucje i programy pomocowe
1.Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
European Commission, Directorate-General XI
Europejski Fundusz Rozwoju Wsi Polskiej
Fundacja „Fundusz Współpracy”
2. Fundacja EkoFundusz
Fundacja na rzecz Rozwoju Wsi Polskiej, „Polska Wieś 2000” im. Macieja Rataja
Fundacja Wspomagania Wsi
Fundusz na rzecz Globalnego Środowiska
3. Fundusz Spójności
4. INTERREG
5. Norweski Mechanizm Finansowy i Mechanizm Finansowego 6.Europejskiego Obszaru Gospodarczego
Polsko-Amerykańska Fundacja Wolności
Program Aktywizacji Obszarów Wiejskich
Program LIFE
Rządowy Program - Fundusz Inicjatyw Obywatelskich
Sektorowy Program Operacyjny Wzrost Konkurencyjności Przedsiębiorstw
6 Program Ramowy Badań i Rozwoju Technologicznego Unii Europejskiej
Zintegrowany Program Operacyjny Rozwoju Regionalnego
.49 Cele edukacji ekologicznej
Edukacja ekologiczna, cele:
Nauczanie postaw ekologicznie zrównoważonego użytkowania środowiska i sposobów jego ochrony
Pobudzanie do twórczego, innowacyjnego działania zmierzającego do oszczędnego korzystania z zasobów przyrody i maksymalnej ich ochrony
Zaszczepienie potrzeby postrzegania norm i zakazów ekologicznych
Kształtowania nawyków kultury ekologicznej oraz poczucia moralnej i obywatelskiej odpowiedzialności za ochronę dóbr przyrody
Wdrożenie umiejętności interdyscyplinarnego myślenia i rozumowania, nauczanie postrzegania zależności między stanem środowiska a jakością życia każdej jednostki ludzkiej i całych społeczeństw
Kształtowanie nawyków międzynarodowej solidarności w ochronie środowiska
50. Przez co można osiągnąć cele edukacji ekologicznej?
Cele edukacji ekologicznej można osiągnąć przez:
· Edukację formalną - obejmującą dzieci od wieku przedszkolnego, młodzież, studentów, a także nauczycieli związanych z ochroną środowiska
· Edukację nieformalną - obejmująca młodzież i dorosłych, prowadzona poprzez środki masowego przekazu oraz za pomocą różnych form tzw.
Samoedukacji indywidualnej i grupowej.