26.10.2010
Tożsamość narracyjna to zinternalizowana i rozwinięta historia życia lub mit osobisty, który spaja zrekonstruowaną przeszłość, spostrzeganą teraźniejszość lub oczekiwaną przyszłość w konfigurację narracyjną tak aby nadać życiu poczucie spójności, ciągłości i celu.
Tożsamość narracyjna to sposób mówienia o rzeczywistości społecznej, to coś co wpływa na tę rzeczywistość .
Wierzono w jedność tożsamości i jedność języka
tożsamość i język = 1 wariant
lata 80 XX wieku - ponowoczesne koncepcje tożsamości ( zwątpienie w jedność tożsamości , zwątpienie w jedność języka)
przekonanie o tym że tożsamość zmienia się ze społecznym doświadczeniem
tożsamość to jedna z wielości
mówienie o tożsamości w liczbie pojedynczej wynika z lenistwa ludzi
mówienie o sobie jest traktowane jako manifestowanie siebie, budowanie obrazu własnej osoby
4 Nurty- szkoły
1. Podejście konstruktywistyczne - konstruktywizm poznawczy
wiąże się z podejściem przetwarzaniem informacji i zakłada ,że proces poznania jest pośredniczono przez reprezentacje umysłowe, które wpływają na percepcje otaczającej rzeczywistości .
-kontekst poznawczy jest zakorzeniony w psychice
-wskazuje na rolę tego co mówimy ( najbardziej kreatywne są autonarracje)
autonarracje może pełnić następujące funkcje:
a.) dokonywanie przewartościowań
b.) nadawanie znaczeń
c.) wprowadzenie zmian
d.) samokrytycyzm
e.) doskonalenie siebie
f.) doskonalenie wew. Integracji.
Najczęściej autonarracje tworzona jest na bazie schematu narracyjnego , który poza przedmiotem opisuje:
innych ważnych bohaterów w roli partnerów podmiotu,
charakterystyczne wartości stanowiące przesłankę intencji występujących w opowiadaniu bohaterów,
komplikacje które spotykają podmiot i innych bohaterów na drodze realizacji intencji
sposoby i możliwości przezwyciężenia komplikacji w realizacji intencji
Schemat poznawczy leży u podstaw narracji i autonarracji jest treścią wykorzystywaną do mówienia o sobie innym, , powstaje on z powodu absorbowania i akomodowania informacji. Schemat zawiera wiedzę uogólnioną i wyabstrahowaną z konkretnych doświadczeń.
Podstawą tożsamości będzie to co jest nam dane kulturowo, a z czego wybraliśmy „coś” w szczególny dla nas sposób
2. Podejście dyskursywne
dyskurs czyli mowa w użyciu w sytuacjach społecznych, a nie jednostkowych
opowiadanie zmienia się przez słuchające nas osoby ( niekoniecznie pozytywnie)
próby przejmowania kontroli nad dyskursem i budowaniem tożsamości
determinizm językowy
3. konstruktywizm społeczny- jego podstawowym założeniem jest to że świat zawsze jest postrzegany w sposób subiektywny
podejście najbardziej socjologiczne
wzory kulturowe , stereotypy poznawcze wpływają na to jak o sobie mówimy
tożsamość może być wtórna
zasada Don Kichota nie chodzi o to co jest prawdą, tylko to co na nią wygląda
rola narzuca sposób ukazywania siebie i innych
społeczne etykiety - wpływają na nasze narracje
4. Podejście filologiczne (Wygotski, Bachtin)
używają pojęcia głosów - polifonia - człowiek jest polifoniczny , artykułuje siebie wielogłoskowo
różna częstotliwość
metafora skrzynki z narzędziami
uzyskanie świadomości z języka
głosy i język są budulcami myśli w zależności od kontekstu społecznego
głosy modyfikują naszą tożsamość
język tworzy nie odtwarza