PODRĘCZNIK BARDACHA I WYKŁADY:

CZĘŚĆ I - KRÓLESTWO POLSKIE: I RP

ROZDZIAŁ II - MONARCHIA PATRYMONIALNA

II. ŹRÓDŁA PRAWA I ŹRÓDŁA POZNANIA PRAWA

9. Polskie prawo zwyczajowe:

źródła praktyki - dyplomy książęce potwierdzające czynności prawne osób prywatnych, książęce akty nadania, akty sądowe i prywatne

„Księga Henrykowska” - akty prawne i opis transakcji zawieranych przez klasztor cystersów w Henrykowie na Śląsku w XIII i XIV wieku, rodzaj księgi uposażeń

formularze czynności prawnych - znane z wieków XIII i XIV, ich stosowanie prowadziło do ujednolicenia prawa, były one praktycznymi podręcznikami prawa

„Księga elbląska” - spis prawa zwyczajowego sporządzony w języku staroniemieckim, nazywany też „Najstarszym zwodem prawa polskiego”, odkryty w bilbliotece w Elblągu w XIX wieku, podkreślano rodzinne pochodzenie i odrębność prawa polskiego, zachowane przepisy regulują organizację sądów, postępowania sądowego i prawa karnego

roczniki - powstały z tablic paschalnych, określały datę wielkanocy i kalendarz liturgiczny, występowały w kościołach większych, mnisi dokonywali na nich zapisków marginalnych i interlinearnych, z których powstały roczniki: świętokrzyski z 1122 r., poznański, kamieniecki

hagiografia - żywoty świętych pańskich - „Vita sanctia Adalberti” z 1004 roku, żywot św. Ottona z XII w. itd.

kroniki - bezpośredni przekaz wydarzeń - kroniki: Vidukinda - informacje o Mieszku I, Kietmara - informacje o Bolesławie Chrobrym, Kroniki Krzyżackie, Kronika Kosmasa, Pulavy, KRONIKI POLSKIE: Galla Anonima, Kadłubka, Mierzwy, Śląskie, Janka z Czarnkowa, Historia Polska Jana Długosza

listy - poznaje się fakty, o których piszący listy wiedzieli z autopsji

10. Prawo stanowione:

przywileje jednostkowe - wydawane na rzecz osób fizycznych, możnowładców, rycerzy czy osób prawnych

przywileje immunitetowe - największa grupa przywilejów jednostkowych, ograniczały prawo książęce na rzecz ich odbiorców (panowie duchowni i świeccy), regulowały życie ludzi zamieszkałych w ich dobrach

przywileje ziemskie - obejmowały wszystkich członków jednego lub więcej stanów

statuty - ustanawiane przez panującego normy prawne regulujące poszczególne dziedziny życia państwowego, np. statuty Krzywoustego dotyczące np. zasad dziedziczenia tronu pryncypackiego

edykty - wydawane przez władcę, dotyczyły np. prawa sądowego

11. Prawo kościelne a prawo kanoniczne:

prawo kanoniczne - zespół norm prawnych wytworzyonych przez kościół a regulujących stosunki kościoła wewnątrz i zew.

prawo kościelne - zespół norm regulujących stosunki kościoła wewnątrz i na zew. bez względu na to, przez kogo są stworz.

źródła p. kanonicznego w PL - zwód prawa kanonicznego - „Collectio tripartitia”, Dekrety Grzegorza IX, Dekret Gracjana

statuty prowincjonalne - uchwalane na synodach prwoincjonalnychz udziałem legatów papieskich, zebrane częściowo w synodykuarcybiskupa Jarosława w 1357 r.

statuty diecezjalne - wydawane na synodach diecezjalnych, uzupełniały statuty prowincjonalne

12. Prawo niemieckie na ziemiach polskich:

przywileje lokacyjne - wystawiane przez panującego dokonującego lokacji miasta lub wsi na prawie niemieckim lub zezwalając na nią odbiorcy przywileju

dokument lokacyjny - wystawiany przy lokacji w dobrach prywatnych dla osadników, określał ustrój miasta / wsi, prawa i obowiązki osadników, jeśli lokacji dokonywał monarcha to przywilej i dokument lokacyjny były jednym aktem

Zwierciadło Saskie - podstawowe źródło prawa niemieckiego w Polsce

pouczenia prawne - źródło prawa miejskiego, wydawane dla miast polskich przez Magdeburg

ortyle - jednostkowe wyroki o charakterze precedensowym, wydawane przez Magdeburg dla niektórych miast polskich

USTRÓJ

Patrymonialna zasada władzy państwowej:

- monarcha posługiwał się względami państwa oraz swoich poddanych oraz zasadami prawa cywilnego prywatnego obowiązującego na terenie Polski

- monarcha traktuje państwo jako swoją prywatną własność, od łacińskiego patrimonium = ojcowizna

- kolejny władca przejmuje spadek po swoim ojcu

- państwo ulega podziałom, bo każdy spadkobierca ma prawo domagać się swojej części - rozbicie dzielnicowe, bo posługiwano się prawem prywatnym

- spadkobiercami nieruchomości mogli być tylko mężczyźni

Sposoby nabycia praw do spadku:

- zabicie kogoś kto również ubiega się o spadek (forma nielegalna)

- według statusu Krzywoustego nie obowiązuje zasada patrymonialna, każdy ma wydzieloną swoją działkę i nie może ubiegać się o inne

- zawierano umowy między spadkobiercami np. Bolesław Śmiały i Władysław Herman

- prawo pierwokupu należało do członków rodziny

System władzy:

- książę i król mają te same uprawnienia, a tytuł miał znaczenie tylko w stosunkach na zewnątrz

- pełnia władz w rękach monarchy: ust., wyk., najwyższa sądownicza - mimo to król podlegał ograniczeniom

- akty prawne monarcha wydaje ustnie podczas wieców (zebrań ludzi na których monarcha ogłaszał zmiany w prawie)

- wiec feudalny - forma ograniczenia króla - możni, urzędnicy i duchowni wyrażali zgodę na prawo nadane przez monarchę

- król włada wojskiem i nadaje urzedy (tylko dla elity)

- prawo oporu - żaden panujący nie może nadużywać swoich władz, bo społeczeństwo może siłą usunąć go z tronu

- jeśli kogoś wywalą, to i tak potem intronizują osobę z tej samej dynastii

Władza sądownicza:

­- król stwierdza co jest przestępstwem i jaka będzie kara, postępuje arbitralnie

- mir monarszy - instytucja prawna która strzegła pokoju na terytorium podległym władcy

- król może być we władzy sądowniczej zastępowany przez urzędników - najczęściej wojewodów lub kasztelanów

koronacja - akt religijny o znaczeniu państwowym, namaszczenie króla i nadanie mu władzy

immunitet - przywilej nadawany przez monarchę, zwalnia obdarowanego od pewnych obowiązków i nadaje pewne przywileje dotychczas należące do władzy, wyróżniamy immunitety ekonomiczne, sądownicze

lokacje - nadawanie praw miastu, powodujące wyróżnienie go od reszty terytorium strukrturą zawodową ludności, strukturą przestrzenną i formą zabudowy, organizacją odrębnych władz i sądów miejskich, odrębnym położeniem prawnym ludności

ROZDZIAŁ III - MONARCHIA STANOWA

II. ŹRÓDŁA PRAWA I ŹRÓDŁA POZNANIA PRAWA

84. Prawo ziemskie. Statuty Kazimierza Wielkiego:

statuty Kazimierza Wielkiego - najważniejsze źródło prawa stanowionego w Polsce

- wydane były osobno dla Małopolski i Wielkopolski, odzwierciedlało to różnice w stosunkach wewnętrznych obu dzielnic

- statuty powstawały stopniowo w latach 50. i 60. XIV wieku

- statut wielkopolski - wcześniejszy, wydany przy współudziale abp gnieźnieńskiego, prałatów i szlachty na wiecu ustawod., liczył około 50 przepisów

- statut małopolski - złożony ze statutu uchwalonego na wiecu w Wiślicy oraz zwodu szeregu ustaw późniejszych, liczył około 100 przepisów

- statuty KW zawierały przepisy ustrojowe, prawa sądowego (głównie karnego), nie wyczerpywały żadnego działu prawa

- dokonywały odświeżenia prawa i jego unifikacji, głównym ich zadaniem miało być wg króla ujednolicenie prawa

- ze statutem małopolskim połączono ustawy KW i jego następców wydane w XIV wieku (ekstrawaganty) i prejudykaty - artykuły sformułowane jako kazusy

- z tego wszystkiego powstały zwody (redakcje) statutów małopolskiego i wielkopolskiego

- w XV połączono je w Statuty Małopolsko-Wielkopolskie, na końcu dopisano petyta - projekty norm prawnych, jeszcze nie sformułowanych

- dygesta - redakcja obejmująca w jednolitym układzie wszystkie przepisy małopolskie i wybór wielkopolskich (około 130)

- najstarszy polski przekład statutów dokonany zostrał w połowie XV w. przez Świętosława z Wojcieszyna

statut warcki - uchwalony przez sejm walny z 1423 roku, potem zatwierdzony przez króla

przywileje ogólne i indywidualne, przywileje generalne - koszycki, cerkwicko-nieszawski, itp.

edykty - wydawane przez króla w sprawach wojska i religii, dekrety w sprawach handlu i ceł, ordynacje normujące organizacje żup solnych

lauda - uchwały partykularnych norm prawnych dla poszczególnych ziem - dokonane przez sejmiki i wiece lokalne, nie potrzebowały zatwierdzenia królewskiego do ważności

prawo dzielnicowego Mazowsza - stanowiło osobną odmianę prawa polskiego

85. Prawo niemieckie:

ortyle - wydawane przez Magdeburg dla miast

wilkierze - statuty uchwalane przez rady miejskie

MONARCHIA STANOWA (połowa XIV w. - połowa XV w.) - USTRÓJ:

- powstało pojęcie Korony Królestwa Polskiego, wyodrębniły się stany i powstała reprezentacja stanowa.

Korona Królestwa Polskiego - pojęcie ukształtowało się za K. Wielkiego - korona jako symbol władzy, traktowano ją jako instytucję prawną, skupiały się w niej wszelkie prawa należne państwu, król był tylko ich realizatorem, nie mógł ich uszczuplać - mógł je poszerzać, pojęcie Korony = pojęcie Państwa - Terytorium

Cechy ustroju:

- zasada niepodzielności terytorium państwa - koniec z przekazywaniem terytorium po odejściu króla jego następcom - zarządza tylko jeden następca

- państwo nie jest majątkiem prywatnym króla, a Królestwo Polskie jest państwem suwerennym

- żaden władca nie może uznawać siebie za podwładnego innego europejskiego monarchy

- król nie może decydować swobodnie o zarządzie terytorium państwowym (stosowali się do tego Andegawenowie, a Jagiellonowie nie)

- dziedziczenie tronu: najstarszy z synów zmarłego króla, od Jagiełły elekcyjny

- podział społeczeństwa na stany: szlachecki, duchowny, mieszczański - tylko oni byli zapraszani na zjazdy (sejmy)

- dwa inne stany: włościański (w Statutach Kazimierza Wielkiego); Żydzi - mieli swoje prawa sądowe i inne podatki

SZLACHTA - najszersze prawa, mogli sięgać po pełnię władzy politycznj, stan zamknięty;

warunki bycia szlachcicem: urodzenie w rodzinie szlacheckiej, po 1505 tylko ojciec musiał być szlachcicem,

nobilitacja - podniesienie do stanu szlacheckiego, dokonywał go król w zamian za pomoc finansową, umarzanie długów królewskich, mogły to być osoby spoza rodzin szlacheckich,

nagana szlachecka - zarzut szlachcica, że ktoś nosi bezprawnie tytuł szlachecki

dobra rycerskie - w XIV w. przyjęto FIKCJĘ PRAWNĄ, że wszystkie dobra szlacheckie objęte są immunitetem sądowym

równość w stanie szlacheckim - magnaci chcieli się wyodrębnić, rozbijanie szlachty na posesjonatów i gołotę

PRZYWILEJE SZLACHECKIE:

- koszycki 1374 - zwolnienie z większości podatków, urzędy dla szlachty, król nie może zarząd. podatku bez zgody szlachty

- czerwiński 1422 - nietykalność majątkowa, szlachcic odpowiada przed sądem tylko w oparciu o prawo pisane

- jedlneński 1430-33 - nietykalność osobista, nie można pozbawić nikogo wolności bez udowodnienia mu winy

- cerkwicko-nieszawski 1454 - królowi potrzebna jest aprobata sejmików szlacheckich (zebrania ogółu szlachty na danym terytorium) do zwołania pospolitego ruszenia, podatków, nowego prawa

DUCHOWIEŃSTWO - stan powstał najwcześniej i jest najstarszy, stan otwarty - wystarczało powołanie, w XIII w. otrzymał prawo do rozpoznawania swoich sporów wg prawa kanonicznego i został wykształcony w pełni, elita duchowieństwa miała dużo do powiedzenia w państwie, panowało zróżnicowanie majątkowe

MIESZCZANIE - stan powstały w wyniku lokacji miast na prawie niemieckim w oparciu o dokumenty lokacyjne, miasta dostawały uprawnienia ekonomiczne i rywalizowały wobec monarchy o przywileje ekonomiczne (dlatego stan był zróżnicowany), był to stan otwarty - za przyjęcie się płaciło, albo wystarczyło kupić jakąś nieruchomość, wypchnięty z udziału w życiu politycznym

ZGROMADZENIE STANOWE (GENERALNE, PROWINCIONALNE):

- współuczestniczą w stanowieniu prawa i uchwalają ustawy podatkowe

- żaden z monarchów nie może cofać przywileju a ograniczać może tylko za zgodą uprawnionego

- król decyduje o liczbie posłów i wysokości ich diety oraz o długości zjazdu

- kompetencje Zgromadzenia Stanowego ulegały rozszerzeniu, bo król chciał się nimi podzielić, a przedstawiciele stanów „szantażowali” monarchę

- przywilej nieszawski ograniczył kompetencje ZS - szlachta wybierała swoich przedstawicieli którzy na sejmikach szlacheckich decydowasli o sprawach wszystkich mieszkańców

ADMINISTRACJA OGÓLNA:

król - pełna władza ustawodawcza, elekcji dokonywała po śmierci Jagiełły Rada Królewska za opinią Zgromadzenia Stanowego, do Z. Augusta wybierano tylko członków rodziny królewskiej, jego władza ograniczona była przywilejami stanowymi, jako sędzia najwyższy jst wiązany prawem stanowionym przez siebie i poprzedników, rezygnuje z dowolności procesu, musi opierać się na prawie stanowionym, nie może sam wykonywać władzy

Rada Królewska - organ doradczy króla, brak samodzielnych uprawnień (oprócz prawa zmiany wartości monety), w wypadku małoletności króla i bezkrólewia przejmuje pełnię władzy (za Warneńczyka rządziła 10 lat, bo najpierw był małoletni a potem wyjechał), potem przekształciła się w senat

skład Rady Królewskiej: wybiera Król, wyróżniano 3 grupy dygnitarzy: urzędników ziemskich - wojewodowie, kasztelanowie; biskupi i abp rzym-kat; oraz ministrowie, czyli najwyższi urzędnicy królewscy (marszałkowie, podskarbiowie i kanclerze

marszałkowie - pełnili władzę ruchomą - tzn. tam, gdzie król się znajduje, ich władza działała w promieniu 5 mil od dworu królewskiego, stali na czele sądu marszałkowskiego, byli szefami protokołu dyplomatycznego, zajmowali się sprawami policji i porządku publicznego, symbolem ich władzy była LASKA, było ich dwóch w państwie

kanclerze - było ich dwóch, zastępowali się, byli ministrami sprawiedliwości i spraw zagranicznych, stali na czele adm. ogólnej, najbliżsi współpracownicy króla, zastępują króla w pełnieniu władzy sądowniczej, stali na straży prawa (coś w rodzaju TK), kierują niższymi urzędnikami kancelarii królewskiej: referendarzami, sekretarzami i pisarzami, symbolem władzy była pieczęć

podskarbiowie - zarządzali majątkiem korony - nieruchomościami ziemskimi i przedsiębiorstwami państwowymi, nadzór nad mennicą państwową, dbają o jakość monety, ściągają podatki, symbolem władzy były klucze od skarbca koronnego na Wawelu

ministrowie - pełnili władzę dożywotnio, powoływał i odwoływał ich król, stawali się więc dygnitarzami, nie można było też piastować 2 stanowisk ministerialnych naraz

ADMINISTRACJA TERYTORIALNA:

podział terytorialny - na województwa z wojewodą na czele i na ziemie (bez wojewody), obie te jednostki miały sąd ziemski i sejmik ziemski

sejmik ziemski - zebranie ogółu członków stanu szlacheckiego z danej jednostki terytorialnej

sąd ziemski - najważniejszy według szlachty sąd dla stanu

okręgi grodowe - wprowadzone za Jagiełły, na czele starostowie grodowi, pokrywały się terenowo z jednostkami podlegającymi sądom ziemskim

województwa - dawne księstwa dzielnicowe, pozostawiono wojewodów jako urzędników królewskich w terenie, nowodołączane tereny stawały się automatycznie województwami

prowincje - duży region w kraju mający pewne odrębności prawne, zarządzany przez starostów generalnych - zastępowali oni monarchę, ale nie mieli prawa nadawania przywilejów i decyzji w polityce zagranicznej

URZĘDNICY:

- dzielono ich na dwie grupy: starostów i urzędników ziemskich

starości - związani z królem, król mógł ich swobodnie powoływać i odwoływać oraz przenosić z miejsca na miejsce, musieli być Polakami, zarządzali administracją skarbową, wojskową i policyjną,

urzędnicy ziemscy - musieli pochodzić z terytorium, którym zarządzali, i mieć tam majątek, funkcja ta była dożywotnia, do urzędników ziemskich zaliczano: wojewodów, podkomorzych, sędziów ziemskich i kasztelanów

wojewodowie - stali na czele pospolitego ruszenia, sprawowali sądownictwo zwierzchnie nad Żydami, regulowali niektóre ceny w miastach swojego okręgu

kasztelanowie - za czasów monarchii patrymonialnej byli podstawowymi urzędnikami w terenie, od teraz mieli tylko tytuł i mogli zasiadać w Radzie Królewskiej

podkomorzowie i sędziowie ziemscy - sprawowali wymiar sprawiedliwości

GRUPA NIŻSZA URZĘDNIKÓW: pisarz, chorążowie i wojski - opiekun żon i córek rycerzy podczas pospol. rusz.

GRUPA NAJNIŻSZA: cześnik, koniuszy, miecznik (tylko tytuły)

SĄDOWNICTWO:

- występowała odrębnośc sądowa stanów - każdy miał własne prawo: szlachta prawo polskie (ziemskie), duchowni prawo kanoniczne, mieszczanie prawo niemieckie: lubeckie, chełmińskie, magdeburskie, chłopi prawo ziemskie potem wiejskie

sądy szlacheckie - sąd ziemski, sąd podkomorski, sąd grodzki (system przetrwał aż do reform sejmu 4letniego)

SĄD ZIEMSKI:

- uznawany przez szlachtę za najważniejszy dla swojego stanu,

- orzekał w większości spraw karnych i cywilnych szlachty-posesjonatów,

- do ich ksiąg wpisywano cały obrót prawny nieruchomościami szlacheckimi, księgi te były ustawą niezmienialną i miały charakter wieczysty;

- o obsadzie sądu decydowała szlachta - król wybierał sędziów spośród kandydatów przedstawionych przez szlachtę na sejmikach,

- jest jeden taki sąd w każdym województwie i ma charakter objazdowy (brak stałej siedziby),

- w każdym z powiatów sądowych sąd zbierał się raz na kwartał i przyjmował pozwy,

- urzędnicy sądowi: sędzia i podsędek, 4-6 asesorów, pisarz, woźny (Małopolska) starosta, sędzia, podsędek, wojewoda, podkomorzy, chorąży (Wielkopolska)

SĄD PODKOMORSKI: przewodniczył mu podkomorzy, który dobierał sobie asesorów, sąd ten orzekał w sprawach o rozgraniczenie dóbr szlacheckich - zbierał się na polu aby wytyczyć granice, komornicy stawiali kamienie graniczne

SĄD GRODZKI-STAROŚCIŃSKI:

- na czele stał starosta grodu, nie musiał orzekać sam, gdyż miał od tego sędziów grodzkich

- orzekał w sprawach ludzi luźnych i szlachty nieosiadłej, oraz w części spraw publicznych

- był sądem mieszanym - dla szlachty i nieszlachty

- od Statutu Wardzkiego 1423 mogli orzekać w sprawie szlachty osiadłej z 4 artykułów grodzkich: gwałt, podpalenie, zbrojna napaść na dom szlachcica, rabunek na drodze publicznej

- w ich skład wchodzili urzędnicy egzekucyjni - dzisiejsi komornicy i policja

- prowadzone są księgi - otwarte dla wszystkich, ale nie miały prawa wieczności, dopiero od końca XVII w. wszystkie sądy mogły prowadzić księgi wieczyste

SĄD WIECOWY: (do przywileju nieszawskiego): był sądem wyższym, „sąd równych sobie” dla możnych, elity stanu szlacheckiego, rozpatrywał sprawy ważniejsze i sprawy przesłane mu przez sąd ziemski, zbierał się trzy razy w roku, W Wielkopolsce: starosta, asesorowie: wojewoda i kasztelanowie, W Małopolsce: wojewoda jako przewodniczący, w obu terytoriach dodatkowo sędzia, podsędek i pisarze

SĄD SEJMIKOWY: po zamarciu sądów wiecowych, orzekali w nich dygnitarze ziemscy, sędzia i podsędek pod przewodnictwem wojewody i w obecności ogółu szlachty

SĄD OPRAWCY: justycjariusz-oprawca ścigał szczególnie groźnych przestępców, chwytał ich, przeprowadzał śledztwo i odbywał sąd, istniało to tylko w Małopolsce, postępowanie arbitralne, sąd zniesiono przywilejem czerwińskim (szlachta sądzona wg prawa pisanego)

SĄD KOŚCIELNY / DUCHOWNY: sąd oficjalny, opierał się na prawie kanonicznym, sądził w sporach między duchownymi i również między osobami świeckimi nnp. o herezje, o naruszenie przykazań kościelnych, o spory małżeńskie

SĄDY SYNODALNE: sprawowane podczas objazdu diecezji przez biskupa, w każdej parafii ludzie zeznawali na temat naruszeń prawa, co stawało się podstawą do wszczęcia postępowania

SĄD RADY MIEJSKIEJ - rajcowie i burmistrz jako przewodniczący, sąd ten opierał się na prawie niemieckim, sądzili sami albo razem z ławą, wtedy tworzyli sąd radziecko-ławniczy - instancję wyższą dla sądów ławniczych i cechowych

SĄD WYŻSZY PRAWA NIEMIECKIEGO NA ZAMKU KRAKOWSKIM - powołany przez K. Wielkiego jako prowincjonalny sąd leński dla wójtów i sołtysów z dóbr królewskich, wydawał ortyle innym sądom prawa niemieckiego

SĄD SZEŚCIU MIAST - instancja odwoławcza od sądu wyższego na zamku krakowskim, sądzili komisarze (po dwóch z sześciu większych miast Małopolski)

tok instancji w sądownictwie prawa niemieckiego: I - sąd ławy i rady, II - sąd wyższy prawa niemieckiego, III - sąd sześciu miast

SĄDY GAJONE - działały we wsiach na prawie polskim, pan lub wyznaczony urzędnik sądzili z udziałem przysiężnych

SĄDY ŁAWY WIEJSKIEJ - funkcjonowały we wsiach na prawie niemieckim, orzekali sołtys i ławnicy

SĄDY DOMINIALNE: dla chłopów poddanych

SĄD KRÓLEWSKI:

- był sądem powszechnym i dla wszystkich stanów, sędzią był król, wyroki wydawano w jego imieniu, król musiał akceptować wyrok wydany przez jego z-ców, na wyrokach widniał podpis króla;

- był ostatnią instancją, sądem odwoławczym (sprawy przysyłane z sądów niższych lub na żądanie króla)

- rozstrzygał w sprawach: o najcięższe przestępstwa, sprawy przeciw szlachcie z zagrożeniem utraty życia, czci i maj ątku (z wyjątkiem 4 artykułów grodzkich), skargi przeciw urzędnikom, sprawy majątku królewskiego, sprawy z zakresu prawa państwowego

- sąd nadworny - odbywał się na dworze królewskim, król nie musiał być w składzie orzekającym

- sąd zadworny (komisarski) - orzekał wskazany przez króla urzędnik, który był wysyłany na miejsce sporu; rozwiązywał się ten sąd po zamknięciu sprawy

- sąd sejmowy - w czasach demokracji szlacheckiej, sądził podczas zjazdu sejmu, o sprawach rozpatrywanych decyduje monarcha, asesorami króla są członkowie rady królewskiej, jego wyroki stawały się precedensami

- sędziowie sądu monarszego - mieli bojaźń bożą, prawdomówność, mądrość, roztropność, stateczność, powagę, sądzi według prawa pisanego

- przeszkody w byciu sędzią - niemowa, ślepy, głuchy, chory umysłowo, mniej niż 20 lat, Żyd, nie-chrześcijanin, wyklęty, kobieta

ROZDZIAŁ IV - PRAWO SĄDOWE ŚREDNIOWIECZA (PL)

I. PRAWO PRYWATNE

140. Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych:

zdolność prawna - możliwość zajęcia w stosunkach prywatnych stanowiska podmiotu prawa lub obowiązku, każdy, kto tę zdolność posiadał, był osobą w obliczu prawa, nie byli nimi zaś wywołańcy

zdolność do czynności prawnych - zdolność do tego, aby przez dokonane przez siebie akty prawne powodować powstanie, zmianę lub wygaśnięcie stosunku prawnego

warunki z.d.c.p. - pełnoletność: początkowo dojrzałość fizyczna, potem ustalono wiek przeciętny z.d.c.p., a Statut Warcki ustalił lata sprawne na 15 dla mężczyzn a dla kobiet 12

Czynniki wpływające na zakres zdolności do czynności prawnych i zdolności prawnych:

- przynależność do grupy społecznej / stanu: rycerstwo/szlachta mieli największą z.d.c.p., niewolnicy nie mieli wcale

- płeć: pełnię praw mieli mężczyźni, kobiety pozostawały pod opieką rodziny aż do wydania za mąż, do XIII w. nie mogły spadkobrać dóbr ziemskich, mogły jednak posiadać rzeczy ruchome, wdowy miały lepszą sytuację

- przynależność państw.: ograniczono prawa cudzoziemców - spadek po bezdziedzicznym cudzoziemcy przypadał królowi

- przynależnośc etniczno-wyznaniowa: poważne ograniczenia w stosunku do Żydów: nie mogli zawierać małżeństw z chrzesc, mogli zamieszkiwać tylko w oznaczonych miejscach, ale za to mogli udzielać pożyczek na procent, zaostrzono sankcję karną za zabicie Żyda

1. MAŁŻEŃSTWO I RODZINA

141. Zawarcie i rozwiązanie małżeństwa:

poligamia - panowała na ziemiach pogańskich, korzystali z niej tylko możni

monogamia - wprowadzona po chrzcie Polski, wymuszana poprzez stosowanie kar za poligamię

zawarcie małżeństwa - w średniowieczu wystarczyło tylko wspólne zamieszkanie + oświadczenie woli zawarcia małżeństwa, kobieta musiała uzyskać zgodę rodziny, wdowa już nie, dodatkowo zawierano dwie umowy:

zmówiny - przedślubna umowa między dwoma rodzinami, określano czas i warunki małżeństwa, przy zawieraniu m. pośredniczył dziewosłąb

zdawiny - oddanie panny młodej panu młodemu, towarzyszyły temu przeróżne obrzędy - m.in. przenosiny

forma kościelna małżeństwa - wprowadzona do Polski w 1197 roku przez legata papieskiego Piotra z Kapui

zapowiedzi - wprowadzone od Soboru 1215, 3krotne ogłaszanie zamiaru małżeństwa w parafiach obu stron, aby ewentualne przeszkody mogły być ujawnione, szlachta osiadła zwolniona z tego obowiązku od XV wieku

zaręczyny - zawierane obok dawnych zmówin, umowa wstępna, zawierająca zobowiązanie zawarcia małż i jego warunki

rozwiązanie małżeństwa - śmierć jednego z małżonków, przed formą kościelną był też rozwód - wydalenie małżonki z domu

142. Posag i wiano:

pozycja żony: głową rodziny był mąż, żona zobowiązana była do posłuszeństwa i wierności mężowi

stosunki majątkowe - oparte były na wkładach obu stron:

wyprawa / szczebrzuch - wnoszona przez żonę: ruchomości do jej osobistego użytku i przedmioty gospodarstwa kobiecego; posag - część majątku rodzinnego, jaka należała się córce - otrzymywała go od ojca dziewczyna wychodząca za mąż

wiano - zabezpieczenie posagu przez męża i odwzajemnienie się za niego - składało się z 2 równych części - 1. zabezpieczenia sumy posagu podjętego przez męża; 2. wiano w znaczeniu ścisłym (przywianek)

list wienny - zapisywano nim wiano, wpisywano go do ksiąg sądowych od XIV wieku

143. Stosunki majątkowe między małżonkami:

Systemy prawa majątkowego małżeńskiego:

wspólnota majątkowa - majątek męża i żony stanowił całość, w wypadku śmierci małżonka przechodził na drugiego

rozdzielność majątkowa - przez cały czas trwania majątek męża i żony jest rozdzielony

jedność zarządu - mąż administrował majątkiem żony przy istnieniu majątku rozdzielonego (rząd posagowy)

144. Stanowisko majątkowe żony:

odznaczało się samodzielnością - wdowa rozporządzała swoim posagiem i wianem, mogła na równi z synami zarządzać majątkiem po zmarłym mężu do czasu swojej śmierci lub powtórnego małżeństwa

145. Pokrewieństwo naturalne i sztuczne. Wspólnoty rodzinne:

pokr.w linii prostej - jedna osoba pochodzi od drugiej, linia zstępna-od rodziców do dzieci, wstępna-od rodziców w górę

w linii bocznej - bracia, siostry, bratankowie, siostrzeńcy

pokrewieństwo sztuczne - powstaje w wyniku aktu prawnego: przysposobienie (adopcja)

wspólnota domowa - tworzyła ją rodzina: ojcowska - na czele ojciec lub dziad, reprezentował wspólnotę na zewnątrz, wewnątrz decydował w sprawach gospodarstwa; braterska - należeli tu krewni boczni - równość członków tej wspólnoty, starszy niedziału reprezentował wspólnotę na zewnątrz

146. Opieka:

włądza ojcowska nad potomkami niedojrzałymi, albo nad dorosłymi, ale stukniętymi lub chorymi fizycznie

opieka naturalna - opieka nad potomkami po śmierci ojca - najpierw wdowa, a po jej śmierci lub powtórnym zamążpójściu najbliżsi krewni - opiekun pobierał dochody z majątku pupila, ale miał obowiązek utrzymywania tej osoby

opieka zapisana - od Statutu Warckiego ojciec został zobowiązany do wyznaczenia opiekuna na wypadek śmierci

opieka nadana - w szczególnych przypadkach ustanawiana przez króla lub jakiś urząd

kuratela - inaczej opieka nad podeszłymi wiekiem - osoba starsza lub chora przybierała sobie opiekuna, któremu oddawała się w opiekę i obronę wraz z całym majątkiem

B. WŁASNOŚĆ I INNE PRAWA RZECZOWE

147. Własność w średniowieczu:

władanie rzeczą, jej fizyczne dzierżenie z podaniem jego tytułu, podstawę własności stanowiło władanie w dobrej wierze

148. Dobra dziedziczne i nabyte:

nieruchomości - ziemia i wszystko trwale z nią połączone - reszta rzeczy to ruchomości

dobra dziedziczne - inaczej rodowe, właściciel otrzymał je po przdkach, były przedmiotem praw rzeczowych całej rodziny

dobra nabyte - dzieliły się na nadane - właściciel mógł swobodnie nimi zarządzać; oraz kupne; z chwilą przejścia w wyniku testowania na drugą osobę stawały się dobrami dziedzicznymi

149. Posiadanie:

posiadanie - było stanem faktycznym a nie prawnym, określano je w dawnym polskim prawie mianem „dzierżenia”, dzielono je na prawne i bezprawne

proces petytoryjny - jeśli ktoś odebrał siłą ziemię posiadaczowi, sąd sprawdzał tytuł nowego właściciela

zakład pieniężny - ustanawiał go książę lub starosta w celu zapobieżenia samopomocy w sprawach majątkowych

zajazd - osoba roszcząca pretensję do danych dóbr wywalała dotychczasowego posiadacza przy pomocy rodziny itp.

proces posesoryjny - posiadacz siłą pozbawiony rzeczy mógł w drodze procesu przed sądem grodzkim żądać przywrócenia posiadania, bez pbadania jego prawnego tytułu

150. Własność podzielona:

jej istota polegała na tym, że pan miał własność zwierzchnią ziemi, a chłopi własność podległą (użytkową)

prawo zakupne - prawo o charakterze własności podległej przysługujące chłopu-czynszownikowi: nie można było chłopu odebrać ziemi bez odszkodowania, w wypadku śmierci chłop przekazywał swoje gospodarstwo zstępnym w linii prostej, mógł ją sprzedać za zgodą pana

151. Niedział:

własność pospólnej ręki - własność ziemi miała charakter niedziału stanowiącego własność wspólnoty rodzinnej

cechy niedziału - współwłaściciele nie mieli prawa do części idealnych rzeczy, występowali jako jedna zbiorowość władając wspólnie CAŁĄ rzeczą, w wypadku śmierci współwłaściciela jego prawa majątkowe pozostawały we wsp. majątku niedziału

niedział ojcowski - synowie nie mieli z reguły prawa żądania wydzielenia im części rzeczy w dzierżawę

niedział braterski; zbiorowa własność wsi - w stosunkach majątkowych wiejskich

niedział częściowy - własność gruntów łączyła się z niedziałem lasów, wód

152. Ograniczenia własności:

1) regalia - zastrzeżone wyłącznie dla monarchy dziedziny działalności gospodarczej: łowieckie - wyłączność polowania; rybołóstwa, górnicze, solne, grodowe - budowanie i posiadanie grodów; wodne, młynne, targu i karczmy

2) prawo bliższości - zapewniało uprawnionemu możliwość wyłączenia od własności dóbr dziedzicznych osób posiadających gorsze niż on prawo, w jego skład wchodziły:

prawo pierwokupu - w razie zamiaru zbycia dóbr dziedzicznych krewni mogli się domagać od właściciela, aby im zaproponował ich nabycie

prawo retraktu - jeśli w procesie zbywania dóbr dziedzicznych pominięto krewnych, następowało odzyskanie dóbr dziedzicznych w drodze skupu - odebrania rzeczy od nabywcy za zwrotem sumy zapłaconej

3) prawa sąsiedzkie - gdy chmiel przerastał z jednego ogrodu do drugiego, właściciel terenu, na który przerastał chmiel mógł żądać jego usunięcia, jeśli tego nie zrobiono, przerośnięty chmiel przypadał mu na własność

4) wolności - ograniczenia w użytkowaniu właściciela stanowiące uprawnienia osób 3cich: prawo swobodnego przechodu, przejazdu, wypasu bydła i polowania na cudzych gruntach po zbiorach

5) przymus uprawy - przy podziale łanu na 3 niwy gospodarze musieli zgodnie uprawiać sąsiadujące niwy, obsiewając je zbożem ozimym lub jarym, bądź pozostawiając je odłogiem

153. Sposoby nabycia własności:

NABYCIE PIERWOTNE - następowało bez zgody i bez udziału poprzedniego właściciela - rodzaje:

1) zawłaszczenie (occupatio) - na rzeczy cudzej lub porzuconej, rzecz ruchomą zawłaszczano przez zabór, ziemię zawłaszczano przez stałe użytkowanie gospodarcze - uprawę gruntu

zapowiedź (interdictio) - forma najpierw zawłaszczenia, a potem potwierdzenia własności - dkonanie w sposób ustalony aktu zakazyjącego innym osobom wstępu i jakiegokolwiek użytkowania danej ziemi

oznaczenie granic - dokonywał go tylko monarcha - akt utwierdzający stosunki własnościowe na rozgraniczonym obszarze

2) zasiedzenie - stanowiło tytuł nabycia własności nieruchomej na podstawie upływu czasu, w którym istniało spokojne i nieprzerwane posiadanie - nie była do tego potrzebna żadna inna postawa

3) zdobycz wojenna - rzeczy zagarnięte u nieprzyjaciół - zwykle rzeczy ruchome i niewolnicy, dzieleni po powrocie z wyprawy

4) prawo nadbrzeżne (ius naufragii) - zezwalało mieszkańcom wybrzeża na zawłaszczanie rzeczy, które morze wyrzuciło na brzeg

5) polowanie i rybołówstwo - nabycie własności z tego tytułu następowało w granicach określonych przez prawo

NABYCIE POCHODNE - przeniesienie prawa własności z jednej osoby na drugą - nie można przenieść więcej praw niż się posiadało samemu

1) nabycie drogą spadku

2) nadanie przez panującego ziemi bezwarunkowo lub prawem lennym

3) nabycie przez umowę rzeczową przenoszącą własność

umowy kupna-sprzedaży - należały do zobowiązań i stwarzały jedynie prawo względne żądania od zbywcy, aby realizując umowę obligacyjną przeniósł własność na nabywcę - własność przenosiła dopiero umowa rzeczowa (wzdanie, zdanie) obok której dokonywano aktu wwiązania - przenosił posiadanie

UTRATA WŁASNOŚCI - nastepowała w razie porzucenia lub przeniesienia praw na inną osobę, jeśli chodzi o własność monarszą, to następowało to w formie nadania

dawność - istniejące prawo własności lub inne prawa rzeczowe, które mogły być zaczepione, stawały się niewzruszalne, było to sposobem utwierdzenia prawa własności, a nie jego nabycia, prowadziło do utraty prawa nieużywanego lub niedochodzonego przez osobę uprawnioną przez długi czas

154. Zastaw:

zastaw - prawo przysługujące wierzycielowi na rzeczy cudzej celem uzyskania z niej zabezpieczenia swoich wierzytelności,

zastawnik - wierzyciel, zastawca - dłużnik, osoba która ustanawia zastaw na jakimś przedmiocie

zastaw ruchomości - miał znaczenie głównie w stosunkach handlowych

zastaw nieruchomości - był dogodną formą nabywania nieruchomości z ominięciem prawa bliższości, albo zastawca nie tracił prawa własności, bo zastawnik zaspokoił swoje wierzytelności pożytkami z danej rzeczy

zastaw z dzierżeniem - przenosił na wierzyciela prawo rzeczowe, posiadanie i użytkowanie rzeczy najczęściej ruchomej - pożytków wierzyciel nie zaliczał na poczet spłaty długu - był to zastaw użytkowy czysty, antychretyczny, antychreza

przedmioty zastawu z dzierżeniem - nieruchomości i gospodarstwa, dochody z żup, ceł, uposażenia, dochody z urzędów

zastaw na upad - w razie niewykupienia zastawu przez zastawcę, jego wartość przechodzi na zastawnika

ekstenuacja - zastaw do wydzierżenia, pojawił się w XIII-XIV wieku - użytkownik zaliczał pożytki z dóbr zastawionych na poczet długu

zastaw bez dzierżenia - dłużnik obciążał swe dobra pewną sumą, nie oddając ich w użytek zastawnikowi, powstawało to przez zapis w księdze sądowej, jeśli po określonym terminie dłużnik nie spłacił długu, zastaw ten mógł się zamienić w zastaw na upad lub zastaw z dzierżeniem

podzastaw - zastawnik mógł zastaw zastawić osobie trzeciej, ale drugi zastaw musi być niższy niż pierwszy

155. Kupno renty i lichwa:

kupno renty - posiadacz kapitału dawał właścicielowi nieruchomości pewną sumę pieniędzy, w zamian za to właściciel musiał spełniać określone świadczenia (najczęściej pieniężne) w określonym terminie i przez określony czas (dożywotnio lub wieczyście) na rzecz właściciela kapitału, właściciel uwalniał się od świadczeń poprzez wykup renty - spłacał dług, a właściciel nigdy nie mógł wypowiedzieć renty

lichwa - pożyczka „na procent”, do której w dawnej Polsce uprawnieni byli tylko i wyłącznie Żydzi

C. SPADKI

156. Dziedziczenie beztestamentowe:

spadek - ogół praw i obowiązków majątkowych, które pozostawiał po sobie zmarły i które przechodziły na spadkobierców

dziedziczenie synów - dzedzictwo po ojcu przypadało wszystkim synom, w równej części dla każdego, byli oni dziedzicami koniecznymi

dziedziczenie krewnych bocznych - w XIII w. dziedziczyli krewni boczni do IV stopnia, krewni bliżsi odsuwali od spadku krewnych dalszych przy własności indywidualnej, w niedziale spadkobrania nie było, w niedziałach współwłasnościowych opartych na posiadaniu części idealnych część zmarłego przyrastał na równi do majątku pozostałych współwłaścicieli

dziedziczenie kobiet - ograniczone najpierw do ruchomości z ich posagu, od XIV w. córki rycerzy-szlachty mogły dziedziczyć dobra ziemskie, ale tylko wtedy gdy nie było synów, jeśli synowie byli, córkom dawano posag w pieniądzach, dobra macierzyste córki dziedziczyły na równi z synami

dobra macierzyste - dobra posagowe i oprawne matki, także otrzymane w spadku, po śmierci matki przysługiwały one na równi synom i córkom (pełnoletnim), a wydzielał je ojciec; jeśli wdowa po raz drugi się hajtała, musiała dzieciom z poprzedniego małżeństwa dać w całości dzierżone dobra wienne i połowę dóbr macierzystych

dobra ojczyste - po śmierci matki ojciec powinien odpisać jej dzieciom połowę własnych dóbr ojczystych, zwyczaj ten uchylony został przez statut Kazimierza Wielkiego

157. Testamenty:

testament - znany w PL od końca XIII wieku, początkowo ustny, od XIII pisemny, zwykle w testamencie część majątku zapisywał spadkodawca Kościołowi, t. określał co komu przypada, albo służył do wydalenia majątku od bliskich

wpływ Kościoła - domagał się swobody testowania nieruchomości, testamenty miały być sporządzane w obecności duchow.

158. Puścizna:

puścizna - inaczej kaduk, w wypadku braku dzieci i krewnych bocznych z prawem do spadku majątek jako bezdziedziczny zabierał panujący, puścizna zniesiona została statutem Kazimierza Wielkiego

D. ZOBOWIĄZANIA

159-160. Istota zobowiązania i jego powstawanie:

zobowiązanie - świadczenie oparte na wierzytelności - czyli stosunku prawnym pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem, na mocy którego wierzyciel ma prawo domagać się od dłużnika określonego świadczenia pod rygorem egzekucji

powstanie zobowiązań - albo przez umowę (ex contracto) - stosowano szeroko tutaj symbole prawne (znaki i czynności), forma pisemna umów upowszechniła się w XIII wieku; lub jako skutek występku (ex delicto)

161. Odpowiedzialność z tytułu zobowiązania:

możliwości dłużnika - albo od razu wykonywał świadczenie, albo dawał wierzycielowi zastaw, lub stawiał rękojmię

rękojmia - inaczej poręczyciel, wierzyciel mający rękojmię nie mógł domagać się świadczenia od dłużnika, ale mógł się o nie zwrócić do rękojmi, dłużnik stawiający rękojmię nadal był dłużny, ale nie był odpowiedzialny, rękojmia odpowiadał, ale nie był dłużny, dopiero gdy rękojmia wykonał świadczenie, mógł domagać się od dłużnika zwrotu nakładów, dłużnik musiał zastępować i bronić rękojmi

gwarancje osobiste - dłużnik rozporządzał swoimi prawami osobistymi (życie, wolność), które wtedy były zbywalne

gwarancje majątkowe - dłużnik/rękojmia odpowiadał całym majątkiem, potem tylko częścią

162. Sposoby umacniania umów:

przysięga - jej naruszenie powodowało karę bożą, umacniano tak umowy prywatne

litkup - zwyczaj biesiady lub poczęstunku dla umocnienia umowy, potem niewielka suma pieniężna

załoga - zwyczaj szlachecki, dłużnik w razie niewykonania zobowiązanmia miał zjechać do gospody wraz z określoną liczbą służby i koni i przebywać tam na własny koszt dopóki nie wykona świadczenia

łajanie - dłużnik godził się z góry na takie umocnienie - łajano (bluzgano) ustnie albo na piśmie albo przez listy łające

zakład (vadium) - umowny lub urzędowy, ustanowienie obowiązku zapłacenia okr. sumy na wypadek niewykonania świadczenia lub na wypadek dokonania czynu, którego spełnieniu chciano przeszkodzić (np. zajazdu)

cenzura kościelna - dodawana do umowy jako groźba typu: narażenie się na gniew Boga lub świętych

zadatek - dawano kontrahentowi pewną sumę na dowód iż dający chce dotrzymać umowy, zaliczano go na poczet świadczenia strony, która go uiściła a w razie odstępstwa od umowy przez nabywcę tracił on zadatek na rzecz zbywcy

zastaw - wiadomo; rękojmia - patrz wyżej

163. Zastęp (ekwicja):

była to odpowiedzialność zbywcy za wady prawne na wypadek zbycia rzeczy przez osobę nieuprawnioną lub też z naruszeniem praw osób trzecich

164. Rodzaje umów:

zamiana (frymark) - obie strony świadczyły sobie wzajemnie przedmioty, stosowano ją w akcji scalania ziemi

darowizna - darczyńca dawał obdarowanemu rzecz ruchomą lub nieruchomą, powodowało to powstanie prawa własności obdarowanego do przedmiotu darowizny

darowizna wzajemna - pierwotna forma darowizny, obdarowany musiał się odwdzięczyć czymś darczyńcy

kupno-sprzedaż - powstało z zamiany - jedna strona nie świadczyła rzeczy w naturze, lecz oznaczoną sumę forsy lub namiastek pieniądza (dawniej futro, sól, bydło itd.), jeśli do forsy jedna strona dołączała jakiś przedmiot niezamienny, to umowa miała charakter mieszany - kupno-sprzedaż połączone z zamianą

umowa o usługi - odpłatna umowa o pracę

umowa zlecenia - otrzymujący zlecenie musiał wykonać pewne czynności za mocodawcę

najem rzeczy (arenda) - odpłatne oddanie rzeczy w używanie;

dzierżawa - najem rzeczy przynoszącej pożytki upoważniający do ich pobierania

pożyczka - umowa nieodpłatna, odsetki były tu zakazane, dlatego pobór odsetek ukrywano pod formą zastawu użytkowego i kupna renty - Statuty KW ograniczyły odpowiedzialność dłużnika tylko do wysokości długu

165. Zmiana i wygaśnięcie zobowiązania:

zmiana - zmieniano treść zobowiązania albo osoby - następowało to w drodze umowy lub bez niej - w wypadku śmierci osoby na jej miejsce wchodzili spadkobiercy

wygaśnięcie - zobowiązanie gasło przez akt - sama zapłata nie powodowała jego wygaśnięcia - wierzyciel musiał odpowiednim aktem uwolnić dłużnika od odpowiedzialności (kwit)

II. PRAWO KARNE

A. PRZESTĘPSTWA

166. Uwagi ogólne:

Podział przestępstw: ścigane z urzędu lub dochodzone na podstawie skargi prywatnej

167. Mir:

mir (ręka pańska)- instytucja umożliwiająca ściganie z urzędu i karanie przestępstw zagrażających porządkowi publicznemu, w wypadku złamania miru oprócz kary prywatnej pobierano karę państwową i czasem również sądową

mir miejscowy - obejmował pewne miejsca (drogi, targi, pola); mir osobowy - obejmow. pewne kategorie osób np. kobiety

mir mieszany - obejmował i kategorie osób i miejsce (np. biskup+parafia); mir sądowy - obejmował sąd, sędziego i urzędników sądowych

168. Związek przyczynowy i wina:

- początkowo karano fakt powiązany z osobą sprawcy, niezależnie od umyślności czy nieumyślności czynu

- od XIII wieku rozróżniano zabójstwo umyślne od przypadkowego

- od Statutów KW odróżniano winę umyślną od winy nieumyślnej, ale kazuistycznie

169. Przypadki wyłączające przestępczość:

początek - zaczepka słowna lub czynna, skierowana przeciw danej osobie, komuś z jej bliskich lub poddanych, która powodowała bezkarność czynu skierowanego przeciw zaczepiającemu - wystarczyło udowodnić początek i odparcie go, aby uwolnić się od winy

wykonanie odwetu - wyłączało przestępczość i karalność czynu, ale tylko przy zachowaniu form przepisanych

wykonanie przez wierzyciela uprawnień - wynikających z odpowiedzialności umownej, umocnionej prawami osobistymi dłużnika nie było karalne, bo służyło do realizacji umowy

zabicie polnego złodzieja - który kradł zboże nocą i którego przyłapano na gorącym uczynku - nie było to karalne

170.Rodzaje przestępstw:

Podział: sprawy większe (causae maiores) i sprawy mniejsze (causae minores)

Najcięższe przestępstwa ścigane z urzędu:

działania antyustrojowe - wymierzone przeciw królowi w celu odebrania mu władzy lub zamach na jego życie

zdrada - najcięższe formy: poddanie zamku nieprzyjacielowi, sprowadzenie do kraju nieprzyjaciół, bunt przeciw władcy

p-stwa przeciw religii panującej - herezja;

p-stwa przeciw interesom skarbowym państwa - używanie obcej monety w obiegu, fałszerstwo monety i puszcz. w obieg

p-stwa przeciw władzom i sądom - nieposzanowanie władzy królewskiej przez wyciąganie miecza w jego obecności, zranienie kogoś w obecności króla lub jego namiestnika-starosty, niewykonanie wyroku przez brak zadośćuczynienia itd.

p-stwa urzędnicze - dokonywane przez urzędników sądowych: wymuszanie łapówek od niewinnie pozwanych

łotrostwa - zawodowy rabunek i kradzieże

Przestępstwa ścigane w wyniku skargi prywatnej:

mężobójstwo - jeśli zabito szlachcica, to dodatkowo kara państwowa, poza tym współsprawcy też mogli beknąć

uszkodzenie ciała - zranienie: rany krwawe, rany sine, pobicie; okaleczenie: obcięcie części ciała lub ochromienie

obraza czci - zniewaga przez słowa obraźliwe, zarzucenie komuś przestępstwa, nazwanie matki szlachcica nierządnicą

gwałty - łączyło je to, że w każdym przypadku używano siły fizycznej, obok kary prywatnej kara państwowa

gwałty na osobie - bezprawne uwięzienie, porwanie lub zgwałcenie kobiety

gwałty na majątku - kradzież (chądźba), tajemne uprowadzenie czyjegoś poddanego/niewolnika

podpalenie - osobna forma gwałtu, nbywająca nieraz formą odwetu - karano to surowo

kradzież - podział na kradzieże zwykłe i kradzieże kwalifikowane: na dworze króla lub rycerza, zboża z pola, konia ze stada , za każdą kradzież groziła obok kary prywatnej - kara państwowa

większa liczba sprawców - początkowo wszyscy współsprawcy odpowiadali jednakowo

podżeganie i pomocnictwo - traktowano jako osobne przestępstwa, zagrożone były karą państwową

171. Odpowiedzialność indywidualna i zbiorowa:

odpowiedzialność indywidualna - w XII i XIII wieku za przestępstwa kary na ciele i życiu ponosił sprawca, a kary majątkowe spadały również na rodzinę pozostającą w niedziale ze sprawcą

odpowiedzialność zbiorowa - dotyczyła osób, które nie brały udziału w przestępstwie, ale prawo obarczało je współodpowiedzialnością za to przestępstwo, stosowana była w kręgu najcięższych przestępstw - członków rodziny karano wywołaniem i śmiercią w razie zbrodni przeciw panującemu; gdy znaleziono zwłoki na terenie opola a sprawca był nieznany - odpowiadało całe opole - stosowano to w celu wykrycia sprawcy

Statuty KW - ojciec nie odpowiada za syna i odwrotnie, zniesiona została odpowiedzialność krewnych, ograniczona odpowiedzialność karna sług - za szkody i krzywdy wyrządzone przez parobka całkowita odpowiedz. spadała na pana

B. KARY

172. Wróżda, odwet i pokora:

odwet - po zabiciu rycerza powstawał stan wróżdy między rodziną sprawcy a rodziną zabitego, uprawniało to do odwetu usankcjonowanego przez prawo

odpowiedź - forma ograniczenia odwetu od XV w. - strona, która chciała dokonać odwetu musiała publicznie obwołać wobec króla sprawcę w terminie do 6 tygodni po pogrzebie ofiary - obwołanie takie wpisywano do ksiąg sądowych i ogłaszano 3 razy na rynku (robił to woźny)

pojednanie (jednanie) - forma ugodowego załatwiania sporów w wyniku zabójstwa - winny musiał zapłacić główszczyznę i dopełnić pokory - zabójca obnażony do pasa, z orszakiem i mieczem wydobytym do połowy prosił o wybaczenie

173. Zasady wymiaru kary:

zasada talionu - w Polsce stosowana rzadko, „oko za oko, ząb za ząb”

kary odzwierciedlające - dostosowane do charakteru przestępstwa -stosował je Chrobry - wybijał zęby za naruszenie postu

recydywa - okoliczność obciżająca - za recydywistów uważano osoby osądzone trzy razy za ten sam czyn

gorący uczynek - okoliczność obciążająca - stosowano tu najczęściej kary śmierci lub kary mutylacyjne

pozostawienie na łasce - sankcja fakultatywna za niektóre przestępstwa - naruszenie miru, czci rycerskiej - wykonanie kary zależało od uznania osoby uprawnionej - było to warunkową karą arbitralną

kumulacja kar - następowała przy zbiegu przestępstw

174. Rodzaje kar:

Podziały kar: publiczne oraz kary prywatne (na rzecz poszkodowanego); kary zwykłe (w wypadku śmierci- ścięcie i powieszenie) oraz kary kwalifikowane (dodatkowe udręki); kary indywidualne i zbiorowe; kary większe i mniejsze

kary krwi - kary mutylacyjne, kara śmierci, kary pieniężne

inne kary

, - niewola, wygnanie, niełaska, konfiskata majątku, kary na czci

kara śmierci - dzieliły się na zwykłe i kwalifikowane (dodatkowe udręki); początkowo kamienowanie, potem łamanie kołem, obcięcie członków, ćwiartowanie, palenie na stosie, krzyżowanie, karę śmierci stosowano też przy przestępstwach pospolitych, gdy sprawca nie był w stanie zapłacić kary pieniężnej

kara proskrypcji - inaczej wywołanie - fikcyjna śmierć sprawcy, przestawał on istnieć dla prawa jako osoba - konfiskowano majątek, żona mogła ponownie wyjść za mąż, proskrypcję ogłaszano publicznie

kary niewoli i wygnania - początkowo jako złagodzenie kary śmierci, banicja - kara wygnania dla rycerzy

konfiskata majątku - do XIII w. kara dodatkowa do kary śmierci i proskrypcji, od XIII wieku samodzielne

kary mutylacyjne - obcięcie ucha (szelmowanie), przekłucie/ucięcie ręki, dotykanie rozpalonym żelazem, wyrywanie języka, ucięcie nosa

kary pieniężne - system kar pieniężnych określano jako kompozycyjny, bo była to forma wykupienia się od kary śmierci czy mutylacji, okary te oznaczane były w srebrnych grzywnach, dzieliły się na publiczne (pobierał książe lub sędzia a w dobrach immunowanych ich pan) i prywatne (płat - przypadały powodowi gdy wygrał sprawę)

wysokość kary pieniężnej - 70, 50, 15, 12 grzywien - kary wielkie; 6 grzywien i trzysta - kary małe

płat - prywatne kary pieniężne - otrzymywał pokrzywdzony, a jeśli było zabójstwo to rodzina zabitego, wielkość tej kary ustalona była zwyczajowo, do kar pieniężnych prywatnych należała główszczyzna - suma składana za głowę zabitego na rzecz jego rodziny; oraz nawiązka - za okaleczenie, zranienie lub pobicie

kary na życiu i ciele w późniejszym średniowieczu - w miastach lokowanych na prawie niemieckim i w prawie ziemskim - śmierć za fałsszerstwo, herezję, dla rabusiów i zawodowych złodziei, karę śmierci i kary mutylacyjne wykonywał kat - który dodatkowo torturował winnych, katów utrzymywały miasta, wypożyczały ich sądy szlacheckie, kat był wyłączony ze społeczności a ta profesja stała się dziedziczna

kary na czci - stosowane wobec szlachty - infamia - pociągała za sobą utratę czci szlacheckiej - infamis nie był pozbawiony wszelkich praw, ale tylko czci szlacheckiej; odwołanie zniewagi - odszekane psim głosem przez sprawcę spod stołu, jeśli niesłusznie nazwał on szlachcica synem nierządnicy

zakład - ustalany dla każdego przypadku z określoną sumą, w celu zapobieżenia przestępstwom - płacił tę sumę winny w wypadku popełnienia czynu zabezpieczonego zakładem

kary kościelne - orzekane przez sądy duchowne - ekskomunika - wyłączenie ze społeczności chrześcijańskiej, mienie danej osoby konfiskowała władza; interdykt miejscowy - zakaz nabożeństw, udz. sakramentówi pogrzebów na danym terenie; pokuta - najbardziej powszechna kara kościelna, dzielono ją na uroczystą (przywiązanie kolesia do drabiny i wystawienie na widok publiczny), publiczną (leżenie krzyżem podczas nabożeństwa) i prywatną

III. POSTĘPOWANIE SĄDOWE

A. ROZWÓJ I CHARAKTERYSTYKA PROCESU

175. Samopomoc i ugody - sposób załatwiania sporów poza drogą sądową, stosowany rzadko

176. Postępowanie arbitralne:

najdawniejszy rodzaj postępowania z urzędu, panujący nie był związany praktyką postęp. sądowego - represja i wymiar kary zależały od uznania monarchy, przestępca nierzadko nie miał prawa do obrony

177. Postepowanie skargowe (akuzacyjne):

proces skargowy - wszczynany tylko na podstawie skargi, forma sporu, w którym obie strony uczestniczyły przed sądem (kontradyktoryjność), był on ustny i jawny, cechował go formalizm - obowiązek przestrzegania określonych form w postępowaniu (np. pozew, przysięga); nieprzestrzeganie danej formy wiązało się z negatywnymi skutkami

dyspozytywność - strony mogły umówić się co do zmiany reguł procesowych - sędzia był nimi związany

B. POSTĘPOWANIE PRZYGOTOWAWCZE

178. Ściganie podejrzanego w sprawach karnych:

ślad - instytucja prawna - obowiązek ludności danego opola ścigania przestępcy do granicy następnego opola - pod rygorem sankcji prawnych, ślad nie dotyczył wsi immunizowanych, gdzie mieszkańcy musieli tylko udostępniać mieszkania

kasztelanowie - do nich należało wykrywanie przestępstw, sąd i egzekucja w ściganiu zabójców naruszających mir i łotrów

mincerze - ścigali i karali fałszerzy monet

justycjariusze-oprawcy - ścigali oskarżali i sądzili w sprawach przestępstw zawodowcyh: rabunku i kradzieży, proces w sprawach karnych był ustny, a pismo odgrywało rolę drugorzędną

179. Środki zapobiegawcze:

uwięzienie - wiadomo

rękojemstwo - stosowane wobec szlachty osiadłej - rękojmia zobowiązał się, że obwiniony stawi się nma sąd we wskazanym terminie lub że skazany zadośćuczyni wyrokowi - gwarancją rękojemstwa były dobra nieruchome rękojmi lub pewna kwota pieniężna, która przepadała na rzecz skarbu jeśli pozwany nie stawił się

180. Zawieszenie lub uchylenie ścigania i karania:

azyl - jeśli podejrzany schronił się w miejscu dającym azyl, nie można było go osądzić ani wykonać wyroku - azylu udzielał kościół katedralny lub dwór monarszy

przemirze - inaczej azyl wojewodziński - miało na celu zabezpieczenie szlachty i tylko szlachty przed samowolą i postępowaniem arbitralnym władzy - wojewoda udzielał takiego azylu aby szlachcic mógł się wytłumaczyć przed królem - jeśli tego nie udało się dokonać, wojewoda szlachcica wyprowadzał za granicę

listy żelazne - inaczej glejty, monarcha wydawał je określonym osobom, które dzięki nim miały nietykalność osobistą

listy inhibicyjne - zakazywały pozywania danej osoby przez oznaczony sąd, lub wstrzymywały post ępowanie

amnestia i prawo łaski - wiadomo

C. POSTĘPOWANIE PRZED SĄDEM

181. Strony i ich zastępcy:

strony procesu skargowego - powód (pierca) i pozwany (sąpierz)

zdolność sądowa - prawo bycia stroną w procesie zdolność procesowa - działanie w procesie osobiście, bez zastępców

ograniczenie zdolności procesowej - chłopi mieli tylko ZP wobec właściwego sądu dominialnego, w innych sądach wymagano asysty pana, kobiety: tylko wdowy mogły same występować przed sądem, nieletni: jeśli popełnili przestępstwo, to czekano z ich osądzeniem do lat sprawnych, mogli być powodami ale tylko w asyście opiekuna

zastępstwo procesowe - osoba trzecia występuje w imieniu strony w procesie, a skutki jej działania spadają na stronę

zastępstwo ustawowe - z mocy prawa - np. opiekun dla nieletniego

zastępstwo umowne - ustanawiane pisemnie lub przed sądem, z-cy prywatnie czyli prokuratorzy ustanawiani byli najczęściej przez panów duchownych

z-stwo szczegółowe - z-ca dokonywał określ. czynn. sąd. z-stwo generalne - prowadził sprawę lub ogół spraw osoby

rzecznicy - pomagali stronom przestrzegać formuł procesowych, w XIV wieku przekształcili się w zastępców procesowych

182. Właściwość sądu:

- obowiązuje zasada, iż sądem właściwym w procesie skargowym był sąd pozwanego (actor sequitir forum rei)

- wyjątki: od XIV w. wyłączono spod sądów miejskich i wiejskich sprawy podpalenia i gwałtu

- w razie zranienia lub zabójstwa szlachcica przez mieszczanina odpowiadał on przed sądem królewskim

183. Skarga i pozew:

żałoba - skarga powoda wniesiona przed sędziego, rozpoczynająca proces skargowy

pozew - wezwanie strony na rozprawę do sądu, dokonywane najpierw przez komornika sądowego z laską sędziego w ręku

pozew ustny - jego uprzywilejowaną formą były pozwy z pieczęcią lub pierścieniem monarchy, nie stosowany dla szlachty osiadłej i traktowany jako uwłaczenie godności szlacheckiej

pozew pisemny - pojawił się w XIII w., zaopatrzony był w pieczęć książęcą (potem królewską) lub sądu, stał się obowiązkowy w pierwszej połowie XV wieku, bo najpierw obowiązywał szlachtę osiadłą

treść pozwu - ustalona ostatecznie w XIV wieku, pozew był sporządzany w 2 egzempl., jeden z nich zatrzymywał powód

doręczanie pozwu - dokonywał tego woźny w asyście świadków w dobrach pozwanego jeśli był osiadły, relację do ksiąg z tego zdarzenia wpisywał woźny, co było dowodem złożenia pozwu

184. Terminy i odroczenia:

rok - termin wyznaczony w pozwie, w którym pozwany musiał się stawić w sądzie

dylacja - odroczenie sprawy na następny rok, dokonane w wyniku usprawiedliwionej przez np. chorobę, uwięzienie, sprawę o więcej w innym sądzie, lekka choroba mogła usprawiedliwić tylko raz, obłożna raz lub dwa

niestanne - kara sądowa nakładana na pozwanego, który nie stawił się w 1 i 2 terminie, wyznaczano oprócz tego termin trzeci niewzruszalny (pod rygorem przegrania procesu)- rok zawity

185. Rozprawa:

cechy - ustna, jawna, według statutów KW miały odbywać się rano

Przebieg rozprawy:

1. żądanie skargi - przedstawiał je ściśle według pozwu powód, pozwany wyjaśniał swoje stanowisko: odpór

2. Jeśli pozwany uznał roszczenia powoda - koniec proc.; jeśli nie uznał, następowało litis contestatio - wdanie się w spór - jeśli pozwany nie skorzystał z ekscepcji, sędzia wyznaczał termin na postępowanie dowodowe

3. Pozwany mógł przed wdaniem się w spór obronić się ekscepcją:

ekscepcje peremptoryjne - powodują oddalenie pozwu - przedawnienie, fatalia iuris - powód olał sprawę przez rok i 6 tyg

ekscepcje dylatoryjne - odraczały sprawę - wystąpienie bez asystencji, niewłaściwość sądu ze względu na stan

4. Po załatwieniu ekscepcji rozpoczynało się meritum sprawy - przedstawiano swoje racje przed sądem, od przywilejów nieszawskich można było tylko korzystać z żałób (twierdzeń) i odeprzy (odpierania twierdzeń)

186. Bliższość do dowodu:

pierwszeństwo w przeprowadzaniu dowodów - im wyżej stan, tym większe pierwszeństwo, gdy szlachcica oskarżono o łotrostwo lub kradzież - miał on bliższość do dowodu jeśli cieszył się dobrą sławą, w procesie o zbiegostwo - właściciel zbiega, jeśli równa pozycja stanowa stron - pierwszeństwo z reguły miał pozwany

formalna teoria dowodów - prawo ustalało które dowody są ważniejsze

prawidlnik - osoba zaufania publicznego, przed którą toczono postępowanie dowodowe

187. Środki dowodowe:

przysięga - dowód samodzielny, rota przysięgi była ustalana przez sąd w zależności od sprawy, jej zaufanie wiązało się z karami za krzywoprzysięstwo, rozróżniano przysięgi oczyszczającą i oskarżającą, rota przysięgi najczęściej była po polsku, jakakolwiek pomyłka powodowała nieważność przysięgi

uroczyste przyrzeczenie mówienia prawdy - składali je biskupi i inne osoby szczególne zaufane zamiast przysięgi

współprzysiężnicy - musieli złożyuć przysięgę wraz ze stroną w sprawach cięższej wagi, gwarantowlai oni prawdomówność i rzetelność strony, nie stanowili odrębnego środka dowodowego, jedynie popierali przysięgę

ordalia - inaczej sądy boże - Bóg nie dopuści do krzywdy niewinnego, sprawi, że niewinny wyjdzie z niej zwycięsko, natomiast winny w niej polegnie, stosowano, gdy brak było innych dowodów pozwanemu

Rodzaje ordaliów:

próba wody zimnej - wrzucano gostka do wody związanego i unieruchomionego - jeśli tonął, wygrywał sprawę i go wyciągano; próba wody gorącej - koleś zanurzał rękę w kotle gorącej wody i wyjmował z niej jakiś przedmiot

pojedynek sądowy - prowadzone między chłopami (na kije), między rycerzami (na miecze) lub mieszane (na broń pozwanego), duchowni i rycerze pozwani przez chłopów mogli stawić zastępców

próba żelaza - stosowano jeśli strona nie mogła walczyć w pojedynku, niesienie w ręce przez 3 kroki rozpalonego żelaza, lub przejście 3 kroków po gorącym żelazie - jeśli nie przeszedł / nie utrzymał żelaza to przegrywał, wygrywał jeśl w trzy dni po opatrzeniu świętym woskiem nie było śladów oparzeń

wstecz - stosowana w procesie ustnym, jeśli jedna ze stron stwierdziła że dane postępowanie toczyło się w innym sądzie, wysyłano do tego sądu posłańca - komornika, komornik zdawał sędziemu relację z tego czegfo się dowiedział

świadkowie - zeznania woźnych sądowych - woźny stwierdzał naocznie zdarzenie i wnosił relację; wg statutów KW mógł zeznawać ekskomunikowany (jeśli brak było innych świadków), ale nie mógł pozbawiony dobrej sławy

dokument - wraz z rosnącym znaczeniem prawdy materialnej, niekiedy ważniejszy niż świadkowie

188. Wyrok:

ogłaszano publicznie, ustny, od XIII w. na żądanie i koszt strony pisemny, opatrując pieczącią księcia i asesorów, od XIV w. wyroki wpisywano do ksiąg sądowych, a stronom za opłatą wydawano wyciąg z nich, wyrok końcowy był zawsze stanowczy

formy ustalenia wyroku prawomocnego - klauzula zobowiązująca przegranego do wiecznego milczenia, lub zakład

trzesne - potem pamiętne, opłata składana sędziemu po wyroku przez wygrywającego

189. Środki odwoławcze od wyroku:

remisja - w toku procesu sąd przekazywał sprawę do rozstrzygnięcia sądowi wyższemu, czyniono to też na żądanie strony, jeśli dowiodła że sąd wyższy jest dla niej właściwy

nagana sędziego - strona niezadowolona z wyroku pozywała sędziego o to, iż sądził niesprawiedliwie - nagany sędziego można było dokonać natychmiast po zapadnięciu wyroku (tylko i wyłącznie), sędzia naganiony proszony był o woźnego, który pozywał go pozwem ustnym, sędzia naganiony musiał się wstrzymać od sądzenia spraw - dochodziło do procesu z sędzią jako pozwanym, bliższość do dowodu (świadkowie) przysługiwała sędziemu, proces naganowy wstrzymywał proces właściwy, jeśli sędzia przegrał, tracił urząd

kocz - zakład wnoszony przez naganiającego, przypadał sędziemu jeśli nagana sędziego okazywała się niesłuszna

190. Postępowanie polubowne:

jednanie - w czasie procesu z zakresu prawa prywatnego w każdej chwili strony mogły pójść na ugodę

D. POSTĘPOWANIE EGZEKUCYJNE

191. Egzekucja osobista:

szybka, dokonywana zaraz po wyroku, przegrywającego wiązano i oddawano w ręce wygrywającego

192. Egzekucja majątkowa:

ciążenie (ciąża) - najpierw na bydle i trzodzie, potem innych rzeczach ruchomych

egzekucja na nieruchomościach - jeśli powyższa nie starczyła, urządzano egzekucję na nieruchomościach - polegało to na wwiązaniu sądowym w określoną nieruchomość, jeśli i to nie dało rezultatu - egzekucja osobista

egzekutorzy - egzekucji dokonywali najpierw komornicy delegowani przez sąd

E. POSTĘPOWANIE SPECJALNE

193. Proces o zbiegłych poddanych:

procesy specjalne - proces graniczny i proces o zbiegłych poddanych

proces o zbiegłych poddanych - toczył się przed księciem na wiecu, skarżący musiał udowodnić swoje prawo zaprzysięgając je wraz z 6 współprzysiężnikami; jeśli procesowano się o zbiegłych z dóbr książęcych - wystarczało pismo władcy o zwrot zbiega lub wysłanie pełnomocnika, któremu wydawano zbiegów bez procesu

ROZDZIAŁ V - RZECZPOSPOLITA SZLACHECKA

III. ŹRÓDŁA PRAWA I ŹRÓDŁA POZNANIA PRAWA

203. Konstytucje i lauda:

konstytucje sejmowe - podstawowe źródło prawa, dzieliły się na k. wieczyste - obowiązywanie nieograniczone w czasie; i na k. czasowe - okres obowiązywania był z góry wyznaczony

akty inkorporacyjne - wydawane w formie przywilejów,włączały pewne dzielnice do Korony,

lauda sejmikowe - wpisywane były do ksiąg sądowych, co było formą ich publikacji

204. Prąd kodyfikacyjny:

„Statut Łaskiego” - wydrukowane zostały w nim najważniejsze statuty i konstytucje z inicjatywy sejmu radomskiego 1505, redagował go kanclerz koronny Jan Łaski

„Formulla processus” - opracowany przez komisję kodyfikacyjną wybraną w 1520 roku na sejmie bydgoskim, kodyfikację ukończono w 1523 roku

Korektura Praw (Correctura iurium) - zwana też Korekturą Taszyckiego, opracowana w 1532 roku, 929 arrtykułów, ustrój sądów, proces, prawo karne, prywatne, stanów i formuły czynności prawnych, projekt odrzucony przez sejm w 1534 roku

prywatne kodyfikacje - Jakuba Przyłuskiego, Jana Herburta, Stanisława Sarnickiego

Volumina Legum - zapoczątkowane w połowie XVIII wieku, autorzy: Józef A. Załuski, Stanisław Konarski, zawierała całość ustawodawstwa RP od czasów dawnych po współczesne, ukazało się 6 tomów w latach 1732-1739, objęły ustawodawstwo od Xiv wieku do 1736 roku

205. Prawo miejskie:

„Artykuły prawa magdeburskiego” - wydane w 1556 roku przez Bartłomieja Groickiego, traktowano je jako urzędową wykładnię prawa miejskiego

206. Prawo wiejskie:

wilkierze / ordynacje - ustawy wiejskie, zawierające normy określające życie wewnętrzne wsi, powinności chłopskie, organizację władz i sądu, dotyczyły też prawa cywilnego i karnego, do najobszerniejszych należy „Ordynacja w dobrach w Zegrzu i Ratajach” wydana przez Poznań w 1733 roku

207. Prawo mazowieckie:

Zwód Goryńskiego - kodyfikacja prawa mazowieckiego doknana przez Piotra Goryńskiego i zatwierdz. przez króla w 1540

ekscepta mazowieckie - kodyfikacja dokonana przez szlachtę, zatwierdzona w 1577 roku, obejmowała 46 artykułów

208. Korektura pruska:

korektura pruska - odrębne prawo szlachty Prus Królewskich, skodyfikowane przez sejm koronny, zatwierdzone w 1598 roku, oparta była na prawie chełmińskim i uwzględniała wzroy polskiego prawa ziemskiego, nasycona była elementami prawa rzymskiego

rewizja toruńska - kodyfikacja prawa chełmińskiego dla miast Prus Królewskich

209. Prawo litewskie:

Statuty litewskie - powstały z powodu korzystnych warunków do kodyfikacji na Litwie - I w 1529, II w 1566, III w 1588 roku, zredagowane były w języku ruskim (starobiałoruskim), w 1614 roku ukazał się też polski przekład III Statutu, prawo litewskie obowiązywało też w woj. wołyńskim, kijowskim, bracławskim (II Statut), III Statutem z kolei posługiwano się jako prawem pomocniczym w Koronie

DEMOKRACJA SZLACHECKA (1454-1764) - USTRÓJ:

PODSTAWY PRAWNE DEMOKRACJI SZLACHECKIEJ:

1) Przywileje cerkwicko-nieszawskie - 1454 rok:

- król nie będzie nakładał nowych podatków ani nie będzie zwoływał pospolitego ruszenia bez zgody sejmików ziemskich

- szlachta ma prawo do wydawania instrukcji sejmowi i do jednomyślności

2) Konstytucja Nihil Novi - 1505 rok:

- była ustawą sejmu radomskiego, wszelkie uchwały króla wymagały zgody izby poselskiej i senatu

- nic o nas bez nas (szlachta)

3) Akt unii polsko-litewskiej - 1569 rok:

- wprowadzenie federacji: złożone państwo z dwóch równorzędnych części: Korony i Litwy pod nazwą Rzeczpospolita Obojga Narodów ze wspólnie obieralnym królem, wspólnym sejmem i polityką zagraniczną

- system republikański, a nie monarchia, państwo w którym władzy monarszej nie ma, a wybierają ludzie

- król jest dożywotnią głową państwa wybieraną wspólnie dla Korony i Litwy, ale szlachta może go odwołać

- wspólna moneta (o tej samej wartości), swobodny przepływ ludzi i kapitału, ludzie mogli swobodnie nabywać nieruchom.

4) Artykuły henrykowskie - 1573 rok:

- nazywane I konstytucją Rzeczpospolite, zawierała prawo fundamentalne, obowiązujące ogólnie

- ustawa ta nie powinna być zmieniana ani ograniczana w teorii (nieudana próba zmiany przez Jana Zamoyskiego)

- określała zasady obejmowania tronu: elekcyjność, wybierać mógł każdy szlachcic, zawsze był 1 kandydat, nie wolno było wybierać nowego króla za życia obecnego, obowiązywała wolna elekcja

- określała zasady zwoływania sejmu: król nie może rządzić bez sejmu, co najmniej raz na 2 lata musi zwołać sejm

- przywrócono prawo oporu - możliwość obalenia króla jeśli nie przestrzega praw i zwyczajów: konfederacja - związek przeciwników króla chcących go obalić, król uważa to za bunt; sejm pacyfikacyjny - król i ludzie idą na ustepstwa: król zostaje na tronie ale przysięga poprawę

- przesłanki tolerancji religijnej - nie można ograniczać ludzi w prawach ze względu na wyznanie

- potwierdzono przywileje szlacheckie

5) Akt Konfederacji Warszawskiej - 1573 rok - włączona została do artykułów henrykowskich

6) Ustawa o Trybunale Koronnym - 1578 rok:

- ograniczeni władzy królewskiej w sądownictwie, król zrzekł się uprawnień sądowych,

- powstały sądy II instancji, na które wpływ miała szlachta, a nie król

Instytucje ustrojowe Demokracji Szlacheckiej: 1) Sejmiki; 2) Sejm; 3) Król; 4) Sądy

1) SEJMIKI

- szlachta realizowała poprzez nie swoje prawa, były narzędziami demokracji bezpośredniej

- były to zebrania ogółu szlachty z danego terytorium, decydującą rolę odgrywała szlachta-posesjonaci

- decyzje podejmowane są zgodą powszechną - nie ma głosowania, przewodniczy MARSZAŁEK

- udział w sejmiku był prawem a nie obowiązkiem

- sejmiki odbywały się w stałych miejscach i tych samych miejscowościach - kościół / cmentarz przykościelny

- zwoływane były przez króla, a część z mocy prawa; limitacja obrad - odraczanie obrad na następny rok

- miały kompetencje w sprawach skarbowych, wojskowych - rządzili nimi magnaci

- w 1717 na Sejmie Niemym ustalono, iż sejmiki nie mogą decydować w sprawach podatków i wojska (tylko król może)

sejmiki przedsejmowe - opiniowanie propozycji królewskich zgłoszonych na najbliższy sejm, wyrażał wiążącą opinię o projektach ustaw w formie instrukcji poselskich, dawano je posłom i sejmiki uzurpowały sobie inicjatywę ustawodawczą

sejmiki relacyjne - posłowie zdawali na nich sprawozdania z obrad sejmu

sejmiki gospodarcze - wykształciły się z sejmików relacyjnych, decydowały w sprawach podatków

sejmiki deputacyjne - wybierały sędziów do trybunału

sejmiki kapturowe - przejmowały zarząd jednostką admin., upoważniały miejscowe sądy do działalności

sejmiki generalne - były prowincjonalne uzgadniano na nich stanowisko każdej prowincji na sejmie walnym, odbywały się pomiędzy sejmikiem przedsejmowym a obradami sejmu, przetrwały najdłużej

sejmiki elekcyjne - wybierały kandydatów na urzędy

2) SEJM

SENAT:

- powstał z dawnej Rady Królewskiej, obradom przewodniczył król, jeden z marszałków lub kanclerz

- w jego skład wchodzili biskupi, wojewodowie, kasztelanowie, arcybiskupi i ministrowie bez hetmanów,

- senatorowie pełnili funkcję dożywotnio i pochodzili z nominacji króla, było ich około 130-140

- senat nie miał samodzielnych uprawnień, uczestniczył w dyskusji nad projektem ustaw, ale to Król miał ostatnie słowo

- działał jako izba parlamentu i jako Rada Króla

IZBA POSELSKA:

- składała się tylko z posłów wybranych na sejmikach, posłowie mieli ograniczony mandat, postępowali zgodnie z instrukcją swoich wyborców i byli ich pełnomocnikami; liczba posłów od około 50 (początek) do ponad 200 (XVIII wiek)

- poseł mógł modyfikować, przyjmować i odrzucać propozycje rządowe

- Izbie Poselskiej przewodniczył marszałek wybierany spośród posłów

KOMPETENCJE PARLAMENTU:

- pełnia władzy ustawodawczej (z zastrzeżeniem niektórych jej dziedzin dla monarchy); uchwały podatkowe

- decyzje o polityce zagranicznej, poprawianie starego prawa, wydawanie nowych praw w formie konstytucji: czasowych, wieczystych, fundamentalnych i zwykłych

- obciążenia finansowe dla wszystkich stanów, wypowiadanie wojny i zawieranie pokoju, kontrola władzy wykonawczej

- po śmierci Batorego mógł nadawać prawa szlacheckie obcokrajowcom i nieszlachcicom

PROCES USTAWODAWCZY:

- na początku sejmu wspólne posiedzenie 3 sejmujących, na którym przedstawiano projekty ustaw

- prowadzono potem oddzielne dyskusje - sejm debatował nad ustawami, król+senatorowie = sąd sejmowy

- dyskusji przewodniczył marszałek - był ciągle czynny i nie miał zastępców, mógł też wprowadzać modyfikacje projektu

- nie było quorum - o tym, czy jest wystarczająca liczba posłów decydował marszałek

- marszałek musiał pozostawać w stałym kontakcie z królem, bo musiał uzyskać zgodę na unifikację

- 2 części dyskusji: 1 - marszałek przedstawiał projekt, a posłowie mówią czy się zgadzają na jego przyjęcie; 2 - w wypadku braku aprobaty argumentowano wszystkie „za” i „przeciw”, marszałek decydował kiedy przerwać dyskusję, od Batorego wystarczył sprzeciw 1 posła, aby projekt odłożyć

- marszałka wybierano w głosowaniu na początku sejmu, raz z Wielkopolski, raz z Małopolski, zawsze musiał być bogatym ziemianinem

- marszałek wydawał przyjęcia i reagował na porządek w izbie, insygniem władzy była drewniana laska marszałkowska

- obrady izby poselskiej były jawne

- potem marszałek przekazywał projekt do senatu i króla, król nadawał sankcję ustawie podpisując ją

- ustawa wchodziła w życie w momencie publikacji, ogłaszana była przez heroldów miejskich

3) KRÓL

- traci część swoich uprawnień - zmieniona zostaje zasada wyboru króla, przywrócone prawo oporu

władza ustawodawcza - uprawnienia w stanowieniu prawa dotyczące miast królewskich, dóbr państwowych (własność króla), spraw wyznaniowych (wydawanie edyktów), systemu celnego

władza wykonawcza - był głową państwa, powoływał urzędników publicznych, nadawał godności, kontrolował administrację, kierował polityką zagraniczną, dysponował majątkiem państwowym

władza sądownicza - był sędzią najwyższym, do niego należała wykładnia prawa, rozpatrywał problemy odsyłane do niego przez sądy, Zygmunt Stary zrzekł się na rzecz włościan sądownictwa nad chłopami, Batory zrzekł się większości praw sądowych a swoje uprawnienia apelacyjne przekazał trybunałom, Sąd Królewski rozbił się na mniejsze sądy bez udziału króla

WYBÓR KRÓLA:

- zmienił się sposób wyboru króla po śmierci Zygmunta Augusta, ostatniego z Jagiellonów

- król był wybierany przez ogół członków stanu szlacheckiego

- nie można było wybierać następcy króla za jego życia

- interrex - w okresie bezkrólewia był nim prymas - nie miał wszystkich uprawnień króla, zwoływał sejm, prowadził negocjacje z chętnymi do objęcia tronu

ETAPY PROCESU WYBIERANIA:

1. Sejm Konwokacyjny - negocjacje z kandydatami na tron w celu wyłonienia najlepszego, izba poselska dokonuje spisu orbitancji - naruszeń systemu prawa przez poprzedniego króla,

2. Sejm Elekcyjny - zbierał się wraz ze zjazdem elekcyjnym całej szlachty, decydowali który z kandydatów zostanie przedstawiony Sejmowi Koronacyjnemu, układał pacta conventa (umowy pomiędzy szlachtą a nowym królem, stawiające mu określone warunki)

3. Sejm Koronacyjny - najpierw przysięga koronacyjna (artykuły henrykowskie, przywileje szlacheckie i pacta conventa), w momencie koronacji przestawały działać sejmiki kapturowe, interrex i konfederacja generalna, po koronacji król decydował czy przyjmuje ustawy uchwalone przez sejmiki kapturowe, interrexa i konfederację gener.

4) SĄDOWNICTWO

Sądownictwo stanowe: Sąd Monarszy, Sądy Centralne (powszechne), Sąd Sejmowy, pozostałe sądy stanowe

Sądy Kościelne, prawa niemieckiego, ziemskie, grodzkie i podkomorskie - bez zmian

Sądy Dominialne - umocnienie ich pozycji

apelacje - rezygnacja króla ze zwierzchnich praw sądowych nad stanem szlacheckim, przekazano ostateczność orzeczeń dla Trybunałów (Koronnego i Litewskiego), ustawa procesowa z 1532 wprowadziła instytucję apelacji od orzeczeń sądów ziemskich, grodzkich i podkomorskich

SĄD KRÓLEWSKI - był instancją najwyższą

TRYBUNAŁ KORONNY:

- powołany w 1578 roku, zbierał się w Lublinie wiosną i latem, w Piotrkowie jesienią i zimą

- sądzili reprezentanci szlachty wybierani corocznie na sejmikach deputackich (27 deputatów szlacheckich i 6 duchownych)

- w sprawach szlacheckich sądzili tylko deputaci szlacheccy, sąd mieszany (1:1 duchowni:szlachta) w sprawach w których jedną ze stron był duchowny i chodziło o dobra duchowne

- na czele Trybunału stał Marszałek, duchowni wybierali prezydenta

- rozpatrywał apelacje od wyroków sądów ziemskich, grodzkich, podkomorskich,

- wyroki wymagały jednomyślności, większość dopiero w 3 głosowaniu, jeśli brak większości - sprawa kierowana do sądu królewskiego

- w 1581 roku powołano Trybunał Litewski dla Wielkiego Księstwa

SĄDY CENTRALNE (za S. Batorego):

SĄD ASESORSKI - sprawy o rozgraniczenie dóbr państwowych i prywatnych, o nadużycia i przestępstwa wysokich urzędników, sądy w miastach królewskich, spory pomiędzy miastami, orzekali: kanclerz, referendarze, sekretarze i senatorowie rezydenci, opierał się na prawie polskim i niemieckim (Magd. i Chełm.)

SĄD REFERENDARSKI - sądzą referendarze, sprawy o dobrach państwowych, o powinności i obciążenia chłopskie, odwołania chłopów i w sprawach karnych, posługiwał się językiem poslkim, uproszczona była procedura, mogły dać stronom zastępstwo procesowe z urzędu i same egzekwowały swoje wyroki

SĄD MARSZAŁKOWSKI - sprawy o najem lokali w Wawie między szlachtą a mieszczaństwem, sprawy gier hazardowych i oszustw, sprawa porządku i bezpieczeństwa na dworze królewskim, Sąd Najwyższy w państwie, sądził sprawy w I i II instancji

SĄD SEJMOWY - sąd kasacyjny od wszystkich sądów i trybunałów, może sam wydać nowy wyrok, decydował o wznowieniu postępowania, miał prawo przyjmowania remisji, funkcjonował tylko podczas sejmu, przewodniczył mu król, a jeśli król był stroną, to przewodniczył marszałek koronny

- orzekał w sprawach: o zbrodnie obrazy majestatu, zdrady stanu, nadużyciach skarbowych wyższych urzędników, gwałty na sejmach, rozbijanie Trybunału czy sejmiu, zbrodnie szlachcica zagrożone karą śmierci, banicji, konfiskaty dóbr, ważne dla skarbu państwa sprawy cywilne

SĄD RELACYJNY - rozpatrywał odwołania od wyroków książąt lennych i prawosławnych biskupów, bo zlikwidowano patriarchat

SĄDY KAPTUROWE I KONFEDERACYJNE - w okresie bezkrólewia jako sąd apelacyjny i najwyższy, rozwiązywały się w momencie koronacji nowego króla

SĄDY POLUBOWNE (KOMPROMISARSKIE) - orzekali desygnowani przez każdą ze stron arbitrzy, oni z kolei powoływali superarbitra - przewodniczącego

ROZDZIAŁ VI - PRAWO SĄDOWE RP SZLACHECKIEJ

II. PRAWO PRYWATNE

A. OSOBY

292. Osoby fizyczne i prawne:

lata sprawne - od XVI w. chłopcy - 15, dziewczyny - 12, w 2 połowie XVII w. podniesiona do 18 dla chłopców, 14 dla dziewczyn,

lata dojrzałe - uzyskiwane przez mężczyznę w wieku 24 lat, po zakończeniu lat sprawnych (18-24)

lata roztropne - w prawie miejskim w wieku 21 lat u faceta, po zakończeniu lat sprawnych (14-21)

osobowość prawna - miały jąbiskupstwa, kapituły, klasztory, w prawie wiejskim - gromady z własnymi pastwiskami łąkami i lasami, w miejskim - miasta z władzami miejskimi i cechami

zdolność prawna i do czynność prawnych - pełne mieli tylko ci szlachcice, którzy cieszyli się dobrym imieniem i czcią

cudzoziemcy - spadek mogli przekazać tylko tym, którzy mieszkali w RP, inaczej jako kaduk przypadał królowi, nie mogli nabywać nieruchomości na własnośc czy w zastaw, posiadane musieli sprzedawać

król - nie mógł nabywać dóbr dziedzicznych dla swojej rodziny, wyjazdów za granicę, hajtać się bez zezwolenia sejmu

293. Ustawy amortyzacyjne:

ograniczały wzrost dóbr kościoła, nie naruszały stanu posiadania - zakazywały alienacji dóbr ziemskich na rzecz kościoła i na rzecz duchownych w zakonach, , od XVI w. zakonnice i zakonnicy nie mogli osobiście zarządzać odziedziczonym majątkiem ruchomym, obowiązek ten spadał na najbliższego krewnego męskiego

B. MAŁŻEŃSTWO I RODZINA

294. Zawarcie małżeństwa i jego ważność:

kościelna forma - obowiązkowa od 1577 - obie strony musiały wyrazić wolę małżeństwa przed proboszczem w obecności przynajmniej dwóch świadków - inaczej było to małżeństwo potajemne - nieważne

unieważnienie małżeństwa - uzyskanie urzędowego potwierdzenia, że małżeństwo nie zostało ważnie zawarte

przeszkody zrywające - powodowały nieważność małżeństwa - brak śawiadomego oświadczenia woli zawarcia małżeństwa, przymus, błąd co do osoby, chory umysłowo, pominięcie istotnej formy zawarcia małżeństwa, impotencja, bigamia, brak chrztu, wyższe święcenia duchowne, śluby zakonne, uprowadzenie kobiety, pokrewieństwo w linii brostej i w linii bocznej (ale do IV stopnia)

przeszkody wzbraniające - zabraniały małżeństwa, ale jeśli już je zawarto mimo ich istnienia, małżeństwo takie było ważne: różnorodność wyznania wśród chrześcijan, dalsze pokrewieństwo przy braku dyspensy

separacja od stołu i łoża - stała lub czasowa, przerwanie wspólności życia małżeńskiego za zgodą obu stron lub na moczy orzeczenia sądu

295. Stosunki majątkowe między małżonkami:

intercyza - umowa zawierana razem z zaręczynami, określała szczegółowo skład wyprawy, wysokość posagu i wiana

w prawie ziemskim - po śmierci ojca obowiązek wyposażenia córki przechodził na braci, jeślibracia utracili dobra po ojcu, obowiązek ten przechodził na wierzycieli, posag był wypłacany w gotówce lub zapisywany na dobrach przekazanych w zastaw użytkowy

w prawie miejskim - prawo magdeburskie ustanawiało odrębność majątkową małżonków, prawo chełmińskie wspólnotę majątkową - dobra małżonmków łączyły się w całość, dysponował nią mąż, po śmierci jednej ze stron pół majątku dostawała druga strona a drugie pół spadkobiercy

dożywocie - zapis męża na rzecz żony na wypadek wdowiństwa, dający jej dożywotnie używanie majątku (całego), ale bez prawa zbycia lub obciążania, od XVI w. dożywocie również zapisywano na męża, wzajemne dożywocie stało się regułą

296. Stosunki majątkowe między rodzicami a dziećmi w prawie wiejskim:

niedziały - likwidowano je z woli członków rodziny lub z woli administracji dominialnej

wydział - w wypadku ożenku syna lub córki otrzymywali od rodziców część ich niedziału i inwentarza

297. Przysposobienie, dzieci nieślubne:

przysposobienie (adopcja) - celem jego było przekazanie spadku adoptowanemu, adoptowany dziedziczył równolegle w swojej rodzinie i nie przybierał nazwiska adoptującego do czasu jego śmierci, kobieta adoptowała tylko za zgodą krewnych

adopcja braterska - wzajemne dziedziczenie po sobie

adopcja do herbu - umożliwiła przenikanie do szlachty elementów mieszczańskich, zakazanaw 1616 roku

bękarty - dzieci pozaślubne, lub zrodzone z małżeństwa, które współżyło ze sobą przed ślubem; nie miały prawa do dziedziczenia po ojcu, nie korzystały z praw szlacheckich, nie nosiły nazwiska ojca

298. Opieka i kuratela:

inwentarz - sporządzany przy obejmowaniu opieki, dotyczył majątku osoby objętej opieką, sporządzano go w obecności dwóch świadków, na opiekunie ciążył obowiązek wykształcenia nieletnich, opiekun mógł być na wniosek protegowanego zwolniony z opieki

kurator - ustanawiany dla osób w latach sprawnych (ale przed latami dojrzałymi - do 24 roku), powoływano też ich dla opieki nad starymi lub chorymi obłożnie, dla marnotrawców (na wniosek rodziny), dla dojrzałych panien, które nie wyszły za mąż, dla kobiet separowanych, dla wdów

ROZDZIAŁ VII - POCZĄTKI MONARCHII KONSTYTUCYJNEJ

1. ZMIANY W STRUKTURACH SPOŁECZNYCH I UMYSŁOWOŚCI

331. Czynniki przemian:

Starcie dwóch idei:

- petryfikacji ustroju szlacheckiego i poddaniu Polski pod władzę mocarstw sąsiednich (Prawa Kardynalne)

- ruch reformatorski: społeczno-ekonomiczny, polityczny, administracyjny

Inne czynniki:

- wzrost ludności państwa

- ożywienie handlowe warstw i stanów, rozwój gospodarczy

332. Polskie oświecenie:

Trzy kierunki myśli oświeceniowej:

1. liberalna - w dziedzinie światopoglądu i w niektórych ujęciach politycznych, ale zachowawcza społecznie

2. reformatorska

3. rewolucyjna

myśl oświeceniowa: wiara we wszechmoc rozumu, odkrywanie praw naturalnych, wiara w znaczenie reform państwowych

333. Ruch reformatorski:

- wyróżnianie szlachty średniej i inteligencji przez Stanisława Augusta

- element inteligencki w Sejmie Czteroletnim: najpierw 69 działaczy, potem 112 - razem 181 osób - byli najbardziej aktywni w sejmie i byli zwolennikami króla

- sojusz króla z burżuazją miejską

- osoby walczące w Insurekcji Kościuszkowskiej: rzemieślnicy, plebejusze, ludzie luźni, chłopi, inteligenci, księża

Koncepcje reformatorskie:

- odejście od narodu szlachecko - magnackiego

- tworzenie się narodu-posiadaczy na zasadzie kompromisu szlachecko-mieszczańskiego

- tworzenie się narodu jako wszystkich mieszkańców kraju bez względu na majątek i stan

2. ŹRÓDŁA PRAWA I ŹRÓDŁA POZNANIA PRAWA

334. Prawo ziemskie i ogólnopaństwowe:

Za źródła prawa uważa się:

1. Prawa Kardynalne z 1768 i 1775

2. Konstytucja III Maja z 1791

3. Prawa Kardynalne uchwalone na sejmie grodzieńskim (1793)

4. Konstytucje Sejmowe

5. Akty i Uniwersały królewskie / Marszałków Sejmu 4letniego

6. Uniwersały i rezolucje Rady Nieustającej

7. Akt powstania uznawany jako ustawa zasadnicza z 1794

VOLUMINA LEGUM:

- tom VII i VIII - ustawodawstwo 1764-1780

- tom IX - konstytucje sejmowe z 1782 - 1792

- tom X - konstytucje 1793

3. PIERWSZE REFORMY

337. Typ i forma państwa

Do czasów Sejmu Czteroletniego i po upadku jego dzieła ścierały się dwie przeciwne sobie formy ustrojowe: Rzeczpospolita Szlachecka i Monarchia Konstytucyjna.

338. Zmiany w ustroju społeczno-ekonomicznym. Szlachta i mieszczanie.

1) KOMPROMIS SZLACHECKO-MIESZCZAŃSKI:

Stan szlachecki stał się otwarty dla zamożnego mieszczaństwa. Nobilitowani mieszczanie mieli obowiązek wykupić ziemie na określoną wartość w ciągu roku pod rygorem utraty szlachectwa. Ponadto szlachta trudniąca się kupiectwem w miastach nie mogła utracić tytułu.

2) REFORMY W MIASTACH:

zniesienie jurydyk - dokonane w 1764 roku, zniesiono prywatne dzielnice miejskie wyłączone spod władzy miasta

zniesienie serwitoratów - 1764 - czyli zwalniania od podatków kupców i rzemieślników, wyłączania ich spod władzy miast, podporządkowanie ich królowi

Komisje Dobrego Porządku - powoływane od 1775, zajmowały się modernizacją i uzdrawianiem zarządu miast

Reforma Asesorii - uznana za sąd najwyższy dla miast, wyroki miały egzekwować urzędy grodzkie, zmiany w składzie

340.Chłopi:

emfiteuza - oddawanie gruntów w długoletnią dzierżawę z prawem pobierania pożytków i wznoszenia budowli

1) akty uwalniania chłopów z poddaństwa - były nieliczne

2)- wydany w 1768

341. „Ludzie luźni”:

Byli to ludzie żyjący z pracy najemnej lub włóczęgostwa - żądano paszportów wydawanych przez panów wsi oraz zaczęto zmuszać do pracy przymusowej

343. Program reform:

Jego autorem był Andrzej Zamoyski (w oparciu o „O skutecznym rad sposobie” Konarskiego), wystąpił z tym programem na konwokacji 1764:

- rozwój ekonomiki i rozbudowa administracji

- stworzenie nowoczesnej oświaty, usprawnienie działań państwowych

344. Zmiany w sejmowaniu:

a) usunięcie szlachty-gołoty z sejmików

b) instytucja delegacji sejmowych - sejm przekazywał wybranemu gronu posłów i senatorów prawo decydowania w jego imieniu

c) deputacje- komisje sejmowe przygotowujące projekty uchwał

d) wprowadzenie hetmanów do Sejmu i podskarbiego nadwornego

Reformy sejmowe Czartoryskich:

- posłowie nie musieli zaprzysięgać już tego co mówili; uchwalenie regulaminu obrad sejmu

- ograniczanie zasady jednomyślności: materie ekonomiczne - sprawy mniej ważne, uchwalane większością głosów; materie status - sprawy ważne (podatki np.) - wymagały jednomyślności

- jeśli jednomyślności nie było w 3 próbach głosowania, decydowała większość

345. Komisja Skarbowa:

Reforma Czartoryskich:

- ugrupowanie powstałe pod koniec panowania Augusta III, przywódcy - Michał i August Czartoryscy

- reformy oparte na myśli poglądach Stanisława Konarskiego

- reforma centralnych władz wykonawczych w resortach skarbowym i wojskowym

- zastąpienie jednoosobowych dożywotnich urzędów organami wybieralnymi, kadencyjnymi i odpowiedzialnymi

- usunięcie z sejmików szlachty-gołoty, wprowadzenie zasady większości głosów

Komisja Skarbowa - centralny urząd administracji, kolegialny z Komisją Wojskową - utworzono po dwie (dla Litwy i Korony) , zastąpiły one podskarbich, wybierane były przez izby parlamentu, po 16 komisarzy na resort, kadencja 2 lata, musiały uzyskać absolutorium od izby poselskiej i skłądać sprawozdania

Kompetencje Komisji Wojskowej:

- rekrutacja do wojska, jego zaopatrzenie i szkolenie

- orzekanie we wszystkich sprawach, w których pozwanym jest członek armii

Kompetencje Komisji Skarbowej:

- sąd powszechny w sprawach skarbu państwa dla wszystkich mieszkańców, sprawy nadużyć urzędniczych

- zarządzanie majątkiem państwa: nieruchomościami, kopalniami, warzelniami soli

- rozwój gospodarczy: poszukiwanie surowców, wydobywanie i przetwaezanie, chłopi jako siła robocza

- reforma monetarna i projekt reform królewszczyzn, reformy systemu celnego, udzielanie zgód na monopol;

346: Cła, miary, wagi i moneta:

Zniesiono cła i myta wewnętrzne, ujednolicono miary i wagi, ujednolicono i polepszono monetę.

347. Budżet:

Wprowadzony przez Komisję Skarbową w 1768 r.

Zasady budżetowe:

1. jawności

2. jedności - określał całość wydatków i dochodów państwa (nie przestrzegano: wyłączono z niego Fundusz Edukacyjny)

3. kontrola jego wykonania przez sejm

348: Komisja Edukacji Narodowej:

Powołana w 1773 r. wyniku kasaty zakonu jezuitów, który skupiał u siebie szkolnictwo RP, wspólna dla Litwy i Korony.

Komisję kontrolował król, a Sejm - jedynie w zakresie sprawozdań finansowych i linii programowych, Sejm wybierał też członków KEN.

Kompetencje KEN:

- kształcenie młodzieży szlacheckiej

- nadzór nad szkolnictwem (oprócz szkół wojskowych)

Działalność KEN:

1. utworzenie Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych

2. ogłoszenie w 1783 ustawę określającą zasady organizacyjne i hierarchii szkół

350: Gabinet Królewski:

Kompetencje:

- prowadzenie sekretariatu osobistego

- administracja dóbr ekonomii

- korespondencja dyplomatyczna

- stosunki z Kościołem i Kurią Rzymską, sprawy WKL

4. PRAWA KARDYNALNE

352. Prawa kardynalne z 1768 r.:

Reformy Sejmu Repninowskiego 1767-1768:

- umocnienie starego systemu demokracji szlacheckiej: jednomyślność, przywileje szlachty, wolna elekcja

- pogłębienie i realizacja reform Czartoryskich w tych dziedzinach, w których interes szlachty nie doznaje uszczerbku

- podział praw obowiązujących na terenie RP na trzy grupy: prawa kardynalne, polityczne i ekonomiczne

- prawa kardynalne - niezmienne na wieki, możliwość poszerzania, własny katalog praw

- prawa polityczne - mogły być zmieniane, jednomyślność wymagana dla przyjęcia zmian, własny katalog praw

- prawa ekonomiczne - po 3 razach jeśli brakuje jednomyślności marszałek zarządzi głosowanie, nie można się wstrzymać

Założenia praw kardynalnych:

- normy o religii, tolerancji, prawie wyznaniowym, religią panującą jest rzym-kat, inne wyznania mają prawo do kultu

- zasady ustrojowe: wolna elekcja, zakaz wybierania króla za życia panującego, kandydatem może być tylko Piast i katolik

- zasada jednomyślności w uchwalaniu praw politycznych, organizacja sejmu jak w art. henrykowskich - ustawy nie potrzebowały sankcji królewskiej

- potwierdzenie przywilejów szlachty: równość szlachty wewnątrz stanu, zwierzchnictwo nad chłopami, zakaz karania chłopów śmiercią przez sąd dominialny, wyłączność szlachty w piastowaniu urzędów, nietykalność majątkowa i osobista, za umyślne zabójstwo kara śmierci

Założenia praw politycznych:

- dotyczyły podatków, organizacji sądów i prawa sądowego (materialne i procesowe), organizacji i kompetencji władz oprócz sejmu i króla

- polityka zagraniczna, nobilitacje, indygenaty (szlachectwo dla cudzoziemców), pospolite ruszenia i prawo o zajazdach

Ustawa o sejmikach:

- usunięcie gołoty, zasada większości głosów

Konfederacja barska (1768-1772):

- cel: zniesienie gwarancji rosyjskich i wycofanie wojsk rosyjskich z Polski, powrót do norm czasów demokracji szlacheckiej

- ukarać Czartoryskich (pod sąd sejmowy) i Poniatowskiego (won z tronu)

- zamieniła się w 4-letnią wojnę partyzancką

5. RADA NIEUSTAJĄCA

RN została utworzona w wyniku reform Sejmu Rozbiorowego z 1773 roku, zlikwidowana 1789 na Sejmie Czteroletnim. Powstała jako wynik dążeń centralistycznych.

Rada Nieustająca - nowy organ rządowo - wykonawczy wspólny dla obu części RP

Skład Rady Nieustającej:

36 członków powoływanych przez Sejm co 2 lata, z tym że przynajmniej 1/3 wybieranych musiała być w poprzedniej kadencji (którzy to - decyduje losowanie). Skład grupowy: 18 reprezentantów Senatu, 18 reprezentantów szlachty

Organizacja Rady:

Formalnie na czele stał król, ale spośród szlachty wybierano Marszałka Rady.

Kompetencje ogólne RN:

- ustalanie kierunków polityki rządu i instrukcje dla resortów, oglądała sprawozdania z działalności resortów

- miała inicjatywę ustawodawczą, prawo zwołania parlamentu jakby król zwlekał, obsada ważnych urzędów razem z królem

- król przewodniczył sądowi sejmowemu, pociągała parlamentarzystów do odpowiedzialności przed tenże sąd

- kontrolę nad Radą Nieustającą sprawował Sejm

Departamenty RN (po 4-8 osób) - kierowane przez ministrów:

1) Interesów Cudzoziemskich

- z królem jako przewodniczącym, miał stworzyć sieć polskiej służby zagranicznej w Europie

- udzielał instrukcji agentom z zagranicy i przyjmował od nich info na temat Polski od innych krajów

2) Policji

- kierował administracją ogólną państwa, nadzór administracyjny nad miastami królewskimi

- kontrolował rady miejskie i burmistrzów, uchylał niezgodne z prawem normy wewnętrzne w miastach

- był sądem w drobnych sprawach miejskich, rozpatrywał skargi na działalność urzędników w miastach

- nadzór nad ludźmi luźnymi, zadanie stworzenia i kontroli służb sanitarnych RP, stworzenie systemu opieki społecznej

- założenie poprawczaków - domów poprawy

3) Wojskowy - przejął uprawnienia Komisji Wojskowych

4) Sprawiedliwości

- ustalał interpretację i przestrzeganie prawa, był ostatnią instancją w rozpatrywaniu skarg na korupcję sądów

- wypiera komisję kodyfikacyjną Andrzeja Zamoyskiego, prowadził statystyki rządowe

- ujednolicenie sądownictwa w RP, kierowany przez któregoś z kanclerzy wchodzącego w skład Rady Nieustającej

5) Skarbowy - te same kompetencje co Komisja Skarbowa

6. ZMIANY W PRAWIE SĄDOWYM

357. Idee przewodnie:

Rozwój badania prawa natury, prawo miało być świeckie, uniwersalne - równość wobec prawa, miało służyć dobru ogólnemu

358. Nowości w prawie prywatnym:

a) zniesienie prawa życia i śmierci szlachty w stosunku do chłopów

b) prawo nabywania dóbr ziemskich dla mieszczan

c) lata sprawne w szlachcie - 20, pełna pełnoletność - 24

d) zakaz nabywania przez kościół dóbr ziemskich i miejskich

359. Spółki: tworzenie spółek akcyjnych

360. Prawo wekslowe:

Ustanowione w 1775 roku, powołanie instytucji weksla, ale z powodu nadużywania jej przez szlachtę w 1780 roku zakazano jej wystawiać weksle.

361: Prawo karne:

- zniesiono karę śmierci za czary i tortury

- kara pracy przymusowej

362. Prawo graniczne:

- rozgraniczenie dóbr w prowincjach

- powołanie Komisji Granicznych (każda po 10 osób, wybierane przez sejmiki co 4 lata)

363. Palestra (Adwokatura):

- zakaz nabywania przez adwokatów ziem ich klientów

- adwokatura dla szlachty (1764 i 1768) potem też dla mieszczan (1791) i znowu tylko dla szlachty (1793)

364. Projekt „Zbioru praw sądowych”:

- powołanie komisji kodyfikacyjnej w 1776 roku z Andrzejem Zamoyskim na czele

Założenia projektu (1778):

- umocnienie władzy monarszej

- podporządkowanie kościoła państwu

- uwolnienie części chłopów z poddaństwa

- stosunki chłop > dwór pod kontrolą państwa

Projekt został odrzucony na zawsze na sejmie z 1780 roku.

365. Projekt kodeksu Stanisława Augusta:

- miała objąć całość prawa cywilnego, karnego i procesu

- zasada nullum crimen sine lege i nullum poena sine lege penale anteriori,

- zasada domniemania niewinności

- zasada iż kara ma służyć poprawie przestępcy

- uzależnienie od stanu posiadania sprawcy kar majątkowych

7. KONSTYTUCJA 3 MAJA I DALSZE USTAWODAWSTWO SEJMU CZTEROLETNIEGO

366. Przygotowanie i charakter ustawy konstytucyjnej:

Trzy ustawy uchwalone w 1791 roku:

1. Ustawa o sejmikach (marzec)

2. Ustawa o miastach królewskich (kwiecień)

3. Ustawa Rządowa (maj)

Autorzy Konstytucji 3 Maja:

Król Stanisław August Poniatowski, Ignacy Potocki, Hugo Kołłątaj - dokonał ostatecznej redakcji

Poglądy twórców:

Król - zmierzał do systemu Monarchii Parlamentarnej (jak w Anglii)

Potocki - gwarancja głównej roli w państwie dla zreformowanego Sejmu

Kołłątaj - reformy wymierzone przeciw oligarchii przy utrzymaniu sojuszu szlachecko-mieszczańskiego

Uchwalenie K3M prowadzone było w trybie przyspieszonym przez Stronnictwo Patriotyczne (ze St. Małachowskim na czele)

Zgromadzenie Przyjaciół Ustawy Rządowej 3 Maja - wyodrębniło się ze Stronnictwa Patriotycznego, miało na celu dalsze ustawodawstwo - o sejmie, organizacji władzy wykonawczej, projekty kodeksów

Konstytucja 3 Maja liczyła 11 artykułów.

A. USTRÓJ SPOŁECZNY

367. Szlachta (artykuł 2):

Postanowienia co do szlachty ziemskiej - Posesjonatów:

- ochrona ich praw, swobód i wolności oraz pierwszeństwa w życiu prywatnym i publicznym

- zapewniono nietykalność osobistą

- utrzymanie zwierzchności dominialnej nad chłopami

- pełne prawo własności; równość szlachty wewnątrz stanu

- odsunięcie szlachty nieosiadłej i czynszowej od sejmików

- świeża szlachta nie może piastować wyższych urzędów w I i II pokoleniu (zasada skartabelatu)

368. Mieszczanie (artykuł 3):

- neminem captivabimus nisi iure victum - również dla Żydów w miastach

- nabywanie dóbr ziemskich, nietykalność majątkowa i osobista

- niższe urzędy administracyjne i sądowe, dostęp do palestry i niższych godności wojskowych

- nobilitacja zamożnych mieszczan i inteligencji do stanu szlacheckiego

- nie mieli prawa do wybvoru plenipotentów miast do Sejmu (wybierały zgromadzenia wydziałowe)

369. Chłopi (artykuł 4):

- opieka prawa i rządu nad chłopami, utrzymana władza dominialna

- umowy indywidualne i zbiorowe pomiędzy dziedzicami i chłopami nie mogły być jednostronnie zerwane

- wolność osobista, swoboda osiedlania i pracy dla przybyszów z zagranicy i zbiegów powracających do RP

- ochrona chłopów w rękach Komisji Policyjnych i porządkowych

Ustawa o sprzedaży królewszczyzn 1792:

- chłopi osiedli na królewszczyznach mają własność wieczystą - użytkową ziemi

- możliwość odejścia z gruntu po rozwiązaniu kontraktu z dziedzicem

- uwolnienie z poddaństwa wszystkich ludzi bez gruntu i kontraktu

370. Stosunki wyznaniowe (artykuł 1):

- swoboda wyznań, pierwszeństwo dla religii katolickiej

- zakaz odstępstwa od tej religii

- autokefalia - uniezależnienie kościoła prawosławnego od czynników zewnętrznych (Pińsk 1791)\

371. Naród i obywatele:

- naród to nie tylko szlachta, ale i mieszczanie oraz chłopi

B. USTRÓJ POLITYCZNY

PODZIAŁ WŁADZY:

USTAWODAWCZA (artykuł 6): SEJM, SEJMIKI ZIEMSKIE I ZGR. WYDZIAŁOWE

WYKONAWCZA (artykuł 7): KRÓL, STRAŻ PRAW, KOMISJE RZĄDOWE, KOMISJE PORZĄDKOWE, MAGISTRATY MIAST WOLNYCH

SĄDOWNICZA (artykuł 8): SĄD SEJMOWY, TRYBUNAŁ KORONNY LITEWSKI, SĄDY ZIEMIAŃSKIE, ASESORIA, SĄDY MIEJSKIE, SĄDY DOMINIALNE

372. Państwo jednolite czy zacieśnienie unii ?

- brak deklaracji unifikacji dualistycznej RP w Konstytucji

- wyrazy odrębności Wielkiego Księstwa Litewskiego

373. Zwierzchnictwo narodu i podział władzy (artykuł 5):

„Wszelka władza społeczności ludzkiej bierze swój początek z woli narodu” (Rousseau)

Trójpodział Władzy (Montesquieu): „Władza prawodawcza w stanach zgromadzonych, sądownicza i wykonawcza (król i straż)”

374. Sejm:

Organizacja Sejmu:

- nie jest sejmem trzystanowym, nie ma w nim króla - składa się z izby poselskiej i senatu

IZBA POSELSKA:

- składała się z 204 posłów wybieranych na sejmikach

- ponadto w jej skład wchodziło 24 plenipotentów miast wybieranych przez zgromadzenia miejskie wydziałowe

SENAT:

- 132 osoby w tym: 102 (wojewodowie i kasztelanowie) oraz 30 (biskupi diecezjalni i ministrowie - w tym metropolita kijowski unicki)- wpierw pochodzili z nominacji króla, potem z wyboru (po śmierci Poniatowskiego)

Sejm:

- wydawał ustawy w imieniu króla, miał być zawsze gotowy

- mógł się zbierać z mocy prawa, jeśli król nie rozpisał wyborów i nie zwołał sejmu.

- mógł się też zbierać na zarządzenie Marszałka sejmu jeśli król nie zwołał sesji nadzwyczajnej mimo potrzeby.

Senat:

- miał prawo weta zawieszającego w zakresie spraw politycznych, karnych, cywilnych.

- miał stanowić Radę Starszych na Sejmie konstytucyjnym (co 25 lat dla rewizji konstytucji).

- nie otrzymał inicjatywy ustawodawczej.

W głosowaniach mniej ważnych głosy zliczano razem, ale izby obradowały osobno. Celem kontroli rządu izby zbierały się razem.

USTAWODAWSTWO:

1) Prawa niewzruszalne

- zmieniane na sejmie konstytucyjnym co 25 lat, obradowała podwójna liczba posłów, decyzja zapadała większością kwalif.

• ustawa rządowa, o miastach królewski

• ch i o sejmikach

2) Prawa ogólne

- wchodzą w życie w formie ustaw

- określa zasady organizacji władz rządowych, administracji, sądów, prawa sądowego, cywilnego, karnego, podatków

- projekty ogólne ustaw trafiają do sejmików, które wybierają posłów

- przez instrukcje poselskie trafiają następnie do izby poselskiej

- najpierw przedmiotem dyskusji w sejmie są instrukcje poselskie

- potem izba poselska wybiera komisje, a następnie plenarne posiedzenie i dyskusja + głosowanie

- następnie projekt do Senatu - możliwość veta zawieszającego, wtedy Izba Poselska może uchwalić powtórnie ten projekt i wtedy ma on moc prawnę

3) Prawa pozostałe (uchwały sejmowe)

- projekty trafiają bezpośrednio do izby poselskiej, dyskusja, komisje i posiedzenie plenarne (jak wyżej)

- zawsze projekt trafia do senatu i potem sumuje się głosy w obu izbach, żeby projektprzeszedł

- w ten sposób uchwalano podatki nadzwyczajne, zaciągnięcie długu publicznego, budżet, umowi i traktaty międzynarodowe, nobilitacje i indygenaty

publikacja - po niej następuje wpis danej ustawy czy uchwały do ksiąg sądu grodzkiego

375. Organizacja sejmu:

- zniesienie instrukcji dla posłów uchwalanych przez sejmiki

- posłowie wybierani na 2 lata, wyborcy mogli posła odwołać i pozbawić mandatu

sesje zwyczajne: odbywać się miały co dwa lata, trwały 70 dni (przedłużanie do 100)

sesje nadzwyczajne: konflikt Król Straż Praw i Straż Praw Komisje, wojna, klęska żywiołowa, rozruchy, jakiś defekt monarchy itp

- obradom sejmu przewodniczy marszałek sejmu wybierany spośród posłów

- zniesienie liberum veto, w sprawach mniejszej wagi większość prosta (zwykła), dla innych kwalifikowana (2/3, ¾)

- prace szczegółowe powierzane wybieranej przez Sejm komisji

376. Sejmiki:

- głos dla szlachty dziedziców i >18-letnich synów, zastawnicy, profesorowie dożywotni (jeśli płacili podatek)

377. Stanowisko króla:

- zasada dziedziczności tronu, utrata prawa sankcji dla ustaw i samodzielnego władztwa, udział w posiedzeniach Sejmu

- posiadał inicjatywę ustawodawczą razem ze Strażą Praw, przewodniczył Senatowi, mógł przysłać swój głos na piśmie

- nie był już odpowiedzialny za ustawy, mógł dać decydujący głos w wypadku równości, stosował prawo łaski

- powoływał ministrów pod kontrolą sejmu, zwoływał sejm i sejmiki, nie miał prawa weta zawieszającego

- kontrasygnata - każdy akt wydawany w Straży Praw musiał być podpisany przez konkretnego ministra, który brał na siebie odpowiedzialność za niego

378. Straż Praw:

- miała najwyższą władzę wykonawczą

SKŁAD:

­Król jako przewodniczący, prymas jako głowa kościoła i przewodniczący KEN, 5 ministrów (2 kanclerzy - ministrowie sprawiedliwości i spraw zagranicznych, 1 hetman - minister wojny, 1 podskarbi - minister skarbu, 1 marszałek - minister policji, pełnoletni następca tronu bez prawa głosu, marszałek sejmu bez prawa głosu stanowczego.

Ministrowie - powoływał ich do Straży Praw król spośród 14 wszystkich ministrów, nominacji dokonywano podczas sesji sejmu, mogli być pociągani do odpowiedzialności jeśli:

1. jeśli naruszyli Konstytucję lub inne prawo - do odpowiedzialności sądowej (konstytucyjnej) przed Sądem Sejmowym

2. z tytułu postawionych im zarzutów politycznych - do odpowiedzialności parlamentarnej - większością 2/3 dwóch izb uchwalano wotum nieufności

Kompetencje:

- wprowadzała w życie ustawy i uchwały sejmowe, obrady były protokołowane

- czuwała nad przestrzeganiem prawa

- część zadań wypełniała samodzielnie, część przez komisje rządowe,

379. Komisje rządowe:

Komisje wielkie (podlegające SP, złożone z członków wybieranych przez Sejm na 2 lata):

1. Policji (dla miast) - 14/15 komisarzy, 6 plenipotentów miast

2. Wojska - 14/15 komisarzy, osoby cywilne miały przewagę

3. Skarbu - 14/15 komisarzy, 6 plenipotentów miast

4. Edukacji Narodowej

Kompetencje:

KOMISJA SKARBU: ściąganie podatków, zakładanie i popieranie manufaktur, rozwój handlu, infrastruktury i rolnictwa, sądownictwo

KOMISJA POLICJI: nadzór nad miastami, sprawy bezpieczeństwa, wygody publicznej (administracja), podział kraju na 26 okręgów

KOMISJA WOJSKOWA: sądownictwo i sprawy wojskowe

380. Komisje porządkowe:

Powołano je w 1789 roku pod nazwą Komisje Porządkowe Cywilno-Wojskowe, były organem admin. terytorialnej

Skład:

- 15 komisarzy wybieranych na sejmikach co 2 lata spośród szlachty osiadłej w tym okręgu

- po reformie miejskiej z Sejmu 4letniego, do każdej komisji wprowadzono po 3 mieszczan

Kompetencje:

- rekrutacja do wojska, kwaterunek

- wydawanie paszportów i kontrola ruchu ludności

381. Ustrój miast:

Unifikacja miast wolnych - urządzano je w jednakowy sposób. Czynne i bierne prawo wyborcze dla posesjonatów.

USTRÓJ:

Rozróżniano zgromadzenia uchwalające i magistraty miejskie (urzędy wykonawcze).

W miastach mniejszych: jedno zgromadzenie ogólne dla wszystkich posesjonatów

W miastach większych: podzielono je na cyrkuły,odbywały się zgromadzenia cyrkułowe i ogólne (dla całego miasta)

Kraj podzielono na wydziały, w każdym pewna ilość miast z prawem urządzania zgromadzeń wydziałowych złożonych z deputatów wybieranych przez zgromadzenia ogólne (miasta mniejsze) lub przez cyrkuły (większe).

Na czele magistratów miast większych stał prezydent z radnymi, a w cyrkułach osobny wójt, w miastach mniejszych - wójt. Odebrano prawo wydawania statutów i wilkierzy miastom.

382. Reforma sądownictwa na Sejmie 4-letnim:

Sądy komisji porządkowych i rządowych - sprawy sporne objęte kompetencjami tych urzędów

Komisja Skarbowa i komisje porządkowe - sądziły WSZYSTKICH obywateli w sprawach skarbowych, handlowych i wekslowych

Sądy ziemiańskie - powstały w wyniku połączenia grodzkich, ziemskich i podkomorskich, 10 sędziów wybieranych w sejmikach deputackich na 4 lata

Trybunały - jeden dla Wielkopolski (siedziba Piotrków), drugi dla Małopolski (Lublin)

Sąd sejmowy - złożony z 12 senatorów i 24 posłów - sądził ministrów i najwyższych urzędników z tytułu odpowiedzialności konstytucyjnej

SĄDY MIEJSKIE:

Magistratów miejskich - I instancja

Apelacyjne wydziałowe - II instancja

Asesorski - III instancja - senatorowie, posłowie i plenipotenci miejscy jako asesorowie wybierani przez sejm na 2 lata, sądom asesorskim przewodniczyli kanclerze spoza Straży Praw

35

---