„Quo Vadis” jest jedną z najpopularniejszych powieści historyczno-obyczajowych, które wyszły spod pióra Henryka Sienkiewicza. Był on pisarzem pozywistycznym, żyjącym w latach 1846-1916, który został uhonorowany w 1905 roku literacką Nagrodą Nobla za utwór „Quo Vadis”. Innymi słynnymi utworami dla młodzieży są „Krzyżacy”, „W pustyni i w puszczy” oraz trylogie „Potop”, „Ogniem i mieczem”
Utwór został napisany po przeczytaniu „Annales” Tacyta, który ukazał starożytność jako „dwa światy”- siły ducha i administracji. Następnie udał się do Rzymu, gdzie zwiedzając miasto i okolice zwrócił uwagę na zabytki, które natchnęły go silną chęcią napisania tego dzieła. 28 lutego 1869 roku „Gazeta Polska” ukończyła druk „Quo Vadis”, a wkrótce potem powieść ukazała się w formie książkowej. Moje wydanie tego utworu oparto na zbiorowym wydaniu DZIEŁ Henryka Sienkiewicza pod redakcją Juliana Krzyżanowskiego z 1949 roku i jest to wydanie poprawione. „Quo Vadis” zostało wydane przez Państwowy Instytut Wydawniczy w Warszawie w 1961 roku. Książka ta ma skromną zewnętrzną szatę graficzną, którą stanowi szara, płócienna okładka z dużym czarnym napisem po prawej stronie skierowanym ku dołowi „Quo Vadis”, a w lewym górnym rogu znajduje się adnotacja z imieniem i nazwiskiem autora. Niniejsze napisy widzimy również na grzbiecie książki. Wewnętrzną szatę graficzną opracował Andrzej Heidrich, a stanowią ją liczne obrazki przedstawiające poszczególne wydarzenia z książki, co w połączeniu z opisem bohaterów pomaga w wyobrażeniu sobie ich wyglądu i zachowań. Utwór „Quo Vadis” Henryka Sienkiewicza spełnia wymogi, jakie musi spełniać powieść, by dotrzeć do odbiorcy światowego: podejmuje temat nie narodowy Polski, lecz prezentuje obraz Rzymu za panowania cesarza Nerona w latach 63-66. Chwile wstępowania chrześcijan na arenę historii i proces prześladowania chrześcijaństwa. Na tym tle pisarz umieszcza odwieczną historię miłości chrześcijanki o imieniu Kallina, zwana Ligią i potomka patrycjuszy- Marka Winicjusza, który stara się przejść na wiarę w Jednego Boga w którego wierzy jego ukochana. Chrześcijanką jest też Pomponia Grecyna, opiekunka Ligi, która zapoznała wychowankę z nauką Jezusa Chrystusa. Jest też nim Ursus- potężny siłacz i obrońca Ligi, który odgrywa bardzo ważną rolę gdy dziewczyna ma zginąć, przywiązana do grzbietu byka, ale Ursus wierny i zaufany sługa pokonuje bestię. Postać Nerona i dworu cesarskiego to inny jeszcze motyw tematyczny- problem władzy i tyranii. Neron otrzymał w powieści bardzo negatywny portret szalonego podpalacza Rzymu i okrutnego pogromcy Chrześcijan. Jego dwór natomiast to siedlisko intryg. Na podstawie tej powieści, został nakręcony film w reżyserii Jerzego Kawalerowicza. Odtwórcami głównych ról są Paweł Deląg jako Marek Winicjusz i Magdalena Mielcarz, grająca Ligię. Film ten jest polecany młodzieży, która przeczytała wcześniej utwór. Powieść ta została przychylnie przyjęta przez krytyków o czym może świadczyć wypowiedź Aleksandra Świętochowskiego, który w swoim felietonie z cyklu „Liberum veto” stwierdził, że „„Quo Vadis” znalazło się na falach potężnego prądu, który dziś najszerszym łożyskiem płynie przez pola cywilizacji i który unoszonym przez się dziełom nadaje szczególne znaczenie”. Przez te słowa rozumiem, że „Quo Vadis” jest utworem bardzo popularnym i daje dużo do myślenia czytelnikom, ukazując różne postacie oraz postawy życiowe. Według mojej koleżanki Marty Jasieniak ten utwór jest ciekawy, ale i trudny do zrozumienia. Mija mama natomiast uważa powieść „Quo Vadis” za zbyt poważną jak dla osób w moim wieku, ponieważ młodzież czternastoletnia nie interesuje się tego typu literaturą.
Powieść „Quo Vadis” dała mi wyobrażenie, jak się żyło chrześcijanom w tamtych czasach oraz pokazała, że sprawdza się odwieczna prawda, że dobro i miłość zawsze zwycięża. Świadczyć o tym może zakończenie utworu, ale aby się o tym przekonać musicie przeczytać książkę. Bardzo serdecznie do tego zachęcam, zapewniam, że warto.