David Bisbal - Esta Ausencia
Despertar en el frío abismo de tu ausencia
Es rogar por las horas perdidas en mi habitación
Recordar cada lagrima que fue tan nuestra
Me desangra el alma, me desangra el alma
Es andar el sendero que escribimos juntos
Es tocar un silencio profundo en el corazón
Escapar por las brechas de un amor profundo
Es mentir de nuevo por negar tu ausencia
Esta ausencia tan grande, tan dura, tan honda
Que quiebra en pedazos, Mi razón.
Esta ausencia desnuda, De dudas y sombras
Me clava tu amor
Esta ausencia que duele , En el fondo del alma
Que quema por dentro , Mi sueño y mi calma
Esta ausencia de hielo, De piel, de silencio
Que corta las horas sin piedad
Esta ausencia infinita , De noches y días
No tiene final
Fue tan fácil decir, Que el adiós sanaría
Las espinas clavadas, En tu alma y la mía
Esta ausencia me grita, Que se acaba la vida
Porque no volverás, volverás.
Ya lo ves, tu partida no condujo a nada
Porque nada hace el tiempo a la sombra de mi soledad
Ya lo ves, derrotado y sin hallar la calma
Que daría por verte y olvidarlo todo.
Esta ausencia me grita, Que se acaba la vida
Porque no volverás
Y me desangra tu partida
Y tu recuerdo hace temblar mi corazón
Como olvidarte si no quiero
Porque es que amor sin ti yo muero
Esta ausencia me grita, Que se acaba la vida
Porque no volverás, volverás, volverás
|
Obudzić się w zimnej otchłani twojej nieobecności
Jest błaganiem o godziny stracone w moim pokoju,
Wspominaniem każdej łzy, która była tak bardzo nasza
Moja dusz się wykrwawia, moja dusza się wykrwawia
Jest przemierzaniem ścieżki, która zapisywaliśmy razem
Jest dotykaniem głębokiej ciszy w sercu
Uciekaniem po wyrwach głębokiej miłości
Kłamaniem znowu aby odrzucić twoją nieobecność
Ta nieobecność tak wielka, Tak ciężka, tak głęboka
Która szatkuje na kawałki, Mój rozum
Tą nieobecność odartą, Z wątpliwości i cieni
Wbija mi twoja miłość
Ta nieobecność, która boli, W głębi duszy
Która pali w środku, Mój sen i mój spokój
Ta nieobecność z lodu, Ze skóry, ciszy
Która tnie godziny bez litości
Ta niekończąca się nieobecność, Dniami i nocami
Nie ma końca
To było tak łatwo powiedzieć, Że pożegnanie uzdrowiłoby
Wbite drzazgi, W twojej duszy i mojej
Ta nieobecność krzyczy na mnie, Ze kończy się życie
Bo nie wrócisz, nie wrócisz
Widzisz chyba, twoja gra do niczego nie doprowadziła
Bo nic nie poradzi czas w cieniu mojej
samotności
A więc widzisz, pokonany i nie mogący odnaleźć duszy
Co bym dał aby cię zobaczyć i zapomnieć o wszystkim
Ta nieobecność krzyczy na mnie, Że kończy się życie
Bo nie wrócisz, nie wrócisz
Wykrwawiam się przez twoją grę
I twoje wspomnienie powoduje drżenie mojego serca
Jak cię zapomnieć jeśli nie chcę
Bo bez ciebie kochanie, ja umieram
Ta nieobecność krzyczy na mnie, Ze kończy się życie
Bo nie wrócisz, nie wrócisz
|