Wprowadzanie towarów na obszar celny Wspólnoty i nadawanie im przeznaczenia celnego


Wprowadzanie towarów na obszar celny Wspólnoty i nadawanie im przeznaczenia celnego

Zanim rozpocznę rozważania na temat wprowadzania towarów na obszar celny Wspólnoty i nadawanie im przeznaczenia celnego, należy zastanowić się czym w ogóle jest prawo celne. Otóż prawo celne to dziedzina prawa, która reguluje zasady i tryb przywozu towarów na dany obszar celny i wywozu towarów z obszaru celnego oraz związane z tym prawa i obowiązki osób jak i również uprawnienia i obowiązki organów celnych.

Najważniejszym źródłem prawa celnego w Unii Europejskiej jest Wspólnotowy Kodeks Celny, tj. Rozporządzenie Rady Nr 2913/92 z 12.10.1992 r. (WKC), określane nie kiedy jako Konstytucja celna. Od 1.05.2004 r. regulacja ta stała się prawem obowiązującym w Polsce.

Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej wieńczy ponad dziesięcioletni okres dostosowania prawa celnego do wymogów wspólnotowych. Stanowi jednocześnie nowy etap w ustawodawstwie dotyczącym obrotu towarowego z zagranicą. Z jednej strony, znikają granice celne w handlu pomiędzy państwami członkowskimi, z drugiej strony wchodzi w życie nowe, jeszcze słabo znane, prawo wymagające dalszej absorpcji. Przed polskimi przedsiębiorcami stoją wyzwania odnalezienia się na Jednolitym Rynku, którego jednym z najważniejszych elementów jest zasada swobody przepływu towarów, dzięki której może funkcjonować pomiędzy Państwami Członkowskimi unia celna. Artykuł 23 Traktatu Europejskiego rozciąga się na całą wymianę towarową wewnątrzunijną i obejmuje zakaz ceł przywozowych i wywozowych między Państwami Członkowskimi oraz wszelkich opłat o skutkach równoważnych, jak również przyjęcie wspólnej taryfy celnej w stosunkach z państwami trzecimi. Artykuł 24 tegoż traktatu stanowi iż produkty pochodzące z państw trzecich są uważane za będące w swobodnym obrocie w jednym z Państw Członkowskich, jeżeli dopełniono wobec nich formalności przywozowych oraz pobrano wszystkie wymagane cła i opłaty o skutku równoważnym w tym Państwie Członkowskim i jeżeli nie skorzystały z całkowitego lub częściowego zwrotu tych ceł lub opłat.

Towary mogą być wprowadzane na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzane z tego obszaru przez otwarte dla danego ruchu przejścia graniczne. Towary mogą być wprowadzane na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzane z tego obszaru przez przejścia graniczne otwarte dla danego ruchu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Wprowadzanie towarów na obszar celny Wspólnoty i ich wyprowadzanie z tego obszaru jest dozwolone wyłącznie drogą celną określoną przez organ celny i zgodnie z jego instrukcjami. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu może, w drodze rozporządzenia, wyznaczyć drogi celne, określić sposób poruszania się i przemieszczania towarów po tych drogach, zabezpieczający przed usunięciem towarów spod dozoru celnego, oraz ustalić przypadki i warunki, które powinny zostać spełnione, aby przewóz towarów oraz ich wprowadzenie i wyprowadzenie mogło odbywać się poza drogami celnymi, uwzględniając przepisy dotyczące ruchu turystycznego, ruchu przygranicznego, obrotu pocztowego lub ruchu o mało istotnym znaczeniu ekonomicznym. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, urzędy celne, w których są dokonywane czynności przewidziane przepisami prawa celnego w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, którymi mogą być obejmowane towary. Rozporządzenie powinno uwzględniać możliwość sprawowania dozoru celnego i kontroli celnej. W uzasadnionych przypadkach i na warunkach określonych przez organ celny czynności przewidziane przepisami prawa celnego mogą być dokonywane w miejscach wyznaczonych lub uznanych przez organ celny. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia: wymogi, jakie ma spełniać miejsce wyznaczone lub uznane przez organ celny, warunki i tryb postępowania przy wyznaczaniu lub uznawaniu oraz znoszeniu przez organ celny tych miejsc, okres, na jaki mogą zostać przez organ celny uznane lub wyznaczone te miejsca, przypadki, w których czynności przewidziane przepisami prawa celnego mogą być dokonywane w tych miejscach, a także rodzaj towarów, którym może zostać nadane przeznaczenie celne w tych miejscach.
Rozporządzenie powinno uwzględniać właściwość urzędów celnych do dokonywania czynności określonych przepisami prawa celnego w zależności od rodzaju towarów lub procedur celnych, a w zakresie wymogów, jakie musi spełniać miejsce wyznaczone lub uznane - konieczność skutecznego sprawowania dozoru celnego.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymogi, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne, w tym dokonywane z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego, dokumenty, które mogą być wykorzystywane w charakterze zgłoszenia celnego, oraz dokumenty dołączane do zgłoszenia celnego. W rozporządzeniu należy w szczególności określić rodzaje i wzory dokumentów, które mogą być wykorzystywane w charakterze zgłoszenia celnego, sposób dokonywania zgłoszeń celnych dokonywanych z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego oraz wymogi dotyczące dokumentów dołączanych do zgłoszenia celnego. Rozporządzenie powinno uwzględniać różne formy dokonywania zgłoszenia celnego. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, szczegółowy tryb i warunki przedstawiania towarów i dokonywania zgłoszeń celnych w obrocie pocztowym. Rozporządzenie powinno uwzględniać specyfikę obrotu pocztowego oraz przepisy wspólnotowego prawa celnego w tym zakresie. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wprowadzania na obszar celny Wspólnoty i wyprowadzania poza ten obszar, a także nadawania przeznaczenia celnego w odniesieniu do okrętów wojennych i wojskowych statków powietrznych oraz wyposażenia i sprzętu jednostek wojskowych i jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i administracji, mając na uwadze prawidłową realizację obrotu towarowego oraz uproszczenie formalności celnych przed organami celnymi.

Zgłoszenie celne dotyczące towaru niemającego charakteru handlowego wprowadzanego na obszar celny Wspólnoty lub wyprowadzanego z tego obszaru, dokonywane przez podróżnych, powinno być złożone najpóźniej w chwili przystąpienia organu celnego do kontroli celnej.

Organ celny odmawia przyjęcia zgłoszenia celnego, wskazując przyczyny odmowy w formie pisemnej. Organ ten w formie pisemnej lub elektronicznej, przyjęcia zgłoszenia celnego, wskazując przyczyny odmowy, w przypadku gdy: zgłoszenie nie odpowiada wymogom formalnym, o których mowa w art. 62 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, nie są spełnione warunki do objęcia towaru wnioskowaną procedurą celną lub nadania przeznaczenia celnego, jak również objęcie towaru wnioskowaną procedurą celną lub nadanie przeznaczenia celnego nie może nastąpić z powodu obowiązujących zakazów lub ograniczeń. W przypadku unieważnienia zgłoszenia celnego na wniosek zgłaszającego, organ celny wskazuje przyczyny unieważnienia, w formie pisemnej lub elektronicznej. W przypadkach innych niż określony wyżej organ celny rozstrzyga w sprawie unieważnienia zgłoszenia celnego w drodze decyzji.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje towarów, których objęcie procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej zależy od spełnienia dodatkowych warunków, oraz rodzaje towarów, które nie mogą być obejmowane procedurą celną z zastosowaniem procedury uproszczonej. Rozporządzenie powinno uwzględniać rodzaje procedur celnych, w których stosuje się procedurę uproszczoną, oraz ryzyko związane z obrotem określonymi kategoriami towarów.

Zgłaszający oblicza i wykazuje w zgłoszeniu celnym kwotę należności przywozowych lub należności wywozowych. Jeżeli organ celny stwierdzi, że zgłaszający w zgłoszeniu celnym zadeklarował nieprawidłowe dane, mogące mieć wpływ na wysokość kwoty wynikającej z długu celnego lub zastosowaną procedurę celną, wydaje decyzję, w której określa kwotę wynikającą z długu celnego lub rozstrzyga o nadaniu towarowi właściwego przeznaczenia celnego zgodnie z przepisami prawa celnego. W przypadku organ celny nie wydaje postanowienia o wszczęciu postępowania. Za datę wszczęcia postępowania przyjmuje się datę przyjęcia zgłoszenia celnego. Po zwolnieniu towaru organ celny może, z urzędu lub na wniosek, wydać postanowienie, w którym zmienia nieprawidłowe dane zawarte w zgłoszeniu celnym. Na postanowienie w sprawie zmiany służy zażalenie. Towary zwolnione przez organ celny powinny zostać podjęte w terminie 30 dni od dnia ich zwolnienia. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin ten może zostać przedłużony na wniosek osoby zainteresowanej. Na postanowienie w sprawie przedłużenia terminu służy zażalenie.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których organ celny pobiera zabezpieczenie: w związku z prowadzeniem składu celnego, w związku z korzystaniem z zawieszającej procedury celnej, w celu zapewnienia pokrycia kwoty wynikającej z długu celnego mogącego powstać w stosunku do towarów objętych tą procedurą, w związku z dopuszczeniem do obrotu towarów, które podlegają dozorowi celnemu ze względu na przeznaczenie oraz w innych przypadkach, gdy przepisy prawa celnego przewidują możliwość pobrania zabezpieczenia.
Rozporządzenie powinno uwzględniać, w szczególności, różnice pomiędzy poszczególnymi typami składów celnych, rodzaje towarów obejmowanych procedurami celnymi, z uwzględnieniem towarów, którymi obrót związany jest z podwyższonym ryzykiem.

Wolne obszary celne lub składy wolnocłowe mogą być tworzone na wniosek w celu: ułatwienia międzynarodowego ruchu tranzytowego towarów, w szczególności w portach morskich, lotniczych, rzecznych lub miejscach przyległych do przejść granicznych oraz rozwoju eksportu i tworzenia nowych miejsc pracy. Wolne obszary celne lub składy wolnocłowe mogą być tworzone w miejscach niezamieszkanych, których położenie umożliwi sprawowanie skutecznego dozoru celnego towarów wprowadzanych i wyprowadzanych z wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego. Wolny obszar celny lub skład wolnocłowy może być zniesiony z urzędu lub na wniosek zarządzającego. Zniesienie wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego może nastąpić z urzędu, w następujących przypadkach: wymagają tego zobowiązania międzynarodowe Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzający rażąco naruszył przepisy podatkowe lub celne, nie została podjęta działalność gospodarcza (w wolnym obszarze celnym - w terminie 24 miesięcy od dnia jego ustanowienia, w składzie wolnocłowym - w terminie 12 miesięcy od dnia jego ustanowienia). Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o utworzenie lub zmianę powierzchni wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego, dokumenty, które należy do niego dołączyć, oraz tryb rozpatrzenia wniosku, uwzględniając zakres informacji niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy.  Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki, w drodze rozporządzenia, ustanawia i znosi wolne obszary celne i składy wolnocłowe, określa ich obszar i wyznacza osobę zarządzającego, mając na uwadze spełnienie wymogów, o których mowa w art. 26.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa sposób powiadamiania organu celnego o rozpoczęciu lub zakończeniu działalności w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym, a także warunki i wzory ewidencji prowadzonych w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym. W rozporządzeniu należy określić w szczególności dokumenty, które powinien przedłożyć organowi celnemu przedsiębiorca w przypadku rozpoczęcia lub zakończenia działalności w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym. Organ celny może wyrazić zgodę na zrzeczenie się towaru na rzecz Skarbu Państwa bez innych obciążeń niż należności przywozowe. Organ celny może odstąpić od tego warunku, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że przyjęcie zrzeczonego towaru nie narazi Skarbu Państwa na straty. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb postępowania przy zniszczeniu towaru i zrzeczeniu się towaru na rzecz Skarbu Państwa. Rozporządzenie powinno uwzględniać, w szczególności, możliwość sprawowania dozoru celnego i kontroli celnej oraz powierzenia zniszczenia towaru wyspecjalizowanym jednostkom powołanym do niszczenia określonego rodzaju towarów.

Jeżeli umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne zakazują posiadania, rozpowszechniania lub obrotu towarami albo uzależniają ich posiadanie, obrót lub rozpowszechnianie od spełnienia określonych wymogów, a wymogi te nie zostały spełnione, organ celny, w celu uregulowania sytuacji towaru, może: cofnąć towar poza obszar celny Wspólnoty lub na ten obszar, sprzedać towar osobie, która zobowiąże się do dokonania jego powrotnego wywozu albo która zapewnia spełnienie tych wymogów w terminie wyznaczonym przez organ celny, jeżeli cofnięcie towaru nie jest możliwe, dokonać zniszczenia towaru, jeżeli sprzedaż towaru nie jest możliwa, jest znacznie utrudniona lub nieuzasadniona, wystąpić o orzeczenie przepadku towaru na rzecz Skarbu Państwa, jeżeli dokonanie zniszczenia towaru jest nieuzasadnione - chyba że umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne przewidują inny sposób postępowania. W przepadku towaru na rzecz Skarbu Państwa, na wniosek organu celnego, orzeka sąd, stosując przepisy Kodeksu postępowania cywilnego. Niemożność ustalenia osoby, na której ciążą obowiązki wynikające z przepisów prawa celnego, nie stanowi przeszkody do wystąpienia z wnioskiem o orzeczenie przepadku towaru i do orzeczenia tego przepadku. Wyroby tytoniowe oraz produkty lecznicze, których przepadek orzeczono, podlegają zniszczeniu. Napoje alkoholowe oraz kosmetyki, których przepadek orzeczono, podlegają zniszczeniu w całości albo w części, jeżeli sprzedaż tych towarów jest niemożliwa, znacznie utrudniona lub nieuzasadniona lub towary te nie odpowiadają warunkom dopuszczenia do obrotu określonym w przepisach odrębnych. koszty zniszczenia towaru lub likwidacji w inny sposób oraz koszty związane z jego przechowywaniem ponoszą solidarnie osoba, na której ciążą obowiązki wynikające z przepisów prawa celnego, oraz każda inna osoba, w której posiadaniu znajdował się towar bezpośrednio przed jego zajęciem, jeżeli kwota tych kosztów przekracza równowartość kwoty 10 euro. Nadwyżkę ze sprzedaży towaru niestanowiącego własności Skarbu Państwa, pozostałą po pokryciu wydatków i kwot należności,  zwraca się osobie uprawnionej, jeżeli jest znana. Nadwyżka przechodzi na rzecz Skarbu Państwa, jeżeli osoba uprawniona nie zgłosi się po jej odbiór w terminie 12 miesięcy od dnia jej zawiadomienia lub od dnia, kiedy stwierdzono brak możliwości doręczenia zawiadomienia. Jeżeli sprzedaż towaru jest dokonywana pod warunkiem nadania określonego przeznaczenia celnego, obowiązki wynikające z przepisów prawa celnego związane z tym przeznaczeniem powstają z chwilą wydania towarów nabywcy.

Nieodpłatne przekazanie towarów, o którym mowa w przepisach wskazanych w art. 33 ust. 1, jest możliwe pod warunkiem, że podmiot, na rzecz którego to przekazanie jest realizowane, wystąpi o nadanie towarowi przeznaczenia celnego określonego przez organ celny w terminie wyznaczonym przez ten organ.

W depozycie urzędu celnego przechowuje się czasowo: towary nie wspólnotowe przed uzyskaniem przez nie przeznaczenia celnego bądź towary wspólnotowe niedopuszczone do wywozu, jeżeli cofnięcie towarów odpowiednio poza obszar celny Wspólnoty lub na ten obszar albo ich złożenie w magazynie czasowego składowania jest niemożliwe lub utrudnione, towary zajęte w celu zabezpieczenia należności przywozowych lub należności wywozowych i towary zajęte w celu uregulowania ich sytuacji. Towary przyjęte do przechowania w depozycie mogą być przekazane przez organ celny innej osobie do przechowania pod dozorem celnym. Przechowaniu w depozycie nie podlegają towary niebezpieczne, szkodliwe dla zdrowia lub środowiska naturalnego oraz łatwo psujące się. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa warunki przyjmowania towarów do depozytu i wydawania towarów z depozytu, przypadki, w których organ celny odmówi przyjęcia towarów do depozytu, terminy przechowywania towarów w depozycie
- mając na uwadze, w szczególności, rodzaj towarów oraz uproszczenie formalności

w przyjmowaniu towarów do depozytu.

Towary wprowadzane na obszar celny Wspólnoty podlegają, od chwili ich wprowadzenia dozorowi celnemu. Mogą one podlegać kontroli organów celnych zgodnie z obowiązującymi przepisami. Pozostają one pod dozorem celnym tak długo, jak jest to niezbędne do określenia ich statusu celnego, a w przypadku produktów niewspólnotowych, aż do zmiany ich statusu celnego albo wprowadzenia do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego albo ich powrotnego wywozu , bądź zniszczenia.

Towary wprowadzane na obszar celny Wspólnoty zostają bezzwłocznie przewiezione przez osobę, która dokonała wprowadzenia, trasa określona przez organy celne i zgodnie z ich instrukcjami: do urzędu celnego wyznaczonego przez organy celne lub w inne miejsce wyznaczone, uznane przez te organy, albo do wolnego obszaru celnego, jeśli towary te mają być wprowadzone bezpośrednio do wolnego obszaru celnego. Wprowadzenie towaru na obszar Wspólnoty będzie możliwe w Polsce wyłącznie przez graniczne przejścia lotnicze i morskie oraz przez graniczne przejścia lądowe z Białorusią, Ukrainą i Rosją (Obwód Kaliningradzki). Na obecnych przejściach z Litwą, Słowacją, Czechami i Niemcami nie będzie kontroli celnej.

Każda osoba przejmująca odpowiedzialność za przewóz towarówko ich wprowadzeniu na obszar Wspólnoty, w szczególności w wyniku przeładunku staje się odpowiedzialna za wykonanie obowiązków. Towary, które pozostają nadal poza obszarem celnym Wspólnoty mogą podlegać kontroli organów celnych Państwa Członkowskiego zgodnie z przepisami obowiązującymi, w szczególności w wyniku umowy zawartej miedzy tym Państwem Członkowskim i państwem trzecim, są traktowane jak towary wprowadzone na obszar celny Wspólnoty. Przepis ust. 1 lit. nie stanowi jednak przeszkody dla stosowania obowiązujących przepisów dotyczących ruchu turystycznego, ruchu przygranicznego, obrotu pocztowego ruchu o mało istotnym znaczeniu gospodarczym, pod warunkiem, że możliwość dozoru i kontroli celnej nie będące tym samym zagrożone.

Artykuł 38 ust.1-4 i art. 39-53 nie stosuje się do towarów, które czasowo opuściły obszar celny Wspólnoty podczas transportu drogą morską albo powietrzną miedzy dwoma miejscami znajdującymi się na tym obszarze, podarunkiem, że przewóz został dokonany drogą bezpośrednią rejsowym samolotem linii lotniczych bądź statkiem linii żeglugowych bez postoju poza obszarem celnym Wspólnoty. Owego przepisu nie stosuje się do towarów załadowanych w portach lub portach lotniczych państw trzecich bądź w portach wolnocłowych. Art. 38 ust 1 nie stosuje się do towarów przewożonych przez morze terytorialne lub przestrzeń powietrzną Państw Członkowskich na pokładzie statków wodnych lub powietrznych, których miejscem przeznaczenia nie jest port lub port lotniczy usytuowany w tych Państwach Członkowskich. Jeżeli na wskutek nieprzewidzianych okoliczności , działań sił wyższych obowiązek , określony w art. 38 ust. 1, nie może zostać wykonany, osoba na której spoczywa wykonanie tego obowiązku , bądź każda inna osoba działająca w jej imieniu bezzwłocznie informuje organy celne o tej sytuacji. Gdy nieprzewidziane okoliczności , działania sił wyższych nie spowodowały całkowitej utraty towarów, organy celne informuje się dokładnie o miejscu, w którym znajdują się towary. Natomiast na skutek nieprzewidzianych okoliczności, działań sił wyższych, statek wodny bądź powietrzny, który określa art. 38 ust. 6 zmuszony jest do tymczasowego zawinięcia do portu na obszarze celnym Wspólnoty, obowiązek określony w ust. 1 tegoż artykułu nie może zostać wykonany, osoba która wprowadza statek wodny lub powietrzny na obszar celny Wspólnoty lub każda inna osoba działająca w jej imieniu bezzwłocznie informuje organy celne w tej sytuacji. Organy celne określają środki w celu umożliwienia sprawowania dozoru celnego towarów ( określonych w ust.1, jak również towarów znajdujących się na pokładzie statku wodnego bądź powietrznego) w okolicznościach określonych w ust.2 i zapewniania, o ile okaże się to konieczne, aby zostały one później dostarczone do urzędu celnego lub innego miejsca wskazanego, uznanego przez te organy.

Należy się teraz zastanowić nad przedstawieniem towarów organom celnym. Towary, które zostały dostarczone do urzędu celnego, miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organy celne zostają przedstawione organom celnym przez osobę, która wprowadziła je na obszar celny Wspólnoty lub w zależności od przypadku przez osobę która przyjęła odpowiedzialność za przewóz towarów po ich wprowadzeniu. Nie stanowi jednak przeszkody dla stosowania przepisów obowiązujących w odniesieniu do towarów przewożonych przez podróżnych; objętych procedura celną bez ich przedstawiania organom celnym. Po przedstawieniu organom celnym towary, mogą za zgodą tych organów, zostać poddane rewizji lub mogą zostać pobrane ich próbki, w celu nadania im przeznaczenia celnego.

Deklaracja skrócona zostaje złożona wraz z przedstawieniem towarów organom celnym. Organ ten mógł wyrazić zgodę na późniejsze złożenie deklaracji, jednak nie późnie niż w pierwszym dniu roboczym następującym po dniu przedstawienia towarów organom celnym. Deklaracja skrócona jest sporządzona na formularzu zgodnym ze wzorem określonym przez organy celne. Jednak organy celne mogą zezwolić na wykorzystanie w charakterze deklaracji skróconej każdego dokumentu urzędowego lub handlowego zawierającego dane niezbędne do ustalenia tożsamości towarów. Deklarację skróconą składa   osoba, która wprowadziła towar na obszar celny Wspólnoty lub, w zależności od przypadku osoby, która przyjmuje odpowiedzialność za przewóz towarów po ich wprowadzeniu lub osoba w której imieniu działały określone wyżej osoby. Bez uszczerbku dla obowiązujących przepisów odnoszących się do towarów przewożonych przez podróżnych i przesyłek pocztowych organy celne mogą odstąpić od wymogu złożenia deklaracji skróconej, pod warunkiem ze nie zagraża to dozorowi celnemu towarów, gdy prze upływem terminu, zostały spełnione formalności niezbędne dla nadania towarom przeznaczenia celnego.  Każda osoba jest zobowiązana do dokonania czynności oraz dostarczenia organowi celnemu dokumentów niezbędnych do nadania przeznaczenia celnego towarom objętym deklaracją skróconą w terminie:

  1)  90 dni od daty złożenia deklaracji skróconej w wypadku towarów przewożonych drogą morską,

  2)  20 dni od daty złożenia deklaracji skróconej w wypadku towarów przewożonych drogą inną niż morska.

W szczególnie uzasadnionych okolicznościach organ celny może przedłużyć terminy , jednak nie więcej niż o:

  1)  30 dni w wypadku terminu, o którym mowa w punkcie pierwszym

  1. 7 dni w wypadku terminu, o którym mowa w punkcie drugim

  2. okres niezbędny do przeprowadzenia badań, w szczególności wynikających z przepisów dotyczących ochrony zdrowia i życia ludzi lub zwierząt oraz ochrony roślin.

Towary mogą być rozładowane lub przeładowane ze środka transportu, na którym się znajdują, wyłącznie po uzyskaniu pozwolenia organów celnych, w miejscach wyznaczonych lub uznanych przez te organy. W przypadku bezpośredniego zagrożenia wymagającego natychmiastowego rozładunku wszystkich towarów lub ich części, uzyskanie takiego pozwolenia nie jest wymagane. W takim przypadku należy o tym bezzwłocznie poinformować organy celne. W celu przeprowadzenia kontroli towarów, jak również kontroli środka transportu, na którym się one znajdują, organy celne mogą w każdej chwili zażądać rozładowania i rozpakowania towarów. Bez pozwolenia organów celnych towary nie mogą zostać podjęte z miejsca ich pierwotnego złożenia.

Towary przedstawione organom celnym nabywają z chwilą ich przedstawienia, status towarów składowanych czasowo do czasu nadani im przeznaczenia celnego. Noszą miano „towarów składowanych czasowo”. Mogą one znajdować się tylko w miejscach uznanych przez organy celne i na warunkach określonych przez nie. Organy celne mogą zażądać od osoby będącej w posiadaniu towarów złożenia zabezpieczenia celu zapewnienia spłaty każdego długu celnego, który może powstać na mocy art. 203 lub 204 (dług celny przewozie powstaje w wyniku usunięcia towaru spod dozoru celnego, a także osoby, które uczestniczyły w tym usunięciu, widziały , powinny były widzieć, że towar zostaje usunięty spod dozoru celnego albo osoby, które nabyły, posiadały towar wiedząc, że jest on spod dozoru celnego. Powstaje on również z niewykonania jednego z obowiązków wynikających z czasowego składowania towaru podlegającego należnościom przywozowym albo ze stosowania procedury celnej, którą towar ten został objęty, ale także z niedopełnienia jednego z warunków wymaganych do objęcia towaru procedurą lub do zastosowania obniżonych, zerowych stawek należności celnych przewozowych ze względu na przeznaczenie towaru). Towary składowane czasowo mogą zostać poddane jedynie zabiegom, które mają na celu zachowanie ich w niezmiennym stanie, bez zmiany ich wyglądu albo parametrów technicznych. Wobec towarów, dla których formalności niezbędne dla nadania im przeznaczenia celnego nie zostały zapoczątkowane w terminie . W takiej sytuacji organy celne podejmują bezzwłocznie wszelkie niezbędne działania, łącznie ze sprzedażą towarów, w celu uregulowania ich sytuacji. Organy celne mogą na koszt i ryzyko osoby będącej w posiadaniu towarów, zarządzić ich przeniesienie w specjalne miejsce znajdujące się pod ich dozorem, aż do czasu kiedy sytuacja towarów zostanie uregulowana.

Jeżeli chodzi o przepisy stosowane do towarów niewspólnotowych, które przemieszczały się w ramach procedury tranzytu i osiągnęły miejsce przeznaczenia na obszarze celnym Wspólnoty i zostały przedstawione organom celnym zgodnie z przepisami regulującymi tranzyt, stosuje się przepisy art. 42-53 Wspólnotowego Kodeksu Celnego.

Jeżeli wymagają tego zaistniałe okoliczności organy celne mogą zarządzi zniszczenie przedstawionych im towarów. Organy celne informują o tym osobę władającą towarami. Zniszczenie towarów dokonuje się na koszt tej osoby. Natomiast gdy organy celne stwierdzą, iż towary zostały wprowadzone na obszar celny wspólnoty z naruszeniem przepisów bądź zostały usunięte spod dozoru celnego, podejmują wszelkie niezbędne działanie, łącznie ze sprzedażą towarów, w celu uregulowania ich sytuacji.

Traktat ustanawiający wspólnotę europejska (uwzględniający zmianę wprowadzoną traktatem nicejskim)

Kodeks Celny (tekst jednolity. Dz. U. Nr 75, poz. 802 z 2001 r.)

Wspólnotowy Kodeks Celny

Wspólnotowy Kodeks Celny



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Obszar celny Wspólnoty składa się z, STUDIA - Kierunek Transport, STOPIEŃ I, SEMESTR 7, Procedury ce
D19200288 Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 maja 1920 r o wprowadzeniu w życie na obszarze b
wspólnotowy obszar celny, STUDIA - Kierunek Transport, STOPIEŃ I, MATERIAŁY DODATKOWE
D19210035 Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 grudnia 1920 r w przedmiocie wprowad
D19220560 Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 26 lipca 1922 r w przedmiocie wprowadze
D19190249 Rozporządzenie Rady Ministrów o wprowadzeniu na trzy miesiące stanu wyjątkowego na obszar
D19200307 Rozporządzenie Ministra Skarbu o rozciągnięciu na obszarze b zaboru rosyjskiego działania
D19250725 Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 września 1925 r w sprawie wprowadzenia przepisów
D19230750 Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych z dnia 7 września 1923 r w przedmioc
D19190249 Rozporządzenie Rady Ministrów o wprowadzeniu na trzy miesiące stanu wyjątkowego na obszar
D19250705 Rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 25 września 1925 r o wprowadzeniu pełnego monopolu
D19241043 Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r o wprowadzeniu jednol
D19230644 Rozporządzenie Ministra Kolei Żelaznych z dnia 13 sierpnia 1923 r o wprowadzeniu bezpośre
D19240119 Rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 15 stycznia 1924 r w przedmiocie wprowadzenia na ob
Charakterystyka branży usług reklamowych na obszarze RP dla starszego windowsa
Największe łowiska świata znajdują się na obszarach doc
11 Klasyfikacja robotów ze względu na obszar zastosowania
procesy integracyjne i relacje spoleczno polityczne na obszarze wnp
3.4. Uprawa roslin na obszarach górskich, Przedmioty do wyboru na sem. 3 i 4, przedmioty

więcej podobnych podstron