Historia Dawida
Powołanie
Wstęp.
Dwie postacie stają na początku drogi Dawida:
Samuel - wyproszony i wymodlony syn, ofiarowany na służbę w świątyni przy kapłanie Helim, powołany przez Pana do wielkich dzieł; synowie Helego byli złodziejami i nieuczciwie posługiwali w świątyni, polegli w końcu w walce z Filistynami, nieprzyjaciele zabrali Arkę Przymierza do siebie i zwrócili ją dopiero doświadczeni ręką Pana Zastępów; na wieść o śmierci synów Heli ginie nieszczęśliwie (upada i łamie sobie kark), Samuel zostaje sędzią na Izraelem; w starości ustanawia swoich synów sędziami nad narodem, ale to palanty i rządzą nieuczciwie, przychodzą więc ludzie do Samuela i proszą, aby ustanowił im króla!!! To rzecz niezwykła, bowiem nie ma Króla nad Pana Boga w Izraelu; Samuel przestrzega naród (1 Sm 6-21), ale w końcu kierowany przez Boga namaszcza dzielnego wojownika Saula na króla (1 Sm 10,1nn).
Saul - wygrywał wszystkie wojny i pokonywał nieprzyjaciół; ale złamał nakaz Pana, aby wytępić Amalekitów i wszystko żywe, co znajdzie u nich, połakomił się na bydło (1 Sm 15,1nn) i jeszcze tłumaczył, że tak jest lepiej, dlatego Pan odwrócił się od Saula i nakazał Samuelowi namaścić na króla Dawida, syna Jessego z Betlejem (przeczytaj 1 Sm 16,1-13)...
Dziwny czas:
nikt nie wiedział, że król jest w Betlejem, nawet samemu Dawidowi wydawało się to nierealne, bowiem dalej pasł trzodę na polu; wiedział o tym tylko: Samuel, Dawid i “król” Saul,
ale objawiły się jego talenty - do pisania psalmów i pieśni, którymi wychwalał Boga i którymi modlono się w synagogach,
Saul nadal sprawował władzę, ale wiedział, że jest pusty, tylko w oczach ludu nadal był królem, bezprawnie, stał się zatem człowiekiem zgorzkniałym i smutnym (1 Sm 16,14), słudzy posłali zatem po Dawida, który graniem i pieśniami zabawiał króla,
Dawid i Goliat:
Nastała wojna, Dawid wraca do ojca, wojska izraelskie i filistyńskie stają naprzeciw siebie; Filistyni wybrali spośród siebie wojaka, który wzywał żołnierza izraelskiego do pojedynku, aby w ten sposób rozstrzygnąć losy wojny; Dawid przychodzi zobaczyć braci swoich i widzi Goliata, wkurza się i chce stanąć z nim do walki; nie wziął zbroi, w której wyglądał nieswojo, nie chciał grać nie siebie.
Nauka:
nie istnieją niezwyciężeni mocarze, każdy z nich ma swoje czułe miejsce, i nic nie pomoże, jeśli zostanie w nie trafiony;
zawsze należy być sobą, szczególnie wtedy, gdy przychodzi czas próby... można zginąć, ale jeśli w ten czas człowiek nie jest sobą - to nie można zwyciężyć,
swojej prawdziwości wstydzić się nie trzeba, jeśli tylko towarzyszy człowiekowi Boża moc...
Dawid i Jonatan (1 Sm 18,1-4):
Dawid zaimponował synowie Saulowemu Jonatanowi, zaprzyjaźnili się, spodobał się także córce królewskiej i ona go pokochała, lud wielbił go... zaczął więc z tych powodów Saul krzywo patrzyć na Dawida,
Saulowi ciążyła także świadomość, że jego władza opierała się na pozorach i na niewiedzy ludu; i był spokojny, dopóki nie znajdował się ktoś, kto by mógł sięgnąć po władzę, ale teraz Saul przejrzał - to Dawida Pan wybrał i namaścił na króla;
wróciła zgryzota jeszcze większa niż zwykle... rzucił oszczepem w Dawida, gdy ten grał na harfie, oszczep minął cel... w tym momencie wszystko zostało powiedziane, choć nie padło ani jedno słowo; król uczynił go wodzem nad tysiącem wojska, chciał dać Dawidowi swoją córkę na zgubę, namawiał syna, aby ten zabił przyjaciela, nakazał to sługom, ale oni się bali... obiecał życie Dawidowi, ale potem znów chciał go zabić i Dawid musiał uciekać,
z pomocą Jonatana rozeznaje zamiary Saula i ucieka z miasta na stałe.
Dalsze dzieje Dawida.
zbiera grupę zbrojnych,
ścigany przez wojsko i Saula,
dziwne spotkanie w Jaskini Engaddi (1 Sm 24,4nn),
Saul wyznaje publicznie, że Dawid ma królować; Dawid przysięga, że nie będzie prześladował rodu Saula i odchodzi,
porzuca swoją żonę ukochaną Mikal, bierze dawną żonę Nabala i dwie inne kobiety,
Saul znów idzie z wojskiem naprzeciw Dawida; ten nocą zakrada się do obozu, zabiera śpiącemu królowi oszczep i kubek, Saul znów tłumaczy się ze swej nienawiści,
przystaje do Akisza, dawnego władcy filistyńskiego, rusza na wojenki i pustoszy kraj izraelski, staje się zdrajcą, wybiera się nawet na wojnę przeciw wojsku saulowemu, ale w ostatniej chwili się wycofuje, wraca do domu spustoszonemu tymczasem przez Amalekitów, dogania wrogów i wyzwala zagarniętych ludzi i dobytek
Filistyni tymczasem pobili Saula, jego synów i całe wojsko.