Przez narodzenie Chrystusa Bóg objawił swoją miłość do nas

Cele lekcji

Uczeń powinien:

• wiedzieć, dlaczego Pan Jezus przyszedł na świat;

• rozumieć, że narodziny Chrystusa są szczytem miłości Boga Ojca, miłości zbawiającej, przebaczającej;

• rozumieć znaczenie podejmowania przez siebie dobrych czynów;

• umieć wymienić te czyny.

Metody:

metoda słowna: zapis wskazanych informacji na kartkach, kontemplacja obrazu, pogadanka, praca z podręcznikiem, uroczyste czytanie Słowa Bożego, refleksja modlitewna; metoda zajęć praktycznych: śpiew piosenki; metoda oglądowa: ilustracja tekstu biblijnego

Środki dydaktyczne:

karteczki różnego kształtu do losowania przy podziale na grupy, arkusz szarego papieru podzielony na cztery części, małe kartki samoprzylepne (lub kartki i klej), obraz przedstawiający Boże Narodzenie, magnetofon, kaseta z muzyką refleksyjną, świeca, Pismo Święte, podręcznik ucznia, kartki A4, kredki

Przebieg lekcji

Uwaga!

Poniższą jednostkę lekcyjną można przeprowadzić w kościele. Punkty 1-5 proponowanego scenariusza lekcji realizujemy w formie rozmowy z uczniami. Obrazem bożonarodzeniowym kontemplowanym podczas spotkania może być żłóbek znajdujący się w kościele.

1. Katechezę rozpoczynamy od uświadomienia uczniom przejawów miłości rodziców wobec dzieci, dzieci wobec rodziców i ludzi wobec Pana Boga. O przejawach miłości Pana Boga do ludzi będziemy rozmawiać w trakcie lekcji. W tym celu dzielimy uczestników spotkania na 3-4osobowe grupy (podziału można dokonać np. poprzez losowanie karteczek mających różny kształt. Zespół tworzą osoby, które wylosowały kartkę takiego samego kształtu, np. koło, trójkąt, prostokąt, trapez, romb, gwiazdka, serce). Zadaniem grupy jest podać po dwa przykłady dla każdego z wymienionych przejawów miłości (oprócz przejawów miłości Pana Boga do ludzi). Każdą z odpowiedzi należy zapisać osobno na karteczce dużymi, najlepiej drukowanymi literami. Zapisane kartki naklejamy na arkusz szarego papieru w odpowiedniej jego części.

2. Po zakończeniu pracy odczytujemy przygotowane przez uczniów przykłady.

3. W podsumowaniu zwracamy uwagę na następujące przejawy miłości (z pewnością większość z wymienionych poniżej pojawiła się w pracach uczniów):

-rodziców wobec dzieci; troska o dobre wychowanie, opieka w czasie choroby, pomoc w odrabianiu lekcji, zapewnienie warunków życia (Jedzenie, odzież, mieszkanie), wspólna modlitwa, spędzanie wolnego czasu;

-dzieci wobec rodziców: pomoc w domu, przygotowanie posiłków, modlitwa, pomoc w opiece nad młodszym rodzeństwem, robienie zakupów;

- ludzi wobec Pana Boga: modlitwa, uczestnictwo we Mszy świętej, przestrzeganie przykazań Bożych, udział w nabożeństwach roku liturgicznego (różaniec, majowe, czerwcowe, droga

krzyżowa).

4. Wskazujemy, że na obecnym spotkaniu odkryjemy, jakie są przejawy miłości Pana Boga do ludzi i który spośród nich jest ich szczytem.

5. Uczniowie przyglądają się ilustracjom zamieszczonym w podręczniku i na ich podstawie podają przejawy miłości Stwórcy wobec stworzenia. Odpowiedzi zapisujemy w czwartej części tabelki.

Zapis czwartej części tabelki powinien uwzględniać następujące zagadnienia:

- stworzenie świata i człowieka;

- troska o człowieka nawet po wyrzuceniu go z raju;

- wybranie Abrahama na ojca wielkiego narodu;

- uczynienie z Izraelitów Narodu Wybranego;

- wyprowadzenie Izraelitów z niewoli egipskiej;

- obdarowanie ludzi Dziesięciorgiem Przykazań Bożych;

- narodziny Chrystusa;

- śmierć Jezusa na krzyżu.

6. Zastanawiamy się, który z wymienionych elementów jest szczytem miłości Boga Ojca wobec człowieka. W tym celu zawieszamy na tablicy obraz przedstawiający Boże Narodzenie (najlepiej gdyby była to duża reprodukcja przedstawiająca Maryję pochyloną nad Dzieciątkiem leżącym w żłobie oraz obecnego przy nich św. Józefa). Jeżeli jesteśmy w kościele, to stajemy lub siadamy przy żłóbku. Zapraszamy uczniów do uważnego przyjrzenia się temu obrazowi (wyrazowi twarzy poszczególnych osób, ich zachowaniu, nastrojowi, barwom, w jakich obraz został wykonany). Kilkuminutowej medytacji może towarzyszyć cicha muzyka refleksyjna.

7. Chętni uczniowie dzielą się swoimi spostrzeżeniami.

8. W uroczysty sposób (w postawie stojącej, przy zapalonej świecy) odczytujemy fragment z Pisma Świętego: J 3, 16.

9. Prosimy, by uczniowie jeszcze raz zapoznali się z wymienionym wyżej tekstem biblijnym poprzez odczytanie go z podręcznika, a następnie wybrali słowo lub zwrot, które uważają za najważniejsze, najistotniejsze, kluczowe i przedstawili je w formie rysunku bądź schematu. Prezentacji powyższych prac możemy dokonać na kilka sposobów:

- chętni uczniowie wyjaśniają przesłanie, istotę swojej pracy;

- pracę prezentuje kolega, koleżanka z ławki;

- wszyscy uczniowie siadają w kręgu, podają prace zgodnie z ruchem wskazówek zegara tak, by każdy mógł je zobaczyć. Następnie autor rysunku albo jego sąsiad wyjaśniają istotę pracy;

- chętna osoba pokazuje swoją pracę; pozostali uczestnicy spotkania przedstawiają swoje skojarzenia; na końcu głos podsumowujący zabiera autor rysunku. Na tę formę prezentacji należy przeznaczyć więcej czasu, ale z pewnością ta forma jest najbogatsza.

Przeprowadzając tę katechezę w kościele, możemy, zamiast wykonywania rysunku, porozmawiać z uczniami na temat usłyszanego Słowa Bożego.

10. Podsumowując, podkreślamy następujące treści:

- Pan Bóg z miłości do człowieka dał swojego Syna;

- dzięki Synowi Bożemu, którego otrzymaliśmy od Boga Ojca, mamy życie wieczne;

- Chrystus pojednał człowieka ze Stwórcą;

-narodzenie Zbawiciela jest szczytem miłości Pana Boga do człowieka, miłości nastawionej na pojednanie i przebaczenie.

11. Wykonane prace mogą być przez uczniów złożone wokół zapalonej świecy i egzemplarza Pisma Świętego. Temu momentowi katechezy może towarzyszyć modlitewne wyciszenie i skupienie- Zachęcamy uczniów do wyrażenia dziękczynienia Bogu Ojcu za Jego nie-

skończoną miłość objawiającą się przyjściem na świat Zbawiciela, np.:

- Dziękujemy Ci, Boże za Twojego Syna...

- Dziękujemy Ci, Ojcze za narodziny Zbawiciela w Betlejem...

-Dziękujemy Ci za Twoją miłość wyrażającą się narodzinami

Twojego Syna w nędzy i ubóstwie oraz prośby o to, byśmy w codziennym życiu potrafili naszą postawą odpowiadać na tę miłość (uczniowie w modlitwie spontanicznej mogą zawrzeć elementy wypracowane przez nich podczas pierwszego etapu lekcji), np.:

- Prosimy Cię, Boże o umiejętność wypełniania poleceń rodziców...

- Prosimy Cię, Ojcze o chętne wsłuchiwanie się w Twoje Słowo...

- Prosimy Cię, Stwórco, byśmy potrafili szanować dary, którymi nas obdarzasz...

12. Wspólnie śpiewamy piosenkę: „Bóg tak umiłował świat..."

13. Na zakończenie każdy z uczniów zastanawia się, w jaki sposób w najbliższym tygodniu okaże Panu Bogu swoją miłość (jakim czynem to wyrazi?), W ciszy uczniowie proszą Boga Ojca o umiejętność wypełnienia tego postanowienia.

1

---