MIKOŁAJ HUSSOWSKI

PIEŚŃ O ŻUBRZE-dzikie, nieokiełznane zwierze, mowa o zatrutych strzałach, pytania retoryczne bezpośrednio skierowane do czytelnika, opis śmierci zwierzęcia, jego historia, odwołuje się do innych autorów, informacje przydatne bardziej dla badacza ujęte w poetycką formę, opis polowania, zawołanie/apostrofa do Maryi, aby broniła od wrogów

O ZWYCIESTWIE NAJJAŚNIJSZEGO WŁADCY I PANA, ZYGMUNTA, Z ŁASKI BOŻEK KRÓLA POLSKI, WIELKIEGO KSIĘCIA LITWY, RUSI, PRUS itd., PANA I SUKCESORA- przytaczanie wypowiedzi króla, o zagrożeniu tureckim, o załamaniu obywateli, o załamaniu się ich wiary (jeden wzywa Mahometa), ucieczka Turków, wspomina o swojej chorobie.

ANDRZEJ KRZYCKI

ANDRZEJ KRZCKI DO CZYTELNIKA- prośba do czytelnika o wyrozumiałość

[W KRĘGU DWORU]

PIOSENKA TRENCZYŃSKA- szczęście z powodu nowej królowej

PIEŚŃ SAFICKA- pochwala dla Barbary: jej urody i mądrości

CZTEROWIERSZ NA KRÓLOWA BARBARĘ- jak sam tytuł mówi…

W IMIENIU WIERSZY CHRYZOSTOMA COLONNYODPOWIADA ICH AUTOROWI KRZYCKI- do włoskiego autora przybyłego na dwór

CHRYZOSTOM COLONNA ODPOWIADA KRZYCKIEMU- pochwała dla Krzyckiego. tak sobie słodzili w wolnych chwilach

PIEŚŃ NA WESELE WSPANIAŁEGO KRÓLA ZYGMUNTA I SŁYNNEJ KRÓLOWEJ POLSKIEJ BONY- abecedariusz? z 1 liter (za wyj. jednej) początków wersów układa się imię i nazwisko autora, jedenastozgłoskowe wersy, pieśń chwalebna, czołobitna, autor strzela ochy i achy z okazji ślubu Bony i Zygmunta, opisuje sytuację od początku (zaręczyn chyba), pakuje sytuację pomiędzy mitologię, którą tekst wręcz skapuje(kurwa, w chuj długi!), bogowie wyprawiają im wesele- opis przygotowań, ciągle jakieś zawołanie: Hymenie! Hymenie! (?)

O KRÓLOWEJ BONIE- czołobitny

NA CZEŚĆ KRÓLOWEJ BONY- porównania do trzech bogini (Wenus, Wenera, Junona), zachwyt nad niebiańskim pięknem, życzenie wspaniałego życia

POD WIZERUNKIEM KRÓLA POLSKI ZYGMUNTA I- 2 wersy

WIERSZE WYRYTE NA ZEWNĘTRZNEJ ŚCIANIE ZBUDOWANEJ Z MARMURU KRÓLEWSKIEJ KAPLICY NA ZAMKU W KRAKOWIE- porównania do Fidiasza, wspaniałe dzieło

NA TĘ SAMĄ KAPLICĘ- bo Zygmunt pamiętał, że umrze…

NA ZBROJOWNIE KRÓLA ZYGMUNTA I- broń potrzebna, nawiązanie do Marsa

NA TO SAMO- mądry władca, który szykuje się na wojnę nawet w czasie pokoju (bo go nie zaskoczą)

NA TO SAMO- rozwojowe 2 wersy

NA TO SAMO- siedziba Marsa

NA WIELKI DZWON ULANY W KRAKOWIE NA ROZKAZ KRÓLA ZYGMUNTA0 2-wersowe pytanie retoryczne

NA ZBUDOWANĄ W PIOTRKOWIE PRZEZ KRÓLA ZYGMUNTA WIEŻĘ, W KTÓREJ ZBIERAJA SIĘ SEJMY KRÓLESTWA- nic ciekawego (n.c.)

NA MYŚLIWSKI RÓG KRÓLA ZYGMUNTA- 2wersy (2w) n.c.

NA KODEKS POSTĘPOWANIA SĄDOWEGO UTWORZONY ZA SPRAWĄ KZ- bo będzie koniec z krętactwem

NA WĘŻA KRÓLOWEJ BONY- porównany do smoka

NA TO SAMO- analogia do wawelskiego, że wtedy drżało miasto, teraz cały kraj

DO SŁAWNEGO ZYGMUNTA AUGUSTA- przed mową na Trzech Króli w 1530, jakiż to jest szczęśliwy, bo II, z matki Bony i August

ZAJĄC SCHWYTANY NA POLOWANIU PRZEZ KB- O SWOIM LOSIE- o tym jak wspaniałym myśliwym jest Bona oczami upolowanego zwierzaka

O BEACIE KOŚCIELECKIEJ, PANNIE WE FRAUCYMERZE KRÓLOWEJ POLSKI, BONY- ma być uprzejma, jest piękna, wielu się przy niej kręci

NA OBRAZ DWORSKIEGO ŻYCIA- zmienia się ze wspaniałego na trochę zepsute

[ŻART I SATYRA}

EPITAFIUM DO OJCA SZYNKÓW, KORYBUTA- pieśń pochwalna, znów odwołania mitologiczne, wywyższenie/ hiperbolizacja postaci Korybuta, chyba jako ironia, ponieważ pisze o pijaństwie w pewnym miejscu…

TESTAMENT KORYBUTA- sytuacja: Korybut umiera, bracia go pytają o jego dobra; cześć ma iść „na barłóg” i „ognisko dziwek”, z czaszki mają zrobić puchar do wina a z kości kostki do gry

NA JANA ZAMBOCKIEGO- adresat pochwala nauki Lutra, sam jest najpewniej ateistą „religii żadnej nie masz sam”; robi to dla tego by „dawać upust w słowach… złości swej do kościołów”

NA TEGO SAMEGO- o wyższości adresata nad Lutrem, Luter jako wichrzyciel, adresat jako wiarołomca; krytyka Zambockiego

NA TEGO SAMEGO- mocna krytyka w stronę adresata „tępy krętacz”, sprzedaje swoje poparcie dla niecnych spraw, , komediancki wygląd, nieprzyjemny

NA JANA GÓRSKIEGO Z MIŁOSŁAWIA- ogromne rozmiary Górskiego, jest sędzią, sądzi księży; podmiot zastanawia się, czy jego dusza nie mieszka w Tartarze, skoro otacza go tyle kar

NA TEGO SAMEGO- o tym co lubią kobiety, dlaczego nie chcą Górskiego i coś o „drągalu” („Jakiż drąg one lubią? Czy nie ten `nie-z-mięty'?”

NA TEGO SAMEGO- wielkie ciało zdaniem Górskiego to jego wielkość jako persony, idąc za Platonem, że rozum człekiem, to Górski jest mały (czyli głupi)

NA TEGO SAMEGO- Górski wyśmiewał się z Krzyckiego, drwił; Krzycki mu wytyka, że lity (od Apolla) ów nie chwyci bo ma „krzywą łapę” a do pieśni ciężki brzuch

NA TEGO SAMEGO- adresat śpi na dworze, z nosa mu zwisa klepka, twierdzi, że Krzycki śmierdzi, to on na to „Twoja klapka ci śmierdzi, drągalu, nie ja”

NA TEGO SAMEGO- odwołanie do antycznych filozofów twierdzących, że ciało jest więzieniem duszy, stwierdzenie, że wielkość adresata sprawia, że przygniata go mrok

NA KANONIKA KRAKOWSKIEGO I ARCHIDIAKONA LUBELSKIEGO STANISŁAWA TARŁĘ, SEKRETAŻA KRÓLEWSKIEGO- 2 wersy o zadzieraniu nosa

NA TEGO SAMEGO- udaje, że nie słyszy zarzutów o złodziejstwo prozy, a gniew ukazuje wierszem (jakoś tak… 2 wersy)

NA TEGOŻ TARŁĘ, KTÓRY CHCIAŁ PYTACZAĆ PROCES Z POWODU WIERSZA NAPISANEGO NA NIEGO- o tym, że krzycki nie piętnuje go bezpośrednio, ale to on sam zdradza, że o niego chodzi, a to nie wiersz tak naprawdę go piętnuje tylko jego własne sumienie

NA TEGO SAMEGO-o tym, że skoro Tarła się tak oburza, to znaczy, że on pisze prawdę

RZECZPOSPOLITA DO SWYCH POETÓW- o złym poecie, który nie umie pisać a do tego przywłaszcza cudze słowa, pisze dla pieniędzy, a nie dla walorów twórczych pisania

PEWIEN POETA SPROWOKOWANY ŻALAMI APOLLINA I RZECZYPOSPOLITEJ WYBUCHNĄŁ TAKIMI POCHWAŁAMI PEWNEGO DZIEŁA- 5 strof 3-wersowych o wierszu, który ma zarobić na siebie, a nic nie jest wart

NA KANONIKA KRAKOWSKIEGO STANISŁAWA TARŁĘ, KTÓRY INWEKTYWĘ NAPISANIA NA NIEGO PORÓWNYWAŁ ZE ZBRODNICZYM UCZYNKIEM HEROSTRATA PALĄCEGO ŚWIĄTYNIĘ DIANY- gdyby o sprawi wiedzieli Katon lub Heraklit zanieśliby się śmiechem, o zgniłym poecie, który tworzy wiersze-łajna, jego wiersz skradła przyjaciółka, która uciekła do innego, a on zwala to na jakichś jego przeciwników

NA PANA KRAKOWSKIEGO I STAROSTĘ KRZYSZTOFA SZYDŁOWIECKIEGO, KANCLERZA WIELKIEGO KORONNEGO- o sprzedawaniu ojczyzny, przekupstwo, sprzedajność, piętnuje kupczenie

O BISKUPIE KRAKOWSKIM JANIE LATALSKIM- biskup dostał w łeb świeczka, która się przewróciła gdy zamykały się drzwiczki od posągu bp. Stanisława, podczas gdy Latalski składał ofiarę na ołtarzu; Krzycki zarzuca bp. pijaństwo.

NA TEGO SAMEGO- słowa: wiatr, pcha go grosz, charakter: pierze, brzuch: kadź, kufel: herb

O PEWNYM ZABAWNYM ZDARZENIU- Taida spuszczona z okien biskupa na zewnątrz, bo drzwi były zamknięte

CO ODPOWIEDZIAŁ KSIADZ BISKUPOWI- pleban ma 5 dzieci, bp szuka dla niego kary „5 talentów dałeś, a otom przyczynił jeszcze dalszych 5”

JAK DZIEWCZYNA ODPOWIEDZIAŁA KSIĘDZU- ksiądz kosi trawę, woła ludzi do pomocy, pyta się dziewczyny czy nie chce iść do siana a ona mu na to, że na plewach też to można załatwić….

CZTEROWIERSZ O BEACIE- pochwała na cześć Beaty, która chyba dawała na prawo i lewo… chyba…

[O MIŁOŚCI]

---