Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się ze zjawiskiem ruchu harmonicznego tłumionego oraz wielkościami charakteryzującymi ten ruch.
Zasada pomiaru:
Pomiar dekrementu logarytmicznego drgań tłumionych polega na mierzeniu kolejnych maksymalnych wychyleń φt walca zanurzonego w dwu różnych cieczach oraz obliczeniu szeregu wartości λk jako logarytmu stosunku kolejnych, następujących po czasie T maksymalnych wychyleń. Po wyznaczeniu wartości φt i okresu T drgań harmonicznych tłumionych oraz obliczeniu średniej wartości λ należy wyznaczyć wartość współczynnika tłumienia β.
Przeprowadzenie pomiaru:
Zanurzyłyśmy dysk w wodzie tak, aby nie opierał się o dno naczynia, a skalę obróciłyśmy tak, aby wskazówka pokrywała się z podziałką zerową skali. Wprowadziłyśmy wahadło obrotowe w ruch drgający odchylając palcem wskazówkę do podziałki 40°, następnie usunęłyśmy palec. Po wykonaniu przez wahadło pierwszego pełnego drgnięcia, zaczęłyśmy odczytywać wartości kolejnych, maksymalnych wychyleń w lewo i w prawo.
Pomiary przeprowadzałyśmy dla kolejnych 15 pełnych drgań, mierząc stoperem czas pełnych 15 drgań.
Dla pewności pomiary powtórzyłyśmy.
woda |
||||
φk |
wychylenie w lewo [°] |
|
wychylenie w prawo [°] |
|
1 |
38 |
37 |
36 |
35.5 |
2 |
36 |
34 |
33.5 |
33 |
3 |
34.5 |
33 |
32 |
32 |
4 |
33 |
30.5 |
30.5 |
30 |
5 |
31 |
30 |
28.5 |
28 |
6 |
29 |
28 |
28.5 |
27 |
7 |
28 |
27 |
26 |
25 |
8 |
27 |
25.5 |
25 |
24.5 |
9 |
25.5 |
25 |
23 |
24 |
10 |
24 |
24 |
22 |
23 |
11 |
23 |
22.5 |
21 |
21 |
12 |
21.5 |
21.5 |
20 |
20 |
13 |
20.5 |
20.5 |
18.5 |
18 |
14 |
19.5 |
20 |
18 |
16 |
15 |
18.5 |
19 |
17 |
15 |
|
|
|
|
|
Następnie obliczyłyśmy okres drgań T dla wody dzieląc czas pomiaru t przez liczbę okresów n:
T = t / n
woda |
|||
|
czas trwania |
liczba |
okres drgań |
|
pomiaru t [s] |
okresów n |
T [s] |
1 |
86.00 |
15 |
5.733 |
2 |
92.02 |
15 |
6.135 |
Wyjęłyśmy dysk z wody i wstawiłyśmy do drugiego naczynia z cieczą (olejem glicerynowym).
Dokonałyśmy pomiary jak w przypadku wody, ale tylko dla kolejnych 7 drgań.
Dla pewności pomiary powtórzyłyśmy dwukrotnie.
gliceryna |
|||||||
φk |
wychylenie w lewo [°] |
|
|
wychylenie w prawo [°] |
|
|
|
1 |
34 |
28 |
29 |
29 |
24 |
24.5 |
|
2 |
27 |
21 |
27.5 |
22 |
18 |
18.5 |
|
3 |
19.5 |
16 |
18 |
16.5 |
13.5 |
14 |
|
4 |
14.5 |
12 |
13.5 |
13.5 |
10 |
11 |
|
5 |
11 |
10 |
10.5 |
10 |
9 |
8 |
|
6 |
9 |
7 |
8 |
8 |
6.5 |
6.5 |
|
7 |
8 |
6.5 |
7.5 |
6 |
5.5 |
5 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Następnie obliczyłyśmy okres drgań T dla gliceryny dzieląc czas pomiaru t przez liczbę okresów n:
T = t / n
gliceryna |
|||
|
czas trwania |
liczba |
okres drgań |
|
pomiaru t [s] |
okresów n |
T [s] |
1 |
43.00 |
7 |
6.14 |
2 |
44.00 |
7 |
6.28 |
3 |
42.00 |
7 |
6.00 |
Przyjęłyśmy błąd pomiaru czasu Δt = 0,4 s i obliczyłyśmy błąd pomiaru okresu dla wody i dla gliceryny ze wzoru:
ΔT = Δt / n
woda |
||||
|
liczba |
błąd pomiaru |
błąd pomiaru |
|
|
okresów n |
czasu Δ t [s] |
okresu Δ T [s] |
|
|
15 |
0.4 |
0.027 |
|
gliceryna
liczba |
błąd pomiaru |
błąd pomiaru |
okresów n |
czasu Δ t [s] |
okresu Δ T [s] |
7 |
0.4 |
0.057 |
Następnie obliczyłyśmy dekrement tłumienia drgań λk dla:
λk = ln (φk / φk + 1)
oraz jego średnią (dla wody oraz dla gliceryny):
woda
|
a |
lewo |
b |
prawo |
2a |
lewo |
2b |
prawo |
|
φk / φk + 1 |
ln |
φk / φk + 1 |
ln |
φk / φk + 1 |
ln |
φk / φk + 1 |
ln |
1,2 |
1.056 |
0.054 |
1.075 |
0.072 |
1.088 |
0.085 |
1.076 |
0.073 |
2,3 |
1.043 |
0.043 |
1.031 |
0.031 |
1.030 |
0.03 |
1.031 |
0.031 |
3,4 |
1.045 |
0.044 |
1.049 |
0.048 |
1.082 |
0.079 |
1.067 |
0.065 |
4,5 |
1.065 |
0.063 |
1.071 |
0.069 |
1.017 |
0.017 |
1.071 |
0.069 |
5,6 |
1.069 |
0.067 |
1.000 |
0.000 |
1.071 |
0.069 |
1.037 |
0.036 |
6,7 |
1.036 |
0.035 |
1.080 |
0.077 |
1.037 |
0.036 |
1.080 |
0.077 |
7,8 |
1.037 |
0.036 |
1.040 |
0.039 |
1.059 |
0.057 |
1.020 |
0.020 |
8,9 |
1.059 |
0.057 |
1.021 |
0.021 |
1.020 |
0.02 |
1.021 |
0.021 |
9,10 |
1.063 |
0.061 |
1.045 |
0.044 |
1.042 |
0.041 |
1.043 |
0.043 |
10,11 |
1.043 |
0.043 |
1.095 |
0.091 |
1.067 |
0.065 |
1.095 |
0.091 |
11,12 |
1.070 |
0.067 |
1.050 |
0.049 |
1.047 |
0.045 |
1.050 |
0.049 |
12,13 |
1.049 |
0.048 |
1.111 |
0.105 |
1.049 |
0.048 |
1.111 |
0.105 |
13,14 |
1.051 |
0.050 |
1.028 |
0.027 |
1.025 |
0.025 |
1.125 |
0.118 |
14,15 |
1.054 |
0.053 |
1.067 |
0.065 |
1.053 |
0.051 |
1.067 |
0.065 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
średnia |
0.048 |
średnia |
0.049 |
średnia |
0.044 |
średnia |
0.057 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
gliceryna
|
a |
lewo |
b |
prawo |
2a |
lewo |
2b |
prawo |
3a |
lewo |
3b |
prawo |
|
φk / φk + 1 |
ln |
φk / φk + 1 |
ln |
φk / φk + 1 |
ln |
φk / φk + 1 |
ln |
φk / φk + 1 |
ln |
φk / φk + 1 |
ln |
1,2 |
1.259 |
0.231 |
1.318 |
0.276 |
1.333 |
0.288 |
1.333 |
0.288 |
1.055 |
0.053 |
1.324 |
0.281 |
2,3 |
1.385 |
0.325 |
1.333 |
0.288 |
1.313 |
0.272 |
1.333 |
0.288 |
1.528 |
0.424 |
1.321 |
0.279 |
3,4 |
1.345 |
0.296 |
1.222 |
0.201 |
1.333 |
0.288 |
1.350 |
0.300 |
1.333 |
0.288 |
1.273 |
0.241 |
4,5 |
1.318 |
0.276 |
1.350 |
0.300 |
1.200 |
0.182 |
1.111 |
0.105 |
1.286 |
0.251 |
1.375 |
0.318 |
5,6 |
1.222 |
0.201 |
1.250 |
0.223 |
1.429 |
0.357 |
1.385 |
0.325 |
1.313 |
0.272 |
1.231 |
0.208 |
6,7 |
1.125 |
0.118 |
1.333 |
0.288 |
1.077 |
0.074 |
1.182 |
0.167 |
1.067 |
0.065 |
1.300 |
0.262 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
średnia |
0.207 |
średnia |
0.225 |
średnia |
0.209 |
średnia |
0.210 |
średnia |
0.193 |
średnia |
0.227 |
Z naszych obliczeń wyszło, że λk wynosi:
dla wody:
dla wychyleń w lewo λk = 0,046 ± 0,006
dla wychyleń w prawo λk = 0,053 ± 0,008
λk = 0,049 ± 0,007
dla gliceryny:
dla wychyleń w lewo λk = 0,2 ± 0,008
dla wychyleń w prawo λk = 0,22 ± 0,009
λk = 0,21 ± 0,008
Następnie na podstawie równania λ = β + T obliczyłyśmy współczynnik tłumienia drgań β:
dla wody:
β = 0,008 ± 0,001
dla gliceryny:
β = 0,034 ± 0,001
Częstość drgań nietłumionych ω0 wynosi:
ω0 = (β + 2π/T)1/2
dla wody:
ω0 = 1,29 ± 0,05
dla gliceryny:
ω0 = 1,3 ± 0,1
Wnioski:
Logarytmiczny dekrement drań jest tym większy im ciecz jest gęstsza
Częstość drgań nietłumionych w przypadku wody i gliceryny powinna być równa
Błąd pomiaru może mieć wiele przyczyn:
ruchoma podziałka nie zawsze dawała się ustawić tak, aby wskazówka pokrywała się z podziałką zerową skali,
błąd paralaksy przy ustawianiu wskazówki na zerze podziałki,
kąt do jakiego miała być wychylona wskazówka przed każdym pomiarem nie zawsze był równy,
pion wahadła nie zawsze udawało się zachować,
błąd paralaksy przy odczycie maksymalnych wychyleń,
uruchomienie stopera, a także jego zatrzymanie było często opóźnione o ułamek sekundy,
błąd paralaksy przy odczycie wartości ze stopera,
dysku nie dało dokładnie wytrzeć,
temperatura i gęstość powietrza miały wpływ na ruch wskazówki.