Europejski Program Pomocy Żywnościowej (PEAD)

PEAD (Programme Europeen d'Aide aux plus Demunis - franc.) to Europejski Program Pomocy Najbardziej Potrzebującym, realizowany od 1987 roku. Program ten realizowany jest na podstawie Rozporządzenia Komisji Europejskiej nr 3730/87 zezwalającej na bezpłatne przekazywanie osobom potrzebującym żywności pochodzącej z zapasów interwencyjnych UE przez akredytowane organizacje charytatywne z terenu Wspólnoty (w Polsce, oprócz Caritas akredytacje uzyskał Polski Czerwony Krzyż, Federacja Polskich Banków Żywności, Polski Komitet Pomocy Społecznej). Udział w programie jest dobrowolną decyzją podejmowaną co roku przez poszczególne państwa członkowskie. Bez względu na to ile państw zadeklaruje swój udział, wartość akcji wynosi w każdym roku ok. 200 mln euro (kwota ta obejmuje wartość samych produktów oraz dofinansowanie). Zgodnie z zasadami określonymi przepisami UE, przedsiębiorcy wybrani w drodze przetargu w zamian za towary udostępnione przez UE dostarczą do magazynów organizacji charytatywnych gotowe artykuły spożywcze.

Wszystkie produkty posiadają specjalne opakowania. Oprócz tradycyjnych informacji (Producent, nazwa, data przydatności do spożycia), opakowanie zawiera znakowania związane z programem PEAD: nadruk "Pomoc WE" oraz "Dostarczanie żywności dla najuboższej ludności Unii Europejskiej". Takie produkty nie są przeznaczone na sprzedaż (stosowna informacja o tym także znajduje się na opakowaniu) i ich ewentualne wystąpienie w obiegu rynkowym jest nielegalne.

PEAD 2009

Produkty otrzymywane w ramach PEAD 2009:

 Cukier biały

 Dania gotowe

 Dżem

 Herbatniki

 Kasza jęczmienna mazurska

 Kawa zbożowa instant

 Krupnik

 Makaron krajanka

 Makaron świderki

 Masło extra

 Mleko UHT 3,2%

 Mleko w proszku

 Musli

 Płatki kukurydziane

 Ser podpuszczkowy dojrzewający

 Ser topiony

 Syrop owocowy

PEAD - Definicja i geneza

Od 1987 roku w krajach Unii Europejskiej funkcjonuje Europejski Program Pomocy Najbardziej Potrzebującym (franc. P rogramme E uropeen d' A ide aux plus D emunis - PEAD). Podstawą jego realizacji jest Rozporządzenie Komisji Europejskiej nr 3730/87 zezwalające na bezpłatne przekazywanie osobom potrzebującym żywności pochodzącej z rezerw UE przez akredytowane organizacje charytatywne z terenu Wspólnoty (w tym banki żywności).

Idea stworzenia programu powstała w latach 80-tych, w okresie, kiedy w magazynach agencji interwencyjnych krajów unijnych zgromadzone zostały ogromne ilości nadwyżek żywności. Władze unijne nie były w stanie ani sprzedać ich w obrębie Unii, ani wyeksportować poza kraje członkowskie, m.in. ze względu na wysokie koszty dopłat eksportowych. Jednocześnie magazynowanie nadwyżek wymagało coraz większych nakładów finansowych. W tej sytuacji uznano za zasadne rozdysponowanie nagromadzonych zapasów wśród ludności ubogiej z terenu krajów członkowskich.

Należy podkreślić, iż program PEAD spotkał się ze znacznym zainteresowaniem państw UE. Z jednej strony rozwiązywał on problem gromadzonych w nadmiernych ilościach zapasów, co niejednokrotnie skutkowało marnowaniem żywności, a z drugiej zaś strony tworzył warunki dla wspierania działania organizacji charytatywnych w walce z ubóstwem i niedożywieniem na rynku lokalnym. Jest sprawą oczywistą, iż rozwiązywanie lokalnych problemów jest znacznie bliższe rządom państw członkowskich niż troska o byt społeczności innych krajów borykających się permanentnie z brakami żywności.

Banki Żywności i PEAD

Federacja Polskich Banków Żywności od długiego czasu przygotowywała się do programów zagospodarowania nadwyżek żywności, pochodzących z rezerw unijnych i krajowych. Liczne szkolenia, warsztaty, wyjazdy studyjne i konsultacje, jakie odbyliśmy w ciągu ostatnich 5 lat z uczestnikami programu PEAD w Unii Europejskiej oraz potencjalnymi partnerami w Polsce, pozwoliły nam rozpoznać procedury unijne, niezbędne do jego realizacji.

Między innymi dzięki aktywnemu działaniu Federacji, w 2003 roku uruchomiono podobne procedury w procesie zagospodarowania krajowych nadwyżek mięsa wieprzowego na cele pomocy społecznej. Z dużą satysfakcją przyjęliśmy nowelizację ustawy o ARR oraz przyjęty przez Prezesa Rady Ministrów Rządowy Program Pomocy Żywnościowej, który umożliwił przekazanie ponad 5,5 tys. ton konserw mięsnych na rzecz osób potrzebujących wsparcia żywnościowego w całym kraju. Dystrybucja konserw do placówek i organizacji działających na polu pomocy społecznej trwała od września do grudnia 2003 roku. Dzięki Bankom Żywności, żywność dystrybuowana w ramach tego Programu dotarła do ponad 8 tys. organizacji pozarządowych i instytucji działających na polu pomocy społecznej, a także do placówek oświatowych prowadzących dożywianie dla najuboższych dzieci.

Począwszy od 2004 roku, Polska jako członek Unii Europejskiej może w pełni brać udział w europejskim mechanizmie dostarczania żywności dla najuboższej ludności. Zgodnie z zasadami określonymi przepisami UE, przedsiębiorcy wybrani w drodze przetargu dostarczą do magazynów akredytowanej organizacji charytatywnej gotowe artykuły spożywcze, w zamian za towary udostępnione przez UE. Na mocy obwieszczenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej w Polsce akredytowano 4 organizacje społeczne (Polski Czerwony Krzyż, Caritas Polska, Polski Komitet Pomocy Społecznej, FEDERACJĘ POLSKICH BANKÓW ŻYWNOŚCI). Ostatecznie uzgodniono, że Federacja Polskich Banków Żywności będzie głównym koordynatorem realizacji Programu w 2004r.

Skomplikowane procedury, logistyka, wysokie wymagania dla wszystkich partnerów Programu oraz skala przedsięwzięcia powoduje, że nie wszystkie kraje UE podejmują się jego realizacji.

W 2004 roku spośród 15 "starych" państw Unii Europejskiej swoje uczestnictwo w nim zgłosiło 10 krajów. Wśród nowoprzyjętych 10 państw członkowskich UE, Polska jest jedynym krajem, który bierze udział w realizacji Programu.

PEAD 2008

Europejski Program Pomocy Żywnościowej (PEAD) jest realizowany w Polsce po raz piąty. Do końca 2008 roku, Banki Żywności realizując program, przyjmą 38,5 tysiąca ton produktów spożywczych, co stanowi 48% ogólnopolskiej puli programu.

Federacja Polskich Banków Żywności jest jedną z czterech organizacji w Polsce akredytowanych do bezpośredniego udziału w tym Programie. W tym roku z upoważnienia Federacji program realizuje 30 Banków Żywności, które wskazały 40 magazynów na terenie wszystkich województw. Banki Żywności, podobnie, jak w ubiegłych latach są największym w Polsce odbiorcą żywności od Agencji Rynku Rolnego (ARR). Bezpośrednimi dostawcami produktów do magazynów akredytowanych organizacji są przedsiębiorcy wyłonieni przez ARR w drodze przetargów.

Gotowe produkty spożywcze są przyjmowane przez Banki Żywności, a następnie dystrybuowane do blisko 3000 organizacji charytatywnych, prowadzących dożywianie. Produkty, które w tym roku trafią do potrzebujących to mleko UHT, sery żółte, cukier, dżemy, produkty zbożowe (mąka, makaron, kasza, płatki kukurydziane, musli), a także dania gotowe. Czas dystrybucji żywności jest ograniczony jedynie terminami przydatności do spożycia, dlatego Banki Żywności dołożą wszelkich starań, aby dystrybucja była racjonalna i skierowana do grup najbardziej potrzebujących wsparcia.

Głównym założeniem przy realizacji Programu jest udzielanie systematycznej (comiesięcznej) pomocy osobom najuboższym, a nie jednorazowe wsparcie dużej grupy osób.

Wszystkie produkty dystrybuowane w ramach Programu są wyraźnie oznaczone "POMOC WE" oraz "dostarczone w ramach programu pomocy żywnościowej. Artykuł nie jest przeznaczony do sprzedaży".

W ubiegłym roku 2007 program realizowało 29 Banków Żywności zrzeszonych lub współpracujących z Federacją Polskich Banków Żywności.

Żywność PEAD 43 tys. ton dodarła do 2300 organizacji i instytucji działających na polu pomocy społecznej zajmujących się dożywianiem, wspierając stałą pomocą ok. 1 mln 240 tys. osób. 

Zasady uczestnictwa

Udział w programie jest dobrowolną decyzją podejmowaną przez każde
z państw członkowskich na okres jednego roku . Przedłużenie uczestnictwa wymaga corocznych ponownych zgłoszeń.

Warto podkreślić, iż mimo takiej możliwości nie wszystkie kraje unijne uczestniczą w omawianym programie. Istnieje kilka przyczyn tej sytuacji. Po pierwsze, niektóre kraje (np. Szwecja) uważają, że ich polityka społeczna jest na tyle dobrze zabezpieczona na poziomie narodowym, że nie potrzebują korzystać z rozwiązań UE w tej sferze, co więcej są dumne ze swojej polityki w dziedzinie walki z ubóstwem i uważają za pewien dyshonor przystąpienie do takiego programu. Po drugie, wiele z państw (np. Dania, Niemcy) zdaje sobie sprawę z ogromnej ilości pracy, jaką trzeba włożyć w realizację takiego programu i woli skoncentrować się na innej działalności.

Przygotowanie i sama realizacja programu wymaga znacznej mobilizacji ze strony państw deklarujących w nim udział . Dotyczy to przede wszystkim ogromnej ilości formularzy, dokumentacji, jaka musi być przygotowana i szczegółowo opracowana przez każde ogniwo funkcjonujące w ramach procedur. Na drobiazgowość UE w tej kwestii narzekają zarówno przedstawiciele Ministerstw Rolnictwa, Agencji Interwencyjnych, jak i samych organizacji charytatywnych, które niekiedy muszą udokumentować, w jaki sposób został przekazany każdy kilogram produktu. Poza tym należy pamiętać, że z programem tym łączy się też konieczność ogłoszenia przetargu na najtańszy, ale jednocześnie spełniający wszelkie wymogi jakościowe sposób przetworzenia otrzymanych produktów. Wiele problemów wiąże się nie tylko z przetworzeniem, ale również z transportem i magazynowaniem. Rozwiązanie tych licznych kwestii, z których istnienia zdają sobie sprawę urzędnicy UE i rządy krajów, w praktyce należy do poszczególnych państw, stąd niechęć niektórych do takiej współpracy.

Budżet PEAD

Co roku, bez względu na ilość państw uczestniczących w programie oraz ilość produktów interwencyjnych do rozdysponowania, na program przeznaczana jest kwota około 200 milionów euro. Kwota ta obejmuje zarówno wartość towarów żywnościowych pochodzących z zapasów interwencyjnych, jak i wartość dofinansowania.

Tabela 1.
Podział budżetu przeznaczonego na realizację
Europejskiego Programu Pomocy Najbardziej Potrzebującym
w 2004 roku (w euro)

KRAJ	2004
BELGIA	3 439 000
DANIA	168 000
GRECJA	12 030 000
HISZPANIA	41 125 000
FRANCJA	52 503 000
IRLANDIA	207 000
WŁOCHY	62 065 000
LUKSEMBURG	42 000
POLSKA	23 935 000
PORTUGALIA	15 297 000
FINLANDIA	2 933 000
RAZEM	213 744 000

 

Polska w pierwszym roku realizacji Programu uzyskała możliwość wykorzystania 23,935 mln euro, z czego wartość towarów żywnościowych stanowi 22,795 mln euro.

Dostępne w ramach nadwyżek surowce rolne

Do niedawna organizacjom charytatywnym w ramach PEAD przekazywano 6 surowców interwencyjnych: zboża, ryż, mleko w proszku, masło, oliwa z oliwek, wołowina . Obecnie zarówno mięso wołowe, jak i oliwa z oliwek są niedostępne ze względu na brak nadwyżek tych produktów. Coraz sprawniej funkcjonujące regulacje rynku unijnego i mechanizm wspólnej polityki rolnej przyczyniają się do stopniowego zmniejszania rezerw, co może oznaczać, iż wkrótce lista produktów interwencyjnych ulegnie kolejnej redukcji.

Zgodnie z zasadami określonymi przepisami UE przedsiębiorcy wybrani w drodze przetargu w zamian za towary udostępnione przez UE dostarczą do magazynów organizacji charytatywnych gotowe artykuły spożywcze.

Kalendarz działań

Realizacja programu PEAD wiąże się ze ściśle określonym kalendarzem działań. Wszystkie operacje odbywają się w cyklu rocznym rozpoczynającym się 1 października i kończącym 31 października roku następnego . Możliwe są pewne odstępstwa, zwłaszcza w terminie zakończenia programu, gdyż do ostatniej chwili zmianom ulega zarówno budżet programu, jak i wielkość nadwyżek.

Tabela 2.
Kalendarz działań związanych z realizacją programu PEAD

	Zakres działań i zobowiązań
do 15 lutego roku N	Złożenie przez państwa członkowskie deklaracji intencyjnej przystąpienia do programu
do 31 maja roku N	Złożenie wniosków poszczególnych państw o dostarczenie produktów z wyszczególnieniem ich ilości, rodzaju, formy
do 1 października roku N	Ogłoszenie przez Komisję Europejską planu rocznych dostaw
do 31 sierpnia roku N+1	Odebranie produktów interwencyjnych z magazynów unijnych
do 31 października N+1	Dostarczenie produktów finalnych akredytowanym organizacjom
do 31 stycznia N+1	Złożenie dokumentacji dotyczącej zwrotu kosztów transportu i zarządzania za poprzednią kampanię
do 31 marca roku N+1	Raport dla Komisji Europejskiej z wykonania planu

Zgodnie z art. 1.1 (Rozp.3149/92), przed rozpoczęciem realizacji programu w terminie do 15 lutego każdego roku państwa członkowskie są zobowiązane do złożenia w Komisji Europejskiej (DG Agriculture) deklaracji intencyjnej dotyczącej przystąpienia do wyżej wymienionego programu. Następnie osoba odpowiedzialna w Dyrekcji Rolnictwa za przebieg tego programu dokonuje wstępnego podziału środków dla poszczególnych krajów. Podział ten zależy od wielu czynników społecznych i ekonomicznych. Opierając się na analizie wskaźników demograficznych i skali ubóstwa na danym terenie, zostaje określony udział w budżecie pomocowym danego kraju, który deklaruje chęć przystąpienia do programu. Kraje o najniższym poziomie rozwoju w ramach tej procedury dostają najwięcej żywności. Jak wynika z tab.1 należą do nich Włochy, Francja i Hiszpania.

Kolejny etap procedury dotyczącej pozyskiwania produktów interwencyjnych dotyczy zgłoszenia do 31 maja do Komisji Europejskiej wniosków poszczególnych państw o dostarczenie produktów z wyszczególnieniem ich ilości, rodzaju, formy (art.1.2 Rozp. 3149/92). Po zebraniu tych szczegółowych informacji w ramach wcześniej ustalonego budżetu dla każdego z państw i na podstawie informacji z Agencji Interwencyjnych UE o ilości nadwyżek ustalane są ilości poszczególnych produktów dla wszystkich krajów.

Należy podkreślić, iż zgłoszone we wnioskach przez kraje zapotrzebowanie musi być dobrze zaplanowane w aspekcie możliwości przetworzenia i dystrybucji danego surowca. Ważne jest również uwzględnianie wielkości spożycia danego produktu w kraju i jego przydatności - np.jeśli na terenie któregoś z państw nie ma tradycji spożywania oliwy z oliwek, nie ma również potrzeby sprowadzania jej z magazynów agencji interwencyjnych.

Przed 1 października Komisja akceptuje wnioski państw i ogłasza w dzienniku ustaw (Official Journal of the European Communities) plan roczny uwzględniający dostawy żywności dla poszczególnych krajów oraz środki finansowe na pokrycie transportu i kosztów administracyjnych.

Plan roczny, aby mógł być realizowany nie musi być publikowany. Wystarczy, że jest podpisany przez odpowiedniego komisarza Komisji Europejskiej, a dany kraj oficjalnie powiadomiony. Oznacza to, że jego wdrażanie można rozpocząć od momentu uzyskania informacji z Komisji Europejskiej, a nie po ogłoszeniu go w dziennikach ustaw.

Zwraca uwagę fakt, iż w praktyce często zdarza się, że Komisja Europejska dysponuje ilościami danego surowca większymi, niż potrzeby zadeklarowane przez państwa. W takich sytuacjach po wspólnych uzgodnieniach można liczyć na oficjalne zwiększenie dostaw. Niemniej jednak, często zdarza się, iż rządy państw odmawiają ich przyjęcia ze względu na brak możliwości przetworzenia dodatkowej żywności i jej dystrybucji w odpowiednim czasie. Bywają również sytuację odwrotne, gdyż nie zawsze zostaje przekazana taka ilość żywności, o jaką dane państwo wnioskowało. Wiąże się to głównie z ilością produktów dostępnych w agencjach interwencyjnych.

Misja Federacji

Misją Federacji jest przeciwdziałanie marnowaniu żywności oraz zmniejszanie obszarów niedożywienia w Polsce poprzez działalność własną i wspieranie członków Federacji.

Federacja jest zrzeszeniem dobrowolnie współtworzonym przez  Banki Żywności, które - wspierając się wzajemnie - angażują się w realizację wspólnych celów. Każdy z Banków Żywności - członków Federacji posiada własną osobowość prawną  i niezależność ( zobacz nasz statut).
 

Członkiem Federacji może być Bank Żywności posiadający osobowość prawną, zarejestrowany
w Polsce, spełniający określone wymogi. 

Do podstawowych kierunków działania Federacji należą:

1. standaryzacja działania banków żywności oraz Federacji

2. profesjonalizacja działalności

3. pozyskiwanie nowych źródeł żywności

4. pozyskiwanie źródeł wsparcia finansowego

5. reprezentowanie banków żywności

6. rozwój instytucjonalny i strategiczny Federacji

Kierunki te znajdują odzwierciedlenie w planach projektów i planach organizacji na kolejne lata.

Misja Banków Żywności:

Banki Żywności są organizacjami pozarządowymi. Są zarejestrowane jako fundacje, stowarzyszenia lub związki stowarzyszeń.  Ich celem działania jest zmniejszanie obszarów niedożywienia oraz przeciwdziałanie marnowaniu żywności.

Banki Żywności zrzeszone w Federacji działają w oparciu o trzy podstawowe zasady:

• Zasada non-profit - działalność bez zysku - realizowana poprzez bezpłatne pozyskiwane żywności oraz jej bezpłatny rozdział,

• Zasada kierowania żywności do potrzebujących poprzez organizacje charytatywne zajmujące się bezpośrednio dożywianiem

• Zasada apolityczności oraz różnorodności światopoglądowej

Sposoby działania Banków Żywności

Banki żywności realizują swoją misję poprzez:

• Wyszukiwanie źródeł żywności produkowanej w nadmiarze,

• Pozyskiwanie żywności, w tym produktów o krótkim terminie przydatności, tzw. artykułów niehandlowych, wadliwie opakowanych, których wartość odżywcza nie budzi zastrzeżeń

• Magazynowanie otrzymanych produktów  i ich racjonalną dystrybucję na rzecz organizacji, nie osób indywidualnych

• Promowanie postaw przeciwdziałających utylizacji żywności lub jej marnowaniu.

W swoim działaniu Banki Żywności kierują się wartościami, które znajdują odzwierciedlenie
w Europejskiej Karcie Banków Żywności.

Europejska Karta Banków Żywności

Każda organizacja społeczna nawiązująca współpracę z Bankami Żywności, pisemnie zobowiązuje się m.in. do nieodpłatnego udostępnienia żywności pochodzącej z Banków Żywności swoim podopiecznym, dochowania wszelkich standardów związanych z bezpieczeństwem żywności.

Efekty

Federacja Polskich Banków Żywności zrzesza 26 Banki Żywności. Dodatkowo współpracuje
z 6 Bankami Żywności, które kandydują do wejścia w członkostwo Federacji.
Banki Żywności udzielają pomocy ponad 3051 organizacjom i instytucjom społecznym, wspierając stałą pomocą około 1,4 miliona osób. W 2008 roku Banki Żywności rozdały łącznie ponad 45 tysięcy ton artykułów spożywczych.

Skala pomocy udzielonej przez Banki Żywności w latach 1994-2008

Rok	Liczba banków żywności	Tonaż rozdanej żywności	Liczba zasilanych organizacji	Liczba wspartych osób
1994	2	312	58	7.000
1995	3	605	123	15.000
1996	6	878	268	25.000
1997	7	1.207	403	40.000
1998	8	1.793	559	90.000
1999	9	2.037	622	110.000
2000	10	2.028	631	115.000
2001	13	2.659	910	130.000
2002	14	3.771	965	140.000
2003	14	9.942	8.600	3.400.000 *
2004	15	14.200	2.000	1.500.000
2005	19	46.000	2.500	1.700.000
2006	22	47.000	3.000	1.500.000
2007	22	49.000	3.250	1.400.000
2008	26	45.000	3.051	620.346

 

* liczba podopiecznych wynika z realizacji Rządowego Programu Pomocy Najuboższym (podopieczni jednostek pomocy społecznej i organizacji pozarządowych)

Komu przekazywana jest żywność?

Odbiorcami Banków Żywności są organizacje pozarządowe, dziecięce placówki budżetowe oraz instytucje pomocy społecznej. Pomoc obejmuje zarówno organizacje działające na skalę ogólnokrajową jak i te lokalne.
Udzielając bezpłatnej pomocy żywnościowej, Banki Żywności przyczyniają się do skuteczniejszego prowadzenia działalności statutowej poszczególnych organizacji społecznych.

Historia

Geneza idei Banków Żywności

Idea Banków Żywności narodziła się w głowie emerytowanego amerykańskiego biznesmena Johna van Hengela pod koniec lat 60. John van Hengel po zakończeniu swojej kariery zawodowej podjął pracę jako wolontariusz w lokalnej organizacji pomocy najuboższym w Phoenix w Arizonie. Podczas swoich działań zauważył, że wielu właścicieli sklepów marnuje żywność wyrzucając produkty, których termin ważności dobiegał końca. Van Hengel postanowił zbierać od handlowców ową żywność
i przekazywać ją na bieżąco do miejskich jadłodajni

 

na zdjęciu: John van Henge

Jego działalność przybrała taką skalę, że zostały przekroczone możliwości ośrodków dożywiania. Postanowił, zatem założyć centralny punkt składowania żywności. W 1967 roku powstał pierwszy na świecie Bank Żywności - Bank Żywności Św. Maryi. Pomysł byłego biznesmena szybko znalazł naśladowców. W latach 70 w wielu miastach Ameryki zaczęły powstawać Banki Żywności.
Obecnie sieć Banków w USA liczy ponad 215 takich organizacji.

Dzięki innowacyjnemu pomysłowi i inicjatywie Johna van Hengela, amerykańska sieć Banków Żywności - America's Second Harvest , jest obecnie największą dobroczynną organizacją zajmującą się problemem niedożywienia w Stanach Zjednoczonych. Rozdziela ponad 800 tysięcy ton żywności rocznie.

Początki Banków Żywności poza USA

Na początku lat 80 doświadczenia amerykańskie znalazły swoich naśladowców we Francji.,
Z inspiracji Cecylii Bigo, Bernard Dandrel powstała sieć francuskich Banków Żywności. Obecnie we Francji jest ich już ponad 70. Idea Banków Żywności szybko rozprzestrzeniła się na kraje Europy Zachodniej, gdzie aktualnie funkcjonuje około 140 Banków Żywności.
Z czasem krajowe federacje powołały do życia Europejską Federację Banków Żywności , w skład której wchodzą Banki Żywności z poszczególnych krajów.
 

EUROPEJSKA FEDERACJA BANKÓW ŻYWNOŚCI
W 2008  TO 17 FEDERACJI W TYM 230 BANKÓW ŻYWNOŚCI

 

Wysokie efekty działalności oraz szeroka akceptacja społeczno-ekonomiczna, sprzyjały decyzjom rządowym o zasileniu Banków z państwowych rezerw żywności oraz nadwyżek produkowanych
w krajach Unii Europejskiej. Decyzja ta zwiększyła możliwości wspierania przez zachodnioeuropejskie Banki Żywności ludzi głodnych lub niedożywionych. Aktualnie wielkość tego wsparcia wynosi ponad 150.000 ton żywności rocznie, co równa się ekwiwalentowi około 300 milionów posiłków.

Banki Żywności w Polsce

1993 rok datuje się zainteresowaniem formułą działania Banków Żywności w Polsce. Z inicjatywy Jacka Kuronia przy Fundacji "Pomoc Społeczna SOS" powstaje w Warszawie pierwszy "Bank Żywności SOS". W latach 1993 - 95 powstają kolejne banki w Jaworze, Łodzi i Pile a następnie w Krakowie, Koninie, Lesznie.

na zdjęciu: Jacek Kuroń

 

W 1997 sieć polskich Banków Żywności tworzy Federację Polskich Banków Żywności. Obecnie Federacja zrzesza 26 Banków Żywności. Zadaniem Federacji jest promocja idei Banków Żywności, reprezentowanie ich oraz koordynacja działań na poziomie ogólnopolskim.
Proces tworzenia się Banków Żywności w różnych rejonach Polski jest ciągły i odznacza się ogromną dynamiką. Świadczą o tym nowe siedziby Banków Żywności w wielu miastach Polski, a także ich działania podejmowane w licznych projektach.
 

Federacja Polskich Banków Żywności aktywnie współpracuje również z Bankami Żywności, które nie są jeszcze zrzeszone w Federacji. Dzięki wsparciu, niezrzeszone Banki Żywności mogą
w szybkim tempie osiągnąć europejskie standardy działania i wstąpić w poczet członków Federacji.

Członkowie Honorowi

Honorowymi członkami są osoby, które w znaczący sposób przyczynili się do powstania i rozwoju Banków Żywności w Polsce i na świecie . Członkostwo honorowe jest przyznawane przez Zarząd na wniosek członka Federacji lub z własnej inicjatywy.
 

Członkami Honorowymi Federacji Polskich Banków Żywności są:

BERNARD DANDREL - założyciel pierwszego Banku Żywności w Europie, wieloletni Prezes Europejskiej Federacji Banków Żywności, przyjaciel Banków Żywności w Polsce.

Członek Honorowy Federacji od 16 października 2002r.

CZESŁAW JURCZYSZYN - inspirator i współtwórca Banków Żywności w Polsce, współzałożyciel Federacji Polskich Banków Żywności i jej Prezes w latach 1997-2002.

Członek Honorowy Federacji od 16 października 2002r.

ROMAN ORŁOWSKI - wolontariusz Federacji Polskich Banków Żywności, zaangażowany w działania Federacji i Banków Żywności od początku działalności, wieloletni przewodniczący Komisji Dystrybucji działającej przy Zarządzie Federacji.

Członek Honorowy Federacji od 31 maja 2007r.

CHRISTIAN VIAN - sekretarz generalny Europejskiej Federacji Banków Żywności do 2007 roku, zaangażowana w szczególny sposób w pomoc w tworzeniu Banków Żywności w Polsce i wspieranie działań Federacji Polskich Banków Żywności.

Członek Honorowy Federacji od 26 czerwca 2008r.

---